16/11/2025
Babam annemi terk edip metresinin yanına gitti, ama düğünlerinde tüm dikkatleri üzerine çeken 12 yaşındaki küçük kardeşim oldu.
======
Babam 12 yaşındaki küçük kardeşimle beni düğününe davet etmek için aradığında, en kötüsü ailemizi parçalayan kadınla bir araya gelmek olacağını düşünmüştüm. Normalde sessiz olan kardeşim o günü unutulmaz kılacak bir şey planladığından haberim yoktu.
Annemle babam neredeyse yirmi yıl birlikte yaşamışlardı. Dışarıdan bakıldığında mükemmel bir çift gibi görünüyorlardı. Babam, çekici ve her zaman esprili biriydi, insanları doğal olarak kendine çekiyordu. Daha çekingen olan annem ise her şeyi düzenli tutan, bir nevi çapa gibiydi. Küçük kardeşim Lucas ve benim için onlar sadece anne ve babaydı, dünyamızın temeli.
Bu temel, iki yıl önce annem babamın bir ilişkisi olduğunu keşfettiğinde çöktü. Sadece bir kaçamak değil, Clara adında bir kadınla gerçek bir ilişki. Daha genç, gösterişli, spot ışığında parlayan türden bir kadın. Annemin bunu öğrendiği geceyi asla unutmayacağım. Mutfak masasında oturmuş, başını ellerinin arasına almış, babam ise bir ileri bir geri yürüyerek kendini haklı çıkarmaya çalışıyordu: "Öylece oldu," dedi, sanki bu her şeyi açıklıyormuş gibi.
Boşanma hızlı ve acımasızca gerçekleşti. Babam Clara'nın yanına taşındı, biz ise parçaları toplamak zorunda kaldık. Lucas sadece on yaşındaydı, ihaneti anlayacak kadar büyük, ama bununla nasıl başa çıkacağını bilecek kadar büyük değildi. Kahkahaları kayboldu, babasına olan güveni paramparça oldu. Ben on altı yaşındaydım, öfke hissedecek kadar olgun, hafta sonu ziyaretlerinde bize sanki hiçbir şey olmamış gibi gülümseyen babamın ikiyüzlü tavrını görebilecek kadar da net görüşlüydüm. Annem ise başını dik tutmaya devam ediyordu, ama gücünün çatlaklarını görebiliyordum. O her şeyini vermişti, babam ise hepsini silip süpürmüştü.
Bu yüzden babam telefonda Clara ile evleneceğini ve bizim de mutlaka orada olmamızı istediğini söylediğinde, neredeyse yüksek sesle gülecektim.
"Biliyorum, bu garip," dedi tereddütlü bir sesle. "Ama siz benim çocuklarımsınız. Orada olmanızı istiyorum. Bu benim için çok önemli."
Dudaklarımda yanan keskin cevabı yuttum — bizi aldattığı gün bizim için neyin önemli olduğunu hiç düşündüğünü sormak istedim. Ama kanepede oturan Lucas, gözleri fal taşı gibi açılmış, her kelimesini dinliyordu.
"Tamam," dedim sonunda, isteksizce. "Geleceğiz."
Lucas hiçbir şey söylemedi. Sadece, fikrini değiştirmeden konuyu kapatmak istercesine, çok hızlı bir şekilde başını salladı. Sadece kibar olmaya çalıştığını düşündüm. Ne planladığını hiç bilmiyordum.
Düğün, şehrin dışındaki şık bir kır kulübünde yapıldı. Yolda Lucas sessiz kaldı, küçük takım elbisesiyle oturup boş boş pencereden dışarı bakıyordu.
"İyi misin?" diye sordum.
"Evet," diye cevapladı düz bir sesle, cebindeki bir şeyle sinirli bir şekilde oynayarak.
Israr etmedim.
Vardığımızda, sanki bir dergiye adım atmış gibi hissettim: çimlerin üzerinde sıralanmış beyaz sandalyeler, ahşap kemerden sarkan çiçekler, yumuşak bir şekilde çalan bir yaylı dörtlü. Zarif konuklar şampanya yudumlarken gülüyorlardı. Hemen kendimi bir yabancı gibi hissettim ve her şeyden önce öfkelendim. Babamın ailemizi bu lüks gösterisiyle bu kadar kolayca takas etmesine öfkelendim.
Sonra onu gördüm. Kemerin yanında, kusursuz giyinmiş, gülümseyen, seçim kampanyasındaki bir politikacı gibi el sıkışan. Yanında, Clara dantel ve payetli elbisesiyle parıldıyordu, sanki en büyük ödülü kazanmış gibi zafer dolu bir ifadeyle.
Babam bizi görünce yüzü aydınlandı. "İşte geldiler!" diye bağırdı ve bizi kollarına aldı. Ben kaskatı kesildim, ama Lucas hiç tereddüt etmeden sarılmaya izin verdi. Ancak gözleri buz gibi kalmıştı.
Tören başladı. İkinci sırada, damadın sağdıçlarının hemen arkasında oturduk. Babam memnun bir ifadeyle oturuyordu, Clara gülümsüyordu ve ben rahibin "aşk", "güven" ve "yeni başlangıçlar" hakkındaki her sözünde dişlerimi sıkıyordum.
Sonra yeminler geldi. Clara ilk konuştu. Kaderden, onların imkansız karşılaşmasından bahsetti, sesi duygusallıkla doluydu. Konuklar gülümsedi, bazıları gözyaşlarını sildi.
Sonra babam konuştu, teatral bir şekilde, gözleri yeni gelinine kilitlenmiş: "Clara, sen benim ışığımsın, ikinci şansım, geleceğimsin. Söz veriyorum ki..."
O anda, çekingen çocuk Lucas sandalyesinden fırladı ve titrek ama kararlı bir sesle, tüm konukları donduracak sözler söyledi.
👉 Hikayenin geri kalanını: https://dizisiyenibolum.com/metresinin-yanina-gitti/
