25/07/2025
सुरखेतको एक गरिबको छोरा : एक दुःख लाग्दो कहानी
सुरखेत जिल्लाको टाकुरी गाउँमा जन्मिएको रमेश (नाम परिवर्तन) को जीवन सायद नियतिले लेखेको सबैभन्दा कठिन परीक्षा थियो। गरिबी, अभाव, संघर्ष र आँसुले भरिएको उसको कथा आज धेरैका लागि आँखा रसाउने प्रेरणा बन्न सक्छ।
बाल्यकालको पीडा
रमेशको जन्म एक गरिब किसान परिवारमा भयो। बाबु सानोतिनो बारीमा दिनभर खटिन्थे, आमा अरुको घरमा काम गरेर घर चलाउने प्रयास गर्थिन्। तर, २ छाक पेट भरि खानु पनि कहिले काँही सपना जस्तै लाग्थ्यो। जाडोमा लुगा हुन्थेन, गर्मीमा चप्पल पनि थिएन। स्कूल जान मन हुन्थ्यो, तर किताब कापी किन्ने पैसा हुन्थेन।
शिक्षा प्रति झुकाव तर अभावको चपेटा
रमेश पढ्न अत्यन्तै इच्छुक थियो। गाउँको सरकारी विद्यालयमा ऊ पहिलो कक्षादेखि नै अब्बल थियो। शिक्षकहरू उसको मेहेनत देखेर प्रभावित हुन्थे, तर किताब नहुँदा उ सिजन अनुसार घरमै उत्पादन हुने केहि खानेकुराहरु बेचेर पैसा जम्मा गरेर पुराना किताब किन्थ्यो। कहिले काँही पुराना अखबारमै पढ्ने अभ्यास गर्थ्यो।
किशोरावस्थाको संघर्ष
जति ठूलो हुँदै गयो, उत्तिकै जिम्मेवारी थपियो। बाबु बिरामी परेपछि घर चलाउने जिम्मा उसकै काँधमा आयो | त्यसपछि नजिकैको साहुको पसल मा बिहान माछा बेच्ने, काम गर्न थाले दिउँसो स्कुल जाने, बेलुका खेतमा काम गर्ने — यस्तै दिनचर्या थियो। ऊ कहिल्यै गुनासो गर्दैनथ्यो, बरु हाँस्दै भन्थ्यो, “म गरिब भए पनि सपना गरिब छैनन्।”
एक चोट – सपना टुटेको क्षण
एस.एल.सी.मा ८५% ल्याएर गाउँमै तहल्का मच्चायो उसले। सबैले भन्यो, “यो केटा काठमाडौं जानुपर्छ। पढ्न दिनुपर्छ।” तर घरमा पैसा थिएन। बाबु बिते। आमा रोइन्, त्यसपछि आमाले, भनिन् छोरा तिमीलाई पढाउन सक्दिन।” त्यो रात रमेश ढोकाभित्र एक्लै बसेर धेरै रोयो। सपना चकमन्न भयो। त्यसपछि ऊ भारत गयो मजदुरी गर्न, पैसा कमाउन, ।
केही वर्ष पछि…
गाउँलेहरू भन्छन्, रमेश अहिले भारतको कतै होटलमा काम गर्छ। कहिलेकाहीं आमालाई पैसा पठाउँछ। ऊ अझै पढ्न चाहन्छ, अझै सपना देख्छ, तर अहिले पनि त्यही गरीबको चपेटा मा नै छ।
⸻
निष्कर्ष
रमेश जस्तै थुप्रै बालकहरू छन्, जो क्षमतावान भए पनि गरिबीको दलदलमा फस्छन्। रमेशको कथा एक सन्देश हो — जहाँ राज्य, समाज, र हामी सबैले ध्यान नदिएसम्म, कति ‘रमेश’ हराइरहनेछन्, आफूलाई मात्र होइन, समाजलाई पनि वञ्चित गराइरहनेछन् | मन परे लाइक शेयर गर्नु होला |
