01/10/2025
Zaman geçiya. Yapraklar düşiya, guşlar göç yolunda. Etrafta bi sarartu. Bi zaman sonra bazı börtü böcük ve bi takım hayvanat gış uykusuna yatar. Uyanınca gözlerini bahara açarlar. İnsanoğlu ise kış uykusuna yatmaz ama gaflet uykusuna yatar. Uyanınca neye uyanır kimse bilemez. Bi hekaye anlatıyim: Vakti zamanında bi grup arkadaş yaylıya alem yapmak çıkmış. Yanlarına bilumum nevalelerini almışlar. O da yetmemiş sürüden bi goyun çalıp ıssız bi yerde kesip gızartıp yimişler. Sonra içip sızmışlar. Tabi bunları çoban görmüş. Yerde yatıp uyuyan adamların goyun çaldığunu anlamış. Çünküt yanıbaşlarında goyunun kellesi varmış. O sırada nerden bulduysa bi eşek başını goyun başıyla değiştürmüş. Hiç ses etmeden yanlarından çekip gitmiş. Adamlar zabaanan uyanınca hepsi birden bi eşek kellesine bi de birbirine bakmış. En ahirinde içlerinden biri demiş ki: " agam biz akşam goyun diyin eşek kesip yidük heraaslı? " Akılları bulanmış. Bu olaydan kimseye söz etmemişler utançlarından.
İşte hayat da böyledür tosunum. Kimse gaflet uykusuna dalmasa iyi olur emme olıya böyle şeyler. Livırpul ne la?