14/11/2022
TITLE: Playful Love
AUTHOR: LuckyJinks
Genre: Romance
⚠️R18
Prologue:
Song: Love Song by Adele
Favourite lines:
However far away
I will always love you
However long I stay
I will always love you
Author's Note: This story is inspired by my good friend.
Hope you will still find the courage to fight to live. I never pity you, rather, I admire you, your spirit and courage. Keep the faith!
Note: Sensitive issues and matured contents ahead.
DAISY'S POV
"Huwag.. Huwag kang lalapit.. Parang awa mo na.. Diyan ka lang..." Pagmamakaawa ko sa taong naaaninag ko. Tinakpan ko ng mga kamay ko ang katawan ko. Pinagsuot nila ako ng pampalabo ng mga mata ko na parang contact lenses, dahil ganito sila karahas sa akin. Naaninag ko ang paligid ko pero hindi ko lubusang nakikita.
Nasabi sa akin na kapwa kami walang makikita. At kapwa kami walang malalamang pagkakakilanlan sa isa't isa.
"Lapitan mo siya! Bilisan mo!" Utos sa lalaking nasa harap ko.
"Parehas mo, hindi ka rin malinaw sa akin," nangatog ako sa baritonong boses niya habang hinahawakan ang bra*o ko. Agad ko naman iyong iniwas sa kaniya. "We are both slaves here. Kung hindi natin ito gagawin, dalawa tayong mapapahamak." Bulong niya sa akin. At doon na bumuhos ang mga luha ko.
'Anong nangyayari sa akin? Paanong nangyaring nandito ako sa ganitong sitwasyon?'
"Undress her," isa pang utos. At doon na nanghina ang bawat himaymay ng katawan ko. Hindi maari, hindi ko kilala ang taong ito! Hindi nila pwedeng gawin sa akin ito!
"Ang tagal naman!" Angal ng isang nanonood. Oo, alam kong napapaligiran kami ng mga manonood. At hindi ko alam ang gagawin. Nilagay ako ng isang kamag anak ko sa ganitong sitwasyon.
"Ayaw mo ba? Pwede nating sabihin sa kanila.." Sabi niya sa akin. Pumikit ako at may naalala.
"Sai, kung hindi mo ito gagawin, papatayin nila tayo. Kasama ng buo kong pamilya! Pumayag ka na! Saka, hindi naman na mahalaga ang virginity ngayon! Buti nga iyon at babayaran pa nila tayo. Naka oo na ako Sai! Umayos ka! Huwag mo akong ipapahiya!" Naririnig kong paliwanag ng tita kong kampon ni Satanas.
"Patayin niyo na lang ako!" Sigaw ko habang umiiyak.
At sinabunutan niya ako. "Hindi ka pwedeng mamatay! Ikaw ang bubuhay sa aming lahat, kaya hindi ka pwedeng mamatay, naiintindihan mo?! At hindi ka makakatakas sa amin, dahil kahit saang impyerno ka pa, hahabulin ka namin!"
Naramdaman ko ang pag agos ng mga luha ko, "tapusin na natin ito. Gawin mo na!" Nanginginig na utos ko. Nararamdaman kong nanginginig ang mga kamay niya humawi ng strap ko at nag unhook ng bra ko.
Naramdaman kong nakatambad na ang dibdib ko. Napapikit ako ng tuluyan ng nawala ang takip sa katawan ko at maramdaman ang lamig ng kwarto kung saan kami naroon.
"I'm sorry..." anas niya. Nilapit niya sa akin ang bibig niya. "I feel that you are not into this. Same as you, this will also my first experience."
"Why are you saying this?"
"I did not want this. But, if we complain, they will push us to our limits. Let just enjoy this moment and pretend that they are not around. That we are truly in love with each other. In that way, we can assume that we are the winners in their game."
Napayuko ako at muling umiyak.
"Boy, hubad na!"
Naaninag kong ganun na nga ang ginagawa niya. Parehas na kaming hubad ngayon. Inihiga na niya ako at naramdaman ko na ang malumanay niyang paghawak sa akin.
'Ganito, ganito ang kapalaran ko. Bakit?'
"Do the foreplay, people." Utos ulit sa amin.
"Stop commanding us! Or we will stop what we are doing!" Sigaw niya.
Para namang natahimik ang lahat at sumunod sa kaniya.
Napapikit na lang ako sa isiping napakasaklap ng kapalarang meron ako. Na kailangan kong lunukin ang bagay na kailangan kong gawin para lang mabuhay... At bumuhay...
"How do you want me to call you?"
"None," matigas kong sabi.
"Let me call you, Alteza.." Pagkasabi niya noon sa bandang tainga ko ay kinilabutan ako.
"No!"
"Please... Let us pretend, Alteza... Because for me, you are my highness.."
Pagkasabi noon ay hinalikan na niya ako. Hindi ko gustong tugunin, dahil nilulukuban ako ng galit at p**t. Pirming nakatikom ang mga bibig ko.
"Your lips are good. Please respond Alteza.. Let's work this out.. Please.." Hiling niya sa akin sa malamyos na tono. At dumampi ulit ang labi niya sa akin. "You want this to stop?" Nag aalalang tanong niya. Akmang tatayo siya, "then, I will make this-" Sabay hawak ko sa bra*o niya.
"No... No, no please. Susunod na ako. Susunod na ako.." At muli akong yumuko at sinarili ang paghihinagpis ko.
"Please.. Alteza.." Nakakakilabot ang boses niya. Isang baritong boses na kahit na sino siguro ay mapapasunod. At siniili na niya ako ng halik, bagay na tinugunan ko na. "I promise to find you. We will see each other again, someday.."
"Don't say anything nonsense! Let's finish this b*llsh*t! And f*ck me!" At ako na ang humalik sa kaniya ng madiin. Ginawa kong paglandasin ang mga kamay ko sa katawan niya. Humahanap ng pwedeng pagkakakilanlan. At hindi ako nabigo, sa kaliwang likuran. Mayroon akong nakakapang marka niya. It's like an X. Habang humahalik pa ng pailalim ay inilibot ko pa ang mga kamay ko at pilit kinakabisado ang pwede kong malaman.
Sunod na kinapa ko ang mukha niya. Matangos ang ilong niya. Sandali akong bumitiw at hinawakan ang labi niya. Maninipis ang mga iyon sinunod kong hawakan ang mga buhok niya. Unat ang mga iyon. Sumunod na binaba ko ang paghawak, matitipuno ang mga katawan niya. Malalapad ang mga balikat at nakayuko siya sa akin, katunayan na matangkad siyang tao.
'Ano pa bang saysay ng ginagawa ko? Wala naman akong planong hanapin siya.'
Naramdaman ko na ang maalat na likido sa mga halik namin. Ang mga luha niya iyon, dahilan para maiyak na rin ako.
"I don't want to hurt anyone. And I know you should not be treated like this."
At ang paghikbi ko ay nanatili lang sa lalamunan ko. "Stop! Do whatever they told you so! Surely, this memory will fade with time."
"Alteza.. From the moment I will find you again, promise, I will never let you go, Alteza.."
"Dali na!" Sabat ng isa.
"We are alone here. Don't listen to them. Focus on me, ok? Understood?"
Tumango na lang ako pinipigilan ang sakit na nararamdaman ko. Hinalikan niya akong muli.
"You are worth this moment. And I will treasure this my whole life. Tell me you feel the same way."
"What I feel means nothing." Nararamdaman ko ang tingin niya sa akin.
"No, Alteza, your feeling means so much to me. Tell me you also want this. I love you, Atezca. My highness. Please, My higness.. Say it.." Pagmamakaawa niya.
Tinitigan ko siya, "I want you too.. Take me, my Primo..."
Naramdaman ko ang pagtigil niya, "What did you call me?"
"Primo, My first, My Uno, My Primero.."
"And I will be your last! Keep that in your mind!" Pagkatapos ay siniil na niya ako ng halik. Mapusok, matagal at mapang angkin.
"I love you, Alteza.."
"I love you, My Primo..."
Iyon lang at naganap na ang aming pag iisa. Mahina akong paimpit na dumaing nang maramdaman ko ang matinding sakit na dulot niyaon. At ramdam kong may likido na umagos doon, siguro'y dugo galing sa akin. Sandali siyang natigil at humarap sa akin.
"Are you hurt?"
Imbis na sumagot ay yumakap ako sa kaniya at tinago ang mga luha ko sa likuran niya. Nang muli akong mahiga ay hinawakan niya ng kaniyang kamay ang mukha ko at nang maramdamang basa iyon ay pinahid niya iyon ng kaniyang hinlalaki. Nakatingin ako sa kaniya habang ramdam ko na ang pagbayo niya at ramdam ko sa paligid ko ang mga malalalim nilang paghinga.
Hindi nagtagal ay yumakap na ako sa kaniya at mas naging pangahas ang pagbayo niya sa akin. Ang kaninang sakit ay napalitan na ng pagnanasa. Hindi na rin masama na sa taong ito ko naibigay ang sarili ko. Dahil kung hindi sa kaniya, baka kung sinong mas halang ang bituka ang nakakuha sa akin.
Sumisigaw na rin kami sa aming pag iisa na tila wala ng tao sa aming paligid. Halinghing na sa kapwa bibig ng isa't isa namin ipinaparinig. Tanging kami lang, kami lang ng aking kaniig. Nang maramdaman ko na ang nalalapit kong pagpaparaos ay lalo akong yumakap sa kaniya at ganoon din siya sa akin. Matapos ang ilang pagbayo pa ay naramdaman ko na ang kaniyang katas sa aking looban. Tinitigan ko siya kahit walang nakikita. Hinawakan kong muli ang mukha niya na sana sa pamamagitan noon, ay makilala ko siya.
"There are many things given to us in this life for no rea*on. But let us live and wait what a life should offer. I know that we are soon be bless with so much to offer. Be strong, Alteza." Hinihingal niyang pahayag. "I would risk everything for you. Continue to live, Alteza, until then.." At niyakap na niya ako ng mahigpit na siyang tinugunan ko din.
'For the first time in my life, I feel safe...'
Iyon lang at may humila na sa akin patayo at pinatungan ako ng tela. Humabol ako sa mahigpit niyang pagkakahawak sa kamay ko ngunit labis na mas malakas ang taong humihila sa akin.
'Till we meet again, My Primo.'
***END OF PROLOGUE***
WANT TO READ MORE UPDATES; CLICK THIS LINK 👇 https://www.facebook.com/groups/1135412873491490/permalink/1436477543385020/
