02/11/2025
Niebo łączy się z ziemią czyli krótka refleksja duszpasterska.
Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny przypominają nam, że niebo i ziemia nie są od siebie oddzielone grubą granicą. W tych dniach szczególnie czujemy, że świat widzialny i niewidzialny przenikają się – jakby Bóg na chwilę uchylał zasłonę między jednym a drugim brzegiem życia.
Jesteśmy zaproszeni do świętości, a więc do inności, która nie odrywa nas od świata, lecz czyni go bardziej Bożym. Każdy gest dobra, każde przebaczenie, każda modlitwa to cegiełka w budowaniu Królestwa Bożego tu i teraz. Dlatego można powiedzieć, że żyjemy „jedną nogą w niebie, a drugą na ziemi” – głową w niebie, sercem w Bogu, ale stopami mocno w codzienności.
W Dniu Zadusznym wspominamy tych, którzy przeszli już przez bramę śmierci. Smutek i tęsknota są naturalne, bo miłość zawsze boli, gdy doświadcza rozłąki. Ale Kościół daje nam przestrzeń, by ten ból przemienić w modlitwę i nadzieję – w procesjach, przy grobach, podczas Eucharystii.
Nasze więzi nie kończą się w chwili śmierci. Nasi zmarli żyją – choć w innej rzeczywistości, której jeszcze nie widzimy. Żyją w Bogu, który jest Życiem. A my, idąc swoją drogą, możemy już dziś żyć radością obietnicy: że spotkamy się z nimi znów, w pełni światła i pokoju. 🕊️
