ชราพาลุย Old Man Walker

25/07/2025

🎶 สำหรับเจ้าของร้านที่กำลังมองหาเพลงเปิดในร้าน ที่ไพเราะ มีสไตล์ และไม่มีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์

อัลบั้ม “Notes from the Quiet Heart” รวมเพลงแนว Sad Indie Pop / Lo-fi Pop ที่อบอุ่น เศร้า และโรแมนติก เหมาะกับร้านกาแฟ คาเฟ่ หรือร้านหนังสือเงียบๆ ที่ต้องการสร้างบรรยากาศให้ลูกค้ารู้สึกผ่อนคลาย

🎧 เปิดฟังได้เลยที่นี่ ไม่มีลิขสิทธิ์กวนใจ:
https://youtu.be/EjPEwt6ILjo

#เพลงเปิดคาเฟ่ #เพลงไม่มีลิขสิทธิ์ #เพลงฟังสบาย #เพลงอินดี้หวานเศร้า

Notes from the Quiet Heart” is a gentle collection of Sad Indie Pop and Lo-fi Pop melodies that speak to longing, memory, and quiet hope. Each track is a sof...

21/07/2025

🌙 คืนไหนที่ใจยังคิดถึงใครบางคน...
ลองฟังเพลงนี้ดูนะครับ >> https://youtu.be/S-OP5K8X8HQ
Let Me Sleep Where You Are
เพลงแนว Sad Indie Pop ที่จะพาคุณล่องลอยในฝัน...
เสียงร้องใส ๆ กับแซกโซโฟนอ่อนหวาน ช่วยปลอบโยนใจที่อ่อนล้า

ฝากกดติดตามช่อง [Dreem Easy Music] ด้วยนะครับ ❤️
เพื่อทุกคืนจะมีดนตรีที่เข้าใจหัวใจของคุณ

#เพลงเหงาแบบอบอุ่น #เพลงเศร้าแต่สวยงาม

Let Me Sleep Where You Are – Sad Indie Pop | Dreamy Lo-fi Ballad with SaxophoneA delicate, slow-burning indie ballad about the kind of love that only exists ...

13/07/2025

เมื่อสายลมกระซิบ…แต่คำสัญญากลับไม่เคยเป็นจริง
🎵 ฟังเพลง “The Wind Lied to Me” เพลงบัลลาดหวานเศร้า ที่จะพาคุณลอยไปกับความทรงจำและหัวใจที่ยังไม่ลืม

ฟังแล้วปล่อยใจให้เบา…ในค่ำคืนที่เงียบงัน
💤 จาก Dreem Easy Music

🎧 ฟังเลยที่ : https://youtu.be/Utu9OgvBccI

#เพลงฟังก่อนนอน #เพลงหวานๆ #บัลลาดเศร้า #ดนตรีผ่อนคลาย #เพลงเหงาเบาๆ #เพลงใหม่แนะนำ #ดนตรีก่อนนอน

🎵 The Wind Lied to Me | A Gentle Ballad of Love and Letting GoIn the hush of coastal winds, she waited… but the breeze carried promises that never came true...

16/06/2025

สิ้นสุดยุค "Reels Bonus" Facebook ปรับกลยุทธ์สร้างรายได้ใหม่ ชู "Content Monetization" มุ่งสู่ความยั่งยืนสำหรับครีเอเตอร์

29/05/2025

ศีลเสมอแล้วเจอกัน #แรงบันดาลใจ #ชราพาลุย

23/05/2025

“ซื่อสัตย์ต่อแผ่นดิน กตัญญูต่อแม่” — เรื่องราวเบื้องหลังผู้นำจีน สี จิ้นผิง

การเป็นผู้นำประเทศ ไม่ได้เริ่มจากตำแหน่ง หากเริ่มจากหัวใจ
เรื่องราวของ “สี จิ้นผิง” คือภาพสะท้อนของการอบรมจากแม่
และบทเรียนชีวิตที่เขาแบกไว้ตั้งแต่วัยเยาว์ — ด้วยความอดทน
ซื่อสัตย์ และกตัญญู

📖 บนชั้นหนังสือของสี จิ้นผิง มีภาพถ่ายหนึ่งที่เขาเก็บไว้เสมอ
ภาพที่เขาจูงมือมารดาเดินเล่นในสวน
คือเครื่องเตือนใจถึงคำสอนของแม่ที่ฝังลึกในหัวใจ

เมื่อพ่อถูกกล่าวหา แม่จึงพาเขาเร่ร่อนไปใช้แรงงานในชนบท
ในวันที่เด็กน้อยต้องไปใช้ชีวิตลำบากที่ส่านเป่ย
แม่ได้เย็บกระเป๋าผ้าใบหนึ่งให้ พร้อมปักคำว่า “ดวงใจแม่”
แม้ห่างไกล แต่ความรักและคำสอนของแม่อยู่ไม่เคยห่าง

🧶 สี จิ้นผิงใช้ชีวิตในชนบทถึง 7 ปี
ทำนา ขนถ่านหิน ฝ่าความลำบากด้วยใจเข้มแข็ง
และไม่เคยทำให้แม่ผิดหวัง

แม่เคยเตือนเขาไว้ว่า…

“จงซื่อสัตย์ต่อชาติบ้านเมือง”

และสี จิ้นผิงก็ยึดคำนั้นเป็นหลักในชีวิต
ในวัยเด็ก มารดาเคยเล่านิทานวีรบุรุษ “เย่ว์เฟย”
ชายที่มารดาสักคำว่า “ภักดีต่อแผ่นดิน” ไว้กลางหลัง
แม้ยังเล็ก สี จิ้นผิงจำได้ว่า “ต้องเจ็บแน่”
แต่แม่บอกว่า “ยิ่งเจ็บ ยิ่งจำ” — จำว่าเราต้องซื่อสัตย์ต่อแผ่นดิน

เมื่อเติบโตขึ้น มารดายังเขียนจดหมายเตือนเสมอว่า
“ยิ่งสูง ยิ่งต้องระวัง”
ห้ามครอบครัวหาผลประโยชน์จากตำแหน่งลูกชาย
และสี จิ้นผิงก็ยึดมั่นคำสอนนั้น
ไม่ยอมให้ญาติพี่น้องเกี่ยวข้องกับธุรกิจใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับหน้าที่ของเขา

💬 วันหนึ่งในเทศกาลตรุษจีน
เขาไม่อาจกลับไปเยี่ยมแม่ได้เพราะงาน
แม่เพียงกล่าวว่า
“ขอแค่ลูกทำหน้าที่ให้ดีที่สุด แค่นั้นก็ถือเป็นความกตัญญูแล้ว”

แม่เข้าใจว่า ลูกของเธอไม่ได้เป็นแค่ลูกของครอบครัว
แต่เป็นลูกของแผ่นดิน

🌱 ครอบครัว คือรากเหง้าของประเทศ
ความรักของแม่ และการอบรมอย่างเข้มงวด
ได้หล่อหลอมให้ชายคนหนึ่งยืนหยัดบนเส้นทางแห่งความซื่อสัตย์
เดินเท้าเปล่าฝ่าความยากจนในทุกมณฑล
เพื่อให้คนจีนทุกคนไม่ต้องลำบากเหมือนเขาเคยเป็น

ผู้นำ…ไม่ใช่คนที่พูดเก่งที่สุด แต่คือคนที่อดทน ฟัง และซื่อสัตย์ที่สุด

“จงทำให้ดี เท่ากับตอบแทนบุญคุณพ่อแม่”

#แรงบันดาลใจ #สีจิ้นผิง #ความกตัญญู #ซื่อสัตย์ต่อแผ่นดิน
#ครอบครัวคือรากของแผ่นดิน

20/05/2025

อย่าทิ้งความฝันของตัวเอง #ทัศนคติ #ชราพาลุย

15/02/2024

น้ำตาศิษย์ลาวที่เมืองอุบลฯ

เมื่อวานนี้ ผมไปสอนหนังสือที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ม.อุบลราชธานี สอนตั้งแต่ ๘.๓๐ น. ยันเครื่องบินออกตอนค่ำตามเคย สนุกดี และมีบรรยากาศดี แม้จะสอนปีละเพียงวันเดียว แต่ก็มีความเป็นกันเองเหมือนกับสอนกันมาทั้งปี

ใน Class ที่สอน มีนักเรียนทุน ป.โท จากมหาวิทยาลัยแห่งชาติลาวมาเรียนด้วย เป็นอาจารย์อยู่ที่ลาวครับ เป็นหญิงหนึ่งคนและชายหนึ่งคน ตั้งใจเรียนเหมือนนักเรียนที่ต้องมาเรียนต่างถิ่นเป็นธรรมดา

การสอนวันนั้นไม่เน้นทางวิชาการ แต่เน้นวิธีคิด ในตอนหนึ่งของการสอนขั้นตอนการตัดสินใจ Engineering Critical Thinking “การจัดระบบความคิดให้เป็นระเบียบ” เพื่อให้นักเรียนสามารถ “ผลิตงานภายใต้แรงกดดัน” ให้ได้ (Productive Under Pressure) จึงเชิญนักศึกษาไทย ๒ คน และนักศึกษาลาว ๑ คน มายืนหน้าห้อง

ผม เริ่มถามนักเรียนไทยว่า...

“เมืองไทยนั้นเป็นเมืองที่คนทั่วโลกบอกว่าเป็นสยามเมืองยิ้ม เป็นเมืองที่ฝรั่งมังค่าบอกว่าเป็นเมืองแห่งความเป็นมิตร ช่วยเหลือและโอบอ้อมอารี.... แต่เคยคิดไหมว่าทำไม ประเทศไทยเราเป็นประเทศที่มีแต่ศัตรูรอบด้าน เพื่อนบ้านของเรา ไม่ว่าจะเป็นพม่า มาเลเซีย ลาว เขมร เวียดนาม ต่างก็เกลียดเมืองไทยกันหมดเลย.... มันเกิดอะไรขึ้นหรือครับ”

นักเรียนไทย.... นิ่ง

ผมพูดต่อว่า.... “ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนเกิดจากเหตุและปัจจัย เราต้องหาเหตุและปัจจัยให้ได้”

นักเรียนไทยคนหนึ่งตอบว่า....
“เขาคงอิจฉาเรา เพราะเราไม่เคยเป็นเมืองขึ้นใคร”

ถาม นักเรียนไทยต่อว่า...

“รู้สึกไหมว่าในภูมิภาคนี้ ไม่มีประเทศไหนเลยที่จะทำลายทรัพยากรของประเทศเพื่อนบ้านเหมือนพวกคนไทยเรา เราไม่เคยได้ยินว่า ลาวมาตัดป่าเมืองไทย หรือพม่ามาขุดแร่เมืองไทย.. เราเคยแต่ได้ยินว่าคนไทยเราไปตัดป่า ขุดแร่ในลาว ในเขมร ในพม่า.. มันเกิดอะไรขึ้นหรือ”

นักเรียนไทย.... นิ่ง

ผมพูดต่อว่า.... “การนิ่ง ไม่ได้แก้ปัญหา”

นักเรียนไทยตอบว่า....
“อาจจะเพราะว่าเราเจริญกว่า และเราค้าขายเก่งกว่า”

ผม ถามนักเรียนไทยต่อว่า....

“ประเทศแถวๆเรานี้ ล้วนเป็นประเทศที่มีศิลปวัฒนธรรมมายาวนาน หลายแห่งเป็นมรดกโลก... แต่รู้สึกไหมว่า ไม่มีประเทศไหนเขามาเอาศิลปวัฒถุของเราไปเลยในยามที่ทั้งสองฝ่ายสงบไม่รบกัน ข่าวว่ามีแต่เราที่เข้าไปตัด เข้าไปขโมย เข้าไปขนศิลปะของเขามาวางขายในบ้านเรา ทั้งเทวรูปหิน หน้าบันไม้ ต่างๆนานา แถมส่งไปขายให้ต่างประเทศอีกด้วย ... มันเกิดอะไรขึ้นหรือครับ”

นักเรียนไทย.... นิ่ง
(อาจจะเริ่มรู้สึกตัวว่ากำลังถูกวางยาอะไรสักอย่าง)

ผมถามต่อว่า....
“กลับมาถึงคำถามแรกดีกว่า ทำไมเพื่อนบ้านเราเขาถึงเกลียดเรา”

นักเรียนไทย.... นิ่ง

ถามต่อว่า.... “เพราะอะไรหรือครับ”

นักเรียนไทย.... นิ่ง

ผมหันไปถามนักเรียนทุนจาก สปป.ลาว ว่า...

“คนลาวรู้สึกอย่างไรกับคนไทยบ้างครับ ขอให้ตอบตามจริงอย่างสุภาพ ไม่มีอารมณ์ แต่ขอให้พูดความจริง เพราะในนี้คือห้องเรียน และการพูดของท่าน อาจจะเป็นจุดเล็กๆในการแก้ปัญหาให้ลูกหลานไทย-ลาว เพื่อให้เราอยู่กันอย่างมีความสุขขึ้น”

นักศึกษาลาว.... นิ่ง (สงสัยว่ายังงงๆอยู่ หรืออาจจะกำลังติดตามคำตอบของนักเรียนไทยอย่างจดจ่ออยู่)

ผมพูดต่อว่า.... “ความน่าสนใจก็คือ ตอนนี้มีคนเวียดนามเข้ามาในลาวมาก รู้สึกอย่างไรกับเพื่อนบ้านจากแดนซ้าย กับเพื่อนบ้านจากแดนขวา”

นักศึกษาลาวตอบว่า...
“พูดจริงๆนะคะ คนลาวรู้สึกว่าคนไทยดูถูกและเอาเปรียบคนลาว”

ข้าพเจ้า... นิ่ง (ไป ๒ อึดใจ) และพูดต่อเพื่อขอเวลาคิดบ้างว่า.... “เป็นความรู้สึกของตนเองหรือของคนลาวโดยรวม”

นักศึกษาลาวตอบว่า... “เป็นภาพรวมๆทั่วประเทศค่ะ”

กระผม... นิ่ง (ไปอีก ๑ อึดใจ) และหันหน้ามาบอกนักเรียนไทยอีก ๖๐ ชีวิตใน Class ว่า..

“นี่คือคำตอบจากความจริงใจของเพื่อนชาวลาว ต้องขอบคุณเขาที่เขากรุณาบอกความจริงให้เรา และนับแต่นี้เป็นต้นไป เราคงต้องคิดและคิดแล้วครับว่า เราจะทำอย่างไรต่อไป”

ผมพูดต่อว่า ....

“การกระทำใดต่อไป จะต้องเกิดจากข้อมูลและความเข้าใจ ต้องใจกว้าง และเริ่มปฏิบัติการแก้ปัญหาแห่งความรู้สึกนั้น เริ่มทำตั้งแต่วันนี้ ปัญหาอาจจะไม่สามารถแก้ได้ในวันเดียว คงต้องอาศัยเวลา วันหนึ่งความรักก็จะกลับมาหาพวกเราทุกคนในภูมิภาคนี้อีกครั้งหนึ่ง... คิดและเริ่มทำ ได้แล้วกระมังครับ"

ผมหันกลับมาที่ศิษย์ลาวแล้วพูดว่า.....
“รู้จักสมเด็จพระเทพรัตนฯ หรือไม่”

นักศึกษาลาวตอบว่า... “รู้จักดีค่ะ”

ผมถามต่อว่า....
“วิจารณ์หรือแสดงความรู้สึกต่อพระองค์ท่านสักนิดซิครับ”

นักศึกษาลาวตอบว่า..... “ท่านเป็นคนดีที่สุดในโลก”

นัก ศึกษาลาวพูดต่อว่า....
“พระเทพเป็นคนดีที่สุด พระเทพรักคนลาว เป็นห่วงคนลาว เข้าใจคนลาว ช่วยเหลือคนลาว ไม่เคยดูถูกคนลาว ท่านเป็นคนที่ดีมากๆๆ”

ผมถามนักศึกษาลาวต่อว่า...
“คนลาวรู้สึกอย่างไรต่อพระองค์ในภาพรวม”

นัก ศึกษาลาวพูดเสียงเครือๆว่า...

“คนลาวรักสมเด็จพระเทพมากๆ มีบ้านพระเทพอยู่ที่เขื่อนน้ำงึมด้วย เรารู้สึกว่าพระเทพเป็นคนที่ดีที่สุด เป็นห่วงและทำให้เมืองลาวมากๆ..... ฯลฯ...”

ผมพูดต่อไปว่า... “มีอะไรจะพูดอีกไหมครับ”

นักศึกษาลาว.... เงียบ และยกมือขึ้นปาดน้ำตา

ยอดเยี่ยม... อึ้ง และ เงียบไปเหมือนกัน

ผมหันกลับมาหาลูกศิษย์ไทยอีก ๖๐ ชีวิตว่า....

“นี่ คือทองคำที่อยู่บนหัวนอนเรา เราอาจจะรู้ว่าเรามีทองคำอยู่ แต่ด้วยความเคยชิน เราจึงไม่ค่อยได้เช็ดถูรักษาทองคำของเรา แต่เราก็จะไม่ยอมให้ใครมาเอาทองคำของเราไป....

เป็นความรู้สึกที่เราต้องรู้สึก และเป็นความรู้สึกที่วิศวกรอย่างเราต้องแสดงออกมาเป็นรูปธรรมที่จับต้องได้ นี่คือความรู้สึกของเรา”

หลังจากนั้นผมพูดอีกหลายประการ แต่ขออนุญาตไม่บันทึกไว้ที่นี้ เพราะเกรงว่าจะไม่สมควรที่จะบันทึกเป็นตัวหนังสือออกมาครับ

ผมรักประเทศไทย....
ผมรักและเทิดทูนสมเด็จพระเทพรัตนฯ ครับ

ยอดเยี่ยม เทพธรานนท์
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒

https://www.facebook.com/393085192921/posts/10153268584037922/?mibextid=Nif5oz

03/12/2023

นกไม่กลัวกิ่งไม้หัก ไม่ใช่มันมั่นใจในกิ่งไม้ แต่มันมั่นใจในปีกของมัน #สวัสดียามเช้า #ชีวิตคิดบวก #หนึ่งนาทีกับน้าไก่