Psychotraumatolog Wiola Jodłowska

04/11/2025

„Nie możemy niczego zmienić, póki tego nie zaakceptujemy.” – Carl Rogers

W procesie terapeutycznym często właśnie od tego zaczynamy.
Nie od „naprawiania”, ale od zatrzymania się przy tym, co jest — nawet jeśli to trudne.

Akceptacja nie oznacza zgody na cierpienie.
To moment, w którym przestajemy zaprzeczać własnym emocjom i pozwalamy sobie je naprawdę poczuć. Co można przyjąć, z czym się pogodzić, uznać wyparte potrzeby.
Dopiero wtedy pojawia się przestrzeń na zmianę — spokojną, autentyczną, naszą.

Czasem najodważniejszym krokiem nie jest działanie, ale powiedzenie sobie:
„To się dzieje. Tak właśnie się czuję. I to jest w porządku.” 💚

A Ty — co dla Ciebie znaczy akceptacja?

#

Fot.Yana Hurska

03/11/2025

Gdy już uda się rozpoznać żal, warto go ubierać w słowa.

Czasem to, co najbardziej boli, nie potrzebuje rozwiązania — potrzebuje wyrażenia. Kiedy tłumimy żal, zamieniamy go w ciężar, który serce musi dźwigać w milczeniu. Ale gdy pozwalamy sobie mówić — płakać, pisać, wyrażać — nadajemy bólowi kształt, który przestaje być chaosem. Słowa nie cofają przeszłości, ale potrafią nadać jej sens. To właśnie w nazwaniu uczuć zaczyna się proces gojenia.

Nie bój się więc mówić o tym, co boli. Milczenie nie chroni przed cierpieniem — jedynie przed jego uzdrowieniem.

Zdj. Życie Warte Jest Rozmowy

31/10/2025

W przeddzień święta gdy w pamięci mamy bliskich, nieobecnych fizycznie z nami. Jak ich wspominamy, jakie cele im przyświecały, jaki sens napędzał ich życie🍂🕯️

Gdybyśmy zapytali żyjących w różnych epokach ludzi o to, jak rozumieją sens życia, większość prawdopodobnie mówiłaby o znaczeniach egzystencjalnych: wychowanie dzieci, bycie użytecznym członkiem społeczności, służenie swemu bóstwu, ochrona swoich ziem przed najeźdźcami itd. Innymi słowy, sens życiu nadawało wykonywanie codziennych zadań. Prawdopodobnie Baudelaire odkrył pierwotny popędy stojący za poszukiwaniem znaczenia, gdy pisał: „Nie ma istnienia bez celu. A więc moje istnienie ma cel. Jaki? Nie wiem”. Innymi słowy, sam fakt istnienia skłania do postawienia pytania o to, „po co tu jesteśmy?” – i świadomie lub nieświadomie szukamy odpowiedzi na to pytanie.

Christopher Bollas, Znaczenie i melancholia. Życie w epoce oszołomienia, Oficyna Ingenium, przekład - Danuta Golec

29/10/2025

😊

28/10/2025

O byciu w kontakcie z własnymi emocjami, znoszeniu ich i wytrzymywaniu tego
„Bo bycie w kontakcie ze sobą może się okazać bolesne - mogę się wtedy skonfrontować z uczuciami czy myślami na swój temat, na temat bliskich czy świata, które niekoniecznie są przyjemne. [...] W grupie łatwiej od siebie uciec. Uciekać od siebie można nawet przez całe życie, tylko że to kompletnie nierozwojowe”.

Agnieszka Jucewicz "Wybieraj wystarczająco dobrze"
fot. Natalya Rostun

Bo bycie w kontakcie ze sobą może się okazać bolesne - mogę się wtedy skonfrontować z uczuciami czy myślami na swój temat, na temat bliskich czy świata, które niekoniecznie są przyjemne. [...] W grupie łatwiej od siebie uciec. Uciekać od siebie można nawet przez całe życie, tylko że to kompletnie nierozwojowe.

Agnieszka Jucewicz "Wybieraj wystarczająco dobrze"
fot. Natalya Rostun

27/10/2025

"Mentalizacja to aktywność naszej wyobraźni, która interpretuje zachowania ludzkie w kategoriach celowych stanów psychicznych. Ważną kwestią jest podkreślenie słowa „wyobraźnia”, ponieważ to ona stanowi podstawę mentalizacji; to ona umożliwia nam domyślanie się myśli, uczuć i zamiarów osób, które nas otaczają, i w ten sposób pozwala rozumieć sens ich działań w taki sam sposób, w jaki porządkujemy swoje subiektywne doświadczenia. „Stany psychiczne” oznaczają potrzeby, pragnienia, uczucia, przekonania, fantazje, dążenia, celów i motywacje drugiej osoby. Mentalizacja na ogół ma charakter przedświadomy , ale może być również celowym działaniem polegającym na refleksji. Ma kluczowe znaczenia dla reprezentacji, komunikacji i regulacji uczuć i przekonań powiązanych z naszymi chęciami i pragnieniami, niezależnie od tego, czy są realizowane, zagrożone czy niweczone. Te same mechanizmy psychologiczne i neuronalne, które wykorzystujemy żeby zrozumieć siebie, wykorzystywane są w celu zrozumienia innych. W taki sposób kładziemy fundamenty pod nasze interakcje społeczne.
Mentalizacja jest procesem społecznym o charakterze fundamentalnie dwukierunkowym czy też transakcyjnym ( Fonagy, Target 1997). Rozwija się w kontekście wczesnych relacji przywiązania i interakcji z innymi, a jej poziom w dużym stopniu zależy od tego, jak dobrze radziły sobie z mentalizacją osoby w naszym otoczeniu. Doświadczenie bycia obiektem mentalizacji jest uwewnętrzniane i umożliwia nam pogłębianie własnego potencjału empatii i głębszego angażowania się w interakcje społeczne."

Eia Asen, Peter Fonagy „ Terapia rodzin oparta na mentalizacji”
fot Clarissa Crosset

24/10/2025

Piątkowo ☺️
Dobrze płynącego czasu

23/10/2025

Długotrwałe osamotnienie sprawia, że organizm stale pozostaje w gotowości do walki lub ucieczki. I jest to dopiero pierwsze z serii paradoksalnych odkryć dotyczących samotności. Okazało się na przykład, że osoby samotne postrzegają świat zewnętrzny i innych ludzi jako źródła większego zagrożenia. Są bardziej wrażliwe na mimikę twarzy i inaczej ją interpretują. Neutralny wyraz twarzy wydaje im się nieco srogi, a trochę groźny – bardzo wrogi. Mózg wykazuje nadwrażliwość na negatywne sygnały płynące z otoczenia, co sprawia, że obcy ludzie wokół są postrzegani jako nastawieni na rywalizację i niechętni do pomocy, a znajomi odbierani jako obcy. Podsumowując, można powiedzieć, że kiedy jesteśmy sami, świat staje się mniej przyjazny, a bardziej złowrogi.

Anders Hansen, "Uspokój swój mózg. Dlaczego czujemy się tak źle, chociaż żyje nam się tak dobrze?" (tłum. Emilia Fabisiak)
fot. Ben Cheung

22/10/2025

Nieco o funkcjonowaniu mózgu 🧠





Zdj. Neuropsychika

21/10/2025

" Większość ludzi, którzy decydują się lub pod presją zgadzają się utożsamiać tylko z „pozytywnymi” uczuciami, zazwyczaj kończy w pozbawionym emocjonalnego życia środku – jako osoby nijakie, bez życia i zdystansowane, na pozbawionej emocji ziemi niczyjej. Co więcej, kiedy człowiek próbuje trzymać się pożądanego uczucia przez czas dłuższy niż faktyczny „okres ważności” tego uczucia, często sprawia wrażenie osoby nienaturalnej i fałszywej niczym sztuczna murawa lub plastikowe kwiaty. Jeśli zamiast tego nauczy się poddawać zwykłemu ludzkiemu doświadczeniu, w którym dobre uczucia zawsze pojawiają się i znikają, to ostatecznie zdobędzie zdolność odradzania się w życiodajnych wodach elastyczności uczuciowej. Tłumienie negatywnych biegunów emocjonalnych przysparza wiele niepotrzebnego bólu, jak również powoduje zanik istotnych aspektów natury uczuciowej. W rzeczywistości często samotność, alienacja i uzależniające rozkojarzenie, które nękają współczesne społeczeństwa przemysłowe, są wynikiem tego, że ludzi uczymy i zmuszamy do odrzucania, patologizowania i karania własnych i cudzych normalnych stanów uczuciowych."

Pete Walker „Złożone PTSD. Od przetrwania do pełni życia. Proces powrotu do zdrowia po traumie dziecięcej”

" Większość ludzi, którzy decydują się lub pod presją zgadzają się utożsamiać tylko z „pozytywnymi” uczuciami, zazwyczaj kończy w pozbawionym emocjonalnego życia środku – jako osoby nijakie, bez życia i zdystansowane, na pozbawionej emocji ziemi niczyjej. Co więcej, kiedy człowiek próbuje trzymać się pożądanego uczucia przez czas dłuższy niż faktyczny „okres ważności” tego uczucia, często sprawia wrażenie osoby nienaturalnej i fałszywej niczym sztuczna murawa lub plastikowe kwiaty. Jeśli zamiast tego nauczy się poddawać zwykłemu ludzkiemu doświadczeniu, w którym dobre uczucia zawsze pojawiają się i znikają, to ostatecznie zdobędzie zdolność odradzania się w życiodajnych wodach elastyczności uczuciowej. Tłumienie negatywnych biegunów emocjonalnych przysparza wiele niepotrzebnego bólu, jak również powoduje zanik istotnych aspektów natury uczuciowej. W rzeczywistości często samotność, alienacja i uzależniające rozkojarzenie, które nękają współczesne społeczeństwa przemysłowe, są wynikiem tego, że ludzi uczymy i zmuszamy do odrzucania, patologizowania i karania własnych i cudzych normalnych stanów uczuciowych."

Pete Walker „Złożone PTSD. Od przetrwania do pełni życia. Proces powrotu do zdrowia po traumie dziecięcej”
fot Jumpy Wizard