01/11/2025
ရာဇာဓိရာဇ်၏ ရန်ကုန်မြို့မှ ဓာတ်တော်ကြုတ်များနှင့် မွန်ဈာပနဆိုင်ရာ စေတီတစ်ဆူ (အပိုင်း ၂)
ဒေါ်နယ်လ် အမ်. စတတ်တနာ (Donald M. Stadtner)
"Rajadhiraj's Rangoon Relics and a Mon Funerary Stupa"-Journal of Siam Society, 2015 ကို ဆီလျော်အောင်ဘာသာပြန်သည်။
စာတမ်းရေးထွင်းထားသော ရွှေပြားခါးပတ်
ပါဠိပညာရှင် ဗွီ. ဖော့စ်ဘောလ် (V. Fausböll) သည် ၁၈၅၈ ခုနှစ်တွင် လန်ဒန်၊ တော်ဝင်အာရှအသင်း၌ ရွှေပြားခါးပတ်ကို စစ်ဆေးခဲ့ပြီး Sykes က ၁၈၆၀ ခုနှစ် ဆောင်းပါးတွင် ထည့်သွင်းခဲ့သော ဘာသာပြန်ဆိုချက်ကို ပြင်ဆင်ပေးခဲ့သည်။
ကမ္ပည်းစာကို လက်ဖြင့်ကူးယူထားသော မိတ္တူတစ်ခုကိုလည်း ဘာသာပြန်ဆိုချက်နှင့်အတူ ပူးတွဲဖော်ပြခဲ့ပြီး၊ ၎င်းကို ဖော့စ်ဘောလ် ကိုယ်တိုင် ပြုလုပ်ခဲ့ဖွယ်ရှိသည် (Sykes 1860: pl. IV) (ပုံ ၆)။ ကမ္ပည်းစာပါ အက္ခရာများသည် ခေတ်သစ်မြန်မာစာနှင့် အနည်းငယ်သာ ဆက်စပ်မှုရှိသော်လည်း ဖော့စ်ဘောလ်သည် သူ၏ အောက်ခြေမှတ်စုတစ်ခုအရ မူရင်းရွှေပြားမှ တိုက်ရိုက် ဘာသာပြန်ဆိုခဲ့ကြောင်း သိရသည်။
အသံထွက်အမှတ်အသားများပါသော ပါဠိမှတ်တမ်းကို ဖော့စ်ဘောလ်၏ ဘာသာပြန်ဆိုချက်နှင့်အတူ ထည့်သွင်းဖော်ပြခဲ့သည်။
သို့သော် ၁၈၉၅ ခုနှစ်တွင် ထိုရွှေပြားခါးပတ်သည် လန်ဒန်တွင် ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့သည်။ ဖော့စ်ဘောလ်က သူ၏ ဘာသာပြန်ဆိုချက် ထုတ်ဝေပြီး ၃၅ နှစ်အကြာတွင်၊ ထိုရွှေပြားကို ၁၈၅၈ ခုနှစ်က "အာရှအသင်း၏ အခန်းများ" တွင် သူ့အား လက်ရောက်ပေးအပ်ခဲ့ကြောင်း၊ စစ်ဆေးရန်အတွက် အရှေ့အိန္ဒိယရုံးစာကြည့်တိုက်မှ ထုတ်ယူလာခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း တင်ပြခဲ့သည်။
သူက ရွှေပြားသည် "ယခုအခါ အိန္ဒိယရုံးစာကြည့်တိုက် သို့မဟုတ် ၎င်းနှင့်တွဲဖက်ထားသော အိန္ဒိယပြတိုက် တစ်ခုခုတွင် ထိန်းသိမ်းထားရမည်" ဟု မှန်းဆခဲ့သည် (St. John 1895: 433)။ ရွှေပြားသည် လန်ဒန်တွင်ပင် ရှိနေနိုင်ဖွယ်ရှိပြီး၊ အိန္ဒိယရုံးစာကြည့်တိုက်၏ စုဆောင်းမှုများကို သိမ်းယူခဲ့သော ဗြိတိသျှစာကြည့်တိုက် သို့မဟုတ် တော်ဝင်အာရှအသင်း၏ ဗီရိုတစ်ခုခုတွင် ရှိနေနိုင်သည်။
Sykes သည် ဘာသာပြန်ဆိုချက် နှစ်ခုကို တင်ပြခဲ့သည်။ တစ်ခုမှာ ၁၈၅၅ ခုနှစ်တွင် ဗိုလ်ကြီး တီ. အက်စ်. စပတ်ခ်စ် (Capt. T. S. Sparks) ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး နောက်တစ်ခုမှာ ၁၈၅၈ ခုနှစ်တွင် ဖော့စ်ဘောလ် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။
ဘာသာပြန်ဆိုချက်နှစ်ခုမှာ သိသိသာသာ ကွဲပြားသော်လည်း တူညီမှုများက ဘာသာပြန်သူနှစ်ဦးလုံးသည် တူညီသော ကမ္ပည်းစာမှ ဘာသာပြန်ခဲ့ကြောင်း သက်သေပြနေသည်။ စပတ်ခ်စ်၏ ဖတ်ကြားချက်မှာ အမှားအယွင်းများစွာဖြင့် ပြည့်နှက်နေပြီး ဖော့စ်ဘောလ်၏ ဖတ်ကြားချက်မှာမူ ယေဘုယျအားဖြင့် မှန်ကန်သည်။
ဥပမာအားဖြင့်၊ စပတ်ခ်စ်သည် ဂဏန်းဖြင့်မဟုတ်ဘဲ စကားလုံးဖြင့်ရေးထားသော ရက်စွဲ (၈၄၆) ကို ဖတ်ရှုခဲ့ပြီး၊ ထို ၈၄၆ ကို မြန်မာသက္ကရာဇ်သို့ ပြောင်းကာ ၁၄၈၄-၁၄၈၅ ဟု ထုတ်လုပ်ခဲ့သည်။ စပတ်ခ်စ် မည်သို့မှားယွင်းသွားသည်ကို လွယ်ကူစွာ နားလည်နိုင်သည်။ သူသည် 'အတ္တ' ကို 'အဋ္ဌ' (ရှစ်) ဟုလည်းကောင်း၊ 'သေဋ္ဌ' ကို 'သတ္ထိ' (ခြောက်ဆယ်) ဟုလည်းကောင်း မှားယွင်းစွာ ဖတ်ရှုခဲ့သည် (ဦးထွန်းအောင်ချိန်၊ ပုဂ္ဂိုလ်ရေး ဆက်သွယ်ပြောကြားချက်)။
ဖော့စ်ဘောလ်၏ ဘာသာပြန်ဆိုချက်ကို အနည်းငယ်ပြင်ဆင်မှုများဖြင့် နောက်ဆက်တွဲတွင် ဖော်ပြထားသည်။
ကမ္ပည်းစာအစတွင် အလှူရှင်ကို "သေတဘိဿရ၏ သားတော်" သို့မဟုတ် "ဆင်ဖြူရှင်၏ သားတော်" ဟု ဖော်ပြထားသည်။ ပါဠိစကားလုံးတွင် သေတ (အဖြူ)၊ ဣဘ (ဆင်) နှင့် ဣဿရ (အရှင်) ဟူသော စကားလုံးသုံးလုံး ပါဝင်သည်။
ဆင်ဖြူရှင်သည် အရှေ့တောင်အာရှတွင် တွေ့ရများသော ဘုရင်တို့၏ ဘွဲ့ထူးဖြစ်သော်လည်း၊ မွန်ရာဇဝင်များနှင့် ကမ္ပည်းစာများတွင် ရာဇာဓိရာဇ်၏ ခမည်းတော်ဖြစ်သူ ဗညားဦး (နန်းစံ ခန့်မှန်း ၁၃၄၈-၁၃၈၄) နှင့် အထူးဆက်စပ်နေသည် (ဦးထွန်းအောင်ချိန်၊ ပုဂ္ဂိုလ်ရေး ဆက်သွယ်ပြောကြားချက်)။
ရွှေတိဂုံကျောက်စာရှိ မွန်ဘုရင်များစာရင်းတွင် ဗညားဦးသည် ဆင်ဖြူရှင်ဟု ဖော်ပြခံရသော တစ်ဦးတည်းသော ဘုရင်ဖြစ်ခြင်းက ရွှေပြားကမ္ပည်းစာပါ ဘွဲ့အမည်ရှင်ကို ဗညားဦးဟု သတ်မှတ်ရန် ခိုင်မာသောအကြောင်းရင်းတစ်ခု ဖြစ်သည် (ဖေမောင်တင် ၁၉၃၄: ၁၅၊ ၂၀)။
ရွှေပြားအလှူရှင်က သူသည် သေတဘိဿရ၊ ဗညားဦး၏ သားတော်ဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြထားသောကြောင့် ရွှေပြားနှင့် ဌာပနာပစ္စည်းများကို ရာဇာဓိရာဇ်နှင့် ဆက်စပ်နိုင်သည်။ ထို့အပြင်၊ မွန်ရာဇဝင်တစ်ခုတွင် ရာဇာဓိရာဇ်ကို "ဆင်ဖြူရှင်၏ သားတော်" ဟု ရှင်းလင်းစွာ ဖော်ပြထားသည် (Tun Aung Chain 2010: 51)။ ကြီးမြတ်သော မွန်ဘုရင် ဓမ္မစေတီ (နန်းစံ ခန့်မှန်း ၁၄၇၀-၁၄၉၂) သည် ရွှေပြားအလှူရှင် မဖြစ်နိုင်ပေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူ၏ ခမည်းတော်သည် မင်းမျိုးမင်းနွယ် မဟုတ်သောကြောင့် ဆင်ဖြူရှင်ဘွဲ့ကို ခံယူနိုင်မည် မဟုတ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။
ဗညားဦးသည် မူလက သုခေါထိုင်းဘုရင်တစ်ပါးက မုတ္တမမြို့မှ မွန်ဘုရင် ဝါရီရူး (နန်းစံ ခန့်မှန်း ၁၂၈၇-၁၂၉၆) သို့မဟုတ် ဝါရိုလ် (ရာဇဝင်များတွင်သာ သိ) အား လက်ဆောင်ပေးခဲ့သော ဆင်ဖြူတော်ကို အမွေဆက်ခံခဲ့သည်။
ဆင်ဖြူတော်ကို ပေးအပ်ခဲ့သော သုခေါထိုင်းဘုရင်မှာ ကျော်ကြားသော Ramkhamhaeng (နန်းစံ ခန့်မှန်း ၁၂၇၉-၁၂၉၉) ဖြစ်ဖွယ်ရှိသည် (San Lwin 2007: 9; Tun Aung Chain 2010: 41)။
ဤနိုင်ငံတော်၏ အဆောင်အယောင်သည် ဝါရီရူး၏ မျိုးဆက်များထံသို့ လက်ဆင့်ကမ်းခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဗညားဦးလက်ထက်၌ ဆင်တော် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ သုခေါထိုင်းမှ ဆင်တစ်ကောင် လက်ဆောင်ရသည်မှာ ဒဏ္ဍာရီဆန်ဖွယ်ရှိသော်လည်း ဗညားဦးသည် ဆင်ဖြူရှင်ဘွဲ့ကို ခံယူခဲ့သည် (အောက်တွင်ကြည့်ပါ)။
ထိုင်းကျောက်စာများတွင် 'ဗန်' (Bann) ဟု သိကြသော သုခေါထိုင်းနှင့် မုတ္တမကြား ဆက်ဆံရေးကိုမူ ဆက်လက်လေ့လာရန် လိုအပ်သော်လည်း၊ ထိုင်းနိုင်ငံမှ ကျောက်စာများနှင့် ရာဇဝင်များက မုတ္တမနှင့် သုခေါထိုင်းကြား၊ သီရိလင်္ကာတွင် ပညာသင်ကြားခဲ့သော ရဟန်းတော်များကြား ဘာသာရေးဆိုင်ရာ အပြန်အလှန်ဆက်သွယ်မှုများ ရှိခဲ့ကြောင်း ဖော်ပြသည် (Griswold & Prasert 1972; Pattaratorn 2009; Skilling 2007)။
ရာဇာဓိရာဇ်သည် "ဘုရင်တကာ့ဘုရင်" ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသော ပါဠိဘွဲ့ဖြစ်ပြီး ပဲခူးမှ မွန်ဘုရင်များစွာ ခံယူခဲ့ကြသည်။ သူ၏ ကိုယ်ပိုင်ဘွဲ့အမည်မှာ 'သုတသောမ ရာဇာဓိရာဇ်' ဖြစ်ပြီး၊ ကမ္ပည်းစာများနှင့် အချို့သော မွန်ရာဇဝင်များတွင် တွေ့ရသည် (Pe Maung Tin 1934: 15, 20)။ သုတသောမသည် ဒေသတွင်း၌ ထင်ရှားကျော်ကြားခဲ့ပြီး ထိုင်းရာဇဝင်နှစ်ခုတွင် ဝါရီရူးနှင့် မှားယွင်းစွာ ရောထွေးဖော်ပြခံခဲ့ရသည် (Wyatt & Aroonrut 1998: 36-37; Griswold and Prasert 1972: 55)။ သုတသောမ အမည်ကို 'မဟာသုတသောမ' ဇာတ်တော် (အမှတ် ၅၃၇) မှ ယူထားခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုဇာတ်တော်တွင် ဘုရားလောင်း သုတသောမသည် လူသားစားဘုရင် ပေါရိသာဒအား သူ၏ အစားအသောက်ပုံစံကို ပြုပြင်ရန် တိုက်တွန်းခဲ့သည်။ ရာဇာဓိရာဇ်သည် မြန်မာမင်းသားတစ်ပါးက မိမိကိုယ်ကို ပေါရိသာဒဟု ကြွေးကြော်ပြီး အခြားမင်းများကို အနိုင်ယူစားသောက်ခြင်းကို နှစ်သက်သည်ဟု ကြွားဝါသောအခါ ဤအမည်ကို ခံယူခဲ့ခြင်းဖြစ်သည် (San Lwin 2007: 124, 174)။
ဗညားဦး၊ ရာဇာဓိရာဇ်နှင့် သူတို့၏ မျိုးဆက်များအကြား ဆက်နွယ်မှုကို နောက်ပိုင်းရာဇဝင်များနှင့် မွန်ကမ္ပည်းစာများအပေါ် အခြေခံ၍ အောက်ပါ မျိုးရိုးစဉ်ဆက်တွင် ဖော်ပြထားသည် (Tun Aung Chain 2002: 38)။
ပဲခူးကို အုပ်စိုးသော မွန်ဘုရင်များ
၁။ ဗညားဦး (နန်းတက်၊ မုတ္တမ၊ ၁၃၄၈) ၁၃၆၉-၁၃၈၄
၂။ ရာဇာဓိရာဇ် (၁ ၏ သားတော်) ၁၃၈၄-၁၄၂၀
၃။ ဓမ္မရာဇာ (၂ ၏ သားတော်) ၁၄၂၀-၁၄၂၃
၄။ ဗညားရံကွတ် (၃ ၏ ညီတော်) ၁၄၂၃-၁၄၄၆
၅။ ဗညားဗရူး (၂ ၏ မြေးတော်) ၁၄၄၆-၁၄၅၀
၆။ ဗညားကေန္ဒေါ (၃ ၏ သားတော်) ၁၄၅၀-၁၄၅၃
၇။ မမော့ထော် (၆ ၏ ညီတော်) ၁၄၅၃
၈။ ဗညားထော (ရှင်စောပု) (၂ ၏ သမီးတော်၊ ၅ ၏ မယ်တော်) ၁၄၅၃-၁၄၇၀
၉။ ဓမ္မစေတီ (၈ ၏ သားမက်) ၁၄၇၀-၁၄၉၂
၁၀။ ဗညားရံ (၉ ၏ သားတော်) ၁၄၉၂-၁၅၂၆
၁၁။ ဒကရုတ္ပိ (၁၀ ၏ သားတော်) ၁၅၂၆-၁၅၃၈
ဖော့စ်ဘောလ်သည် ပါဠိဘွဲ့ 'သေတဘိဿရ' သို့မဟုတ် 'ဆင်ဖြူရှင်' ကို အစပိုင်းတွင် အဓိပ္ပာယ်လွဲမှားစွာ ကောက်ယူခဲ့သော်လည်း၊ မှန်ကန်သောအဓိပ္ပာယ်ကို နှစ်အနည်းငယ်အကြာတွင် မြန်မာနိုင်ငံအောက်ပိုင်းနှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သော ရှေးဟောင်းပစ္စည်း သုတေသီ အာර්.အက်ဖ်. စိန့်အင်ဒရူး စိန့်ဂျွန် (R.F. St. Andrew St. John) က ဖော်ထုတ်ခဲ့သည်။
သူသည် ထိုဘွဲ့ကို ဗညားဦးနှင့်လည်းကောင်း၊ ရွှေပြားခါးပတ်ကို ရာဇာဓိရာဇ်နှင့်လည်းကောင်း မှန်ကန်စွာ ဆက်စပ်ဖော်ထုတ်ခဲ့သူ ပထမဆုံးပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုသတ်မှတ်ချက်များကို ထိုနှစ်မှာပင် ဖော့စ်ဘောလ်က ထောက်ခံခဲ့သည် (St. John 1895)⁴။ ၁၅ ရာစု မွန်ကမ္ပည်းစာများတွင် 'ဆင်ဖြူရှင်' အတွက် အသုံးအများဆုံး မွန်ဝေါဟာရမှာ အနည်းငယ်ကွဲပြားမှုများဖြင့် 'တလ စိင် ဗတာင်' (tila cin batāṅ) ဖြစ်သည် (Shorto 1971: 172)။
ဗညားဦးကို သူ၏ နန်းသက်အတွင်းမှ ကျန်ရစ်သော တစ်ခုတည်းသော ကျောက်စာ၊ ရန်ကုန်မြို့အနောက်ဘက် မိုင်နှစ်ဆယ်ခန့်အကွာ တွံတေးမြို့နယ်တွင် ၁၉၉၈ ခုနှစ်က တွေ့ရှိခဲ့သော မွန်နှင့် ပါဠိနှစ်ဘာသာပါ ကမ္ပည်းစာတွင် 'ဆင်ဖြူရှင်' ဟု ဖော်ပြထားသည် (Bauer 2012)။
ထိုကမ္ပည်းစာ၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၇၂၄ (သို့မဟုတ် ၁၃၆၂) ခုနှစ်တွင် ဗညားဦးသည် ကျိုက်ဂျရငါမ် (Kyaik Jra-ngam) နှင့် ဆက်စပ်သော 'ပြာသာဒ်' (prasāda) (သင်္သကရိုက်စကားလုံးကို အသုံးပြုထား) တစ်ခုကို တည်ထားခဲ့ကြောင်း မှတ်တမ်းတင်ရန်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းသည် ကမ္ပည်းစာတွေ့ရှိရာရွာတွင် တစ်ချိန်က တည်ရှိခဲ့သော ဂျရငါမ် အမည်ရှိ စေတီတစ်ဆူဖြစ်ဖွယ်ရှိသည် (Bauer 2012; Christian Bauer, ပုဂ္ဂိုလ်ရေး ဆက်သွယ်ပြောကြားချက်)။ ဤသည်မှာ ပဲခူးမှ အုပ်စိုးသော မင်းဆက်မှ ရှေးအကျဆုံး မွန်ကမ္ပည်းစာ ဖြစ်သည်။ ဤ ၁၃၆၂ ခုနှစ် မှတ်တမ်းပြီးနောက်၊ ဗညားဦး၏ အရိုက်အရာဆက်ခံသူ ရာဇာဓိရာဇ်၏ ရွှေပြားကမ္ပည်းစာ မတိုင်မီ အနည်းဆုံး နှစ်လေးဆယ်ခန့် မွန်ကမ္ပည်းစာများ ကြားကာလတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်နေသည်။
နောက်ထပ် ရက်စွဲပါ မွန်ကမ္ပည်းစာမှာ ဆယ်စုနှစ်များစွာကြာပြီးနောက် ၁၄၅၅ ခုနှစ်တွင် ဗညားကျန်း သို့မဟုတ် ဘုရင်မကြီး ရှင်စောပု၏ ကျိုက်မရော ကျောက်စာမှသာ ပေါ်ပေါက်လာသည်။
အစောပိုင်း မွန်ကမ္ပည်းစာများ ရှားပါးမှုက ရေးထွင်းထားသော ရွှေပြားခါးပတ်၏ အရေးပါမှုကို ပိုမိုတိုးမြင့်စေသည်။
အထက်ဖော်ပြပါ တွံတေးကမ္ပည်းစာတွင် ဗညားဦး၏ နန်းတက်နှစ်ဖြစ်သော မြန်မာသက္ကရာဇ် ၇၁၀ (သို့မဟုတ် ၁၃၄၈) ကိုလည်း မှတ်တမ်းတင်ထားပြီး၊ ၎င်းသည် ရာဇဝင်အများစုနှင့် ကိုက်ညီသော ရက်စွဲဖြစ်သည် (Tun Aung Chain 2011: 48; Halliday 2000: 97)။ ရာဇဝင်များတွင် ဗညားဦးသည် ၁၃၆၉ ခုနှစ်တွင် မြို့တော်ကို မုတ္တမမှ ပဲခူးသို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်ဟု ဆိုသော်လည်း၊ တွံတေးအနီးမှ ဤ ၁၃၆၂ ခုနှစ် အလှူဒါနက ဘုရင်သည် သူ၏ မြို့တော်ကို မုတ္တမမှ ပဲခူးသို့ ပြောင်းရွှေ့သည်ဟု စွပ်စွဲခံရသော အချိန်မတိုင်မီ အနည်းဆုံး ခုနစ်နှစ်ကတည်းက ရန်ကုန်ဒေသရှိ အဆောက်အအုံများကို ထောက်ပံ့ပြုခဲ့ကြောင်း သေချာစေသည်။
ရွှေပြားခါးပတ်ကို ရာဇာဓိရာဇ်နှင့် ဆက်စပ်ရန် နောက်ထပ်အကြောင်းရင်းတစ်ခုမှာ ကမ္ပည်းစာတွင် ဘုရင်က မိမိကိုယ်ကို "ရန်လိုသော လူရိုင်းများအပေါ် ခြင်္သေ့တစ်ကောင်" သို့မဟုတ် "သတ္တုမတင်္ဂကေသရ" (sattumatangakesara) ဟု ဖော်ပြထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဤဘွဲ့အမည်သည် မွန်အချုပ်အခြာအာဏာကို ကာကွယ်သော ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးအဖြစ် သူ၏ ဂုဏ်သတင်းနှင့် ကိုက်ညီသည်။
ဤဘွဲ့အမည်ကို ရွှေပြားခါးပတ်တွင် ပထမဆုံးအကြိမ် တွေ့ရပြီး နောက်ပိုင်းရာဇဝင်များတွင် သူ့အား သီဟရာဇာ သို့မဟုတ် ခြင်္သေ့မင်းဟု ခေါ်ဆိုခြင်းဖြင့် ပဲ့တင်ထပ်ခဲ့ဖွယ်ရှိသည် (Halliday 2000: 98; Tun Aung Chain 2010: 51; San Lwin 2007: 174)။
ရွှေပြားခါးပတ်တွင် တွေ့ရသော နောက်ထပ်ဘွဲ့နှစ်ခုဖြစ်သည့် 'ဘုရင်တကာ့ဘုရင်' ("သဗ္ဗာရာဇိဿရောရာဇာ") နှင့် 'ဘုရင်အားလုံး၏ အရှင်' ("သဘာရာဇိန္ဒ") တို့က ရာဇာဓိရာဇ်၏ ထင်ရှားသော မွန်ဘုရင်တစ်ပါးအဖြစ် ဂုဏ်သတင်းကို ခိုင်မာစေသည် (Sykes 1860: 302)။ ဤဘွဲ့သုံးခုသည် အခြား ၁၅ ရာစု မွန်ကမ္ပည်းစာများတွင် မပါဝင်ခြင်းက ရွှေပြားခါးပတ်နှင့် ရာဇာဓိရာဇ်တို့၏ ဆက်စပ်မှုကို ပိုမိုအားကောင်းစေသည်။
________________________________________
⁴ Lowry သည် စိန့်ဂျွန် နှင့် ဖော့စ်ဘောလ်တို့၏ ဤအကျဉ်းချုပ်သတိပေးချက်များကို ဖတ်ရှုခဲ့ဖွယ်ရှိသည်မှာ သေချာသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူသည် ဗညားဦး၏ သားတော်ကို ရာဇာဓိရာဇ်ဟု တုံ့ဆိုင်းစွာဖြင့် မှန်ကန်စွာ သတ်မှတ်ခဲ့သောကြောင့်ဖြစ်သည် (Lowry: 1974: 28)။
မှတ်ချက်။ ။ ဆောင်းပါးရှည်ဖြစ်သောကြောင့် အပိုင်း ၅ ပိုင်းခွဲ၍ တင်ပြသွားပါမည်။
အမည်နာမ ကွဲလွဲချက်များတွေ့ရှိပါက ပြန်လည်ပြင်နိုင်ရန် ကျေးဇူးပြု၍ အသိပေးစေလို။ ဘာသာပြန်မှုလွဲမှားရှိပါက အကြံပြုထောက်ပြစေလို။
*ဆက်လက်ဖော်ပြပါမည်-