Zeri Karikatures, Albania-Kosova, Pristina (2025)

05/07/2025

“Bombë me Akcent” – Vetëvendosje shpërngulet në Qeveri, Opozita në ‘zhdukje’

PRISHTINË – Kuvendi i Kosovës u përball sot me një “krizë të sigurisë” të paparë që nga koha kur Glauk Konjufca lexoi 38 faqe pa pikë as presje. Këtë herë, alarmi për bombë u ndez menjëherë pasi Konjufca mori një telefonatë anonime, që sipas Prokurorisë së Shtetit – dhe më saktë, sipas ekspertëve fonetikë të Vetëvendosjes – vinte nga një serb. Pse? Sepse “kishte akcent”.

“Ky ishte një serb i nervozuar që ka pirë ayran dhe pastaj ka thënë fjalën ‘bombë’ me theks të thellë sllav,” tha një deputet i VV-së, i cili përveç politikës merret edhe me analizë zanore dhe diagnostikim të frymëmarrjes armiqësore. Sipas tij, zëri i personit “kishte tonalitet të gajres së Graçanicës dhe emocionin e humbjes së Listës Serbe”.

Seanca e Kuvendit? Në Qeveri!

Me panik të menaxhuar sipas standardeve të PR-it, deputetët e Vetëvendosjes u shpërngulën me shpejtësi në ndërtesën e Qeverisë, ku vendosën që të mbajnë seancën “në kushte më të sigurta” – dmth, pa praninë e opozitës dhe pa rrezik që dikush t’i pyesë ku kanë shkuar paratë.

Ndërkohë, opozita u la në Kuvend… ose rrugëve… ose shtëpive të veta, nuk është e qartë. Disa thonë se janë ende duke kërkuar dalje emergjente, të tjerë se kanë shkuar në kafene për të verifikuar akcentin me Youtube.

VV reagon me seriozitet:
• Albin Kurti: “Kjo ishte një tentativë për atentat verbal ndaj rendit revolucionar.”
• Glauk Konjufca: “Jam i vetmi që mund ta dëgjoj saktësisht ndryshimin mes një serbi dhe një qytetari të Mitrovicës që nuk na voton.”
• Arbërie Nagavci: “Jam e bindur që ky telefonues është i lidhur me njerëz që kanë kritikuar Albinin në rrjete sociale që në vitin 2017.”

Ekspertiza e VV-së në veprim:

VV ka deklaruar se do të krijojë një “Njësi të Veçantë për Akcentet Armiqësore”, e cila do të përgjojë çdo telefonatë, deklaratë, podcast dhe këngë rep që përmend fjalën “Qeveri” në mënyrë ironike.

Qytetarët ndërkohë pyesin:

– A do të mbahet ndonjëherë më ndonjë seancë në Kuvend, apo thjesht do ta bëjnë qeverinë “Kuvend me vetëveten”?
– Nëse çdo telefonatë anonime me akcent të dyshimtë shpërngul institucionet, a do të shpërngulen përfundimisht në ndonjë bunker me wi-fi?

⸻

Në fund, bomba nuk u gjet, por Vetëvendosje sërish shpërtheu – në paranojë, në autopropagandë dhe në lëvizje të çuditshme strategjike, që e bëjnë çdo episod të qeverisjes të duket si një parodi… përveçse që po ndodh në realitet.

04/07/2025

Kur frika nga heronjtë shndërrohet në llomotitje televizive

Një figurë e neveritshme dhe qesharake, një kukull pa karakter, mbrëmë guxoi të ndotë hapësirën televizive me fjalë të ulëta kundër dy emrave më të shenjtë të historisë sonë të afërt: Hashim Thaçit dhe Kadri Veselit. I vogël në trup e në shpirt, ai s’mund ta fshehë dot panikun që e kaplon sa herë përmendet emri i tyre — sepse hija e tyre e madhe e mbulon tërësisht.

Ky njeri i lig, i njohur për fjalorin plot urrejtje ndaj gjithçkaje që ka ndërtuar shtetin e Kosovës, nuk është veçse një zë i dorës së zgjatur të Beogradit. Dhe si çdo frikacak që e di se nuk do të mund ta ndryshojë kurrë historinë, mundohet t’i baltosë ata që e shkruan me gjak dhe guxim. Kur flet ky, është sikur flet vetë Vuçiqi, vetëm se në shqip.

Albin “misionari” nuk është veçse një mashtrues me kartën e patriotit, ndërsa në thelb është një instrument i agjendave antikombëtare. Sa herë e hap gojën për UÇK-në, për Thaçin e Veselin, është si të dëgjosh zërin e urrejtjes që vjen nga bodrumet e Serbisë. I është shndërruar pushteti në obsesion, dhe hakmarrja në mision. Por ajo që nuk e kupton ky figurant i përkëdhelur nga servilët e televizionit, është se Kosova nuk e harron kush dha jetën për liri dhe kush po jeton duke shkelur mbi gjakun e tyre.

Kjo përpjekje e shëmtuar për të rishkruar historinë përmes ekraneve dhe intervistave të inskenuara nuk do të zgjasë. E vërteta vonon, por nuk mungon. E ajo e vërtetë do të tregojë se kush ishte në vijën e parë për lirinë e Kosovës, e kush fshihej pas kamerave për t’u bërë “lider” në paqe duke sulmuar luftën.

Lavdi të përjetshme Hashim Thaçit dhe Kadri Veselit.
Turpi dhe përbuzja për çdo gojë që guxon t’i njollosë.
E për ata që mendojnë se mund ta përdorin frikën si armë, kujtojani këtë: heronjtë nuk i tremb as propaganda, as llumi.

19/05/2025

Propaganda e mashtrimit: Kur Vetëvendosje i flet jo popullit, por analfabetëve politikë që duan vetëm të besojnë

Nga redaksia

Ka një dhimbje të veçantë kur e sheh se si një parti që dikur u ngrit mbi vetëdijen qytetare, sot mbijeton duke ushqyer analfabetizmin politik, duke mashtruar, duke shpërndarë frikë, teori konspirative dhe një propagandë që synon vetëm një gjë: ta mbajë popullin të përkulur dhe të paditur – sepse ashtu është më i lehtë për t’u komanduar.

Kur të vërtetat ndalohen, propaganda bëhet fe

Vetëvendosje nuk ka më interes t’i shpjegojë gjërat. As të dialogojë me qytetarin. Ajo ka ndaluar së foluri me logjikë, dhe ka filluar të flasë vetëm me sloganë: “Na sulmojnë se jemi të drejtë”, “Ata janë me Serbinë, ne jemi me popullin”, “Kritikat janë të paguara nga ambasadat”.

Kjo nuk është më komunikim politik – është kult, është fabrikim, është lojë me emocionet e njerëzve që nuk kanë as kohë, as mjete për ta kuptuar gënjeshtrën. Kjo është ajo që bën një parti kur nuk i mjafton e vërteta për të qëndruar në pushtet.

Lufta e tyre nuk është kundër opozitës – por kundër arsyes

Vetëvendosje sot nuk përpiqet më të bindë njerëzit e arsyeshëm. Ajo punon për ta forcuar një bazë të verbër, të paditur dhe emocionalisht të ngarkuar që beson çdo fjali që vjen nga goja e liderit, edhe kur ai thotë të kundërtën e vetvetes.

Kur dikush i pyet për skandalet, ata thonë: “Janë shpifje.”

Kur dikush i pyet për llogari, ata thonë: “Je kundër kombit.”

Kur dikush proteston, ata thonë: “Je me Serbinë.”

Kur dikush dyshon, ata thonë: “Je tradhtar.”

Nuk ka më hapësirë për nuancë. O je i joni, ose je armik. Dhe kjo është mënyra më e rrezikshme për të bërë politikë në një vend që ende po përpiqet të shërohet nga trauma e së kaluarës.

Besnikëri që të bën të verbër, jo të lirë

Propaganda e VV-së nuk u drejtohet më qytetarëve të lirë, por atyre që duan thjesht të jenë pjesë e një tufe që nuk pyet, por brohoret. Kjo është përbuzje e inteligjencës së popullit. Është nënvlerësim i çdo njeriu që ka sakrifikuar për këtë shtet.

Kushdo që është jashtë logjikës së “liderit të pagabueshëm”, etiketohet si “armik i popullit”, “mercenar”, “sorosian”, “pro-amerikan i rremë”, “anti-Shqiptar”, “gazetar i sh*tur”.

Dhe për ta bërë më tragjike situatën: shumë prej atyre që besojnë këtë propagandë janë njerëz të ndershëm, të varfër, të lodhur – që kërkojnë shpresë, por po ushqehen me gënjeshtra.

Në fund: Nuk janë analfabetët fajtorë – janë ata që i shfrytëzojnë

Është e lehtë ta tallësh një qytetar që beson gjithçka që i thuhet në Facebook. Por e vërteta është më e hidhur: nuk janë këta qytetarët fajtore – janë elitat politike që i kanë mbajtur të paditur, të frikësuar dhe të varur. Janë ata që kanë nevojë për një “popull të heshtur”, për një “turmë besnike”, jo për qytetarë kritikë.

Sepse një qytetar që pyet, është rrezik për një pushtet të korruptuar. Një qytetar që lexon, që analizon, që kërkon prova – nuk manipullohet me lehtësi.

Prandaj, propaganda e Vetëvendosjes nuk është thjesht e rrezikshme – është krim moral ndaj shpresës kolektive të këtij populli.

Mesazh për fund: Nuk je armik kur kërkon të vërtetën. Je qytetar.

Zgjohu, qytetar. Mos i lejo më ta përdorin varfërinë tënde, emocionin tënd, dhimbjen tënde, për t’i bërë më të pasur, më të paprekshëm, më të fuqishëm ata që nuk të përfaqësojnë.

Nëse ata nuk të japin llogari, nëse nuk të shpjegojnë pse vendosin, nëse të frikësojnë kur pyet – atëherë nuk janë më liderë. Janë mashtrues. Dhe mashtruesit nuk mbahen me votë – mbahen me frikë.
Propaganda e mashtrimit: Kur Vetëvendosje i flet jo popullit, por analfabetëve politikë që duan vetëm të besojnë

19/05/2025

Kushdo që është i Albinit, është i vlefshëm – pavarësisht gjithçkaje tjetër

Ka një moment në historinë e çdo vendi kur politika nuk është më për të mirën e përbashkët, por për ruajtjen e një figure të vetme. Dhe ky moment, për fat të keq, duket se e ka kapluar Kosovën.

Në emër të “qëndrueshmërisë”, të “rezistencës” apo të “kauzës kombëtare”, Albin Kurti sot po e kthen çdo vendim të tij në një betejë për besnikëri personale, jo për drejtësi, jo për transparencë, jo për ndershmëri. Dhe më e dhimbshmja? Ai nuk po kërkon më bashkëpunëtorë – po kërkon përulje.

⸻

E vërteta është e thjeshtë: për Albin Kurtin, nuk ka rëndësi nëse je spiun, nuk ka rëndësi nëse ke qenë kundër interesave të Kosovës, kundër Shqipërisë, kundër aleatëve tanë ndërkombëtarë. Mjafton të jesh i tij. Të qëndrosh pas tij. Të mos e vësh në dyshim. Të heshtësh kur ai flet. Të miratosh pa e pyetur veten.

Kjo është më shumë se një strategji politike – është rrënimi moral i asaj që dikur e bënte Vetëvendosjen ndryshe: parimet.

⸻

Refuzimi i Kurtit për të ndërruar kandidatin për Kryetar të Kuvendit është vetëm një simptomë. Simptoma e një sëmundjeje politike që ka emrin: frika nga zëra të tjerë. Ai nuk kërkon një kryeparlamentar të pavarur, që do të mbrojë institucionin. Jo. Ai kërkon një të bindur. Një të heshtur. Një që përshëndet pa pyetur.

Sepse për Kurtin, Kuvendi nuk duhet të jetë arenë e mendimit – por fabrikë e miratimit. Dhe për këtë, ai ka nevojë për dikë që nuk do t’i kërkojë asnjëherë llogari.

⸻

Dikur, shumë njerëz panë tek Albin Kurti një lider që nuk kishte frikë. Një lider që sfidonte të pandëshkueshmit. Që fliste kur të tjerët heshtnin. Që shikonte nga populli, jo nga karrigia.

Por sot, ai është kthyer në të kundërtën e asaj që ishte.

Ai nuk dëgjon më zërin e njerëzve – ai dëgjon vetëm duartrokitjet e atyre që ka vetë zgjedhur.

Ai nuk e pranon më kritikën – ai e quan atë tradhti.

Ai nuk sheh më përtej partisë – sepse tani, për të, partia është vetë ai.

⸻

Nëse Albin Kurti dëshiron të na bindë se është i pakundërshtueshëm, i pa zëvendësueshëm, i përkryer, ai nuk është më lider – ai është kthyer në një figurë që kërkon adhurim, jo vlerësim. Dhe kjo është tragjike, sepse populli i Kosovës ka kaluar shumë për të ardhur këtu ku është. Ka sakrifikuar, ka duruar, ka shpresuar.

Dhe tani, e gjen veten në një vend ku mbijetesa politike varet nga përulja, jo nga merita. Ku vendimmarrja mbështetet në besnikëri, jo në dije. Ku lideri nuk kërkon të sfidohet, por të duartrokitet – pa e merituar gjithmonë.

⸻

Nëse nuk të ndjek verbërisht, nuk jam armiku yt – jam thjesht qytetar

Z. Kurti, nuk është tradhti të të thuhet që je gabim.

Nuk është sabotim të të kërkohet llogari.

Nuk është urrejtje të të kërkohet drejtësi për të gjithë, jo vetëm për besnikët tuaj.

Kosova është shumë më e madhe se partia juaj. Se emri juaj. Se krenaria juaj.

Dhe një ditë, kur t’i mungojnë duartrokitjet artificiale dhe të vetmit që do të kesh pranë janë vetëm ata që nuk dinë të të thonë të vërtetën, do ta kuptosh sa e dhimbshme është kur lojaliteti e ka zëvendësuar dashurinë për të vërtetën.

11/05/2025

Rruga e Albin Kurtit larg Bashkimit Kombëtar

Në prill të vitit 2021, Albin Kurti – i vetëshpallur prijës i idesë së Bashkimit Kombëtar – u shfaq në Shqipëri për të votuar në zgjedhjet parlamentare, i rrethuar nga një eskortë prej mbi 15 truprojash. Ai nuk shkoi si një qytetar i thjeshtë me pasaportë shqiptare, por si një profet politik që, sipas vetes, po vuloste lidhjen e pandashme mes Kosovës dhe Shqipërisë. Një shfaqje e madhe, e dizajnuar për kamera, për t’u servirur si “mish i gjallë” për retorikën e tij populiste.

Por ku është Albin Kurti në vitin 2025? Pse nuk po e shohim më të kalojë kufirin me misionin e tij “historik”? Pse nuk dëgjojmë më asnjë fjalë për Bashkimin Kombëtar? Sepse ai nuk ka më interes. Sepse, për të, Bashkimi Kombëtar nuk është ideal, është instrument elektoral.

Ky është mashtrimi i madh: nga “bashkimi me Shqipërinë” në “koordinim me Vuçiqin”, të gjitha për hir të një karrigeje. Ai që dikur e quante veten “ideolog”, sot është bërë një teknokrat i pushtetit, që ndërton aleanca të heshtura, herë me ndërkombëtarë, herë me sistemin e vjetër, vetëm për të ruajtur pozitën.

Sot, çështja kombëtare është zhdukur nga fjalimet e tij. Nuk përmendet më as në konferenca, as në intervista, e as në statuset e tij të zakonshme plot patetizëm. Sepse nuk i duhet më. Sepse populli është mashtruar, dhe ai beson se ka një kujtesë të shkurtër.

Por nuk do ta harrojmë. Nuk do të harrojmë votën spektakolare në Tiranë. Nuk do të harrojmë truprojat, kamerat, fjalimet patetike. Nuk do të harrojmë premtimin për bashkim, që u kthye në heshtje të turpshme.

Albin Kurti nuk është më simbol i një ideali – është shembull klasik i një mashtruesi të vogël që përdori ndjenjat më të thella kombëtare për të siguruar qëndrimin personal në pushtet. Dhe kjo është tradhti politike.

11/05/2025

“Albin, KEK-u i Premtimeve të Djegura!”

Në vendin ku qersh*të janë kthyer në racion të përditshëm të popullit, jo për ëmbëlsinë por për shkak të shurrës politike, një burrë me emrin Albin u ngrit mbi podiume si shpëtimtar. Premtoi drejtësi, meritokraci, dhe fundin e klaneve familjare. Por me të marrë pushtetin, si duket i ngatërroi fjalët: “Jo për familje” u bë “Veç për familje”, e “Jo për miq” u shndërrua në “Ku janë miqtë, se KEK-u ka vende!”

Kush do e mendonte që KEK-u, kjo fabrikë e prodhimit të energjisë dhe emërimeve të çuditshme, do bëhej vendi ku Taulanti, vëllai i Albinit, do shkëlqente si “specialist për çështje ekonomike”? S’kemi dëgjuar më parë për ndonjë teori të re ekonomike që thotë: kur vëllau yt është kryeministër, ti je automatikisht ekspert i çdo gjëje.

E Albin, more burrë, çka po ndodh? A u lodhe tu e mbajt fjalën, a po të pengojnë fjalët tua të vjetra sot? E na, populli, tash veç me qesh mujna — jo prej gazit, po prej ironi.

Nëse ndonjë ditë KEK-u prodhon më shumë drejtësi se rrymë, dijeni që ka ndodhur mrekullia. E deri atëherë, hajt gëzuar me specialista familjarë e me premtime që digjen më shpejt se thëngjilli i Kosovës!

07/05/2025

Qeveria e Tranzicionit – Zgjidhje e Përkohshme apo Strategji e Re Politike?

Nga: [Zëri Karikaturës]

Në një klimë politike të tensionuar, ku besimi në institucione po zbehet dhe polarizimi mes partive politike ka arritur kulmin, Lidhja Demokratike e Kosovës (LDK) ka propozuar formimin e një qeverie tranzicioni — një model i pazakontë për skenën politike kosovare, por i njohur ndërkombëtarisht si mjet i stabilizimit institucional.

Qeveria e tranzicionit është një formë qeverisjeje e përkohshme, e përbërë nga përfaqësues të spektrit të gjerë politik, që synon të menaxhojë vendin për një periudhë të kufizuar kohore, deri në krijimin e kushteve për zgjedhje të reja, të lira dhe të ndershme. Ajo udhëhiqet zakonisht nga një figurë konsensuale, jopartiake ose me profil të ulët politik, dhe nuk ndërmerr vendime strategjike që mund të ndikojnë afatgjatë në orientimin e vendit.

Sipas LDK-së, Kosova ndodhet në një krizë të thellë politike dhe institucionale, të shoqëruar nga tensione me aleatët ndërkombëtarë, stagnim në dialogun me Serbinë, përkeqësim të ekonomisë dhe mungesë të llogaridhënies qeveritare. Në këtë kontekst, LDK argumenton se një qeveri tranzicioni do të:
• Ulë tensionet politike dhe përçarjen institucionale,
• Sigurojë kushte për zgjedhje fer,
• Riorganizojë prioritetet shtetërore,
• Rrisë besimin e qytetarëve në proceset demokratike.

LDK parashikon që kjo qeveri të përfshijë përfaqësues nga të gjitha partitë parlamentare, të mos përfshihet në fushatë zgjedhore dhe të fokusohet vetëm në tri prioritete:
1. Menaxhimi bazik i shtetit,
2. Reformimi i sistemit zgjedhor dhe i drejtësisë,
3. Përgatitja e zgjedhjeve të reja brenda një afati të përcaktuar.

Kritikët e këtij propozimi e shohin atë si përpjekje për të rrëzuar Qeverinë Kurti pa zgjedhje direkte dhe për të ndarë pushtetin përmes marrëveshjes politike, e jo përmes votës së qytetarëve. Një tjetër sfidë është gjetja e një figure neutrale që do të pranonte dhe do të pranohej nga të gjitha palët — një detyrë aspak e lehtë në skenën politike kosovare.

Ndërsa ideja e një qeverie tranzicioni nuk është në vetvete antikushtetuese, zbatimi i saj kërkon konsensus të gjerë politik dhe një vullnet të sinqertë për kompromis. Nëse partitë politike nuk janë të gatshme të heqin dorë nga interesat e ngushta dhe të bashkëpunojnë për një qëllim të përbashkët kombëtar, atëherë edhe ky model do të dështojë, si shumë të tjera më parë.

Qeveria e tranzicionit, ashtu siç e propozon LDK, është një ide politike që reflekton krizën e thellë aktuale, por gjithashtu një mundësi për të rivendosur normalitetin institucional. Ajo mund të jetë një zgjidhje kalimtare nëse respektohen parimet e transparencës, përfaqësimit dhe neutralitetit, por mund të shndërrohet në një tjetër instrument manipulimi politik nëse keqpërdoret. Zgjedhja mbetet në duart e klasës politike — dhe të qytetarëve që po i ndjekin me vëmendje çdo hap.

04/05/2025

Faton Peci nënshkruan kontratë 60 milionëshe me kompani fantazmë – Dëmi i madh publik trondit Ministrinë e Bujqësisë

Një nga skandalet më të mëdha korruptive që ka parë ndonjëherë shteti i Kosovës po shpërthen në dritë. Gazetari investigativ Lirim Mehmetaj ka zbuluar një aferë marramendëse, ku ministri në detyrë i Bujqësisë, Faton Peci, dyshohet për nënshkrimin e një kontrate të jashtëligjshme me një kompani private të sapoformuar, e cila thuhet se ka rezultuar në një dëm kolosal prej 60 milionë eurosh për buxhetin e shtetit.

Data fatale: 10 janar 2025. Pikërisht në këtë ditë, sipas dokumenteve të publikuara nga Mehmetaj, është nënshkruar kontrata famëkeqe me titullin “Funksionalizimi i objekteve për përpunimin e produkteve shtazore”. Por pas këtij titulli teknik fshihet një histori e rëndë e mashtrimit institucional, favorizimit klientelist dhe zhvatjes së parasë publike.

“Kam parë krime të ndryshme, por një dokument ku çdo rresht është një krim më vete – këtë kurrë nuk e kam parë,” deklaroi Mehmetaj në një prononcim për media.

Kompania përfituese? E regjistruar vetëm pak muaj para kontratës, pa përvojë të mëparshme, pa kapacitet real teknik apo financiar. Një kompani-fantazmë që është përdorur si urë për të futur dorën në thesin e buxhetit shtetëror.

Ministri Peci, i heshtur përballë akuzave, nuk ka dhënë ende asnjë deklaratë publike, ndërsa presioni qytetar dhe institucional po rritet nga të gjitha anët. Zërat për hetime penale dhe dorëheqje janë në rritje.

60 milionë euro – vjedhje në emër të bujqësisë. Në një kohë kur fermerët kosovarë luftojnë për subvencione minimale, dhe kur sistemi bujqësor po përballet me krizë të thellë, kjo shumë e përvetësuar përmes mashtrimit institucional është grusht i rëndë për drejtësinë dhe moralin publik.

Pyetjet që kërkojnë përgjigje të menjëhershme:
• Kush qëndron pas kësaj kompanie të dyshimtë?
• Kush e mbështeti këtë marrëveshje nga brenda sistemit?
• A do të hapet një hetim i pavarur dhe i menjëhershëm penal?
• Dhe më e rëndësishmja: A do të kthehen ndonjëherë këto para te qytetarët e Kosovës?

Ky rast është më shumë se një aferë – është një alarm kombëtar. Një test për prokurorinë, për mediat, për qytetarët dhe për vetë moralin e institucioneve publike.

Kosova nuk mund të përparojë me ministra që i shërbejnë klientëve, e jo qytetarëve.

Drejtësia duhet të veprojë. Tani. Pa kompromis.

03/05/2025

“Qeveria që na e fali vonesën për kiamet – ose si u bë analfabetizmi standard parlamentar”

Në një vend ku dikur ëndrra për shtet ndërtohej me gjak, sot e ardhmja po shkruhet me gabime drejtshkrimore dhe fjalime që duken si diktime të lëna përgjysmë në një orë të dytë të shkollës fillore. Kosova, vendi që dikur shpresonte për institucione të forta, sot ka rënë në dorë të një ansambli grotesk figurash që më shumë ngjajnë me kastin e një komedie të zezë se sa me përfaqësues të një populli.

Paramendojeni pak: Pipëlli i shtetit – në dorë të Agim Bahtirit, Donika Gërvallës,që na teshi qe një javë me
këtë Majalzin, se na hoqi Vizat. Mefail Bajqinovcit, Dimal Bashës dhe Xhelal Sveçlës!
Një dramë që as Orwelli s’do kishte guxuar ta shkruante, sepse do i dukej e pabesueshme.

Këta janë njerëzit që e quajnë çdo kritikë “sulm ndaj shtetit” dhe çdo mendim ndryshe “tradhëti”. Ata që kur flasin, fjala “intelekt” ikën vetë nga dhoma. Ata që hyjnë në parlament me mision të shenjtë: të mbrojnë liderin me çdo kusht – edhe nëse shteti shkrihet para syve të tyre.

Ne që kishim duruar gjithçka: varfëri, korrupsion, padrejtësi – kemi duruar edhe më shumë. Deri aty sa e lamë analfabetin të hyjë në Parlament, e sot s’na ka mbetur tjetër veçse të bëjmë humor për t’u mos çmendur. Sepse nëse mendon seriozisht për atë që po ndodh – të merr malli për qeveritë që dikur të paktën dinin të lexonin një dokument pa u ngatërruar.

E vetmja gjë për të cilën duhet t’i jemi falënderues kësaj qeverie?
Që na ka çu 100 vjet mbrapa – kështu kur të bahet kiameti në krejt botën, Kosova ka me i pas edhe 100 vjet kohë me u përgatit!

Tash po kuptohet që nuk është fundi i botës – është vetëm fillimi i një sezoni të ri të “Analfabetët në Parlament”, dhe populli… populli është vetëm një spektator që paguan biletën çdo muaj – me taksa.

03/05/2025

Albin Kurti drejt galaksisë: Kryeministër i Gjermanisë, Europës

Në një mbledhje të paparë të militantëve më të përkushtuar të VV-së (të njohur ndryshe si Komanda e Keyboard-it), është hedhur ideja më brilante që ka parë njerëzimi që nga shpikja e bukës: Albin Kurti të zgjidhet Kryeministër i Gjermanisë. Pastaj i Francës. Pastaj i gjithë Europës. E në fund, të marrë edhe BE-në në menaxhim si OJQ.

Sipas këtyre gjeni-ve të rrjeteve sociale, të cilët operojnë nga banesat e tyre në Zvicër e Gjermani, me flamurin e VV-së si mbulesë tavoline dhe logon e partisë si foto profili, Albini është më shumë se politikan – është një fenomen natyror.

Ja disa nga deklaratat më të forta të tyre:
• “Albin Kurti e ka ndal korrupsionin me sy! S’ka nevojë për polici, ai të shikon – dhe ti pendohet vetë!”
• “Nëse Albini bëhet Kryeministër i Europës, euro do ketë fytyrën e tij. Në njërën anë – ai serioz, në tjetrën – ai duke menduar për reforma.”
• “Po ta kishte Kosova qeveri që 100 vjet si kjo, sot do ishim në Hënë duke sh*të ajvar tek amerikanët.”

Disa madje shkojnë më larg:
• “Kur Albini hyn në BE, Ursula von der Leyen ia liron karrigen vetë dhe i thotë: ‘Merr vendin tim, ti je Shpresa e Kontinentit!’”
• “Nëse Albini udhëheq OKB-në, do ndalet uria, lufta, edhe TikToku do bëhet edukativ!”

Një tjetër militant anonim (me nickname “VV_n_Gjak”) shkruan:
“Nëse ndodh ndonjëherë ndonjë krizë botërore, thjesht le t’i dërgojmë Albinin me një fjalim 3-orësh, edhe Putini vetë do qajë e do dorëzohet.”

Këta njerëz, të cilët dikur nuk dinin me hap një dokument Word, sot japin leksione mbi politikën e jashtme, ekonominë globale dhe reformimin e institucioneve evropiane, gjithmonë me frazën e famshme: “Albini ka me i rregullu krejt!”

⸻

Nëse këta vazhdojnë kështu, s’do çuditemi nëse së shpejti kërkojnë që:
• Hëna të riemërohet “Republika e Re e VV-së”
• Historia të ndahet në para dhe pas-Albin
• Dhe çdo pasaportë evropiane të ketë nënshkrimin e tij: “Mirë se vini në Europën e Drejtë – me dashni, Albini”

03/05/2025

Tentativa e 11-të: VV po luan “Monopolin e Republikës” – Kuvendi i Kosovës në “loop” politik!

*Prishtinë – Edhe një herë, edhe një herë… edhe një tjetër herë. Por jo, Kuvendi i Kosovës nuk u konstituua as në përpjekjen e dhjetë. Drama e institucioneve të bllokuara tashmë po hyn në Top 10 serialet më të ndjekura të politikës ballkanike – me skenarë që rivalizojnë edhe telenovelat meksikane.

Partia në pushtet, Vetëvendosje, sërish u paraqit në Kuvend me shpresën e krijimit të një komisioni për votim të fshehtë – që po del të jetë më i fshehtë se vetë ekzistenca e kuorumit. Një lëvizje e guximshme… por e refuzuar sërish. Si në lojën e “Uno-s” politike: VV thotë “të kthehemi prapa 2 hapa”, opozita thotë “mos harro se unë kam kartën bllokuese”.

Kryetari i PDK-së, Memli Krasniqi, përsëriti refrenin e tij të njohur: “As herën e 100-të nuk kalon Albulena Haxhiu.” Duket se VV po luan “100 mënyra për ta propozuar Albulenën”, por PDK po luan “101 mënyra për ta refuzuar”.

LDK ndërkohë me një përzierje emocionale mes ndjeshmërisë kombëtare dhe kushtetueshmërisë, deklaroi me solemnitet: “Nuk votojmë për shkelje ligjore”. Dhe për herë të dhjetë, deputetët u kthyen në shtëpi pa bërë asgjë – përveç se e harruan që Kosova ka nevojë për Kuvend funksional, jo teatër legjislativ.

AAK, me stilin e saj klasik, tha troç: “Nuk i kanë lojërat për lojërat e tyre.” Një gjuhë që edhe Google Translate do ta përkthejë si: “VV, dilni nga loja e ‘Uno Reverse’ dhe sillni emrin e një kandidati të vërtetë!”

Dhe kush tjetër përveç kryesuesit Avni Dehari për ta mbyllur këtë episod si gjithmonë – duke ndërprerë seancën me elegancën e një regjisori që e kupton se aktorët i kanë harruar replikat.

Përfundimi? Kuvendi vazhdon të jetë një “non-stop” politik ku as përpjekja e dhjetë nuk sjell ndryshim. VV vazhdon të bëjë manovra si në shahu i verbër, ndërsa opozita mban pozicionet si në një turne të madh bllokimi strategjik.

Të hënën vjen tentativa e 11-të. A do të ndodhë mrekullia, apo thjesht do të shkruajmë artikullin e njëmbëdhjetë? Koha do ta tregojë. Deri atëherë, urojmë që së paku të mos kalohet në tentativën e 99-të. Se atëherë ndoshta VV propozon edhe një komision për të numëruar përpjekjet e dështuara.

02/05/2025

Loja e Albin Kurtit me Kryeparlamentaren – Pse Albulena është vetëm një vegël për karrigen e tij

Në skenën e trazuar politike të Kosovës, nuk është më sekret se Albin Kurti është mjeshtër i taktikave, edhe kur loja e tij fshihet pas një fytyre të buzëqeshur. Rasti më i freskët? Shtyrja me çdo kusht e emrit të Albulena Haxhiut për Kryetare të Kuvendit – jo për të mirën e saj, e as për ndonjë kapacitet të jashtëzakonshëm që ajo sjell, por si çelësi që i hap Kurtit derën drejt asaj që e lakmon më së shumti: rikthimin si kryeministër me duar të lira.

Për ata që nuk e kanë lexuar me kujdes Kushtetutën e Kosovës, ja një përmbledhje: Zgjedhja e Kryetarit të Kuvendit është akti i parë konstituiv i parlamentit. Me atë akt aktivizohet automatizmi kushtetues për formimin e qeverisë së re, dhe nisin të numërohen afatet ligjore për mandatimin e kryeministrit. Pra, për ta thënë më thjesht: kush merr Kryeparlamentarin, nis me mat pulsin për formimin e Qeverisë.

Albin Kurti nuk po lufton për Albulenën. Po lufton për t’i parë në sy ato “61 vota magjike” që i nevojiten për të marrë timonin sërish. Për të kuptuar se a është ende në lojë. Për të zbuluar sa deputetë i ka ende nën kontroll, dhe ku ndodhen sabotuesit, tradhtarët apo çarjet e partisë. Zgjedhja e Kryetares së Kuvendit është test gjaku për pushtetin e tij.

Nëse e voton Albulenën – shfaqet si një unitet i rrejshëm. Nëse dështon votimi – ekspozohet dobësia. Pra, për Kurtin është “dam ose lavdi”.

Albulena Haxhiu është, në këtë rast, vetëm mjeti i domosdoshëm për startimin e motorit qeveritar të Kurtit. Asgjë më shumë. Dhe nëse nuk ia del, ai s’mendon dy herë për ta ndërruar. Sepse nuk është fjala për një emër – por për një mekanizëm legal që ia hap rrugën për të marrë sërish pushtetin.

Ndaj edhe e gjithë loja, presioni, takimet e fshehta, votat e mshehta e mbledhjet e tensionuara – nuk janë për Albulenën, por për ambicien personale të Albin Kurtit për të qenë përsëri numri një i shtetit.

Një pyetje mbetet: A do t’i ecë edhe kësaj here kjo lojë e vjetër me emra të rinj?

Zeri Karikatures

05/07/2025

04/07/2025

19/05/2025

19/05/2025

11/05/2025

11/05/2025

07/05/2025

04/05/2025

03/05/2025

03/05/2025

03/05/2025

02/05/2025

Address

Website

Alerts

Shortcuts

Share

Category