Grasya

10/31/2025

10/31/2025

Garden pests

10/31/2025

10/31/2025

We support the DDS call to hold corrupt officials accountable — including Romualdez if the evidence is clear. Pero huwag ninyo naman kaming gawing tanga.

10/31/2025

HINDI SI GRACE POE ANG NAGBUKAS NG PINTO KAY DUTERTE: ANG TUNAY NA ARAL NG HALALANG 2016

Pagkatapos ng halalan noong 2016, mabilis na ikinabit kay Senadora Grace Poe ang paratang na siya ang dahilan ng pagkatalo ni Mar Roxas at ng pagkapanalo ni Rodrigo Duterte. Sa pananaw ng ilan, kung hindi raw siya tumakbo, nanalo sana ang kampo ng reporma at naiwaksi ang anim na taon ng pamumunong mapanupil, marahas, at mapanlinlang. Ngunit kung susuriin ang aktuwal na datos, saloobin ng botante, at ang mas malawak na pulitikal na kalagayan noon, malinaw na hindi siya ang naging dahilan ng pagkatalo ni Roxas. Hindi rin totoo na kung siya'y umatras ay awtomatikong mananalo si Roxas.

Sa katunayan, si Mar Roxas ay hindi mananalo kahit hindi tumakbo si Grace Poe. At ang panalo ni Duterte ay hindi dahil sa hinating boto kundi dahil sa matagal nang pagkadismaya ng taumbayan sa elitistang pulitika at sa nabigong pangako ng EDSA Revolution. Sa halalan ng 2016, lumitaw ang malalim na galit ng masa sa sistemang paulit-ulit lamang ang mga apelyido, ang diskurso, at ang pangako, habang nananatiling naghihirap ang karaniwang Pilipino.

Ito rin ang halalan na nagbigay ng kapangyarihan sa isang mapanirang populistang demagogo. Si Rodrigo Duterte ay umangat sa pamamagitan ng paggamit ng takot, galit, at mababaw na solusyon. Sa halip na magdala ng makatarungang pagbabago, ginamit niya ang pulso ng masa upang palaganapin ang pamumunong mapang-api, kontra-demokratiko, at marahas. Siya ay hindi produkto ng paghati ng boto, kundi produkto ng desperasyon at pagkasuklam ng mga Pilipino sa elitistang status quo.

Opisyal na resulta ng halalan 2016 ayon sa COMELEC:

• Rodrigo Duterte: 16.6 milyon boto (39.0%)
• Mar Roxas: 9.98 milyon boto (23.5%)
• Grace Poe: 9.10 milyon boto (21.4%)
• Jejomar Binay: 5.42 milyon boto (12.7%)
• Miriam Santiago: 1.46 milyon boto (3.4%)

Ang lamang ni Duterte kay Roxas ay higit 6.6 milyon. Kahit pagsamahin ang boto nina Roxas at Poe (9.98M + 9.10M = 19.08M), hindi ibig sabihin ay mananalo si Roxas. Sa sistemang pluralidad, ang boto ay hindi basta pinagsasama. Hindi lahat ng tagasuporta ni Poe ay lilipat kay Roxas, at lalong hindi maituturing ang mga boto niya na para sa sinuman kundi sa sarili nilang desisyon.

Pulse Asia March 2016 survey tungkol sa second choice ng mga tagasuporta ni Poe:

• 25% ay pipili kay Jejomar Binay
• 22% lang ang pipili kay Mar Roxas
• Ang natitira ay pipili kay Duterte, kay Miriam, o walang ikalawang opsyon

Kung 22% lang ng 9.1 milyon ang lilipat kay Roxas, katumbas iyon ng humigit-kumulang 2 milyon boto. Sa gayon, si Roxas ay aabot lang sa halos 12 milyon boto. Malayo pa rin sa 16.6 milyon ni Duterte. Dagdag pa rito, may indikasyon sa ibang datos na marami sa mga botante ni Poe ay mas malapit ang posisyon kay Duterte kaysa kay Roxas. Kung wala si Poe, posibleng mas lumaki pa ang lamang ni Duterte.

Sa parehong survey, tinanong kung sino ang ikalawang pinipili ng mga botante:

• Grace Poe: 29%
• Mar Roxas: 15%
• Jejomar Binay: 15%

Hindi si Roxas ang fallback candidate ng masa. Kahit sa mga hindi bumoto kay Poe, si Roxas ay hindi itinuturing na ikalawang pagpipilian ng karamihan. Sa halip, siya ang naging mukha ng pulitikang hindi na pinaniniwalaan ng marami: ang partidong elitista, ang mga technocrat na walang ugnay sa masa, at ang paninindigang madaling i-market pero hindi ramdam sa mga palengke at kalsada.

Ang 2016 ay hindi lang tungkol sa paghahati ng boto. Ito ay pagsabog ng matagal na hinanakit. Tatlong dekada matapos ang EDSA Revolution, hindi pa rin naramdaman ng karaniwang mamamayan ang pangakong demokrasya, katarungan, at kaunlaran. Sa halip, lumitaw ang mga pamilyang paulit-ulit na naluluklok, mga partidong magkakaalyado sa ibabaw pero magkakumpetensiya sa ilalim, at mga patakarang hindi nagreresulta sa aktwal na pagbabago sa buhay ng masa.

Kasabay nito, lumalalim ang kawalang-tiwala sa sistema lalo na nang isiwalat ang malawakang paggamit ng pork barrel at lump-sum appropriations. Matapos ideklarang unconstitutional ng Korte Suprema noong 2013 ang Priority Development Assistance Fund (PDAF), inaasahan ng marami na tuluyan nang mawawala ang pork barrel sa sistemang burukratiko. Ngunit ayon mismo sa mga senador tulad ni Miriam Defensor Santiago at mga kinatawan gaya ni Neri Colmenares, nagpatuloy ang pork barrel sa ibang porma—nakalagay sa lump-sum appropriations, off-budget special purpose funds, at mga programang discretionary. Ayon sa budget analyses, mula 2014 pataas, may mga taon na ang mga lump-sum at discretionary allocations ay lumaki pa kaysa noong pre-2013. Ang sinasabing "transparent at accountable" na budget system ay sa katunayan ay nagmistulang mas sopistikadong sistema ng patronage, kung saan hindi na basta pangalan ng kongresista ang nakasulat, ngunit umiiral pa rin ang political accommodation at budgetary reward.

Ang patuloy na pag-iral ng pork barrel sa ibang anyo sa mga sumunod na administrasyon ay isang kongkretong halimbawa ng kabiguan ng sistemang EDSA. Sa halip na mawala, ang kultura ng pondo para sa sariling interes ay lalong naging mas komplikado, mas tago, at mas mahirap bantayan. Habang pinapalakpakan ng ilan ang mga kampanyang anti-korapsyon, nananatiling buo ang mekanismo ng lump-sum control sa ilalim ng administrasyong Aquino at lalo na sa administrasyong Duterte, kung saan mas lumawak ang confidential funds, intelligence funds, at presidential discretionary powers.

At sa ganitong kalagayan, isang pinunong tulad ni Duterte ang nakapasok. Siya ay hindi bumangga sa sistema kundi ginamit ang galit sa sistema upang palaganapin ang mas marahas na anyo nito. Sa halip na reporma, sinagot niya ang hinanakit ng tao ng dahas. Sa halip na hustisya, ibinigay niya ang pamamaril. At sa halip na pag-asa, ipinakain niya sa taumbayan ang kultura ng takot at pagsamba sa malupit na kamay ng estado.

Hindi si Grace Poe ang dahilan ng panalo ni Duterte. Ang dahilan ay ang kabiguan ng sistema mismo: isang sistemang pinamunuan ng mga lider na hindi nakinig, ng mga partidong hindi nagbago, at ng mga institusyong tumakbo sa loob ng echo chamber ng Maynila habang nalulunod sa gutom at kawalang pag-asa ang buong bansa.

Ang boto para kay Poe ay hindi ninakaw mula kay Roxas. Hindi rin ito dapat ituring na boto ng Liberal Party o ng kampo ng administrasyon. Sa isang malayang halalan, ang boto ay desisyong personal ng bawat mamamayan. Ang pananaw na si Poe ay "spoiler" ay hindi lang walang batayan kundi isang uri ng arogansyang pulitikal na ipinagkakait ang pagdedesisyon sa taong-bayan.

Ang aral ng 2016 ay malinaw:

• Hindi sapat ang pagbanggit ng reporma kung wala itong kaakibat na koneksyon sa tunay na kalagayan ng masa
• Hindi puwedeng ipilit ang kandidato ng partido kung hindi ito tinatanggap ng taumbayan
• Ang galit ng tao, kapag hindi sineryoso, ay nagiging pintuang bukas sa mga demagogo
• At ang korapsyon, kahit i-rebrand o itago, ay nananatiling bukas na sugat sa sistemang hindi tunay na nagbago

Si Duterte ay produkto ng sistemang bigo, ngunit siya rin ang nagpalala sa pagbagsak ng mga institusyon. Sa halip na lunasan ang problema ng lipunan, ginamit niya ito bilang sandata upang palakasin ang sarili. At habang binabalot ng dugo at takot ang bansa, may mga patuloy na itinuturo ang daliri sa maling direksyon.

Hindi si Grace Poe ang dahilan. At lalong hindi siya ang dapat sisihin sa desisyong ginawa ng bayan. Kung nais nating hindi na maulit ang 2016, ang dapat tanungin ay ito: paano natin hahayaan muli ang sistema na palitan ng galit ang pag-asa, at ang takot ang mamuno sa halip ng katwiran?

SOURCES:

Official 2016 Philippine Presidential Election Results
Commission on Elections (COMELEC). (2016). 2016 National and Local Elections Results. Retrieved from
https://www.comelec.gov.ph/?r=Archives/RegularElections/2016NLE/OfficialResults

Pulse Asia Surveys on Presidential Preferences and Second-Choice Candidates
Pulse Asia Research Inc. (2016, March). Ulat ng Bayan National Survey on the May 2016 Elections. Retrieved from
https://www.pulseasia.ph/march-2016-nationwide-survey-on-the-may-2016-elections/
Second-Choice Voter Preferences in Grace Poe's Support Base

Pulse Asia Research Inc. (2016, March). Second-choice presidential preferences of respondents. Retrieved from
https://www.pulseasia.ph/wp-content/uploads/2016/03/March-2016-Second-Choice-President.pdf

Analysis of Duterte's Rise and Populist Messaging
Thompson, M. R. (2016). Bloodied democracy: Duterte and the death of liberal reformism in the Philippines. Journal of Current Southeast Asian Affairs, 35(3), 39–68.
https://doi.org/10.1177/186810341603500303
Free full text: https://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/186810341603500303

Contextual Background on EDSA's Political Legacy
Coronel, S. S. (2019). The promise and betrayal of EDSA. In R. Hutchcroft (Ed.), Strong Patronage, Weak Parties: The Case for Electoral Reform in the Philippines (pp. 23–45).
Available via Ateneo de Manila University Press.

Colmenares, N. (2014). Pork Barrel Lives On: Analysis of the 2014 National Budget. Bayan Muna Partylist. Retrieved from https://www.bayanmuna.net/news/pork-barrel-lives-on-analysis-of-2014-budget

Santiago, M. D. (2014). Pork barrel is back in lump-sum disguises. Senate of the Philippines. Retrieved from https://legacy.senate.gov.ph/press_release/2014/0110_santiago1.asp

CTTO. Nutriban Republic

10/30/2025

10/29/2025

Pulong Duterte - congressman since 2019. authored bills = 1
Sandro Marcos - congressman since 2022. authored bills = 57
yung matatapos nalang ang term ni pulong pero isa lang ang authored bill nya.
habang si sandro naman, 3 years pa lang sa kongreso pero 57 na ang filed na bills. take note, principal author sya nung 57 bills.
ang tanong. ano ang ginagawa ni pulong habang congressman sya? tax ng taumbayan ang pinapa sweldo dyan diba?

10/28/2025

Gen Z Versus ? Ewan 😂

10/28/2025

No, Baste — Imprisonment Does Not Erase Lies, It Reveals Them

October 27, 2025

“Naipakulong niyo man siya, pero hindi niyo maibubura ang kabayanihan ng aking ama.”

With those words, Davao City Mayor Sebastian “Baste” Duterte declared his defiance to truth and justice, painting his father, former President Rodrigo Duterte, as a hero even in the face of accountability. But behind this emotional plea lies the tragic depth of delusion — a son mistaking power for heroism, fear for strength, and brutality for love of country.

Let’s be clear: Rodrigo Duterte is not a hero.
He presided over one of the darkest chapters in modern Philippine history — a so-called “war on drugs” that left more than 30,000 Filipinos dead, most of them poor, nameless, and voiceless. Official government figures admit to at least 6,000 killings; human rights organizations and the UN place the number many times higher. These are not “casualties of heroism.” They are victims of impunity.

1. Accountability Is Not Vengeance — It Is Justice

When the International Criminal Court pursued its case against Duterte for crimes against humanity, it did not act on emotion. It acted on evidence — on police reports, testimonies, and patterns of systematic killings under state command. To call his arrest “a punishment for heroism” is an insult to the rule of law and to every Filipino family who lost a son, a daughter, a parent in those blood-soaked years.

The ICC case is not about politics. It is about justice for lives stolen without due process.
And in any democracy, no one — not even a president — is above the law.

2. Real Heroes Save Lives. Duterte’s War Destroyed Them.

Heroes protect the innocent. Duterte hunted them down.

Heroes uphold the law. Duterte twisted it into a weapon of fear.

Heroes defend the powerless. Duterte’s “war” preyed upon them.

Even the government’s own Commission on Human Rights, the United Nations, and international fact-finding missions have documented the pattern of extrajudicial executions during his presidency. Police officers admitted in sworn affidavits that they received orders to “neutralize” suspects, not arrest them. That is not heroism — that is state-sponsored murder.

3. Pain Is Not Legacy — Truth Is

Baste Duterte may grieve for his father. But grief does not rewrite history.

No amount of denial can turn mass killings into “kabayanihan.”

No spin can convert fear into love or terror into triumph.

If anything, the imprisonment of Rodrigo Duterte — should the ICC or Philippine courts finally enforce it — will not erase him. It will reveal him for who he truly was: a man who mistook cruelty for courage and silence for peace.

4. The Duterte Children Must Also Be Answerable

If the Dutertes wish to speak of legacy, then let it be a legacy of accountability. Sara Duterte, who defended her father’s blood-soaked war; Pulong Duterte, who benefited from dynastic privilege; and Baste himself, who now repeats a lie as if it were truth — all must face the same scrutiny and the same law that every Filipino citizen faces.

The era of impunity must end. No family name, no dynasty, no political empire can stand above justice.

5. The True Heroism Today

The real heroes are the mothers still seeking justice for their sons gunned down without trial.

The widows who stand before courts clutching worn-out photos as evidence of love and loss.

The journalists who refuse to be silenced.

The human rights defenders who persist, despite threats, in naming the dead and demanding truth.

They are the ones who carry the torch of kabayanihan — not the man whose hands are stained by their blood.

Final Word

Baste Duterte’s words reveal not courage, but moral blindness — a refusal to confront truth and an attempt to romanticize brutality.

History will not be kind to the Dutertes.

For justice delayed is still justice demanded, and the people will remember:

A hero saves lives. A tyrant takes them.

And no prison wall, no propaganda, no tearful son’s defense will ever erase that truth.



CTTO

10/27/2025

Nakaka pagmalaki ka talaga kapag may presidente Kang desente masipag at matalino higit sa lahat mapagpakumbaba.