04/12/2025
Sa China, sa gitna ng booming factory belt, may isang ama na sinubok ng matinding hirap. Si Mr. Zhang, mula Zhumadian sa Henan, bumiyahe ng mahigit 900 kilometro papuntang Jiaxing/Jiashan, Zhejiang para lang makahanap ng kahit anong trabaho — sapat na para mapakain ang mga anak niya at maalagaan ang matatanda niyang magulang.
Hindi siya namili. Kahit panggabi. Kahit mababang sahod. Kahit anong pabrika.
Pitong araw siyang naglakad at kumatok sa mahigit sampung electronics factories. Paulit-ulit siyang nag-fill out ng forms, naghintay sa lobby, at umasa na this time, tatanggapin na siya.
Pero lahat sila — tinanggihan siya.
Hindi dahil kulang ang skills. Hindi dahil bumagsak siya sa test.
Kung hindi dahil sabi ng HR… “masyadong square ang mukha niya.”
Oo, iyon ang dahilan.
Ayon sa mga lokal na reporter, sanay na raw si Mr. Zhang sa tukso mula pagkabata — “Square Face,” “Monkey Brother” — pero hindi niya inakalang darating ang araw na ang mga birong iyon ang magiging hadlang para makahanap siya ng trabaho… at makapag-uwi ng pagkain.
Pagtapos ng isang linggo, ubos na ang pera niya. Ni siopao o tinapay, hindi niya kayang bilhin.
Nang makita siya ng mga mamamahayag, humingi pa siya ng paumanhin dahil daw “nang-abala pa siya”… habang hawak ang unang pagkain niya matapos ang ilang oras na gutom.
Kumalat ang kuwento niya sa Sina, Sohu, at mga lokal na Jiaxing news portals — at nagliyab ang galit ng publiko. Dahil hindi lang ito tungkol sa isang lalaki. Ito ay tungkol sa tahimik pero totoong diskriminasyon batay sa itsura sa gitna ng job market kung saan milyon-milyon ang nag-aagawan para sa kakaunting trabaho.
May sumisi sa mga pabrika. May sumisi sa kultura. Pero marami ang nakakita sa ama, kapatid, o kaibigan nila kay Mr. Zhang.
At sa likod ng lahat ng ito, may isang pamilyang nasa bahay — naghihintay pa rin sa tawag na maaaring magbago ng buhay nila.