01/06/2025
ตอนที่ 7 : เสียงเบสกระเพื่อมในหัวใจ
เช้าวันรุ่งขึ้นฟ้าสดใสเหมือนไม่ใช่วันหนึ่งในฤดูฝน ปูเป้สวมเสื้อแขนตุ๊กตาผ้าลินินสีชมพูกลีบบัวกับกางเกงลินินสีเบจ รวบผมหางม้าต่ำ สวมกิ๊บไม้เล็ก ๆ ลายดอก รอยยิ้มละมุนยังคงประดับอยู่บนใบหน้าเช่นเคย
ในคาเฟ่ที่อบอุ่นเงียบสงบ มีเพียงเสียงเครื่องชงกาแฟที่บาริสต้ากำลังใช้งานเบา ๆ และเสียงเพลงแจ๊สบรรเลงจากลำโพงไม้ ปูเป้ยืนคุยกับคุณป้าสุมาลีที่แต่งกายเรียบร้อยด้วยชุดคาร์ดิแกนสีเบจ กระโปรงสีน้ำตาลอ่อน และผ้ากันเปื้อนลายดอกจาง ๆ ในขณะที่เลือกเค้ก
"Eeny, meeny, miny, moe เลือกไม่ถูกเลยคะ เค้กเยอะเกิน"
ป้าสุมาลี “เค้กส้มสิคะ หนูปูเป้ หอมกลิ่นส้ม สบายใจดี”
สักครู่เธอก็เดินเอาเค้กส้มและกาแฟไปเสิร์ฟ ปูเป้เอ่ยถามว่า “วันนี้วันหยุด หนูขี้เกียจออกไปไหน กลางวันมีอะไทานบ้างคะ ป้าสุ”
“ลองก๋วยเตี๋ยวปากหม้อไหมคะ ป้าสั่งเชฟให้ทำตั้งห้าหกไส้นะ แล้วน้ำต้มยำนี้อร่อยมาก มีให้เลือกค่ะ น้ำใสหรือน้ำข้น จานนี้เป็น signature dish ของเรา” หญิงสูงไวตอบ
“แหม .. เช้ายังไม่ได้ทานเลย คิดถึงอาหารกลางวันไปแล้วคุณปูเป้” เธอพูดแล้วขำตัวเอง
แล้วบ่ายวันนั้น มือข้างหนึ่งของสตรีสูงวัยก็ถือชามก๋วยเตี๋ยวปากหม้อต้มยำร้อน ๆ มาเสิร์ฟ อีกข้างวางอิตาเลียนโซดาเป็นชั้นสีสวยตรงหน้าเธอ
เมื่อเสียงกีตาร์เบสดังขึ้นจากมุมระเบียงบ้านไม้สองชั้นของร้าน “บ้านสวนดนตรีและคาเฟ่” ในเย็นนั้น คุณป้าสุมาลีก็ปรากฏตัว … ในลุคร็อกเกอร์!
เธอสวมกางเกงหนังสีดำ หมวกร็อกแว่นกลมสีเข้ม และเสื้อแขนกุดสีดำเรียบหรู เดินร้องเพลงไปตามโต๊ะนั้นโต๊ะนี้
เธอคืออดีตนักดนตรีอาชีพที่ครั้งหนึ่งเคยทัวร์ทั้งภาคใต้และลุ่มน้ำภาคกลาง “ป้าน่ะ เล่นเพลงได้ทุกยุคทุกสมัย… แต่เพลงที่ป้ารักที่สุด คือเพลงที่ทำให้คนฟังยิ้มได้…”เธอชอบบอกแฟนเพลง
เสียงเบสลึก ๆ เบา ๆ ในบรรยากาศยามเย็น เป็นบทเพลงแห่งความทรงจำ ปูเป้ตะลึงกับการแปลงร่างของคณป้าเพราะคาดไม่ถึง เธอนั่งฟังอย่างตั้งใจ รู้สึกว่าหัวใจบางส่วนของเธอถูกโอบกอดด้วยเสียงดนตรีนั้น
เมื่อจบเพลง คุณป้าเดินมาตรงหน้าเธอ แล้วยื่น “ปิ๊กดีดกีตาร์” อันเก่าที่ดูผ่านเวลาให้เธอด้วยมือที่สั่นเบา ๆ
“อันนี้ป้าเก็บไว้นานแล้ว… ตอนที่ป้ายังเล่นอยู่กับวงดนตรีทหารเรือ มันพิเศษนะลูก… ฝากไว้กับหนูแล้วกัน เผื่อมันจะมีประโยชน์ดีดเพลงรักที่ทำให้หนูเข้าใจ” เธอหมายความตามที่พูดจริงๆ
ปูเป้ยื่นมือรับอย่างอ่อนโยน ราวกับรู้ว่าคุณค่าของมันไม่ได้อยู่ที่รูปทรงเล็ก ๆ หากแต่อยู่ที่น้ำเสียง ความทรงจำ และแรงบันดาลใจที่ส่งต่อ
🪷 “เบส” คือเสียงที่อยู่ลึกที่สุด ต่ำที่สุด และเงียบที่สุดในบางครั้งคนส่วนใหญ่อาจฟังไม่ออกว่ามันทำอะไร แต่ถ้าขาดไป เพลงจะว่างโหวง เบสไม่ได้เด่น ไม่ใช่ตัวนำ แต่เป็นพื้นฐานของทุกท่วงทำนองที่สั่นสะเทือน …
แต่ละโน้ตที่ออกมานั้นเหมือน “กระเพื่อม” อารมณ์บางอย่างในใจปูเป้ให้สั่นคลอน มันเริ่มกระเพื่อมในหัวใจเธอ — และอาจไม่มีวันเงียบลงอีกเลย⸻🎵
ร้านบ้านสวนดนตรีและคาเฟ่ Musical house & Cafe นอร์ทอีสท์ รีสอร์ท Northeast resort
#คาเฟ่เปิดใหม่ #คาเฟ่ใกล้ฉัน #คาเฟ่ในรีสอร์ท #บทเพลงในฤดูฝน #ตอนที่7 #เสียงเบสกระเพื่อมในหัวใจ
