The Call - ခေါ်သံ

  • Home
  • The Call - ခေါ်သံ

The Call - ခေါ်သံ Contact information, map and directions, contact form, opening hours, services, ratings, photos, videos and announcements from The Call - ခေါ်သံ, News & Media Website, .

‘မတရားမှု‌တွေ ပပျောက်တဲ့အထိ တော်လှန်ရမယ်’ ◼️မအိ (ရေကြည်)တော်လှန်တယ်ဆိုတာ မတရားမှုတွေကို ဆန့်ကျင်ခြင်းပဲ။ မတရားမှုတွေကို ...
13/08/2025

‘မတရားမှု‌တွေ ပပျောက်တဲ့အထိ တော်လှန်ရမယ်’

◼️မအိ (ရေကြည်)

တော်လှန်တယ်ဆိုတာ မတရားမှုတွေကို ဆန့်ကျင်ခြင်းပဲ။ မတရားမှုတွေကို ကိုယ်ရှိ‌တဲ့နေရာ ရောက်ရာအရပ်ကနေ ကိုယ်စွမ်းဉာဏ်စွမ်း ရှိသလောက် တော်လှန်ဖို့ ကောင်းမွန်တဲ့ ကမ္ဘာကြီးကို မျှော်လင့်သူတိုင်းမှာ တာဝန်ရှိပါတယ်။

လက်ရှိ ကျမတို့ ဒီနွေဦး‌ တော်လှန်ရေးမှာ ပါဝင်နေကြတဲ့ အဓိက ရည်ရွယ်ချက်က နောင်လာနောက်သားတွေ ကိုယ်တွေလို ဖိနှိပ်မခံရအောင်၊ မတရား စိုးမိုး‌ဗိုလ်ကျမခံရအောင်၊ ရသင့်ရထိုက်တဲ့ အခွင့်အရေးတွေ အပြည့်အဝရအောင် ကိုယ့်အလှည့်မှာ ကိုယ်ရှိတဲ့နေရာ နိုင်တဲ့ဘက်က တော်လှန်‌နေကြတာပဲဖြစ်တယ်။

တော်လှန်ရေးဆိုတာ ကျမတို့အခု တော်လှန်နေတဲ့ နွေဦးတော်လှန်ရေးကြီး ပြီးသွားတောင် ဆက်ရှိနေရအုံးမှာပါ။ ဘာလို့ဆို နေရာတိုင်းမှာ မတရားမှုတွေက ရှိနေလို့ပါပဲ။ မတရားမှုတိုင်းကို တော်လှန်ရမယ်။ သေးသေးလေးကအစ ကျမတို့ တော်လှန်ရမယ်။ မတရားမှုတွေ ပပျောက်သွားတဲ့အထိ ကျမတို့တော်လှန်နေကြရမှာပါ။

လူလူချင်း အနိုင်ကျင့် စော်ကားမှု၊ ဖိနှိပ်မှု၊ ခွဲခြားဆက်ဆံမှု အစရှိတဲ့ မတရားမှုတွေကစပြီး နိုင်ငံတော်အုပ်ချုပ်သူ လူတန်းစားတွေနဲ့ သူ့လက်အောက်မှာရှိတဲ့ ရပ်ကွက်အဆင့် ကျေးရွာအဆင့်က အုပ်ချုပ်ရေးမှူးတွေ စာရေးတွေရဲ့ လာဘ်စားမှု ဖိနှိပ်မှုတွေအထိ ကျမတို့ ငြိမ်ခံလို့ မရပါဘူး။ မတရားမှုမှန်သမျှ ကျမတို့ကစ တော်လှန်ရပါမယ်။

တလောက လူမှုကွန်ရက်မှာ သတင်းတိုက်တခုက သတင်းထောက်တဦး၊ နိုင်ငံကျော် ဓာတ်ပုံပညာရှင်ဖြစ်တဲ့ ဒါရိုက်တာပေါက်စတဦးနဲ့ လူ့အခွင့်အရေးလှုပ်ရှားသူတဦးတို့ရဲ့ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှောက်ယှက်မှုတွေကို ဖော်ထုတ်လာတာတွေ့ရပါတယ်။ ဒီလိုဖော်ထုတ်လာတဲ့အတွက် ကျူးလွန်သူတွေကိုသာ ကျမတကိုယ်ရည်အနေနဲ့ ရှုတ်ချပါတယ်။ ဘာလို့ဆို ခံရသူကာယကံရှင်တွေအနေနဲ့က ဒီလိုကိစ္စရပ်တွေကို အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် မဖော်ထုတ်ဝံ့လို့သာ ဒီကာလမှ လူသိလာရတာပါ။ ဖော်ထုတ်ဖို့ သူတို့ဘယ်လောက် စိတ်အားတင်းခဲ့ရမလဲ။

တော်လှန်ရေးအတွင်း ဒီလိုကိစ္စတွေကလဲ ဆိုရှယ်မီဒီယာမှာ ပျံ့နှံ့လာသလောက် တခုနှစ်ခု မကပါဘူး။ မဖော်ထုတ်ဘဲ ကျန်ရှိနေသူတွေကော ဘယ်လောက်ရှိနေမလဲ။

ကျမတို့ဟာ အခုတော်လှန်နေတဲ့ စစ်ကောင်စီကိုမှ မဟုတ်ပါဘူး ဘယ်လိုမတရားမှုမျိုးကိုမဆို တော်လှန်ရပါမယ်။ အိမ်တွင်း အကြမ်းဖက်ခံရတာ၊ မိဘက သားသမီးကို ဖိနှိပ်တာ၊ ကျောင်းမှာ ဆရာမက ကျောင်းသားကို ဖိနှိပ်တာ၊ ခွဲခြားဆက်ဆံတာ၊ ကျောင်းသားချင်း အနိုင်ကျင့်တာ၊ စက်ရုံမှာ၊ ရုံးမှာ အထက်ဖားအောက်ဖိ လုပ်တာမျိုးကအစ တော်လှန်ရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

အိမ်မှာမို့ မိဘဖြစ်နေလို့ သားသမီးက ကောင်းကောင်းဆိုးဆိုး မိ‌ဘ‌ပြောတာ လက်ခံရမယ်၊ မ‌ဖြစ်မ‌နေ လုပ်ကိုလုပ်ရမယ်၊ ကျောင်းမှာမို့ ဆရာမလုပ်တာ ခံရမယ်၊ ရုံးမှာမို့ အထက်လူကြီးမို့ ဆိုတာမျိုးတွေ မရှိပါဘူး မတရားမှု မှန်သမျှဟာ တော်လှန်ရမှာပါ။

လူတိုင်းမှာ မွေးကတည်းက လူ့အခွင့်အရေးဆိုတာ ရှိပြီးသားပါ။ ဒီအခွင့်အရေးတွေ အပြည့်အဝရဖို့ အပြည့်အဝ ပေးနိုင်တဲ့ လူမှုပတ်ဝန်းကျင်ဖြစ်လာအောင်က ဒီလိုမတရားမှုတွေ မရှိမှ ဖြစ်မှာပါ။ ဒါကြောင့် မတရားမှုဟူသမျှကို အယုတ်အလတ်အမြတ်မရွေး ဘာသာမရွေး လူမျိုးမရွေး အားလုံးအတူတူ တော်လှန်ကြရမှာပါ။

အမှိုက်ကစ ပြဿဒ်မီးလောင်ဆိုတဲ့ စကားပုံအတိုင်း သေးသေးလေးတွေကို ကျမတို့က ကိုယ်နဲ့မဆိုင်လို့ပဲဖြစ်ဖြစ် ဘာမှမဖြစ်လောက်ဘူးလို့ တွေးလို့ပဲဖြစ်ဖြစ် မတွန်းလှန် မတော်လှန်ဘူးဆိုရင် ပြုလုပ်သူတွေဟာ တစတစ အင်အားကြီးမားလာမှာဖြစ်ပါတယ်။

ဒါကြောင့် အမှုသေးသေးလေးကအစ ကျမတို့ လျစ်လျုရှုလို့မရပါဘူး တော်လှန်ရပါမယ်။
ဒါမှသာ ကျမတို့ရဲ့ နောင်လာနောက်သား သားသမီးမြေးမြစ် ဆွေစဉ်မျိုးဆက် အဆက်ဆက်ဟာ ငြိမ်းချမ်းသာယာတဲ့ နိုင်ငံတော်ကြီးမှာ အေးဆေးစွာ နေထိုင်ခွင့် ပညာသင်ကြားခွင့် ဖန်တီးခွင့် စတဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ အခွင့်အလမ်းတွေ ရရှိလာမှာဖြစ်ပါတယ်။ ။
#မအိ(ရေကြည်)

#ခေါ်သံ

‘မီးမီးစောင့်နေတဲ့ သီချင်းပင်လေး’◼️ဆပ်ရိပ်တခါက ချောင်းရေစီးထဲမှာ ငှက်ပျောဖက်ကလေးကို လှေဟန်ဆောင်ပြီး မျှောခဲ့တယ်။ ပြီးတော...
12/08/2025

‘မီးမီးစောင့်နေတဲ့ သီချင်းပင်လေး’

◼️ဆပ်ရိပ်

တခါက ချောင်းရေစီးထဲမှာ ငှက်ပျောဖက်ကလေးကို လှေဟန်ဆောင်ပြီး မျှောခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ မီးမီးပါးစပ်ကနေ သူ့ကို "သွားတော့။ လေယာဉ်ပျံသံတွေ နားထောင်စရာမလိုတဲ့ နေရာဆီ လွတ်အောင် သွားတော့" လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူအဝေးကြီးမသွားနိုင်ရှာပါဘူး။ ခဏနေတော့ ရေဝဲတခုထဲမှာ ဝေ့ပြီး ရေထဲနစ်သွားတယ်။ ဖေဖေဆုံးပြီးကတည်းက မေမေလည်း နတ်မမေးတော့ဘူး။ မီးမီးလည်း ငှက်ပျောဖက်ကလေးနဲ့ မကစားတော့ဘူး။

မီးမီးတက်ခဲ့တဲ့ကျောင်းရဲ့ ပြတင်းပေါက်ပုံစံတွေကို အတိအကျမှတ်မိနေသေးတယ်။ သံတိုင်တွေ၊ မှန်ချပ်တွေနဲ့ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါ မီးမီးတို့ကို အခန်းထဲမှာ ပိတ်ထားဖို့မဟုတ်ဘူး။ မျောက်တွေ အထဲကိုဝင်လို့မရအောင်လို့ပါ။ အဲ့ဒီတုန်းက တိရစ္ဆာန်တွေက မီးမီးတို့အတွက် ကြောက်စရာကောင်းခဲ့တာ ဟာသလိုပဲ။ အဲ့ဒီပြတင်းပေါက်တွေကနေ မီးမီးမြင်ခဲ့တာ ကျားကြီးတကောင်ခုန်အုပ်နေသလို တိမ်ထုကြီးတခု။ တိမ်ထုကြီးက ဘယ်မှမရွေ့ဘဲ ငြိမ်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် မီးမီးမျက်တောင်တခတ်မှာ အဲ့တိမ်ထုကြီး ပျောက်သွားတယ်။ ခေါင်မိုးလည်း မရှိတော့ဘူး။

တခါတလေ လက်သည်းထဲမှာ ဂျီးတွေနဲ့ မီးမီးနိုးလာတတ်တယ်။ ဘာလို့မှန်းမသိဘူး။ မီးမီးထင်တာကတော့ မီးမီးအိပ်နေတဲ့အချိန်ဆို သူတို့ဘာသာသူတို့ တခုခုကို တူးပြီးရှာနေတယ်ထင်တယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် နိုးလာတိုင်း မီးမီးလက်သည်းတွေကို ကြည့်ပြီးရင် အိပ်ယာဘေးကို တန်းပြီး ကြည့်တတ်တယ်။ မီးမီးကျန်ခဲ့တဲ့ အရုပ်ကလေးကို သူတို့တူးတဲ့အထဲမှာ ပြန်တွေ့ခဲ့ရင် လာပြန်ထားပေးထားမလားလို့။

အရင်တုန်းက မီးမီးမှာ မောင်လေးတယောက်ရှိခဲ့တယ်။ သူက အမြဲတမ်း ကြယ်တွေအကြောင်း ပုံပြင်တွေ ပြောပြတတ်တယ်။ သူတခုပြောဖူးတာက ငါတို့နှစ်ယောက် လမ်းကွဲသွားခဲ့ရင် ကြယ်တွေ နောက်ကိုလိုက်ရင် အိမ်ပြန်ရောက်မယ်တဲ့။ လေယာဉ်ကြီး ဗုံးကြဲပြီးတဲ့ညမှာ တညလုံး မီးမီးကောင်းကင်ကြီးတွေ ကြည့်တယ်။ ကြယ်တွေ တခုမှမရှိတော့ဘူး။ တယောက်ယောက်က လေယာဉ်ဗုံးကြဲလို့လွယ်အောင် ကြယ်တွေကို မီးပိတ်ထားလိုက်သလိုပဲ။ အခုတော့ ဦးဦးတို့ကို လိမ်သွားတဲ့တယောက်ယောက်ကို ပြန်တွေ့တဲ့အခါ ကြည့်သလို မီးမီးလည်းကောင်းကင်ကြီးကို ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ပြုံးပြလိုက်တယ်။

မီးမီးသူငယ်ချင်းက သူဆွဲထားတဲ့ပုံလေးတပုံ မီးမီးကိုပေးခဲ့တယ်။ ပုံက ကြယ်ပုံစံဆောက်ထားတဲ့ အိမ်လေး။ သူပြောခဲ့တာက အဲ့ဒါ သူ့အဘွားအခုနေနေတဲ့အိမ်တဲ့။ မီးမီးလည်း အဲ့ပုံပါတဲ့စာရွက်လေးကို သေချာခေါက်ပြီး မီးမီးသွားလေရာ သယ်သွားခဲ့ပါတယ်။ တရက်မှာ မိုးမိပြီး စာရွက်လေး ရေစိုသွားတော့ ပုံဆွဲထားတဲ့ ဆေးရောင်တွေပျယ်လာပြီး အိမ်ကလေးက အရည်ပျော်ကျနေသလို မြင်ရတယ်။ သူတို့အိမ်ကလေး တကယ်ပြိုကျတုန်းက မီးမီးမငိုပါဘူး။ သူဆွဲထားတဲ့ အိမ်ပုံလေး အရည်ပျော်သွားတော့ မီးမီးအကြာကြီး ငိုတယ်။

မီးမီးနောက်ကိုလိုက်နေတဲ့ အရိပ်တခုရှိတယ်။ မီးမီးအရိပ်မဟုတ်ဘူး။ အရင်က မီးမီးအရိပ်က အကောင်သေးသေးလေး နဲ့ အူကြောင်ကြောင်နဲ့။ အခုလိုက်နေတဲ့အရိပ်က ရှည်ရှည်ကြီး။ ပြီးတော့ အရမ်းနှေး‌တယ်။ မီးမီး ပြေးဆော့နေရင်လည်း သူက ဖြေးဖြေးကြီးပဲ လိုက်လာတယ်။ မီးမီးက တခြားဘက်ကိုမလှည့်ဘဲ သူ့ကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်ဆိုရင် သူက မီးမီးကိုယ်ထဲရောက်လာတတ်တယ်။ သူ့ကို မီးမီးလည်း မေးခွန်းတွေ အများကြီးမေးပါတယ်။ ဘယ်တော့မှပြန်မဖြေဘူး။ မီးမီးဆီကနေလည်း ထွက်မသွားဘူး။

သီချင်းတပုဒ်ကို မြေကြီးထဲမှာ မီးမီးမြုပ်ထားတယ်။ အဲ့ဒီသီချင်းက မီးမီးရဲ့ မောင်လေး ခေါင်းဖြီးပေးတိုင်း ညည်းနေကျသီချင်း။ သူသေသွားတော့ အဲ့ဒီသီချင်းကို မေ့သွားမှာစိုးလို့ မျိုးစေ့တခုလို မြေကြီးထဲထည့်ပြီး စိုက်ထားခဲ့တယ်။ သီချင်းသံထွက်တဲ့အပင်လေး ထွက်လာမလားလို့လေ။ ခုထိတော့ အပင်မပေါက်သေးပါဘူး။ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အပင်ကလေးတောင် မထွက်လာသေးဘူး။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်လကတော့ မြေကြီးတွေ အက်ကွဲလာတယ်။ သီချင်းပင်လေး ပေါက်လာတော့မယ်ထင်ပါတယ်။

ဆပ်ရိပ်
၁၈၊ ၅၊ ၂၀၂၅
#ဆပ်ရိပ်

#ခေါ်သံ

‘ကိုပေါက်စီနဲ့ အမှောင်ခေတ် မြို့ပြ ဒိုင်ယာရီ (၁)’ ◼️ညီမင်းဆက်အဲဒီနေ့ရက်တွေထဲ မြို့မှာ ကိုပေါက်စီ စက်ဘီးကို တွင်တွင်နင်းပ...
11/08/2025

‘ကိုပေါက်စီနဲ့ အမှောင်ခေတ် မြို့ပြ ဒိုင်ယာရီ (၁)’

◼️ညီမင်းဆက်

အဲဒီနေ့ရက်တွေထဲ မြို့မှာ ကိုပေါက်စီ စက်ဘီးကို တွင်တွင်နင်းပြီး လျှောက်သွားနေဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲဒီနေ့ရက်တွေ ဆိုတာ စစ်အာဏာသိမ်းမှုအလွန် မြို့ကြီးထဲက ကပေါက်တိကပေါက်ချာ နေ့ရက်တွေပေါ့။ မြို့ဟာ မြို့လို မဟုတ်တော့ဘူး။ မြို့ဟာ အဲဒီနေ့ရက်တွေထဲ မြစ်လိုပဲ။ အကွေ့အကောက်တွေများလွန်းတယ်။ မြို့သားတွေ ကိုယ်တိုင်လည်း မြို့ဟာ မြို့လား ၊ မြို့ဟာ မြစ်လား သေချာဂဏ မကွဲပြားကြဘူး။ ပြီးတော့ မြို့သားတွေ ကိုယ်တိုင်လည်း မြို့ မှာ မြစ်လို ဟန်ဆောင်ထားကြတာ ပိုပိုများလာကြတယ်။

မြို့ထဲ ကိုပေါက်စီ စက်ဘီးစီးနင်းသွားရာ လမ်းတလျှောက် အရာရာဟာ မှောင်မိုက်လှတယ်။ မြစ်ထဲ ငါးဖမ်းစက် လှေတွေ ငါးသားအုပ်မရှိရာဆီ တဒုတ်ဒုတ် ခုတ်မောင်းဦးတည်နေသလို မြို့ထဲ တနိုင်တပိုင်အလင်းအတွက် နေရာတိုင်း မီးစက်ခုတ်မောင်းသံတွေဟာ ဆူလို့ညံလို့ရှိနေခဲ့တယ်။

မြို့ရဲ့ အဲဒီလိုမြစ်ကြီးနဲ့ အကွေ့အကောက်တွေထဲ စက်ဘီးကိုဒေါင်လိုက် ကိုပေါက်စီ နင်းနေခဲ့မိတယ်။ မြစ်ထဲငါး အုပ်တွေကျက်စားရာဆီ စက်လှေတွေခုတ်မောင်းသလို မြို့ထဲလူစည်ကားရာ နေရာတွေဆီလည်း ကိုပေါက်စီ စက်ဘီးကို ဖြတ်နင်းခဲ့မိတယ်။
တချို့တွေလည်း ဆီမီးခွက် မှိန်ပြပြကလေးနဲ့၊ ပေါင်းလှေလေးနဲ့ မြစ်ထဲရှင်သန်မှုလို မြို့ရဲ့လမ်းတွေထဲ မျှော်လင့် ချက်နဲ့ရှင်သန်နေမှု အရောင်ဖျဖျတွေလည်း ကိုပေါက်စီ ဖြတ်နင်းမိခဲ့တယ်။ မြစ်ဟာ သူစီးရာလမ်းကြောင်းထဲ တခါတလေ ဝဲလည်ရင်း ပေါင်းမိုးလှေကလေးတွေကို စုပ်ယူထားသလို မြို့ဟာလည်း အဲဒီနေ့ရက်တွေထဲ မှိန်ဖျဖျ မျှော်လင့်ချက်တွေကို စုပ်ယူထားတာကို ကြည့်ရင်း ကိုပေါက်စီ စက်ဘီးကို ဖြတ်နင်းခဲ့မိတယ်။

မြို့ရဲ့လည်ပတ်မှုမှာ မြို့သူမြို့သားတွေဟာ ဆည်းဆာနေဝင်ချိန်ရဲ့ အလှတရားကို မခံစားနိုင်ကြတော့တာကို မြို့ထဲ စက်ဘီးကို ဖြတ်နင်းရင်း ကိုပေါက်စီ သတိထားမိခဲ့တယ်။

နိစ္စဓူဝတွေထဲ မြို့သူမြို့သားတွေဟာ စက်တခုရဲ့ ပင်နယံနဲ့ စက်သွားလို၊ စက်ရုပ်တရုပ်လို၊ မွေးဂဏန်းနောက် လိုက်နေတဲ့ လောင်းကစားသမားလို၊ အညှီနံ့ကိုရှာနေတဲ့ ယင်ကောင်တွေကြားမှာ ဘယ်ကွေ့ပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီတက်တခုနဲ့သာလှော်ခတ်ရင်း အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကားပေါ်ဆွဲတင် ခေါ်သွားခံရပြီး ရှေ့တန်းစစ်မျက်နှာပြင်ဆီပို့ခံရတဲ့ အကြောင်းမဖြစ်ဖို့၊ အသက်ကိုနှုတ်ယူသွားတဲ့ လုယက်မှု မဖြစ်ဖို့၊ အချုပ်ခန်းထဲ ဆွဲထည့်ပြီး မိသားစုဆီ သိန်းဂဏန်း ငွေကြေးနဲ့ ပြန်လာရွေးခိုင်းတဲ့ စေခိုင်းခံမှုမဖြစ်ဖို့ သားရဲတွင်းဖြတ်သလို အိမ်အပြန်ခရီးထဲ ဆည်းဆာအလှဟာ မြို့သားတွေ မေ့နေခဲ့ရတဲ့ အကြောင်း ဖြစ်ခဲ့တာပါပဲ။

စက်ဘီးကို တွင်တွင်နင်းရင်း ကိုပေါက်စီတွေးတယ်။ နင်းတယ်။ တွေးတယ်။ တခါတလေ စက်ဘီးကို Fixed လုပ် စီးနေမိပြန်ရင်း နင်းတယ်၊ တွေးတယ်။ တခါတလေ မြို့ထဲ ပျော်နေပုံရတဲ့ မြို့သူ မြို့သားတွေ တွေ့တော့ ငါလည်း ပျော်ကြည့်ဦးမယ်လို့ ကိုပေါက်စီ မခံချင်စိတ်ဖြစ်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခက်တာ အပြုံးနဲ့ ပျော်ရွှင်မှုဆိုတာ အဲဒီနေ့ရက် တွေ အလွန်ကစပြီး ကိုပေါက်စီဆီ ရှိမနေတဲ့ ပျောက်ဆုံးမှု ဖြစ်နေခဲ့တာပဲ။

အဲဒီအခါ ကိုပေါက်စီ စဉ်းစားမိတာ စက်ဘီးကို ဒေါင်လိုက်ဖြတ်နင်းနေခဲ့မိလို့များ အဲဒီအရာ ပျောက်ဆုံးနေခဲ့သလားပေါ့။ ရံဖန်ရံခါ ကို‌ပေါက်စီ ကိုယ်တိုင်လည်း စက်ဘီးကို အလျားလိုက် ဖြတ်နင်းကြည့်ဖို့ တွေးမိခဲ့ဖူးတယ်။ မြို့ကြီးထဲ အလိုတော်အတိုင်း ဆာလောင်နေခွင့်မရှိဘဲ ပရိယေသနအတွက် မုဆိုးလို ဆာလောင်နေရတဲ့ နေ့ရက်တွေ ဆိုတဲ့ အမှန်တရားမှာ ကိုပေါက်စီ စက်ဘီးကို ဒေါင်လိုက်ပဲ နင်းရင်း ဆက်ရှိနေမိတယ်။

မြို့ထဲ၊ မြစ်လို အကွေ့အကောက်တွေထဲ စက်ဘီးကို နင်းရင်း တနေရာအရောက် နာ‌ရေး အိမ်တခုကို တွေ့တော့ တခါတလေ မြို့ဟာလည်း နာရေး အိမ်တခုမှာ ပါဝင်ပတ်သက်နေမှုပါပဲလို့ ကိုပေါက်စီတွေးမိတယ်။ သေဆုံးမှု အစမှာတော့ ဆိုးဆိုးရွားရွာပူပန်ခံစားကြပေါ့။ ကြာတော့လည်း အိမ်ဟာ နာရေးဖြစ်ခဲ့တာ၊ အိမ်ရဲ့မိသားစုဝင်တဦး တယောက် လျော့သွားခဲ့တာ ဟုတ်သလို မဟုတ်သလိုရှိကြရင်း မြို့ဟာမြို့ထဲမြစ်လိုဆက်ပြီး ကွေ့ကောက် စီးနေရင်း ဆိုတာမျိုးပေါ့။ ကိုပေါက်စီကတော့ အရာအားလုံးကို ဒေါင်လိုက်ဖြတ် စီးနင်းရင်း မြစ်လိုမြို့ဟာ စီးနေတာမှာ ငါက ငါ့ဘာသာ မြို့လား မြစ်လားမသိ အရောရောအထွေးထွေး ‌နင်းနေခဲ့မိတာလားလို့ နင်းရင်း၊ တွေးရင်း စက်ဘီးကိုသာ တွင်တွင်ဆက်နင်းနေမိတော့တယ်။
#ညီမင်းဆက်

#ခေါ်သံ

11/08/2025

■ ဆောင်းပါးရှင် ​​ကျော်​ဇောခိုင် ​ရေးသား​သော "​​ဆောင်းအမီ - သတင်းသုံးသပ်ချက်​ဆောင်းပါး" ကို ​မြင့်ထက်​အောင် ရွတ်ဖတ်ထား​ပါသည်။

- The Call ရဲ့ YouTube Channel (https://youtube.com/) တွင်လည်း Audio Book များကို ခံစားနားဆင်နိုင်ပါတယ်။

"စစ်ရေးစစ်ရာ တပတ်တာ (၄၁)”■ နောင်လူသစ်ဩဂုတ်လ ၃ ရက်နေ့မှ ဩဂုတ်လ ၉ ရက်နေ့အထိ ☆ ၂၀၂၅ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လ ၃ ရက်နေ့မှ ဩဂုတ်လ ၉ ရက်န...
10/08/2025

"စစ်ရေးစစ်ရာ တပတ်တာ (၄၁)”
■ နောင်လူသစ်

ဩဂုတ်လ ၃ ရက်နေ့မှ ဩဂုတ်လ ၉ ရက်နေ့အထိ

☆ ၂၀၂၅ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လ ၃ ရက်နေ့မှ ဩဂုတ်လ ၉ ရက်နေ့အထိ တပတ်အတွင်း မြန်မာနိုင်ငံတဝန်း စစ်တပ်နှင့် တော်လှန်ရေးအင်အားစုများကြား လက်နက်ကိုင်တိုက်ပွဲ ကြီးငယ်ပေါင်း (၅၄) ကြိမ် ထက်မနည်း ဖြစ်ခဲ့သည်။

☆ တပတ်တာအတွင်း စစ်ကောင်စီက အရပ်သားပစ်မှတ်များကို လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှု လက်နက်ကြီးဖြင့် ပစ်ခတ်မှု (၃၈) ကြိမ်ထက်မနည်း ရှိခဲ့သည်။

☆ တပတ်တာအတွင်း တိုင်းဒေသပြည်နယ် (၁၀) ခုရှိ မြို့နယ်ပေါင်း (၂၃) မြို့နယ်တွင် တိုက်ပွဲများ ဖြစ်ခဲ့သည်။

☆ တပတ်တာအတွင်း စစ်ကောင်စီ၏ လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှု၊ လက်နက်ကြီးဖြင့် တိုက်ခိုက်မှုနှင့် စစ်ကြောင်းထိုး ဝင်ရောက် သတ်ဖြတ်မှုများကြောင့် အရပ်သားပြည်သူ (၂၅ ) ဦးထက်မနည်း သေဆုံးခဲ့ရသည်။

☆ ကချင်ပြည်နယ် ဗန်းမော်မြို့တွင် မြန်မာစစ်တပ်နှင့် KIA ပူးပေါင်းတပ်များကြား တိုက်ပွဲများ အပြင်းအထန် ဖြစ်ပွားလျက်ရှိသည်။ ဩဂုတ်လ ၁ ရက်နေ့တွင် မြန်မာစစ်တပ်က စစ်သင်္ဘောများဖြင့် ဗန်းမော်မြို့ကို လူအင်အားနှင့် လက်နက်ခဲယမ်း ဖြည့်တင်းပြီးနောက် မြေပြင်ထိုးစစ်ဆင်မှုနှင့် လေကြောင်း၊ ဒရုန်း တိုက်ခိုက်မှု ပြုလုပ်လာခြင်းကြောင့် နှစ်ဘက်တိုက်ပွဲများ ပြန်လည် ပြင်းထန်လာခဲ့ပြီး KIA ပူးပေါင်းတပ်များကလည်း တန်ပြန်တိုက်စစ်များဖြင့် တိုက်ခိုက်လျက်ရှိသည်။

☆ ကချင်ပြည်နယ် ဖားကန့်မြို့နယ်၊ အမှိုက်ပုံကျေးရွာအနီး၌လည်း တိုက်ပွဲပြင်းထန်နေပြီး မြန်မာစစ်တပ်က မြေပြင်စစ်ကြောင်း ထိခိုက်မှုများ ကြုံတွေ့နေရခြင်းကြောင့် လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှုများကို အရှိန်မြှင့် လုပ်ဆောင်လာသည်။ အဆိုပါ လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှုများကြောင့် အရပ်သား ထိခိုက်သေဆုံးမှုများရှိခဲ့သည်။

☆ ဧရာ၀တီတိုင်း၊ ရေကြည်မြို့နယ်နှင့် လေးမျက်နှာမြို့နယ် အစပ်တွင်ရှိသည့် ကျေးရွာများအနီး၌ ​မြန်မာစစ်တပ် နှင့် အာရက္ခတပ်တော် (AA) ပူးပေါင်းတပ်တို့အကြား တိုက်ပွဲများ ပြန်လည်ပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ ဩဂုတ်လ ၄ ရက်နေ့မှ စတင်၍ မြန်မာစစ်တပ်က နေ့စဉ် လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှုများနှင့် ထိုးစစ်ဆင်တိုက်ခိုက်မှုများ လုပ်ဆောင်လာခြင်းကြောင့် တိုက်ပွဲများ ပြန်လည် ပြင်းထန်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

☆ ရခိုင်ပြည်နှင့် မကွေးတိုင်း နယ်ခြားအစပ် အမ်း-ပဒါန်းလမ်းပေါ် ရှိ နတ်ရေကန်တောင်ကြောအနီးတွင် မြန်မာစစ်တပ်နှင့် အာရက္ခတပ်တော် (AA) တို့ကြား တိုက်ပွဲများပြင်းထန်နေပြီး မြန်မာစစ်တပ်၏ ကာကင်းစခန်းတခုကို အာရက္ခတပ်တော် (AA) က သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။

☆ မြန်မာစစ်တပ်က နေပြည်တော်မှတဆင့် ပဲခူးရိုးမအထက်ခြမ်းသို့ အင်အား ၆၀၀ ခန့်ပါသည့် စစ်ကြောင်းသုံးကြောင်းဖြင့် စစ်ကြောင်းထိုးနေခြင်းကြောင့် တော်လှန်ရေးတပ်ဖွဲ့များနှင့် ထိတွေ့တိုက်ပွဲများ ဖြစ်ပွားနေပြီး စစ်ရေးတင်းမာလျက်ရှိသည်။ ဒေသအလိုက် တိုက်ပွဲအခြေအနေများကို သတင်းဖေါ်ပြခြင်းမရှိသည်ကိုတွေ့ရသည်။

☆ ပဲခူး၊ စစ်ကိုင်း၊ မကွေး၊ မန္တလေးတိုင်းဒေသများ၌ တိုက်ပွဲပေါင်း (၁၉) ကြိမ်ထက်မနည်း ဖြစ်ခဲ့သည်။

☆ ရန်ကုန်တိုင်းအတွင်း ရွှေပြည်သာမြို့နယ်တွင် မြို့ပြပြောက်ကျားတိုက်ခိုက်မှု (၁) ကြိမ်ရှိခဲ့သည်။

☆ မန္တလေးတိုင်း၊ မတ္တရာနှင့် ပုသိမ်ကြီးမြို့နယ်တွင် စစ်တပ်နှင့် တော်လှန်ရေးအင်အားစုများကြား တိုက်ပွဲများ ဆက်လက်ဖြစ်ပွားလျက်ရှိပြီး စစ်တပ်က လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှုများလည်း လုပ်ဆောင်လျက်ရှိသည်။

☆ ကရင်ပြည်နယ်၊ မြဝတီမြို့နယ်၊ ဝေါလေဗျူဟာကုန်းနှင့် ထီသဲလယ်စခန်းတွင် တိုက်ပွဲ ပြင်းထန်နေပြီး စစ်တပ်က လေကြောင်းမှ တိုက်ခိုက်နေသည်။

● ဖော်ပြပါ အချက်အလက်များသည် သတင်းမီဒီယာ (၈) ခုမှ သတင်းများကို အခြေခံ ကောက်ယူထားခြင်း ဖြစ်သည်။ တိုက်ပွဲနှင့် ထိခိုက်ကျဆုံး အရေအတွက်မှာ ဖော်ပြထားသည်ထက် ပိုမို များပြားနိုင်သည်။
● စက်ဝိုင်း အရွယ်အစားသည် တိုက်ပွဲအရေအတွက်ကို ညွှန်းသည်။ စက်ဝိုင်းအရွယ် ကြီးသည်နှင့်အမျှ တိုက်ပွဲ အရေအတွက် ပိုများသည်ဟု ဆိုလိုရင်းဖြစ်သည်။


#ခေါ်သံ

‘ခမ်းနားတဲ့ နေဝင်ချိန်’ ◼️ရီ​ဗော်တီကျနော် ၆ တန်းနှစ်က နာရေးတခု လိုက်ပို့ဖူးတယ်။ အတန်းဖော်သူငယ်ချင်းရဲ့အမေ့နာရေးပါ။ သုဿန်...
10/08/2025

‘ခမ်းနားတဲ့ နေဝင်ချိန်’

◼️ရီ​ဗော်တီ

ကျနော် ၆ တန်းနှစ်က နာရေးတခု လိုက်ပို့ဖူးတယ်။ အတန်းဖော်သူငယ်ချင်းရဲ့အမေ့နာရေးပါ။ သုဿန်က တမြို့လုံးနီးပါး အသုံးပြုနေတဲ့ သုဿန် ကျနော်တို့မြို့မှာတော့ နာမည်ကြီးပေါ့။ ၂၀၀၈ ဝန်းကျင်ဆိုတော့ သန့်ရှင်းမှုမရှိ သပ်ရပ်မှုမရှိဘဲ တကယ့်ကို စိတ်ခြောက်ခြားစရာရသ အပြည့်ပေးပါတယ်။

အရိုးနဲ့အရိုးခေါင်းတွေဆိုတာ သုဿန်ရဲ့ ဘယ်နေရာကိုပဲကြည့်ကြည့် အပုံလိုက်ပဲ။ ကလေးဘဝဆိုတော့ ဘာမှမသိဘူးလေ စပ်စုချင်တာနဲ့ အခေါင်းထဲထည့်တာကစလို့ မြေကျတာအဆုံး အကုန်လိုက်ကြည့်မိတယ်။ ညဆိုရင် မြင်ထားသမျှက မျက်လုံးထဲကမထွက်ဘူး အိပ်လို့လည်းမရ လန့်နေတာပေါ့။ ငယ်စဉ်က ကြောက်စိတ်ကြီးပုံများ ‌နာရေးတခုမြင်ထားရင် ညရောက်တာနဲ့ အဖေနဲ့အမေကြားဝင်တိုးပြီး မအိပ်ဘဲ ထိုင်နေတော့တာ။ ဒီလိုနဲ့ မိုးအလင်းထိ တညကုန်ခဲ့ရတာမျိုး။

တဖြည်းဖြည်းအရွယ်ရောက်လာတော့ နာရေးမျိုးစုံလည်း ကြုံခဲ့ဖူးတယ်။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ အလောင်းမျိုးစုံလည်း မြင်ခဲ့ဖူးတယ်။ ကြောက်စိတ်ဆိုတာလည်း တဖြည်းဖြည်းလျော့လာတယ်။ မြန်မာတွေရဲ့အယူမှာ “မသာတခေါက် ကျောင်းဆယ်ခေါက်” လို့ ဆိုးရိုးရှိတယ်မလား။ အသုဘတ​ခေါက်လာပို့တာဟာ သံဝေဂယူတတ်ရင် ယူတတ်သလို ကုသိုလ်ရတာမို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းဆယ်ခေါက်သွားတာနဲ့ ညီမျှတယ်လို့ လူကြီးတွေက ဆိုခဲ့ကြတာလို့ မှတ်သားဖူးပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ကျနော်ဟာ နာရေးတွေမှာ ကူညီရတာကို သဘောကျလာမိတယ်။

တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝတုန်းကဆို ဆရာမတယောက်ရဲ့ အမေဆုံးတာကို လိုက်ပို့ရင်း အလောင်းသယ်ဖို့ လူလိုနေတာနဲ့ ဝင်ကူညီဖြစ်တယ်။ ဆရာမက တခြားနယ်ကနေ တာဝန်ကျတဲ့ဆီမှာ အဆောင်နေရတာဆိုတော့ ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေကနည်းပါတယ်။ ဆုံးသွားတဲ့ အဖွားက အသက် ၇၀ ကျော် လူကြီးဖြစ်ပြီး အရမ်းလည်းပိန်တယ်။ ပြီးတော့ အရပ်လည်းပုတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဝင်မတဲ့အခါ အရမ်းလေးတာနဲ့ ကျနော့်စိတ်ထဲပြောမိပါတယ် “အဖွားက လူကောင်သေးသေးနဲ့ အရမ်းလေးတာပဲ”လို့။ ပြီးတော့ ကျနော် ပြောလိုက်တာကိုလည်း ဘာရယ်မဟုတ် စိတ်ထဲမှာ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ပါပဲ။

ဒီလိုနဲ့ အဲ့ဒီနာရေးကအပြန် ညကျ ရာသီဥတုကပူတာကြောင့် ကျနော့်အိပ်ရာ ခေါင်းရင်းက တံခါးကိုဖွင့်အိပ်ဖြစ်တယ်။ ၁ နာရီကျော်လောက်ကျတော့ အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ငုတ်တုတ် ထထိုင်တော့တာပဲ။ ဘာလို့ ထထိုင်မိလဲဆိုတော့ ခေါင်းရင်းကနေ အဲ့အဖွားကလာပြီး "ငါ့မြေး အဖွားကိုယ်က "လေး"တာ ငါ့မြေး"မ"ရတာ မနိုင်ဘူးလား"တဲ့။ ကိုယ်လည်း ကြောင်သွားပြီး နဲနဲတော့ လန့်သွားပါတယ်။ စိတ်ထဲကနေလည်း ချက်ချင်းတုန့်ပြန်မိပါတယ်။ “မဟုတ်ပါဘူးအဖွား ကျနော်ပါးစပ်က ဒီတိုင်းပဲ ရုတ်တရက်ပြောမိတာပါ”ဆိုပြီး ဘုရားကန်တော့ အမျှဝေပြီးခါမှ ပြန်အိပ်ရတယ်။ အဲ့ဒီအရာကိုတော့ ကျနော့်အနေနဲ့ ကြောက်စိတ်ဆိုတာထက် အဖွားကိုအားနာစိတ် ပိုဖြစ်မိတယ်။ ဘာလို့လဲဆို ကျနော်ဟာ ကလေးမဟုတ်တော့ဘဲ နားလည်တတ်တဲ့ အရွယ်ဖြစ်နေတာကြောင့်လို့ဆိုရမှာပါပဲ။

နောက်တခါကြုံရတဲ့ နာရေးကတော့ ရန်ကုန်မှာပါ။ ၂၀၂၁ ခုနှစ် (၈) လပိုင်းလောက်ဖြစ်မယ် အခြေခံစစ်သင်တန်းပြီးလို့ ရန်ကုန်ပြန်ဝင်တဲ့အချိန် နာကူမှာ ဝင်ကူညီရင်း ကြုံခဲ့ရတာဖြစ်ပါတယ်။ ဘယ်လိုနာရေးမျိုးလဲဆိုရင် ကျနော့်အတွက် လူတွေရဲ့စရိုက်ကို အံ့ဩမိတဲ့နာရေးလို့ ဆိုရမှာပါ။ ကိုဗစ်တတိယလှိုင်းငြိမ်ခါစ တုန်းကပေါ့။ သေဆုံးသူက ရေဖျင်းရောဂါနဲ့ ‌သေဆုံးတာပါ။ နိဗ္ဗာန်ယာဉ်မှာ ယာဉ်မောင်းနဲ့ ကိုယ်နဲ့ နှစ်‌ယောက်ပဲ ပါပါတယ်။ အလောင်းကိုသယ်မဖို့ လက်အိတ်စွပ်ပြီး LV1 PPE ဝတ်နေတုန်း ဘေးက ဦးလေးကြီးတယောက်လာပြောတယ်။

“ညီလေးတို့ သေသူက ကိုဗစ်မရှိဘူး ရိုးရိုးရောဂါနဲ့ ဆုံးတာ အဲ့ဒါတွေမဝတ်ဘဲ ကိုင်လို့ရတယ်”တဲ့။ ဒါပေမယ့်လည်း ဝတ်ဖို့လိုအပ်တာမို့ PPE ဝတ်နေရင်းနဲ့ပဲ အလောင်းပြင်ထားတာကို လှမ်းကြည့်မိတယ်။ သေသူဟာ နဲနဲဝနေတာမြင်လိုက်တော့ “အကိုရေ နှစ်‌ယောက်တော့ မရလောက်ဘူး ဝိတ်များလောက်တယ် အကူညီတောင်းမှထင်တယ်”ဆိုတော့ ဘေးနားက ယောက်ျားသားတွေ အကုန် ပျောက်ကုန်ပါလေရော။ ဒါနဲ့ “အိမ်ရှင်ကိုပြောတော့ သူကရတယ် ရတယ် ခေါ်ပေးပါမယ်”တဲ့။ ခဏနေတော့ ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်ရောက်လာတယ် ကျနော်တို့ကို ဘာမှ ဝတ်စရာမလိုဘူးပြောတဲ့ ဦးလေးကြီးပါ ပါလာတယ်။ သေချာကြည့်တော့မှ သူတို့ဝတ်ထားတာများ PPE ရော လက်အိတ်ရော Mask ရောစုံနေတာပဲ ပြီးတော့ သူတို့ကိုင်မယ့်နေရာကို ပိုးသတ်ဆေးတွေဖြန်းတာရွှဲနေတာပဲ။ ဘာကြောင့်ရယ်တော့ မသိဘူး။ ငိုသူမရှိ ကန်တော့သူမရှိ ကပ်သူမရှိနဲ့ တော်တော် သေပန်းမလှလိုက်တဲ့နာရေးလို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ သူတို့ မငိုတာ တရားပေါက်နေကြလို့တော့ ဟုတ်ပုံမတူဘူး။ ကိုယ်လည်း ဪလို့သာ တမိတယ်။ လောကကြီးထဲက လူတွေလေ လူတွေ။

၂၀၂၂ ခုနှစ် (၁၀) လပိုင်းလောက်မှာ လွတ်မြောက်နယ်မြေကို ကျနော်ပြန်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ အလုပ်တွေလုပ်ရင်း ခရီးတွေထွက်ရင်းက ခမ်းနားတဲ့ နာရေးတခုကြုံခဲ့ရပါတယ်။ ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင်မှာ စကစတပ်သားတွေကိုပစ်ပြီး ပြန်အဆုတ် လမ်းမှာဖြတ်ကူးရတဲ့ ရေချောင်းရဲ့ ရေစီးအားနဲ့ပါသွားပြီး လေးရက် ငါးရက်နေမှ ပုတ်ပွနေတဲ့အလောင်းပြန်ရတဲ့ ရဲဘော်တယောက်ရဲ့နာရေးပါပဲ။ ရက်အတော်ကြာမှ ပြန်ရတဲ့အလောင်းဆိုတော့ ရုပ်ကလည်းပျက်စီးနေသလို အနံ့ကလည်းထွက်နေပါပြီ။ အလောင်းပေါ်တဲ့နေရာမှာ ဆယ်ယူဖို့ပြင်ကြတော့လည်း ကူညီချင်တဲ့ ရွာသားတွေ အများကြီးပါပဲ။ ဆယ်ပြီးလို့ သုဿန်အသွားလမ်းမှာလည်း နှမြောကြ ဝမ်းနည်းကြ အလေးပြုကြနဲ့ မနည်းလှပါဘူး။

ပုံမှန်ဆို ကြွက်သေပုတ်နံ့ကိုတောင် နှာခေါင်းရှူံ့တဲ့သူတွေက ရဲဘော်တယောက်ရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးကိုတော့ ဝန်းရံကြတာ တကယ့်ကိုမှင်သက်စရာပါပဲ။ သုဿန်လည်းရောက်ရော ကားပေါ်ကနေ မီးသင်္ဂြိုလ်မယ့်နေရာကိုရွေ့ဖို့ ကူမပေးကြပါဦးဆိုတော့ သူ့ထက်ငါ အပြိုင်ရောက်လာကြတဲ့ ရွာသားတွေနဲ့ ရဲဘော်တွေရဲ့မျက်နှာက တကယ့်ကိုလေးစားစရာပါ။ ငိုနေကြသူတွေထဲမှာလည်း ကျဆုံးရဲဘော်ရဲ့ မိတ်ဆွေအပေါင်းသင်းရဲဘော်တွေရော မခင်မင် မရင်းနှီးပေမယ့် ရွာထဲကနေလာကြတဲ့ ရွာခံတွေရောအများကြီးပဲ။ တချို့ကတော့ မျက်ရည်လည်ရွှဲ မငိုကြပေမယ့်လည်း ဝမ်းနည်းနေတဲ့မျက်နှာတွေနဲ့ ဇရပ်ထဲမှာပြည့်နေပြန်ပါသေးတယ်။ နာရေးအတော်များများ ကြုံခဲ့ မြင်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကျနော့်အတွက်တော့ ဒီရဲဘော်ရဲ့ နေဝင်ချိန်ကို ခမ်းနာတဲ့ နေဝင်ချိန်လို့ ခေါင်းစဉ်တပ်ခဲ့မိပါတယ်။ လူတွေဟာ သေရတာခြင်းတူပေမယ့် သူတို့ရဲ့သေဆုံးရခြင်းဟာ အဓိပ္ပာယ်ရှိပုံခြင်းမတူကြဘူးဆိုတာ ဒီနာရေးက သက်သေတည်တာပါပဲ။

အခုကျနော်ပြောခဲ့တာတွေက ကျ​နော် ကူညီခဲ့ဖူးတဲ့ နာရေးတွေထဲက ကိုယ်မှတ်မှတ်ရရရှိခဲ့ဖူးတဲ့ နာရေးတွေပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့နာရေးတွေကြုံတိုင်း လိုက်ပို့ဖြစ်တိုင်း ဦးဘုန်း(ဓာတု)ရဲ့ ဘွဲ့ဆိုတဲ့ အတွေးရသစာစုလေးကိုလည်း အမြဲသတိရမိပါတယ်။ နာရေးကိုလာကြတဲ့သူတွေဟာ သေသူကိုဘယ်လိုများ ဘွဲ့ပေးကြလေမလဲလို့ပေါ့။ ဘယ်လိုပဲရှင်သန်ခဲ့ကြပါစေ အဆုံးသတ်နေဝင်ချိန်ကိုရောက်ကြတာနဲ့ ကျနော်တို့အားလုံးဟာ ကိုယ်ပြုခဲ့တဲ့အရာတွေနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ဘွဲ့တခုကိုတော့ ရကြမှာအသေချာပါပဲ…။

တော်လှန်ရေးခရီးကြမ်းမှာ ရဲဘော်တွေကျဆုံးတိုင်း စစ်အာဏာရှင်စနစ်သာ ဒီနိုင်ငံမှာ မရှိခဲ့ရင်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ လူငယ်တွေရဲ့ လွတ်လပ်စွာ ရယ်မောပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့အတူ ထွန်းလင်းတောက်ပနေမယ့် ဒီနိုင်ငံအနာဂတ်ကို ယူကြုံးမရဖြစ်မိတာပါပဲ။ တိုက်ပွဲမှာ လူငယ်တယောက် တိုင်းပြည်အတွက်ပေးဆပ်သွားတိုင်း သူတို့ကိုယ်တိုင်ကတော့ တမလွန်ကနေ ကျေနပ်ချင် ကျေနပ်နေကြမှာပါ။ ဒီတိုင်းပြည်အနာဂတ်အတွက် ဒီလမ်းကို သူတို့ရွေးခဲ့တယ် သူတို့ပေးဆပ်ခဲ့တယ် သူတို့တာဝန်ကျေခဲ့ကြတယ်။ ကျန်ရစ်နေကြတဲ့ ကျနော်တို့အတွက်ကတော့ လူငယ်တွေပေးဆပ်နေရတာကို မြင်တိုင်း ကြုံတိုင်း စစ်အာဏာရှင်တွေကို ဒီမြေကနေ အပြီးတိုင်မောင်းထုတ်ရမယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်ကို တထစ်ချင်းမောင်းတင်ဖို့လိုပါလိမ့်မယ်။ သူတို့မရှိတော့မှ လူငယ်တွေ လူငယ်ဘဝကိုပိုင်ခွင့်ရမှာပါ။

ဒါကြောင့် ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အနေထားတွေမှာ ကျနော်တို့ကိုယ်တိုင်ဟာတာဝန်ကျေ သမိုင်းလှဖို့ လုပ်ရပ်တွေလည်း မှန်ကန်ဖို့ သိပ်လိုပါတယ်။ နေဝင်ချိန်ကို လူတိုင်းကြုံရမှာမှန်ပေမယ့် ကိုယ့်ရဲ့နေဝင်ချိန်ဟာ ခမ်းနားတဲ့နေဝင်ချိန်ဖြစ်ဖို့ဆို ကိုယ်ရွေးတဲ့လမ်း ကိုယ်လုပ်တဲ့အလုပ်တွေဟာ သိပ်ကို အရေးကြီးလှပါတယ်…။

#122018725
#ရီဗော်တီ

#ခေါ်သံ

‘စူကျိုးမြစ်ထဲသို့ ခုန်ချခြင်း’ ◼️ ညီလင်းအိမ်သည်ရက်ပိုင်းတွေမှာ စာရေးချင်စိတ်နဲ့ အချိန်မရမှုတွေက တူယှဉ်တွဲ ဖြစ်ပေါ်လျက်သ...
09/08/2025

‘စူကျိုးမြစ်ထဲသို့ ခုန်ချခြင်း’

◼️ ညီလင်းအိမ်

သည်ရက်ပိုင်းတွေမှာ စာရေးချင်စိတ်နဲ့ အချိန်မရမှုတွေက တူယှဉ်တွဲ ဖြစ်ပေါ်လျက်သား ရှိနေတယ်။ နွေလယ်ရက်တွေကို ကျော်လွန်ခဲ့ပြီ ဖြစ်ပေမဲ့ စက်တင်ဘာလများရဲ့ မိုးရက်တွေဟာ ခြောက်သွေ့လွန်းလှတယ်။ အဝေးမှာ မြင်ရတဲ့ လမ်းပျပျက တံလျှပ်များကြောင့် ရီဝေကွဲအက်နေတယ်။ တိတ်ဆိတ်အသက်မဲ့လွန်းလှတဲ့ ကျနော့် အခန်းငယ်ကလေးထဲကို နေရောင်တွေဝင်လာပုံက စာနာမှု ကင်းမဲ့လွန်းလှပါရဲ့။ ဒီတော့ ကျနော့်ရဲ့ စာရေးလိုစိတ်တွေဟာ ပူပြင်းတဲ့ ရာသီဥတုအောက်မှာ လက်မြှောက် အရှူံးပေးပေးနေရတယ်။ အိပ်ရာကနေ မူးသီဝေဝါးတဲ့ ဖီလင်နဲ့ နိုးလာတိုင်း တကိုယ်လုံးမှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေ အပြည့်။ နှုတ်ခမ်းတခုလုံးက ရေသောက်ချင်စိတ်နဲ့ အငမ်းမရ တောက်လောင် စေးကပ်နေတယ်။ အာခေါင်ကို ဟလိုက်တိုင်း ပင်ပန်းမှု ကြီးလွန်းလှတယ်။ ကျ​နော့်ရဲ့ အမြင်အာရုံတွေဟာ Footage ရိုက်ချက်တွေကို အသားပေးပုံဖော်ထားတဲ့ ရုပ်ရှင်ထဲက ကင်မရာရွေ့လျားမှုများလို ဖြစ်နေတယ်။

ဒီအခါမှာ ကြံကြံဖန်ဖန်နဲ့ပဲ တရုတ်ဒါရိုက်တာ Lou ye ကို သတိရမိပါသတဲ့။ ကြည့်စမ်း ငါ့ကိုငါ Lou Ye ရုပ်ရှင်ထဲက ဇာတ်ကောင်တယောက်လို ဖြစ်သွားတာ ဘယ်လောက်ကံကောင်းလွန်းလှသလဲ လို့ မူးဝေနေတဲ့ကြားက ပီတိဖြစ်မိအောင် ဖြစ်လိုက်ရသေးတယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျ​နော်တယောက် သူနဲ့ ပတ်သက်မိသမျှသော နေ့ရက်တွေအကြောင်းကို ပြန်ပြောင်း တွေးတောနေမိပါတော့တယ်။

မွန်းကျပ်လွန်းသော 2017 ကာလ အကျော်များမှာ Lou Ye ကို တွေ့ရှိခဲ့ရတာဟာ ကျ​နော့် တကိုယ်ရည်စာ သမိုင်း ဖြစ်စဉ်အတွက်တော့ အကြီးမားဆုံး တွေ့ရှိမှုကြီး တခု ဖြစ်ပါတယ်။ အခမ်းနားဆုံးသော ခံစားရမှု ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ သူ့လက်ရာတွေကို မြင်သိရတဲ့ အတွက်၊ ခံစားခွင့်ရခဲ့ရတဲ့ အတွက်၊ အဲဒီက အနုပညာအလှတရားကို နားလည်မှု ထပ်တူကျခဲ့တယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိရှိသွားခဲ့ရတဲ့အတွက် ပျော်ရွှင်ခဲ့ရတဲ့ ညတွေ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ လောင်မြိုက်နန်းတော် ( Summer Palace) နဲ့ စူကျိုး မြစ် ( Suzhou River ) ရုပ်ရှင်ကို ကျ​နော် ကြည့်ရတော့ မှောင်ရီနေတဲ့ အခန်းထဲမှာပါပဲ။

ခနိုခနဲ့ ဖြစ်နေပြီး လှပ်လို့ ထားတဲ့ ပြတင်းပေါက်ကလေးထဲဆီကို လရောင်အမှုန်အမွှားကလေးတွေ တိုးဝင်နေခဲ့တဲ့ ညမှာပေါ့။ မှုန်ပျတဲ့ လရောင်မျှင်မျှင်ကလေးက ကျနော့်အိပ်ရာနံဘေးကို ထိုးကျနေခဲ့ပါတယ်။ ညရဲ့ အခြင်းအရာဟာ ဝန်းကျင်အလုံးစုံကို ရှုမျှော်ပြီး ခြုံငုံကြည့်မယ် ဆိုရင်တော့ သာယာတဲ့ ညတည လို့ သတ်မှတ်ရမှာဖြစ်ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ လောင်မြိုက်နန်းတော် ရုပ်ရှင်ဟာ ကျ​နော့် စိတ်ခန္ဓာတခုလုံးကို ပြင်းပျလှတဲ့ နွေဦးကာလများဆီကို တွန်းပို့စေခဲ့ပါတယ်။

ရုပ်ရှင်အနုပညာသက်တမ်းကြာမြင့်လှပြီဖြစ်ပေမဲ့ နည်းပါးလှတဲ့ သူ့ရဲ့လက်ရာတွေထဲမှာ ပြောင်မြောက်ရုန်းကြွနေတဲ့ ဇာတ်ကောင်တွေကို ထားရစ်နိုင်ခဲ့တာချည်းပါပဲ။ အထူးသဖြင့်တော့ အမျိုးသမီး ဇာတ်ကောင်တွေ ဆိုပါတော့။ ခင်ဗျားတို့မှာ ကျော်ကြားလှတဲ့ အမျိုးသမီး ဇာတ်ကောင်တွေ အကြောင်း ပြောမယ်ပြုတိုင်း Eva Green ရဲ့ The Dreamers တို့လို မဒမ်ဗိုဗာရီ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကောင်များကဲ့သို့ ဂျူလီယာရောဘတ်ရဲ့ Erin Brockovich ထဲက ဇာတ်ကောင်၊ မမမယ်လီနာ အစရှိသဖြင့် ပြောကြမှာ ဖြစ်ပေမဲ့ ကျနော့်အတွေးထဲမှာတော့ သူ့ရုပ်ရှင်ထဲက Yu ကဲ့သို့သော၊ Meimei လို၊ Ah yun လို အမျိုးသမီး ဇာတ်ကောင်တွေကိုပဲ မြင်ယောင်လျက်သား ဖြစ်လို့နေပါတယ်။

ဒီထဲမှာတော့ အရုန်းကြွဆုံး ဇာတ်ဆောင်ကို ပြောပါဆိုရင် Summer Palace ထဲက ယု ကိုပဲ ရည်ညွှန်းရမှာပေါ့။ ရုပ်ရှင်တခုလုံးထဲက ဇာတ်အိမ်ထဲမှာ ယုကပဲ ထုထည်ကြီးမားစွာ လွှမ်းမိုးသွားခဲ့တာ။ မြင်ဖူးနေကြ အမျိုးသမီးဇာတ်ဆောင် ဦးစားပေးရုပ်ရှင်များလို လွှမ်းမိုးပြနေတာမျိုးမဟုတ်ပါဘဲ ကျ​နော်ဟာ ယုနဲ့ အတူ ယှဉ်တွဲမျောပါသွားတယ်။ ကြည့်စမ်း။ ကျနော်တို့ ဒီကမ္ဘာမှာ ဖိုဝါဒီတွေက ဘယ်မျှအထိတောင် ကြီးစိုးနေခဲ့ကြသလဲ။ ရုပ်ရှင်တိုင်းလိုလိုမှာ ဝတ္ထုတိုင်းလိုလိုမှာ အမျိုးသမီးဆိုတာက ရေလောင်းပေးမှ ပွင့်ရမယ့် ပန်းကလေးလို၊ တဦးတယောက်က ထိတွေ့ကလူပြုမှ အဖူးအငုံဘဝက လွတ်မြောက်ရမယ့် ခူးဆွတ်ခံ ပန်းများသဖွယ်တဲ့လား။ ကျ​နော်တို့တွေဟာ ဒီလိုမှတ်ထင်မှုများနဲ့ အမျိုးသမီးများသို့ ချဉ်းကပ်ရည်ရွယ်မည်ပြုတိုင်း သူတို့တွေကို ပြုကျင့်ခံ နာမ်စားအဖြစ်ပဲထပ်တလဲလဲ သတ်မှတ်မိနေကြတယ်။ သူတို့က ကျနော်တို့တွေရဲ့အောက်မှာ ကျနော်တို့ အုပ်မိုးထားတဲ့ ကောင်းကင်ပြာကြီးအောက်က နုနုနယ်နယ်နဲ့ တိမ်ဖွာဖွာ တိမ်ပုဝါစကလေးတွေ။

ကျွမ်းမြ နန်းတော် ဇာတ်အိမ်ထဲက ယုကတော့ အရာအားလုံးနဲ့ ကင်းလွတ်နေခဲ့တယ်။ သူက တဦးတယောက် နမ်းပေးဖို့ဆိုပြီး ပွင့်နေတဲ့ ပန်းမျိုးရယ်လို့ မဟုတ်ဘူး။ အထက်ကရည်ညွှန်းခဲ့တဲ့ ဥပမေယျအားလုံးနဲ့ ကင်းလွတ်စွာ လှပနေတဲ့ ပန်းကလေး‌ပေါ့ အနမ်းခံတဲ့ ပန်းကလေးမဟုတ်ပါဘဲ သူကပဲ ပြန်နမ်းပစ်လိုက်တဲ့ ပန်းပွင့်ကလေးရယ်ပေါ့။ နမ်းခံရသူရင်မှာ ပန်းပွင့်များပွင့်ကျန်ပြီး နာကျင်စရာအလွမ်းတွေကို ထားရစ်စေခဲ့သူ ပန်းပွင့်ကလေး တပွင့်ရယ် ဆိုပါတော့။

ထပ်ပြီးတော့လည်း ယုရဲ့ ဘဝဖြတ်သန်းရာက ကျနော်တို့ဘဝကစဉ့်ကလျားများနဲ့လည်းတနည်းတဖုံ ဆက်စပ်လျက်ရှိတယ်။

ယုရဲ့ ဘဝကောက်ကြောင်းတလျှောက်လုံးမှာ သူ့ကို ငြိ‌တွယ်နေကြသော ပုရိသများရဲ့ ရမ္မက်တောက်လောင်မှုများနဲ့ ချိတ်ဆွဲထားတယ်။ လူတယောက်ရဲ့ ဘဝစင်စစ်ဆိုတာက အဲသလောက် ရှင်းလင်းတာမျိုးမှ မဟုတ်တာဘဲလေ။ ယုရဲ့ ပထမဆုံး ချစ်တင်းနှီးနှောခန်းမှာတင် ကျ​နော်တို့မှာ မင်သက်မိခဲ့ရတယ်။ ရှေးရိုးထုံးတမ်းများလှတဲ့ တရုတ်ပြည်လိုမျိုးထဲမှာ ယုက အဲဒီအရာတွေအားလုံးနဲ့ ကင်းလွတ်နေခဲ့တာလေ။ မောင်တယောက်ကိုပဲ ချစ်မယ်။ ဟုတ်ကဲ့။ ရှင်နဲ့ပဲ လက်ထပ်မယ်။ အိမ်ထောင်ရှင်မကြီး လုပ်မယ်။ ကလေးမွေးမယ်။ The End ပြီးပါပြီပေါ့။ ယုဘဝက အဲသလိုမဟုတ်ခဲ့ဘူး။ သူမဘဝတလျှောက်လုံးကို လူသားအပီသဆုံး ပုံစံနဲ့ပဲ ဖြတ်သန်းခဲ့တာ။ ခင်ဗျားတို့ကို။ မေးမယ်။ ခင်ဗျားတို့ ကျ​နော်တို့ ဘဝမှာ မိန်းမတယောက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ယောကျာ်းတယောက်တည်းနဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် တသက်လုံး အတူနေဖူးတာ။ သူနဲ့ပဲ ဖြတ်သန်းခဲ့ဖူးတာဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။ ရှိတော့ရှိပေမဲ့ အင်မတန်ရှားလှတဲ့ ကိစ္စရပ်တခုပါပဲ။ ဒါကြောင့် ယုကို ကြည့်ရတဲ့ အခါ ကျ​နော်တို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးခွန်းတွေများစွာကို မေးမိကြမှာပါ။ ယုကလည်း ခင်ဗျားတို့ ကျ​နော်တို့ဆီကနေ စိတ်ခံစားမှုများစွာကို နှိုက်ထုတ်သွားမှာပါ။

အချစ်နဲ့ လိင်ဆန္ဒနဲ့ ငြီးငွေ့မှု၊ ရှည်မျောပြီး စိတ်ပျက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ လူနေမှုဘဝ။ ဒါတွေကို ချိန်ထိုး မြင်ယောင်မိစေဖို့ တရုတ်အမျိုးသမီးတယောက်ဖြစ်တဲ့ ယုက ရှေ့ကနေ လမ်းပြသွားပါလိမ့်မယ်။ ကျ​နော်ဟာ မိန်းမတယောက်နဲ့ အိပ်မိတဲ့အခါတိုင်း အချစ်ဆိုတာကို ထည့်သွင်းကြည့်မလား။ အချစ်ဆိုတာကို လိင်ဆက်ဆံလို့ အခါပေါင်းအကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပြီးစီးခါမှ ငြိတွယ်စေတတ်မှုအဖြစ် ဒါကို အချစ်ပဲ ခေါင်းစဉ်ပြန်တပ်မလား။ ရှုပ်ထွေးစွာတွေးတောရင်း အခြားတဘက်က သူမမှာလည်း ကျနော်နဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ ဘယ်အရာက ငြီးငွေ့ဖွယ်ရာ ရှိသလဲဆိုတာကို တွေးကောင်းတွေးနေမိပါလိမ့်မယ်။ ဒီနေရာမှာ သူမက ယုဖြစ်ခဲ့တယ် ဆိုပါစို့။

တွန့်ကြေနေတဲ့ အိပ်ရာခင်းပေါ်က ကောက်ကြောင်းတွေ၊ သုတ်နံ့ စူးစူးတွေ၊ နှင်းဆီရနံ့သင်းတဲ့ ပေါင်ဒါနံ့ ဖုန်ဖုန်ဖွာဖွာတွေ။ ဒီလိုထဲကမှ လိ_င်ဆက်ဆံဖော် သူမကို မမြင်မိဘဲ ယုကို မြင်မိနေတာ။ ယုမျက်လုံးများထဲက တောက်လောင်နေတဲ့ ရမ္မက်မီးလျှံများကို အငမ်းမရ ငေးမောလိုစိတ်ဖြစ်နေတာ။

ဒိနောက်မှာတော့ ကျနော်က ရုပ်ရှင်ထဲက မင်းသားတွေ စတိုင်လ်တွေ အိုက်တင်တွေကို သဘောကျ အတုခိုးရမယ့်အစား ဒါရိုက်တာ Lou Ye ဖန် အကြီးစား ဖြစ်သွားတယ်။ အရက်တွေသောက်မိလို့ မူးရီလာတိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သူ့ရုပ်ရှင်ထဲက ကင်မရာတလုံးအဖြစ် ပြောင်းလဲမိသွားတယ်။ စူကျိုးမြစ်ရုပ်ရှင်ထဲက ကျားဟုန်ဆန် လိုပ။ ကျနော်နေထိုင်ရာနေရာနားက ချောင်းကလေးကို စူကျိုးမြစ်လို မှတ်ထင်လာတာ။ ဘဝမှာ သူ့ရုပ်ရှင်ထဲကလို အမျိုးသမီးတွေ မရှိတော့ဘူးလား၊ မရှိတော့ဘူးလားပေါ့။ အချစ်ကို မိုက်မဲစွာ ခံစားခွင့်ရတဲ့ အချိန်က ငယ်ရွယ်တုန်းမှ၊ တက်ကြွတဲ့ ကြက်ဖဖြစ်နေတုန်းမှလို့ မှတ်ထင်ထားပေမဲ့ Lou Ye ရဲ့ စူကျိုးမြစ်ကို ကြည့်တော့မှ ကျနော့်စိတ်တွေက မြစ်ရေပြင်ပေါ်က ကြက်ခွပ်ကလေးတွေလိုပဲ ပွက်ထလာသတဲ့။ တနေ့မှာ ဆံပင်အဝါရောင်ကလေးဖြစ်ဖြစ် အနက်ရောင်ကလေးပဲဖြစ်ဖြစ် အို ဘယ်လိုမျိုးပဲ ဖြစ်နေပါစေ၊ အဲဒီ မိန်းကလေးတယောက်ယောက်နဲ့ အမျိုးအမည်လို့လည်း တေးမှတ်ထားမှု မရှိရတဲ့ မြစ်တမြစ်ရဲ့ အနားသတ်နားမှာ အတူရှိနေချင်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ရတယ်။

မြစ်ကြီးက အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်းစီးနေမှာဆိုတော့ သူနဲ့အတူပဲ ကိုယ်တို့အထီးကျန်စိတ်တွေ၊ ဘဝထဲက ငြီးငွေ့စရာတွေကို မျှောချပစ်လိုက်ဖို့ ရတယ်လေ။ ဒီအခါမှာ သူမက ကျနော့်ကို ငေးရင်း သီချင်းတပုဒ်ဆိုပြမလား။ ဟင့်အင်း ခင်ဗျားနဲ့ နောက်တခါ အတူမသွားချင်တော့ဘူး ဆိုပြီး စိတ်ကောက်မလား။ ကျနော်ကတော့ Lou Ye ရဲ့ ပင်တိုင် ဇာတ်ကောင် ကျားဟုန်ဆန်း ဖြစ်ချင်နေခဲ့တာ။ ဒီမှာ ကြည့်စမ်းပါဆို ငါ့ Hair Style က သူ့ကေနဲ့ မတူဘူးလား။ ကျနော့်ရူးနှမ်းပုံတွေက အဲသလို လှပပါတယ်။ Lou Ye ကြောင့်ပဲ ကြည်လင်အေးမြစွာ စီးနေတဲ့ စမ်းချောင်းကလေးတွေကစလို့ နောက်ကျိစွာစီးနေတဲ့ မြစ်ကြောင်းတွေကစလို့ ရေအနည်းငယ်သာရှိတော့တဲ့ ရေအိုင်ငယ်ကလေးတွေအထိ မစင်ဘင်ပုပ်တွေပါ မျောလာတတ်တဲ့ ရပ်ကွက်အကြိုအကြားက မြောင်းပုပ်ငယ်များအထိ တိတ်ဆိတ်စွာ ငေးမောလာတတ်ခဲ့ပါတယ်။

ဘဝက မြစ်လိုပဲ အရှည်ကြီးဆိုပါစို့။ ရပ်တန့်၍ မရတော့တဲ့ အဆုံးစွန် ငြီးငွေ့မှုတနေ့မှာ ကျားဟုန်ဆန်းလိုပဲ ခုန်ချပြီးပဲ လွတ်မြောက်ဖို့အထိ ရည်စူးခဲ့မိပါတယ်။

ထူးလုံချောင်းကလေးဘေးနားက ထပြန်ခဲ့ချိန်မှာတော့ မှောင်အတိကျလုပြီ။ ဖုန်းထဲမှာတော့ စူကျိုးမြစ်ရုပ်ရှင်ထဲက Mei Mei လိုက်ဆိုတဲ့ သီချင်းကို ဖွင့်ထားရင်းနဲ့ပဲ လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့တယ်။ လမ်းလျှောက်ရင်း ဘေးဘီကိုကြည့်တော့ လမ်းနံဘေးက တိုက်တန်းကြီးတွေက မှောင်ရိပ်ထဲမှာ ပိုမို အသက်မဲ့လျက်သားရှိနေတယ်။ ဒီတိုက်တန်းတွေကို လူတွေ ဘာကြောင့် စွန့်ပစ်သွားကြလဲ။ ကျနော်မသိ။ ကျ​နော်သိနေတာက Lou Ye ရဲ့ ကော်မာရှယ်အဆန်ဆုံး ရုပ်ရှင် The Shadow Play ထဲက တိုက်အိုတွေနဲ့ ပတ်သက်ရာကိုပဲ တွေးနေမိတာ။ ပြီးတော့ အဲဒီထဲမှာပဲ သူဖန်တီးမှု ပုံသဏ္ဌာန်အတိုင်း ထပ်တူရုန်းကြွနေတဲ့ အမျိုးသမီး ဇာတ်ကောင်တွေကိုပဲ သတိရနေမိပြန်တာ။

Lou Ye ရဲ့ လွှမ်းမိုးမှုက ဘယ်လောက်ကြီးမားသလဲ ကျနော့်ကို ကျနော် ပြန်လည် သတိပြုမိချိန်မှာတော့ ဖုန်းမှန်ပြင်ပေါ်မှာ Summer Palace Poster ကို ငေးလျက်သား။

အခုတော့ ဘဝဆိုတာ ကိုယ်ပိုင်တာမဟုတ်တော့ စက်တင်ဘာညများထဲက မှောင်ရီညခင်းများထဲကိုပဲ ပြန်ဝင်မိပြန်ပါပြီ။ ယုကိုလည်း ထပ်မံလိုက်မရှာလိုတော့ပါ။ ဆူဆိုက်လုပ်သွားတဲ့ သူ့လက်စွဲမင်းသား ကျားဟုန်ဆန်း အကြောင်းကိုလည်း ဆက်လက် မအောက်မေ့မိတော့ပါ။ ကျနော့်ကိုယ် ကျနော်လည်း ကင်မရာတလုံးသဖွယ် သဘောထားလို့ မရနိုင်တော့ပါ။

ရုပ်ရှင်ရည်ညွှန်း- Suzhou River Movie ( 2000 )
#ညီလင်းအိမ်

#ခေါ်သံ

‘ဒီရာသီ ဒီကာလမှာ နမ်းခွင့်မရတဲ့ ပန်းပွင့်ကလေးတွေ’ ◼️လွန်းညီ(၁)ရွံ့နွံတွေထဲ ကျွံနစ်နေတော့ ရုန်းထွက်တယ်။ မိုးစက်တွေ များပြ...
09/08/2025

‘ဒီရာသီ ဒီကာလမှာ နမ်းခွင့်မရတဲ့ ပန်းပွင့်ကလေးတွေ’

◼️လွန်းညီ

(၁)

ရွံ့နွံတွေထဲ ကျွံနစ်နေတော့ ရုန်းထွက်တယ်။ မိုးစက်တွေ များပြားလာတော့ ဆံပင်တွေ ရေစိုတယ်။ ဒီ နေတလုံးကပဲ မနေ့ကနေ့ထက် ပိုပူတော့ ချွေးပိုထွက်တယ်။ ရာသီဥတုကို စိတ်မကောင်းဖြစ်မိချိန် အဝါရောင်ပန်းကလေးကို တွေ့တော့တာပဲ။

အသက်ရှူကြပ်နေတဲ့ ညနက်နက်တွေမှာ "ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီမိုး ဒီလေ ဒီမေ ဒီလိုးတွေနဲ့ ဒီဘဝ ဒီမျှပေါ့ကွာ" ဆိုတဲ့စကားကို ပန်းပွင့်ကလေးများကို ပြောမပြဖြစ်ပါ။ ရေစီးသန်တဲ့ မြစ်၊ ချောင်းတွေကို လှေတချို့နဲ့ ဖြတ်ကူးချိန်တိုင်း ကာလတခုက အတိုင်းအတာအလွန်ထိ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ကြောက်လန့်ခဲ့ဖူးတယ်။ ရှင်သန်ရင်း သေဆုံးသွားမလား။ နစ်မြုပ်ပြီး သေဆုံးပျောက်ကွယ်သွားမလား။ ဆုံးရှုံးမှုတခုခု ပြန်လည်ရယူနိုင်ပါ့မလား။ ငါ ဒီကနေ့ ရေစီးသန်တဲ့ချောင်းတခုကို ဖြတ်သန်းချိန်၊ စက်လှေပေါ်မှာတွေးမိတာက ငါ့စိတ်တွေ လေပေါ်မှာ လွင့်နေတာပဲ။ တမာရနံ့တွေက ပြင်းထန်တယ်လေ။

(၂)
နောက်တရက်ရဲ့ခရီးအစမှာ ကဗျာမိုးတွေ ရွာတယ်။ ကဗျာလမ်းကလေးတွေက တနေ့တခြား ပိုကြမ်းတမ်းလာတယ်။ ကဗျာဟာ သယံဇာတထွက်ရှိတဲ့ နေရာမဟုတ်တော့ ကဗျာအတွက် အခွန်မကောက်ကြသေးဘူး။ ။ ကဗျာနယ်မြေပိုင်းခြားထားပြီလား။ ကုန်ကားပေါ်က ကဗျာပစ္စည်းတွေကို ပိဿာချိန်နဲ့ တောင်းယူပြီလား။ မိုင်တရာလောက် ကဗျာတွေသယ်လာရလို့ လမ်းတွေ ပိုပျက်သွားလား။ ကဗျာက ငွေမဟုတ်တော့ ကဗျာကိုဂရုမစိုက်ကြဘူး။ အဆင့်ဆင့်သော ကဗျာမိုင်းတွေ ဖြုတ်ပေးကြရဲ့လား။ ညီညွတ်ရေးကဗျာတွေ မရွတ်ဆိုခင် ကဗျာအချင်းချင်း ချစ်ခင်ကြရဲ့လား။

ဝေဖန်ရေးဆရာတွေကပြောပါတယ်။ ကဗျာတပ်ပေါင်းစုတွေ ဘာလို့ သဘောထားမကြီးကြသလဲတဲ့။ သဘောတရားမပါတဲ့ ကဗျာတွေကို သဘောထားထုတ်ပြန်ချက်ရယ် ငွေတွေရယ်နဲ့ ဝယ်ယူနေကြတယ်။ ဘဝတွေက ကဗျာဆန်ပေမယ့် ကဗျာတွေရဲ့ဘဝက လူထုနဲ့ဝေးကွာနေတာပဲ။ "ကဗျာဆရာတွေက ဂရမ်မာကို ဂရုစိုက်သလား"လို့ လွန်ခဲ့တဲ့ငါးနှစ်က မေးခဲ့ဖူးတယ်။ အခုတော့ ကဗျာတွေက မာနတရားတွေကို ဂရုစိုက်နေကြတယ်။ ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးရမယ့်အစား ကဗျာအားကိုးနဲ့ ကဗျာတွေကို အနိုင်ကျင့်ကြတယ်။ ကဗျာကို ကဗျာနဲ့စည်းရုံးရလွယ်ကူတော့ ကဗျာမရှိတဲ့သူက ကဗျာရှိတဲ့သူအောက် ရောက်ရှိသွားတယ်။ ကဗျာတွေပိုင်ဆိုင်ဖို့ကြိုးစားရင်း သူပိုင်ဆိုင်သမျှက ကဗျာတွေမဟုတ်တော့မှန်းသိလာကြတယ်။

တချို့ ကဗျာတွေ ဘဝပျက်သွားတယ်။ တချို့ကဗျာတွေ ချမ်းသာလာတယ်။ ကဗျာတွေတူပေမယ့် ဆန့်ကျင်ဘက် ပန်းတွေ ပွင့်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဖိနှိပ်ခံချွေးရနံ့တွေအနားမှာပဲ ကဗျာရေးချင်တယ်။

(၃)

အချစ်ဆိုတာကို အဓိပ္ပာယ်တွေဖွင့်ဆိုနေရမယ့်အရွယ်မှာ ဘယ်နေရာမှာ စစ်တိုက်လို့ ရမလဲလို့ တွေးနေကြရတယ်။ ဒီကာလရဲ့ရင်ခုန်သံဟာ ရန်သူနဲ့မတွေ့ခင်အချိန်ပဲ။ အတူတူဆိုတဲ့စကားလုံးဟာ ခွဲခွာရမယ့်ခံစားချက်ကို အစပျိုးတယ်။ အိပ်ပျက်ညတွေများလာတာမို့ အိပ်မက်ထဲကလိုလူတွေနဲ့တော့ မတွေ့ချင်ဘူး။ ဘာမှမသိထားတာကောင်းတယ်။ တခုခုသိထားရင် တခုခုထက် ပိုခံစားရမယ်။ အလုံးစုံသိထားရင်တော့ စစ်ဆိုတာနဲ့ ပိုရင်းနှီးလာမှာပဲ။ နောက်ဆုတ်မလား၊ ရှေ့ဆက်တိုးမလား ဆုံးဖြတ်ရတာ ခက်ခဲပါတယ်။ အချစ်အတွက်ဆိုရင် ချောင်ကလေးတခုမှာပဲ အခြေနေတွေကို ထိုင်သုံးသပ်နေလိုက်တယ်။ ချောင်းကလေး‌တခုမှာ ဆုံးဖြတ်ချက်တခုခုချလိုက်ရင်တော့ ဆုံးရှုံးမှုတခု ရှိလာမှာပါပဲ။ ကိုယ်ဟာ မိုးရွာနေလည်း လမ်းလျှောက်နေချင်သူတယောက်ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တွေ့ရှိခဲ့ရတယ်။


(၄)

အချစ်နဲ့စစ်ဟာ အိပ်မက်တွေ၊ မိုးစက်တွေ၊ တမာရနံ့တွေ၊ ပန်းပွင့်ကလေးတွေလို ကဗျာဆန်လှပါတယ်။ ဘာလို့ဝေးလဲ ဘယ်လိုဝေးမလဲ တွေးရင်းတွေးရင်း အဝေးကိုထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်တို့ ဘယ်အဝေးကြီးဆီကိုမှ မရောက်ရှိသေးပါဘူး။
ဒါပေမယ့် အတူမရှိကြတော့ဘူး။

-ဇူလိုင် (၁၅/၁၆) ၂၀၂၅
#လွန်းညီ

#ခေါ်သံ

Address


Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when The Call - ခေါ်သံ posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Shortcuts

  • Want your business to be the top-listed Media Company?

Share