09/12/2023
ก่อนจะนิ่ง ก็ต้องกลิ้งมาก่อน
ก่อนจะได้ภาพนี้ ข้าพเจ้าล้มลงไปแล้วสองครั้ง
ลานไอซ์สเก็ตถูกจัดขึ้น ที่ union square ใจกลางเมืองซานฟราน
ผู้คนพากันเข้ามาต่อแถวซื้อบัตร เพื่อเข้ามาเล่น รอบละหนึ่งชม.
มีทั้งคนที่เล่นเป็นแล้ว คนเคยเล่นมาบ้าง และคนไม่เคยเล่นอย่างผม
ผมตัดสินใจไม่นาน ก็ซื้อตั๋ว รับรองเท้า เข้าลานทันที
เพราะอยากมีประสบการณ์ ซึ่งมีเงินอย่างเดียว สัมผัสไม่ได้ ต้องลงสนามจริง
เข้าสนามคนแรกๆ ตั้งแต่คนหลักหน่วย เป็นหลักสิบ และหลักร้อย
ถ้าจำไม่ผิด ผมน่าจะล้มคนแรกๆในลานเลยทีเดียว เพราะเกาะขอบไม่นาน ก็ออกมากลางลานตามมือโปรเลย
ถึงกระนั้น ความพยายามไม่เคยทำร้ายใคร จากคนไม่เป็น กลายเป็นคนเริ่มจะเป็น
แต่ความมั่นใจเกินไปก็ทำร้ายเรา ทำให้ล้มครั้งที่สอง รอบนี้หัวฟาด แอบเจ็บนิดนึง
นอนล้มอยู่แปปนึง ก็มีเจ้าหน้าที่สุภาพสตรีชาวเอเซียหน้าตาดี สไลด์ตัวมาถามว่า อาร์ ยูว โอเค 👌?
ในใจคิดว่าเจ็บ แต่ปากพูดไปว่า แอม ฟาย 😅
สุภาพสตรีหน้าตาดีก็ยื่นมือมา ให้เราจับเพื่อยืนขึ้น
วินาทีที่ได้สัมผัสมือ ตอนนั้นรู้สึกดีมาก …
ในยามที่เราล้ม แค่มีคนเข้าใจ และ ยื่นมือเข้ามา
ความเจ็บปวดก็ทุเลาลง
กลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง อย่างรวดเร็ว
“Falling down is a part of life, getting back up is living.”
หลังจากนั้น ผมออกไปพัก ห้านาที
เปิดคลิป วิธีเล่นเริ่มต้น
ยืดเหยียดร่างกาย ศึกษาท่าทางเบื้ิองต้น และสังเกตคนที่้ล่นเป็น
บอกตัวเองว่าเราทำได้ สลัดความกลัวทิ้งไป ไร้ความเขินอายและกังวล
เวลาที่เหลือ เมื่อก้าวขากลับเข้าไปในลาน จึงผ่านไปรวดเร็วและราบรื่น
เมื่อเราเบิกบาน การเล่นไอซ์สเก็ตก็เหมือนการได้โผบิน
“I didn’t fall in love with skating to win.
I enjoyed the time, the speed, the freedom, the sense of flying.”
