05/12/2025
Hellings vs Rusland: Raoul Hellings politiseert persoonlijke frustratie, vicepresident Rusland handelt correct
Ingezonden
Paramaribo, 5 december 2025- De afgelopen week stonden de spanningen tussen NPS-lid Raoul Hellings en zijn partijvoorzitter, tevens vicepresident Gregory Rusland, volop in de media en op social media. Hellings uitte zijn frustratie over het niet reageren van Rusland op zijn WhatsApp-berichten en noemde het feit dat Rusland hem “de meneer” noemde, als reden voor publieke kritiek. Het is echter duidelijk dat de schuld voor de escalatie grotendeels bij Hellings zelf ligt. Hellings gebruikte persoonlijke teleurstellingen om de kwestie publiekelijk te maken, terwijl Rusland altijd kalm blijft en interne problemen binnenshuis probeert op te lossen. Het tonen van publieke frustratie is ongepast, zeker voor iemand die nog relatief nieuw is in de partij en weinig begrip heeft van de verantwoordelijkheden van een partijvoorzitter en vicepresident.
Droom van Korpschef
Maandag maakte Hellings zelf bekend dat hem een arbeidsovereenkomst werd aangeboden bij het Kabinet van de Vicepresident. De functie biedt een bezoldiging van SRD 26.000, een bedrag dat volgens velen bescheiden is. Hellings weigerde de overeenkomst te tekenen. Dit voedt de speculatie dat hij eigenlijk een hogere positie met een veel hogere bezoldiging ambieerde. Geruchten doen de ronde dat Hellings graag korpschef wil worden; vanwege zijn lopende rechtszaak is dat momenteel echter niet mogelijk. Het weigeren van een passende functie toont vooral een gebrek aan realistisch inzicht en geduld van Hellings.
Administratieve vertragingen geen schuld van Rusland
In de media gaf Rusland aan dat Hellings op het Kabinet van de Vicepresident werkt. Hellings ontkende dit, maar dit lijkt eerder te wijzen op een omissie van de administratie, niet op falen of nalatigheid van Rusland zelf. Hellings was intussen op de hoogte dat zijn stukken en CV in behandeling waren en dat hij op elk moment gebeld kon worden. Blijkbaar was de opdracht van Rusland al gegeven dat Hellings per 1 oktober te werk gesteld zou worden, maar door administratieve procedures duurde de uitvoering langer.
Trias politica en grens van inmenging
Hellings geeft aan dat Rusland hem niet kan helpen in zijn lopende rechtszaak tegen de staat. Dit blijkt uit zijn Facebookbericht. Dit is terecht: de regering mag zich niet mengen in juridische procedures. Het is onredelijk om van een partijvoorzitter, die tevens vicepresident is, politieke of persoonlijke steun te verwachten in een persoonlijke juridische strijd. Hellings vervaagt zelf de grens tussen persoonlijke verwachtingen en politieke realiteit.
Rusland, de sterke leiderschap
Gregory Rusland blijft een sterke en kalme leider die interne conflicten binnen de partij binnenshuis oplost en rust uitstraalt. Dit staat in scherp contrast met Hellings, die zijn frustraties via social media naar buiten brengt en daarmee de partijpolitiek onnodig politiciseert. Hellings zou kunnen leren van Rusland dat het leiden van een partij, het managen van verwachtingen en het omgaan met kritiek van leden een complexe taak is die geduld, ervaring en diplomatie vereist.
Kwestie “de meneer” en WhatsApp
Het noemen van iemand als “de meneer” is op zichzelf geen belediging; Hellings lijkt hier spijkers op laag water te zoeken. Ook het niet onmiddellijk beantwoorden van WhatsApp-berichten van partijleden is geen nalatigheid. Rusland heeft als vicepresident een drukke agenda en is verantwoordelijk voor dagelijkse staatszaken. Het is begrijpelijk dat hij niet op elk persoonlijk bericht kan reageren, zeker wanneer deze gepaard gaan met onrealistische verwachtingen of eisen die buiten zijn bevoegdheid vallen. Hellings lijkt te vergeten dat hij niet de enige partijgenoot is die contact zoekt, en dat geduld en begrip voor hiërarchie en verantwoordelijkheden essentieel zijn binnen politieke structuren.
Conclusie
De huidige controverse laat zien dat persoonlijke ambities en gebrek aan geduld van Hellings de kern van het probleem vormen. Door de aangeboden functie te weigeren en zijn kritiek publiek te uiten, plaatst hij zichzelf in een negatieve positie, terwijl Rusland zijn rol als partijleider onverstoord en verantwoordelijk invult. Als Hellings zo eerlijk was, had hij vanaf dag één tijdens de onderhandelingen moeten bekendmaken dat hij op het Kabinet van de Vicepresident was geweest, in plaats van dit pas te melden nadat hij niet kreeg wat hij wilde.
Henk Kroes