31/10/2025
📣ขอรีโพสต์เคสนี้คะ เพื่อเป็นกำลังใจและแนวทางคะ
📣ทุกวันนี้ ถ้าคุณหมอนัด คุณป้าก็จะเดินทางมาพักกับเรา เพื่อไปตามนัดที่โรงพยาบาล มอ. และเหมือนเดิมทางเราก็จะดูแล พาไป จนเสร็จคะ
……………………………………………………..
📣เป็นเคสที่อยากเล่าเพื่อเป็นกำลังใจ
คุณป้าจำเนียรขอใช้คำว่า “ คุณป้านักสู้” เนื่องจากคุณป้ามีลูกสาวคนเดียวและต้องทำงานคุณป้ามาอยู่กับเราเพื่อทำคีโม4ครั้ง ร่วมกับการฉายแสง30ครั้ง😅
ตลอดเส้นทางการรักษาเจอความทุกข์ทรมานความเจ็บปวด แต่ในที่สุดก็ถึงเส้นชัย
27/8/2566 แรกรับคุณป้านักสู้ด้วยมะเร็งหลอดอาหาร
ก่อนไปทำหัตถการทางทีมงานจะประสานงาน เตรียมเอกสารให้ทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องการแอดมิด เรื่องรถ เรื่องเจ้าหน้าที่…
เราไม่เคยปล่อยให้คุณป้านักสู้สู้ตามลำพังช่วงไหนที่ต้องแอดมิด ทางเราจะส่งน้องเข้าไปเยี่ยมในเวลาที่เปิดเยี่ยมเสมอเสมือนหนึ่งเป็นลูกหลาน ตลอดเส้นทางคีโม 4ครั้ง ฉายแสง 30 ครั้ง คุณป้านักสู้ของเราทรุดโทรมมาก แต่ก็ผ่านไปด้วยดีแต่ก้อนมะเร็ง ที่ใหญ่ขึ้นต้องผ่าตัดซึ่งเป็นเรื่องค่อนข้างเสี่ยงแต่คุณป้านักสู้สติสัมปชัญญะครบจึงเซ็นยินยอมให้คุณหมอทำหัตถการด้วยตัวเอง(ลูกสาวไม่กล้าเซ็น) หลังจากผ่าตัดทันทีที่คุณป้ารู้สึกตัวคนแรกที่คุณป้าโทรหาคือคุณนุสบาต่างคนต่างดีใจ “คุณป้าคะพรุ่งนี้หนูเข้าไปเยี่ยม”คุณป้านักสู้สะอื้นด้วยความดีใจคุณป้าต้องแอดมิดถึง54วัน😅
หลังจากออกจากโรงพยาบาลเราต้องมาเริ่มนับหนึ่งกันใหม่ เพราะคุณป้าต้องเจาะคอ ต้องฝึกเดินเนื่องจากนอนติดเตียงอยู่นานที่ รพ และต้องฝึกรับประทานอาหารทางปากควบคู่ไปกับการให้อาหารทางหน้าท้อง ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีเพราะทีมงานก็เป็นนักสู้ร่วมกับคุณป้านักสู้การรบครั้งนี้เราจึงชนะ ทีมคุณหมอที่ให้การรักษาถึงกับชื่นชม นักสู้ทั้งหลายเริ่มมีความหวังวันที่20/6/2567 คุณหมอเปลี่ยนtube ที่เจาะคอเป็นเบอร์เล็กลงและให้พลาสเตอร์หนังมาปิดที่เจาะคอเพื่อเทสการหายใจเริ่มจากวันละ2- 3 ชั่วโมง จนกระทั่งวันที่30/7/67 คุณหมอoff tube(ปิดที่เจอะคอ) ปิดสายให้อาหารทางหน้าท้อง เพราะคุณป้าทานอาหารทางปากได้100%
วันที่8/9/2567 คุณหมอนัดติดตามอาการหลังจากนั้น
วันดีดี9/9/2567 ลูกสาวมารับคุณป้านักสู้กลับบ้านใช้ชีวิตเหมือนคนปกติ❤️
ที่เล่ามาทั้งหมดอยากให้เป็นกรณีศึกษาคะ(ขออนุญาตแล้ว)
