30/09/2025
TALAMBUHAY NI UMAR BIN AL-KHATABB (رضي الله عنهما) ANG TINAGURIANG PRINCE OF BELIEVERS.."
"Ang kamatayan ay sapat na bilang isang payo, O 'Umar- ito ang nakaukit sa singsing ni Umar Bin Al-Khattab (رضي الله عنهما).
Isinalin ni Nasser Uzman Strider Yanson mula sa Aklat ng Caliphs of Islam
From the Series of Men and Women around Muhammad (S.A.W.). July 26, 2021 at 23: 45 Pm , Jizan, Ksa
Purihin si ALLAH, at ang mga panalangin at kapayapaan ay sumainyo kay Propeta Mohammad (S.A.W.) at sa kanyang banal at dedikadong mga Kasama o mga Sahaba (R.A.), pati na rin ang lahat ng kanilang mga tagasunod hanggang sa Araw ng Paghuhukom.
Ang buhay ni Al Farooq Umar ibn Al-Khattab (R.A.) ay isang nagniningning na pahina ng kasaysayan ng Islam, na kung saan ay nalalampasan at pinalitan ang lahat ng iba pang mga kasaysayan.
Ang kasaysayan ng lahat ng mga bansa na pinagsama ay hindi naglalaman ng kahit isang bahagi ng nilalaman ng kanyang buhay ng marangal na pag-uugali, kaluwalhatian, katapatan, jihad, at pagtawag sa iba alang-alang sa ALLAH.
Ang Kanyang Ancestry at Mga Katangian:
Ang kanyang buong pangalan ay Umar ibn Al-Khattab ibn Nufayl ibn Abdul- Uzza. Kilala siya bilang Abu Hafs at nakakuha ng palayaw na Al Farooq (ang Criterion) sapagkat ipinakita niya ang kanyang Islam nang bukas sa Makkah at sa pamamagitan niya ay nakikilala ang ALLAH sa pagitan ng hindi paniniwala at pananampalataya.
Ipinanganak siya noong 583 AC (Cristian Era), labintatlong taon pagkatapos ng Amul-Fil (ang taon ng Elephant). Ang kanyang ama ay si Al-Khattab ibn Nufayl, at ang kanyang lolo na si Nufayl ay isa sa mga ginamit ng Quraish Tribe na mag-refer para sa hatol. Ang kanyang ina ay si Hantamah binti Hashim bin Al Mugheerah.
Ang Kanyang Pisikal na Hitsura:
Na patungkol sa kanyang pisikal na katangian, siya ay maputi na may mapula-pula na kutis. Maskulado siya, matangkad, solid at kalbo. Napakalakas niya, hindi mahina o matipuno. Kapag siya ay lumakad, siya ay mabilis na lumakad, kapag siya ay nagsalita, siya ay malinaw na nagsalita, at kapag siya ay natigil, siya ay sanhi ng sakit.
Ang kanyang maagang Buhay sa Pre-Islamic Society:
Ginugol ni Umar ang kalahati ng kanyang buhay sa lipunang pre-Islamic (Jahiliyah), at lumaki tulad ng kanyang mga kasamahan ng Quraish, maliban na mayroon siyang kalamangan sa kanila dahil siya ay isa sa mga natuto na magbasa, kung kanino mayroong kakaunti. Pinanindigan niya ang responsibilidad sa murang edad, at nagkaroon ng napakahirap na pag-aalaga na hindi niya alam ang anumang uri ng karangyaan o pagpapakita ng kayamanan. Pinilit siya ng kanyang ama na si Al-Khattab na alagaan ang kanyang mga kamelyo. Ang malupit na pakikitungo ng kanyang ama ay may negatibong epekto kay Umar na naalala niya sa buong buhay niya.
Mula sa kanyang pagkabata ay magaling din siya sa maraming uri ng palakasan, tulad ng pakikipagbuno, pagsakay at pagsakay sa kabayo. Nasisiyahan siya at isinalaysay ang tula, at interesado siya sa kasaysayan at mga kapakanan ng kanyang bayan. Masigasig siyang dumalo sa magagandang perya ng mga Arabo tulad nina Ukaz, Mijannah at Dhu al-Majaz, kung saan masulit niya ang pagkakataong makisali sa negosyo at malaman ang kasaysayan ng mga Arabo, at ang mga laban at paligsahan na mayroon naganap sa mga tribo. Bukod dito, nakikipagtulungan siya at kumita, isa sa mayamang tao sa Makkah. Naging pamilyar siya sa maraming mga tao sa mga bansa na binisita niya para sa layunin ng kalakal. Naglakbay siya sa Syria noong tag-init at Yemen sa taglamig. Samakatuwid, sinakop niya ang isang kilalang posisyon sa lipunan ng Makkan noong panahon bago ang Islam.
Si Umar (R.A.) ay matalino, mahusay magsalita, malakas, mapagparaya, marangal, mapang-akit at malinaw sa pagsasalita, na naging kwalipikado na maging isang embahador para sa Quraish, upang magsalita para sa kanila sa harap ng ibang mga tribo. Sinabi ni Ibn Al-Jawzi:
"Ang papel na ginagampanan ng embahador ay binigay kay Umar ibn Al-Khattab. Kung may digmaan sa pagitan ng Quraish at ibang tribo, ipadala nila siya bilang isang embahador, at kung may ibang tribo na ipinagmamalaki laban sa kanila, ipadala nila siya upang tumugon nang mabait, at nalulugod sila sa kanya. "
Bago nag-convert sa Islam, sumalungat si Umar (R.A.) sa Islam at nagbanta pa siya na papatayin si Propeta Mohammad (S.A.W). Siya ay mahinahon at malupit sa pagsalungat sa Sugo ng ALLAH (S.A.W.) at kilalang-kilala sa pag-uusig sa mga Muslim.
Nabuhay si Umar sa panahon bago ang panahon ng Islam at alam ito sa loob. Alam niya ang tunay na kalikasan, mga kaugalian at tradisyon, at ipinagtanggol niya ito sa lahat ng kapangyarihang taglay niya. Samakatuwid, nang siya ay pumasok sa Islam, naintindihan niya ang kagandahan at tunay na kalikasan nito, at kinilala niya ang malaking pagkakaiba sa pagitan ng patnubay at pagkakamali, hindi paniniwala at pananampalataya, katotohanan at kasinungalingan, at sinalita niya ang kanyang mga tanyag na salita:
"Ang mga bono ng Islam ay inaalis nang isa-isa kapag magkakaroon ng isang henerasyon na pinalaki sa Islam na hindi alam kung ano ang kamangmangan."
Ang Kanyang Pagbabago sa Islam:
Nang ang isang maliit na pangkat ng mga Muslim ay lumipat sa Abyssinia, nag-alala si Umar (R.A.) tungkol sa hinaharap na pagkakaisa ng mga Quraish at nagpasyang patayin si Propeta Mohammad (S.A.W.). Papunta sa pagpatay kay Propeta (S.A.W.), nakilala ni Umar ang kanyang matalik na kaibigan na si Nuaim bin Abdullah (R.A.) na lihim na nag-convert sa Islam ngunit hindi sinabi kay Umar. Sinabi niya kay Umar (R.A.) na magtanong tungkol sa kanyang sariling bahay kung saan ang kanyang kapatid na babae at asawa ay nag-Islam. Pagdating sa kanyang bahay, nahanap ni Umar ang kanyang kapatid na bayaw na si Saeed bin Zaid (R.A.) na binibigkas ang mga talata ng Quran mula sa SurahTaha (ika-20 Surah ng Quran). Nagsimula na siyang makipag-away sa kanyang bayaw. Nang dumating ang kanyang kapatid na babae upang iligtas ang kanyang asawa, nagsimula rin siyang makipag-away sa kanya. Gayunpaman patuloy pa rin silang nagsasabi: "maaari mo kaming patayin ngunit hindi namin isusuko ang Islam". Nang marinig ang mga salitang ito, sinampal ni Umar ang kapatid na babae kaya't nadapa sa lupa na dumudugo mula sa kanyang bibig. Nang makita niya ang ginawa niya sa kanyang kapatid na babae, kumalma siya dahil sa pagkakasala at hiniling sa kanyang kapatid na babae na ibigay sa kanya ang binibigkas niya. Ang kanyang kapatid na babae ay tumugon sa negatibo at sinabi na "Ikaw ay marumi, at walang maruming tao ang maaaring hahawak ang Banal na Kasulatan."
Ang unang sinag ng ilaw ng pananampalataya na dumampi sa kanyang puso ay naganap nang makita niya ang mga kababaihan ng Quraish na umaalis sa kanilang tinubuang bayan at naglalakbay sa isang malayong lupain dahil sa pag-uusig na kinakaharap nila mula sa Umar (R.A.) at iba pang mga hindi naniniwala. Ang kanyang kamalayan ay naantig at naramdaman niya ang pagsisisi at awa sa kanila, at nagsalita siya ng mga mabubuting salita sa kanila na hindi nila inaasahan na maririnig mula sa kanyang tao muna.
Sinabi ni Umm Abdullah binti Hantamh:
"Nang kami ay lumipat sa Abyssinia, si Umar, na dati ay walang-awa na inuusig kami, ay lumapit at tumayo at sinabi sa akin: aalis ka na? Sinabi ko: Oo, sapagkat inusig mo kami at pinahirapan, at sa pamamagitan ng ALLAH ay lalabas kami sa lupain ng ALLAH hanggang sa bigyan kami ng ALLAH ng isang kalayaan. "
Pagkatapos sinabi ni Umar:
"Sumainyo si ALLAH. At nakita ko ang kabaitan na hindi ko pa nakikita. ”
Si Umar ay naantig sa ugali ng babaeng ito at nakadama siya ng pagkabalisa. Gaano karaming pagdurusa ang tiniis ng mga tagasunod ng bagong relihiyon, ngunit sa kabila nito ay matatag ang kanilang paninindigan. Ano ang sikreto nang lampas sa pambihirang lakas na ito? Nalungkot siya at ang puso niya ay napuno ng sakit. Makalipas ang ilang sandali matapos ang pangyayaring ito, si Umar (R.A.) ay naging Muslim bilang isang resulta ng mga panalangin ng Sugo ng ALLAH (S.A.W.), na siyang pangunahing dahilan para sa kanyang pagtanggap sa Islam. Si Propeta Mohammad (S.A.W.) ay nagdasal para sa kanya na nagsasabing:
"O ALLAH igalang ang Islam sa pamamagitan ni Abu Jahl bin Hisham o sa pamamagitan ni Umar bin Al-Khattab."
Si Umar (R.A.) ay dumating kinabukasan sa Sugo ng ALLAH (S.A.W.) at tinanggap ang Islam.
(Tirmidhi: 3683)
Si Umar ay naging Muslim noong 616 AD, isang taon pagkatapos ng Migration sa Abyssinia, nang siya ay dalawampu't pitong taong gulang. Tinanggap niya ang Islam tatlong araw pagkatapos ni Hamzah (R.A.), tiyuhin ng Propeta. Sa oras na iyon ang mga Muslim ay may bilang na tatlumpu't siyam. Sinabi ni Umar (R.A.):
"Naaalala ko na noong ako ay naging Muslim, may tatlumpu't siyam na kalalakihan kasama ang Sugo ng ALLAH (S.A.W.), at dinala ko ang bilang sa apatnapu."
Sa gayon, pinasimulan ng ALLAH ang Kanyang relihiyon na manaig at bigyan ng kaluwalhatian ang Islam.
Sinabi ni Abdullah Ibn Masood (R.A.):
"Nakaramdam kami ng pagmamalaki nang naging Muslim si Umar, sapagkat hindi namin maikot ang Banal na Mosque at manalangin, hanggang sa maging Muslim si Umar. Nang siya ay maging Muslim, ipinaglaban niya sila hanggang sa palayain nila kami. Pagkatapos ay nanalangin kami at nilibot ang Kaabah. "
Sinabi din niya:
"Ang pagiging Muslim ni Umar ay isang tagumpay, ang kanyang paglipat ay naging tulong, at ang kanyang caliphate ay isang awa. Hindi kami makapagdasal o makubkob sa Kamara hanggang sa maging Muslim si Umar. Nang siya ay maging Muslim, ipinaglaban niya ang mga hindi naniniwala hanggang sa iwan nila kaming mag-isa at hinayaan manalangin kami. "
Ang kanyang Paglipat sa Madinah:
Nang magpasya si Umar (R.A.) na lumipat sa Madinah, pinilit niyang gawin ito nang hayagan. Si Ibn Abbas (R.A.) ay nagsabi:
"Sinabi sa akin ni Ali bin Abi Talib: 'Hindi ko alam ang alinman sa mga migrante na hindi lumipat nang lihim, maliban kay Umar ibn Al-Khattab. Nang magpasya siyang lumipat, sinuot niya ang kanyang ESPADA, inilagay ang kanyang PANA sa kanyang balikat, kinuha ang kanyang mga PALASO at dinala ang kanyang STICK. Lumabas siya sa Kaabah, kung saan ang isang bilang ng mga Quraish ay natipon sa looban nito at nilibot ang Bahay nang pitong beses, sa isang ligtas na pag-aayuno. Pagkatapos ay nagpunta siya sa Maqam [Lugar o ang bato kung saan nakatayo si Ibrahim (AS) habang itinatayo niya ang Kaaba] at nanalangin ng tahimik. Pagkatapos ay nagpunta siya sa mga lupon ng mga tao, isa-isa, at sinabi sa kanila, 'Maaaring maging pangit ang inyong mga mukha! Kukubusin lamang ng ALLAH ang mga ilong sa alikabok. Sinumang nais ang kanyang ina na maiwanan siya at ang kanyang mga anak na maging ulila at ang kanyang asawa ay maging isang balo, hayaan siyang salubungin ako sa likuran ng lambak na ito. Sinabi ni Ali, 'Walang sinuman ang sumunod sa kanya maliban sa ilan sa mga mahina at inaapi. Tinuruan niya sila at sinabi sa kanila tungkol sa Islam, pagkatapos ay nagpatuloy siya sa kanyang lakad. '
Paghahayag ng Pagsang-ayon sa Quran sa Kaniyang Opinion:
Isinalaysay ni Anas: sinabi ni Umar (RA) na, "Nagkaroon ako ng parehong ideya tulad ng ALLAH sa tatlong bagay: Sinabi ko, 'O Sugo ng ALLAH (SAW), nais kong kunin mo ang istasyon (Maqam) ni Ibrahim bilang isang lugar ng panalangin . ' Sa gayon ang ALLAH ay nagsiwalat: "At dalhin sa iyo (mga tao) ang Maqam (lugar) ni Ibrahim [o ang bato na kinatatayuan ni Ibrahim habang itinatayo niya ang Kaaba] bilang isang lugar ng pagdarasal." (Surah Al-Baqarah 2: 125)
Sinabi din niya,
'O Sugo ng ALLAH (S.A.W.), Mabuti at masamang tao ang pumasok sa iyong mga asawa, nais kong utusan mo sila na magtakip ng kanilang mga belo.' Kaya't ang mga talata ng Al-Hijab (ibig sabihin, ang pagtakip ng mga kababaihan) ay isiniwalat. Ang mga asawa ng Propeta (S.A.W.) ay nagtipon laban sa kanya at sinabi ko sa kanila: 'Maaaring Kung hiwalayan ka niya (lahat) ay bibigyan siya ng kanyang Panginoon sa halip na ikaw, mga asawa na mas mahusay kaysa sa iyo.' Pagkatapos ay naghayag ang ALLAH ng isang talata na may magkatulad na mga salita. (Surah At-Tahrim 66: 5) "(Bukhari: 4483).
Ang kanyang Pamagat na "Al-Farooq":
Si Umar ay isang dalubhasang hurado at kilalang kilala para sa kanyang hustisya, sa parehong paraan para sa mga Muslim at di-Muslim. Ang halagang ito ang nagtamo sa kanya ng pamagat na 'Al- Farooq' (ang isa na nakikilala sa pagitan ng tama at mali).
Kanyang Asceticism:
Si Umar (R.A.) ay pinaka-mapagpakumbaba kay ALLAH at namuhay ng isang mahigpit. Napakasarap ng kanyang pagkain at ibabalot niya ng tela ang kanyang tela. Dala-dala niya dati ang isang balat ng tubig sa kanyang balikat sa kabila ng kanyang labis na pagpapahalaga. Siya ay mahinhin na tumatawa at hindi kailanman nagbiro sa kahit kanino. Nakaukit sa kanyang singsing ay: "Ang kamatayan ay sapat na bilang isang payo, O 'Umar."
Nang siya ay itinalaga bilang Caliph, sinabi niya: "Walang pinapayagan (para sa akin) mula sa kaban ng bayan higit sa dalawang damit, ang isa para sa malamig na panahon at ang isa para sa tag-init. Ang kabuhayan ng aking pamilya ay magiging katumbas ng isang average na tao ng Quraish at hindi mayaman sa kanila, sapagkat ako ay isang ordinaryong tao lamang sa mga Muslim (ibig sabihin walang espesyal sa akin). "
Si Muawiyah ibn Abu Sufian (RA) ay nagsabi: "Tungkol kay Abu Bakr (RA), hindi niya kailanman hinangad ang mundo at hindi siya hinangad ng mundo. Tungkol kay Umar, hinangad siya ng mundo ngunit hindi niya hinahangad ang mundo. Tulad ng sa amin, kami ay nadumhan ng mundo sa loob-labas. "
Sa oras ng tagtuyot, Umar (R.A.) kumain ng tinapay at langis hanggang sa maging maputla ang kanyang balat at sasabihin niya: "Isang masamang pinuno ako kung kakainin ko ang aking labi at nagugutom ang mga tao."
Ang Kanyang Paghirang bilang Caliph at Kahalili ng Abu Bakr (R.A.):
Nang lumakas ang karamdaman ni Abu Bakr (R.A.), nagtipon ang mga tao sa paligid niya at sinabi niya:
"May nangyari sa akin kung ano ang nakikita mo at sa palagay ko ay malapit na akong mamatay. Pinalaya ka ni ALLAH mula sa iyong panunumpa ng pakikipag-alyansa sa akin, at ang iyong sumpa ay hindi na umiiral. Ang iyong mga gawain ay nasa iyong mga kamay, kaya't italaga sa iyo ang sinumang "Kung gusto mo. Kung humirang ka ng isang tao habang ako ay buhay pa, sa palagay ko mas maliit ang posibilidad na ikaw ay mahati pagkatapos na ako ay wala na."
Ang mga Kasama ay kumunsulta sa isa't isa, bawat isa sa kanila ay nagtatangkang tanggihan ang posisyon ng Caliph para sa kanyang sarili at hanapin ito para sa kanyang kapatid na sa palagay niya ay marapat at karapat-dapat para dito. Samakatuwid bumalik sila sa kanya at sinabi:
"Napagpasyahan naming ibilin ito sa iyo, O 'Kahalili ng Sugo ng ALLAH (S.A.W.)."
Sinabi Niya: "Bigyan mo ako ng oras upang makapili ako ng isang tao na magiging kalugod-lugod kay ALLAH, na pinangangalagaan ang Kanyang relihiyon at ng Kanyang mga alipin."
Kaya't tiningnan niya ang mga tao at sinabi sa kanila:
"Tinatanggap mo ba ang hinirang ko bilang iyong pinuno? Sapagkat sa pamamagitan ng ALLAH sinubukan kong italaga ang pinakamahusay; hindi ako humirang ng isang kamag-anak. Inatasan ko bilang pinuno mo si Umar ibn Al-Khattab, kaya't pakinggan mo siya at sundin. "
Sinabi ng mga kasama: "Makikinig kami at susundin."
Pagkatapos si Abu Bakr (R.A.) ay humiling sa ALLAH, na ipinapahayag ang kanyang pag-aalala sa kanyang Panginoon. Sinabi niya:
"Hindi ko siya hinirang sa pamamagitan ng utos ng Iyong Propeta, na walang hinahanap kundi ang kung ano ang makakabuti sa kanila. Natatakot ako sa pag-aalsa para sa kanila at pinag-isipan kong mabuti at mabuti ang bagay. Itinalaga ko sa kanila ang pinakamahusay sa kanila at ang isa na masigasig na akayin sila sa tamang paraan. Ngayon narito ako kasama ang Iyong atas na maganap. Alagaan mo sila pagkatapos na ako ay umalis na para sa Iyo ang mga salves. "
Umar Ibn Al-Khattab (R.A.) ay nagsimulang kumilos bilang caliph ng mga Muslim sa sandaling namatay si Abu Bakr (R.A.).
Ang pag-uusap sa itaas ay malinaw na ipinapakita na ang nominasyon ni Abu Bakr (R.A.) ng Umar ibn Al- Khattab (R.A.) bilang caliph ay batay sa pahintulot ng karamihan ng mga Kasama (R.A.). Samakatuwid, nakikita natin na ang appointment ng Umar (R.A.) ay ginawa alinsunod sa pinakamaayos at patas na mga prinsipyo ng Consultation (Shura). Samakatuwid, si Umar (R.A.) ay nagtagumpay sa Abu Bakr (R.A.) bilang pangalawang Caliph noong Lunes, ika-22 ng Jumada Al-Akhirah, 13th AH (August 23rd, 634 AD).
Ang Kanyang Paghahari bilang Caliph:
Siya ang unang Caliph na hinirang bilang "Prince of the Believers". Ang kanyang mga nakamit, sa panahon ng kanyang paghahari bilang Caliph, ay napakarami at hindi mabanggit sa artikulong ito. Gayunpaman, ang sumusunod ay ilang mga highlight ng kanyang mga nagawa sa panahon ng panunungkulan ng kanyang 'Khilafat':
1. Siya ang nagtatag ng Lunar Calendar (Hijri Year i-e alinsunod sa petsa ng paglipat ni Propeta Mohammad (S.A.W.) sa Medinah).
2. Sa kanyang panahon ang Islam ay nakakuha ng isang mahusay na posisyon, habang ang Islamic Empire ay lumawak sa isang walang uliran rate na namumuno sa buong Iraq, Egypt, Libya, Tripoli, Persia, Khurassan, Eastern Anatolia, South Armenian at Sajistan. Ang Jerusalem (unang Qiblah) ay nasakop sa panahon ng kanyang paghahari kasama ang buong Sassanid Persian Empire at dalawang thirds ng Eastern Roman Empire.
3. Panimula at pagpapatupad ng iba`t ibang mga pampulitika at sibil na trabaho sa pangangasiwa tulad ng Punong Kalihim (Khatib), Kalihim ng Militar (Khatib ud Diwan), Revenue Collector (Sahib ul Kharaj), Pulis ng Pulis (Sahib ul Ahdath), Opisyal ng Treasury (Sahib Bait- ul-Maal) at marami pang ibang mga opisyal na post.
4. Si Umar (R.A.) ang unang nagtatag ng isang espesyal na kagawaran para sa pagsisiyasat ng mga reklamo laban sa mga opisyal ng Estado.
5. Ang Umar (R.A.) ang unang nagpakilala sa sistema ng publikong ministeryo, kung saan itinatago ang mga tala ng mga opisyal at sundalo. Siya rin ang unang taong humirang ng mga puwersa ng pulisya na mapanatili ang kaayusan ng sibil. Ang isa pang mahalagang aspeto ng panuntunan ni Umar (R.A.) ay ipinagbawal niya ang alinman sa kanyang mga gobernador / opisyal na makisali sa kalakal o anumang uri ng pakikitungo sa negosyo habang nasa isang posisyon ng kapangyarihan.
Ang kanyang pagkamartir:
Sinabi ni Imam ibn Kathir na nang tapusin ni Umar (RA) ang kanyang mga ritwal ng Hajj noong 23 Hijri, nanalangin siya at hiniling kay ALLAH na dalhin siya sa Kanya at bigyan siya ng pagkamartir sa lupain ng Propeta (SAW) tulad ng isinalaysay ni Zaid bin Aslam: Sinabi ni Umar (RA):
"Oh ALLAH! Humihiling ako sa iyo ng pagkamartir sa Iyong hangarin at pagkamatay sa lupain ng Iyong Sugo (S.A.W.). "(Bukhari: 1890)
Si ALLAH talaga ay mabait sa kanino Niya nais. Naganap na si Abu Lulu Al- Fayruz, ang Magian (ang tunay na mananamba) at hindi naniniwala at nagmula sa roman, ay sinaksak si Umar (R.A.) habang siya ay nasa Fajr Salah (madaling araw na pagdarasal) gamit ang isang punyal ng dalawang talim. Sinaksak siya ng tatlong beses, isa sa mga ito sa ilalim ng naval. Samakatuwid, Umar (R.A.) ay bumagsak na dumudugo nang masagana.
Tinanong niya si Abdul Rahman bin Awf (R.A.) na palitan siya upang tapusin ang panalangin. Umatras si Abu Lulu gamit ang kanyang punyal ngunit patuloy na sinasaksak ang sinumang pumupunta sa mosque hanggang sa masaksak niya ang labintatlong tao kung saan anim ang namatay bilang resulta ng kanilang mga pinsala. Ibinato ni Abdullah bin Awf (R.A.) sa kanya ang kanyang balabal at nang mapagtanto niya na siya ay masusupil, sinaksak ni Abu Lulu ang kanyang sarili hanggang sa mamatay (nawa ang sumpa ni ALLAH ay mapunta sa kanya).
Si Umar (R.A.), dinala sa kanyang bahay na may dumalong dugo mula sa kanyang sugat. Ang lahat ng ito ay naganap bago sumikat.
Pagkatapos ay tinanong ni Umar: "Sino ang pumatay sa akin?"
Ang kanyang mga kasama ay sumagot, "Abu Lulu, ang Magian."
Nang magkagayo'y natuwa si Umar at sinabi: "Purihin si ALLAH na Hindi ako pinatawan mula sa mga kamay ng isang taong nag-subscribe sa monoteismo. Dati ay ipinagbabawal kita sa iyo na magpadala sa amin ng anumang hindi magandang salita ngunit hindi mo ako sinunod."
Pagkatapos sinabi niya: "Tumawag ka para sa aking mga kapatid."
Tinanong nila: "Sino?"
Umar (R.A.) said: "Uthman, Ali, Talhah, Zubair, Abdul Rahman bin Awf, and Sad bin Abi Waqas."
Nang makarating sila, sinabi ni Umar (R.A.):
"Tiningnan ko ang mga gawain ng mga Muslim at nakita kitang anim ang pinakamahalaga at matalino. Hindi ko nakikita ang kakayahang kumita para sa sinuman maliban sa isa sa inyo. Kung ikaw ay patayo, pagkatapos ang relasyon ng mga tao ay magiging patayo. Kung mayroong hindi pagkakasundo, ito ay dahil kayo ay hindi sumang-ayon (sa gitna ng inyong mga sarili). "Ang kanyang dugo ay inilagay para sa kanya, at sinabi niya:" Sumangguni sa loob ng tatlong araw, at pansamantala, dapat pangunahan ng Suhayb Ar-Rumi ang mga tao sa pagdarasal. "Tinanong nila:" Sino ang dapat naming kunsultahin, O 'Prinsipe ng mga mananampalataya? "Sumagot siya:" Kumunsulta sa mga Imigrante at sa Mga Sumuporta pati na rin sa mga kumander ng mga hukbo. "
Humiling siya para uminom ng gatas. Nang inumin niya ito, ang kaputian ng gatas ay makikita na namumula mula sa kanyang mga sugat at malinaw para sa kanila na siya ay mamamatay. Sinabi niya:
"Ang oras ay ngayon (ibig sabihin, sa kamatayan). Kung nasa akin ang buong mundo, ibibigay ko ito upang tubusin ang sarili ko mula sa panginginig sa puntong umalis."
Pagkatapos, ang kanyang kaluluwa ay kinuha. Nangyari ito noong 26 Dhul Hijjah, 23 AH (Miyerkules ng ika-7 ng Nobyembre 644 AD). Siya ay animnapu't tatlong taong gulang at ang kanyang panahon ay umabot ng sampung taon.
Ayon sa kalooban ni Umar (R.A.), inilibing siya, na may pahintulot ni Aishah (R.A.), katabi si Propeta Mohammad (S.A.W.) at ang caliph na si Abu Bakr (R.A.) sa Masjid Al-Nabawi.
Mga Kasabihan ni Umar (R.A.) na Naging Kilalang Karunungan:
Sinabi ni Umar (RA): "Ang sinumang nagtago ng kanyang mga lihim ay magkakaroon ng pagpipilian (na sabihin sa sinumang nais niyang sabihin), ngunit ang sinuman na magsalita o kumilos sa isang hindi mawari na pamamaraan ay hindi dapat sisihin ang sinumang nag-isip ng masama sa kanya. Huwag isiping masama ang isang salitang binitawan ng iyong kapatid (kapwa) kung maaari mo pa ring makahanap ng mabuting paraan upang mabigyang kahulugan ito. Mag-isip ng positibo sa iyong kapatid hanggang sa matiyak mong hindi siya ganyan. Huwag kang manumpa ng labis baka mapahiya ka ng ALLAH. Wala nang mas mabuti gantimpala para sa isang taong sumuway sa ALLAH patungkol sa iyo na ang iyong pagsunod sa ALLAH tungkol sa kanya. Dapat kang humingi ng taos-pusong mga kaibigan at panatilihin ang mabuting ugnayan sa kanila, sapagkat sila ay kasiyahan sa mga oras ng kadalian at isang suporta sa mga oras ng paghihirap. "
Kailan man magpadala si Umar (R.A.) ng isang hukbo ay pinapayuhan niya silang matakot kay ALLAH. Pagkatapos sasabihin niya kapag ang pamantayan ng digmaan ay nakataas:
"Sa pangalan ng ALLAH at sa tulong ng ALLAH, magpatuloy sa suporta ng ALLAH at ng Kanyang suporta. Sumunod sa katotohanan at pasensya. Lumaban sa sanhi ng ALLAH laban sa mga hindi naniniwala kay ALLAH at hindi sumuway, sapagkat hindi ginusto ng ALLAH ang mga sumuway. Huwag maging duwag sa oras ng pagpupulong (ang kaaway) at huwag maputla kapag mayroon ka nang mataas na kamay at huwag maging masunurin kapag sumakop. Huwag makipagtalo sa panahon ng pag-aaway. Huwag patayin ang mga kababaihan, ang pagtanda, at ang mga bata. Iwasang pumatay sa kanila kapag nagkakilala ang dalawang kaaway at sa init ng atake (sa harap ng iyong kaaway). Huwag lumubha nang labis patungkol sa mga nasamsam ng digmaan, ilayo (ang iyong hangarin para sa) sagradong digmaan –Jihad- mula sa paghangad kasama ng makamundong paggalang, at magalak sa kita na nakuha mula sa transaksyon na iyong pinasok. Iyon talaga ang malaking tagumpay.
Ang kapayapaan ay sumainyo kay Umar ibn Al-Khattab (R.A.) magpakailanman.
At si ALLAH ang ganap na Nakakaalam.
