Delong satu padu

01/06/2025

ทำไมคนภาคใต้ถึงไปรวมตัวค้านร่าง พ.ร.บ. SEC

พ.ร.บ. ระเบียงเขตเศรษฐกิจพิเศษภาคใต้ หรือ พ.ร.บ. SEC
ถูกเสนอเข้าสู่สภาผู้เเทนราษฎร จำนวน 4 ร่าง ได้เเก่
- ร่างของนายสฤทธิ์พงษ์ เกี่ยวข้องเเละคณะ พรรคภูมิใจไทย
- ร่างโดยนายอนุทิน ชาญวีรกุล เเละคณะ จากพรรคภูมิใจไทย
- ร่างของนายอนุชา บูรพชัยศรี เเละคณะ จากพรรครวมไทยสร้างชาติ
- ร่างรัฐบาล โดยเสนอโดยสำนักงานนโยบายเเละเเผนการขนส่งเเละจราจร(สนข.)

พ.ร.บ. SEC เป็นร่างกฎหมายที่ที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์จากภาคประชาชน นักวิชาการด้านกฎหมายอย่างยิ่งว่าเป็น กฎหมายที่เอื้อประโยชน์เเก่กลุ่มทุนโดยการให้สิทธิประโยชน์ในการลงทุน เเละยังถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นกฎหมายที่เสมือนเป็น Super Law ที่รวบอำนาจไว้ที่คณะกรรมการนโยบาย สร้างระบบยกเว้นทางกฎหมายที่ทำให้กระบวนการตรวจสอบภายใต้กฎหมายนั้นหย่อนยาน เเละไร้สภาพการตรวจสอบได้

บทเรียนการออก พ.ร.บ. EEC ซึ่งมีลักษณะทางกฎหมายที่ก็อปปี้เนื้อหากันมานั้น ทำให้เกิดปัญหาในการตรวจสอบการใช้อำนาจเเละการละเลยทำให้เกิดปัญหาทางสิ่งเเวดล้อมที่ยังไม่ได้รับการเเก้ไขอีกมากหมาย


Beach for life ได้สรุป เนื้อหาทางกฎหมายของร่าง พ.ร.บ. SEC หรือ ร่างพระราชบัญญัติระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคใต้ ที่จะกลายเป็น Super Law ที่สร้างทางลัดให้เกิดการพัฒนาอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ เเละละเว้นกฎหมาย รวมถึงอาจขัดกับรัฐธรรมนูญที่รับรองคุณค่าหลากหลายไว้"

ชวนอ่านบทวิเคราะห์ร่าง พรบ.SEC ฉบับที่มีการเสนอมา
ในหนังสือ Land bridge Effect ผลกระทบท่าเรือน้ำลึก เเลนด์บริดจ์ชุมพร-ระนอง
https://beachforlife.org/ebook

#หยุดระเบียงเขตเศรษฐกิจพิเศษภาคใต้ #ปกป้องภาคใต้

28/05/2025

🌿✨ ขอเชิญร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการขับเคลื่อนเพื่อสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน! ✨🌿

📣 พบกันในงาน
“เวทีวิชาการด้านสิ่งแวดล้อม”เวทีแห่งการเรียนรู้ สะท้อนเสียงจากชุมชน และต่อยอดพลังศรัทธา สู่ภารกิจการปกป้องธรรมชาติ

🗓 วันเสาร์ที่ 31 พฤษภาคม 2568
📍 สำนักงานคณะกรรมการอิสลามประจำจังหวัดยะลา
(หลังใหม่)

✨ กิจกรรมไฮไลต์ในงาน ✨
🔸 เสียงจากชุมชน – บทเรียนจริงจากพื้นที่ที่กำลังเผชิญผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม
🔸 วงเสวนาวิชาการ: ALAM KITA
หัวข้อ: “ผลกระทบของการพัฒนาเศรษฐกิจต่อสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ”
🔸 วงเสวนา: “อัตลักษณ์มลายูอิสลามกับภารกิจปกป้องสิ่งแวดล้อม”
🔸 สุนทรพจน์ ถ่ายทอดข้อคิด แรงบันดาลใจ และบทเรียนการอนุรักษ์จากนักปฏิบัติจริง
🔸 บทเพลงเพื่อสิ่งแวดล้อม – ฟังบทเพลงสะท้อนจิตวิญญาณของธรรมชาติและการปกป้อง อนาชีดโดย กลุ่ม Sahabat Cover ที่จะเติมพลังใจให้คุณในวันนั้น

🌱 ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการขับเคลื่อน “ศรัทธาและความยุติธรรม” ผ่านมุมมองด้านสิ่งแวดล้อม ที่หยั่งรากจากชุมชนและวัฒนธรรม

📌 เปิดพื้นที่ให้ทุกคนที่รักธรรมชาติ หรือผู้สนใจทั่วไป

🎯 จัดโดย: คณะทำงานยุทธศาสตร์ประเด็นสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติสมัชชาประชาสังคมเพื่อสันติภาพ (CAP-NATURE)




#ร่วมปกป้องสิ่งแวดล้อมด้วยพลังศรัทธา
#เสียงจากชุมชนเสียงจากธรรมชาติ

25/05/2025

ธรรมชาติ มันให้อะไรกับ มนุษย์
และมนุษย์ ให้อะไรกับ ธรรมชาติ

22/05/2025

เสียงประชาชน

20/05/2025

ทำงานไม่หวังผลประโยชน์ แค่อยากปกป้องบ้านตัวเอง

10/05/2025

จงเลือกคนที่พร้อมจะทำหน้าที่เพื่อประชาชน ไม่ใช้มากินภาษีประชาชนฟรีๆ

09/05/2025

ชุมชนมีความหวัง ในตอนที่หาเสียง
ชาวบ้านนั่งรอ 40กว่าปี เพื่อให้หน่วยงานรับผิดชอบ ป่าไม้ หน่วยงานท้องถิ่น หรือ สส ในพื้นที่ ช่วยมาชี้แจ้งให้กระจ่างแก่ชาวบ้าน ว่าสามารถขยายไฟฟ้าเข้าในชุมชนได้หรือไม่

[ News Article ]

“ดือลงไร้ไฟฟ้า” หมู่บ้านที่ถูกลืมกลางยะลา: เมื่อแสงสว่างกลายเป็นความหวังที่เอื้อมไม่ถึง

“จะมาให้อะไรที่นี่หรอ?”
คือคำถามแรกจากป้ากะแว หรือ เจ๊ะบีเดาะห์ วัย 63 ปี ชาวบ้านหมู่บ้านดือลง ตำบลปะแต อำเภอยะหา จังหวัดยะลา เมื่อผู้สื่อข่าวเข้าไปสอบถามถึงชีวิตความเป็นอยู่ของชุมชนที่ไร้ไฟฟ้าใช้มาตลอดหลายสิบปี
คำถามสั้น ๆ แต่เต็มไปด้วยความคาดหวังและผิดหวังในเวลาเดียวกัน แววตาของป้ากะแวในขณะนั้นสะท้อนความหวังอันริบหรี่ ว่าบางที… อาจมีใครสักคนที่นำข่าวดีเรื่องไฟฟ้ามาให้พวกเขาเสียที

ความเงียบงันของหมู่บ้านในความมืด
ดือลงไม่ใช่หมู่บ้านห่างไกลที่ตัดขาดจากโลกภายนอก ถนนใหญ่ยังอยู่ไม่ไกล แต่ชาวบ้านที่นี่กลับต้องใช้ชีวิตในความมืด ไม่มีไฟฟ้าใช้ ไม่ว่าจะเป็นยามค่ำคืน ยามเจ็บป่วย หรือแม้แต่ในวาระสุดท้ายของชีวิต

“ตอนพี่สาวเสีย ก็ต้องใช้ไฟฉายส่องทั้งงาน… ทุกขั้นตอน” ป้ากะแวเล่า ทั้งน้ำเสียงและสายตาเต็มไปด้วยความปวดร้าวที่สังคมในยุค 5G แต่หมู่บ้านของตนยังต้องพึ่งแสงไฟจากถ่านหรือไฟฉายเหมือนอยู่ในอดีต

เธอพยายามซื้อเครื่องปั่นไฟเพื่อพอมีแสงสว่างบ้างในยามค่ำคืน แต่ราคาสูงถึง 3,000 บาท สำหรับคนหาเช้ากินค่ำ เป็นสิ่งเกินกำลัง และเครื่องปั่นไฟเหล่านี้มักพังง่าย ต้องซื้อซ้ำ วนเวียนอยู่อย่างนั้นจนแทบถอดใจ

ไฟฟ้า - สิทธิขั้นพื้นฐาน หรือแค่คำสัญญา?
“ไม่มีความหวังเลย เบี้ยวมาหลายครั้งจนไม่กล้าคิดว่าจะได้จริง” คำพูดนี้ของป้ากะแว ไม่ใช่เพียงเสียงสะท้อนของผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เป็นเสียงของชุมชนทั้งหมู่บ้านที่รู้สึกว่าตนเองถูกหลงลืมจากรัฐและสังคม

แม้จะมีโครงการหรือคำสัญญาเลื่อนลอยในอดีต แต่ก็ไม่เคยเกิดขึ้นจริง หมู่บ้านดือลงจึงยังคงเฝ้ารอแสงไฟที่ไม่เคยมาถึง ด้วยความอดทนและความสิ้นหวังไปพร้อมๆ กัน
ในขณะที่โลกกำลังพูดถึงพลังงานสะอาด สมาร์ทกริด และพลังงานทดแทน ดือลงยังไม่เคยได้สัมผัสแม้แต่ไฟฟ้าขั้นพื้นฐานที่ควรเป็น “สิทธิ” ไม่ใช่ “ของขวัญ”

ความเจ็บปวดที่กลายเป็นความเคยชิน
“อยู่ในความมืดจนชิน” ป้ากะแวว่าแบบนั้น… ประโยคที่ฟังดูเหมือนยอมรับ แต่ในความเป็นจริง มันคือความเหนื่อยล้าที่ไม่อยากหวังอีกต่อไป

เช่นเดียวกับ “แมะนะ” วัย 70 ปี อีกหนึ่งผู้สูงอายุในหมู่บ้านที่ต้องอยู่ลำพังในความมืด คนชราที่ควรได้ใช้ชีวิตช่วงบั้นปลายอย่างสงบ กลับต้องจุดไฟฉายทุกคืนเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
ไฟฟ้า… สำหรับหลายคนอาจเป็นเรื่องธรรมดา แต่ที่หมู่บ้านดือลง มันคือความฝันที่ไกลเกินเอื้อม

“แค่ขอให้มีไฟฟ้าใช้ก็พอ”
ข้อเรียกร้องเดียวของคนในหมู่บ้านดือลงนั้นไม่เกินเลย ไม่ใช่ขอถนนลาดยาง ไม่ใช่ขอสัญญาณ 5G แต่ขอเพียงแค่ได้มีไฟฟ้าใช้… ได้มีชีวิตที่ไม่ต้องจมอยู่ในความมืดเหมือนถูกตัดขาดจากประเทศนี้

ในวันที่ประเทศไทยถกเถียงเรื่องพลังงานสะอาด เขตเศรษฐกิจพิเศษ และเมกะโปรเจ็กต์มากมาย หมู่บ้านดือลงคือเครื่องเตือนใจว่า ยังมีประชาชนอีกจำนวนไม่น้อยที่ไม่ได้แม้แต่ “สิทธิขั้นพื้นฐานในการเข้าถึงแสงสว่าง”



--------------------------------------------------------------
Let us be the witnesses for peace in PATANI // ร่วมเป็นสักขีพยานเพื่อสันติภาพ ณ ปาตานี // Bersama kita menjadi saksi demi kedamaian di PATANI

08/05/2025

40ปี ที่เดียวดายมี่ความสำคัญในตอนหาเสียง

[ News Article ]

“40 ปีในความมืด” หมู่บ้านดือลง ยะลา ชาวบ้าน 48 ครัวเรือนวอนรัฐขอไฟฟ้าใช้ - ชีวิตลูกหลานขาดโอกาส

ปัจจุบันนี้แม้โลกจะก้าวเข้าสู่ยุคพลังงานสะอาดและดิจิทัล แต่ในพื้นที่หมู่ 4 บ้านดือลง (ฆอรอราแม) ตำบลปะแต อำเภอยะหา จังหวัดยะลา ชาวบ้านกว่า 48 ครัวเรือน หรือราว 206 ชีวิต ยังคงต้องใช้ชีวิตท่ามกลางความมืด ไม่มีไฟฟ้าใช้มานานกว่า 40 ปี ท่ามกลางเสียงร้องขอซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่กลับไร้การตอบสนองจากหน่วยงานรัฐ

ข้อมูลจากชาวบ้านระบุว่า ปัจจุบันมีประชากรรวมกว่า 206 คน ประกอบด้วยประชากร(ผู้ใหญ่) จำนวน 84 คน เยาวชน 76 คนและเด็กเล็กจำนวน 46 คน
ทุกครัวเรือนต้องพึ่งพาเครื่องปั่นไฟราคาหลายพันบาท หรือใช้เพียงไฟฉายและตะเกียงเป็นแหล่งแสงสว่างในชีวิตประจำวัน ซึ่งเครื่องปั่นไฟเหล่านี้ก็พังบ่อยจนหลายบ้านหมดแรงจะซ่อมหรือซื้อใหม่ เคยมีการติดตั้งระบบโซล่าเซลล์หวังพอที่จะประคองการใช้ชีวิตในชุมชนได้แต่ก็อยู่ได้ไม่นานสุดท้ายก็เสื่อมสภาพใช้งานไม่ได้

“มีเสาไฟ 1 ต้น กับโซล่าเซลล์อยู่ 1 ตัว บริเวณหน้าศาลาอาคารละหมาด ซึ่งเป็นความพยายามของชาวบ้านที่ไปขอต้นเขาไฟที่ใกล้ชำรุดมาและปักดินเชื่อมต่อกับโซล่าเซลล์กันเอง ศาลาอาคารละหมาดดังกล่าวเป็นสถานที่ประกอบศาสนกิจและพื้นที่ส่วนกลางที่จำเป็นจะต้องใช้งานจริงๆ หากเด็กๆจะทำการบ้านหรือใครมีเหตุจำเป็นที่พอจะเป็นที่ยึดตั้งหลักได้ ปัจจุบันก็เสื่อมสภาพตามนะยะเวลาใช้งาน
ชุมชนแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มหลัก คือ
-บ้านดือลงตือเงาะห์(กลาง) มีถนนคอนกรีต 23 ครัวเรือน รวม 105 คน
-บ้านดือลงอาตะห(บน) ไม่มีถนนคอนกรีต 21 ครัวเรือน รวม 101 คน

เด็กต้องเดิน 2 กม. ชาร์จโทรศัพท์ - ข้อมูลข่าวสารกลายเป็นสิ่งที่ฟุ่มเฟือย และการขาดโอกาส
สถานการณ์ยิ่งสะท้อนความเหลื่อมล้ำในยุคเทคโนโลยี เมื่อเด็กๆ ในหมู่บ้านต้องเดินไปถึง 2 กิโลเมตรเพื่อชาร์จแบตโทรศัพท์ที่บ้านเพื่อนร่วมโรงเรียน โดยจ่ายค่าชาร์จครั้งละ 3 บาท เพื่อจะได้ทำการบ้านหรืออ่านหนังสือในยามค่ำคืน
ขณะที่ครอบครัวต้องเร่งรีบใช้ชีวิตในช่วงกลางวันเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาการขาดแสงสว่างในยามค่ำ ทำให้ช่วงเวลาอาหารเย็น การเรียน หรือแม้แต่การประกอบพิธีกรรมในครอบครัวต้องกระทบกระเทือนอย่างหนักโดยเฉพาะในยามค่ำคืนที่ต้องรีบทำกิจกรรมให้เสร็จก่อนความมืดจะเข้าปกคลุม

“ทุกวันรีบกินข้าว รีบอาบน้ำ รีบนอน เพราะไม่มีไฟฟ้า ลูกหลานต้องไปขอชาร์จแบตมือถือที่บ้านเพื่อนโรงเรียนในหมู่บ้านข้างๆ ระยะทางกว่า 2 กิโลเมตร”

นอกจากปัญหาไฟฟ้าแล้ว ชาวบ้านยังขาดแคลนระบบน้ำประปา ถนนหนทางบางส่วนยังเป็นทางดิน ทำให้การเดินทางและทำเกษตรซึ่งเป็นอาชีพหลักของคนในพื้นที่เป็นไปด้วยความยากลำบาก

ถูกอ้างว่าติดปัญหาข้อกฎหมายป่าสงวน - อุปสรรคที่ไร้หนทางออก?
แม้ชาวบ้านจะร้องขอไฟฟ้าจากเทศบาลตำบลปะแตมานาน และมีการยื่นเอกสารขอไฟฟ้าใช้ไม่น้อยกว่า 2 ครั้งแต่กลับได้รับคำชี้แจงซ้ำๆ ว่าไม่สามารถติดตั้งไฟฟ้าให้ได้ เพราะหมู่บ้านดือลงตั้งอยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติ ซึ่งอยู่ในความดูแลของกรมป่าไม้ และหน่วยป้องกันรักษาป่าที่ ยล.2 (ปะแต) ตามพระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 และพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484

แต่ว่าเสียงสะท้อนจากชาวบ้านตั้งข้อสังเกตว่า หากมีเจตจำนงจริงในการช่วยเหลือ ปัญหาดังกล่าวน่าจะหาทางออกร่วมกันกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้มากกว่าการอ้างข้อกฎหมายซ้ำๆ

ข้อเรียกร้องของชุมชนดือลงไม่ใช่สิ่งเกินเลย แค่ขอมีไฟฟ้าใช้เช่นเดียวกับชุมชนอื่นๆ ในประเทศไทย เพื่อให้เด็กๆ ได้มีโอกาสเข้าถึงการศึกษา ได้ติดตามข้อมูลข่าวสารของโลก และได้ใช้ชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรีในฐานะประชาชนของประเทศนี้
ในขณะที่รัฐบาลกำลังพูดถึงเศรษฐกิจดิจิทัล เขตเศรษฐกิจพิเศษ และการขยายโครงสร้างพื้นฐาน ชาวบ้านดือลงกลับยังไม่ได้สัมผัสแม้แต่ไฟฟ้าขั้นพื้นฐานที่ควรจะเป็น “สิทธิ” ไม่ใช่ “ความเมตตา”



--------------------------------------------------------------
Let us be the witnesses for peace in PATANI // ร่วมเป็นสักขีพยานเพื่อสันติภาพ ณ ปาตานี // Bersama kita menjadi saksi demi kedamaian di PATANI

15/03/2025

จงเลือกผู้นำที่สามารถบริหารบ้านเรา ไม่ใช่รับปากตอนหาเสียงแล้ว อีก4 ปี มารับปากต่อ
จงใช้สิทธิ์ 1เสียงเพื่อเลือกคนที่จะพัฒนาบ้านเราจริง

10/02/2025

“เลือกตั้งคือสิทธิ์ของเรา อย่าขายสิทธิ์แค่เพราะเงินไม่ซื้อเสียง ไม่ขายอนาคต ” กำหนดอนาคตของตัวเราเอง
#งดการซื้อเสียง

22/01/2025

ร่วมใจ ร่วมแรง กำลังใจ


#อัตลักษณ์ไม่ใช่อาชญากรรม