13/10/2025
From inbox
Kaibigang Rodel
Hi admin, itago mo nalang ako sa pangalang Rodel. Matagal ko nang gustong ilabas ‘tong kwento, pero ngayon ko lang nagkalakas ng loob. Hindi ko rin alam kung may mapupulot kayong aral dito, pero sige, bahala na.
Way back college days ‘to, mga early 2010s siguro. Si Marco, bestfriend ko ‘yan simula pa pagkabata tipong kapitbahay, kalaro, kaaway minsan, pero solid talaga. Lahat ng sikreto namin alam namin sa isa’t isa. Kaya nung nangyari ‘to, ewan ko, parang ako mismo yung sumira ng friendship namin kahit di naman niya alam hanggang ngayon.
Ganito kasi ‘yon… ako talaga unang nakakilala si Sam, short for Samantha. Classmate ko siya sa major subject namin noon. Yung tipong unang tingin mo palang, parang ang tahimik, pero may dating. Hindi siya ‘yung sobrang ganda na tipong pang-Miss Universe ah, pero may aura yung tipong simpleng ayos lang pero malinis, mabango, at may ngiti na parang antidote sa stress.
Naging magka-grupo kami sa isang project. Sa totoo lang, dun ako tuluyang nagkagusto sa kanya. Hindi ko nga alam kung anong meron, pero parang every time na lumalapit siya, naninigas utak ko. Literal na parang naglalag sa harap niya.
Ang problema? Torpe ako. As in, yung tipong pag nagtanong siya ng “okay ka lang?” nagre-restart utak ko.
So ayun, lumipas ‘yung mga linggo. Naging close kami, pero hanggang “friend zone” lang talaga. One time, sabi ni Sam, “Uy, Rodel, baka may friend ka na gustong isama next week sa outing?”
At dahil tanga ako... at marupok sa pagiging gentleman sabi ko, “Meron, bestfriend ko. Mabait ‘yun.”
Ayun, si Marco.
Pinakilala ko. At dun nagsimula ang lahat ng sakit ng ulo ko.
First meeting palang nila, parang may spark. Nakakatawa pa nga kasi nung una, sabi ni Marco sa’kin, “Bro, crush ko ‘yung friend mo ah, pwede ko bang ligawan?”
Alam mo ‘yung pakiramdam na gusto mong sumigaw ng “wag!” pero ang lumabas sa bibig mo, “Sige bro, go lang.”
Hayup talaga.
Lumipas ‘yung mga linggo, nagte-text na sila. Nagkikita na rin sa labas. Ako naman, tahimik lang, pero sa loob ko, parang nilalamas ang puso ko sa blender.
Minsan, si Lara pa mismo nagkukwento sa akin, “Rodel, grabe si Marco noh, sweet pala siya.”
Ngiti lang ako, “Oo, ganun talaga yun.” Pero sa isip ko, “ako dapat ‘yan e.”
Umabot sa punto na niligawan talaga ni Marco si Sam at sinagot siya.
Nung araw na yun, alam mo ‘yung ngiti ko parang plaster lang. Sinabi ni Marco, “Bro, sinagot na ako ni Sam!” sabay yakap pa sa akin.
Sabi ko, “Ayos bro, happy ako para sa inyo.”
Pero sa loob-loob ko? Tangin*, kailan kaya ako magiging totoo sa sarili ko?
Lumipas ‘yung college, naging sila pa rin.
Kami ni Marco, tropa pa rin.
Ako naman, pinilit kong kalimutan.
Hindi ko rin naman kayang wasakin ‘yung friendship namin, lalo na at wala naman silang ginawang mali. Ako lang naman ‘tong duwag e.
Fast forward. After ilang taon, nagkita-kita kami ulit sa reunion. Si Marco at Sam… kasal na. May tatlong anak na. At grabe, parang mas lalo pang gumanda si Sam. Yung ngiti niya, pareho pa rin, pero mas may lalim na. Yung tipong may peace, may saya.
“Rodel! Long time no see!” sabi niya. Tapos niyakap ako, friendly hug, pero parang may pumasok na konting kurot sa dibdib ko.
“Uy bro, nasa abroad ka diba?” tanong ni Marco.
“Oo, nagta-trabaho lang. May fianceé na rin ako,” sabi ko.
Ngumiti siya, “Ayos ah! Congrats!”
Ngumiti rin ako, pero sa totoo lang, parang gusto ko umiyak.
Hindi dahil may bitterness pa, pero dahil narealize ko, minsan, siguro kung hindi ako nagpaka torpe, kami ngayon ni Sam ang nagkatuluyan.
At hindi rin dahil hindi ka deserving, kundi dahil may plano si Lord na mas tama para sa inyong lahat.
Ngayon, nasa abroad pa rin ako. May asawa at isang anak. Mahal ko rin ‘yung asawa ko, ha, totoo ‘yun. Pero minsan, kapag tahimik na lahat, may mga gabi na napapangiti ako mag-isa habang naaalala ko ‘yung college days namin.
Hindi ko alam kung love pa ba ‘yun o alaala lang ng kung anong hindi ko sinubukang ipaglaban.
Pero siguro… okay na rin.
Hindi naman lahat ng mahal mo, kailangan mapasayo.
Minsan, sapat na ‘yung minahal mo siya nang totoo, kahit hindi niya nalaman.
