Arere Space (2025)

01/08/2025

“ชวนนอนก่อน 4 ทุ่ม 21 วัน” 💤
หน้าเด็ก ผิวใส อารมณ์ดี หุ่นก็เปลี่ยน!
คุณอาจเคยลองมาหมดแล้ว
💊 วิตามินหลายตัว
🧴 ครีมหลายยี่ห้อ
💆‍♀️ ทำทรีตเมนต์ เลเซอร์ จนผิวแทบไม่มีรูขุมขน
แต่ทำไมยังหน้าหมองง่าย เหนื่อยบ่อย หงุดหงิดไว ใครพูดนิดก็สะเทือนใจ 😩
⸻
📌 หมอหญิงขอชวนชาเลนจ์ง่ายๆ
“แค่นอนก่อน 4 ทุ่มให้ได้ 21 วันติดต่อกัน”
แล้วคุณจะรู้ว่า “การนอนถูกเวลา” เปลี่ยนทุกอย่างได้จริง
ทั้งฮอร์โมน อารมณ์ ผิวพรรณ และน้ำหนัก
⸻
✨ ทำไมต้อง “ก่อน 4 ทุ่ม”?
เพราะร่างกายมี ระบบซ่อมตัวเองที่ไม่รอใคร
⏰ ระหว่าง 22.00 - 02.00 คือเวลาทอง
ถ้าคุณยังไม่หลับในเวลานั้น
ไม่ว่าคุณจะกินดีแค่ไหน ก็เหมือนกำลังซ่อมบ้านตอนฝนตก
⸻
✅ นอนให้ไว = ได้อะไร?
👶 หน้าเด็กลงแบบไม่ต้องพึ่งฟิลเตอร์
เพราะ Growth Hormone ทำงานตอนนอนลึก
ร่างกายจะซ่อมผิว ลดการอักเสบได้ดีขึ้น
🧘‍♀️ ขี้วีน หงุดหงิดง่ายจะค่อยๆ หายไป
ฮอร์โมนคอร์ติซอล (ความเครียด) จะลดลง
สมองมีแรงตัดสินใจ ไม่หุนหัน ไม่ใจร้อน
🔥 ลดไขมันลงแบบไม่ต้องอด
เพราะนอนดี = อินซูลินดี = ควบคุมความอยากง่ายขึ้น
💗 ฮอร์โมนเพศสมดุล
ช่วยให้รอบเดือนดีขึ้น ไม่มีอาการก่อนรอบเดือนวูบวาบ หงุดหงิดง่าย หรืออยากของหวานแบบควบคุมไม่ได้
⸻
📌 วิธีเริ่มง่ายๆ (หมอหญิงแนะนำ)
1. เลิกใช้จอมือถือก่อนนอน 30 นาที
2. งดกินหลัง 2 ทุ่ม จะช่วยให้หลับลึกขึ้น
3. เข้านอนช่วง 21.30 – 21.45 ทุกวัน
4. ตั้งใจทำให้ครบ 21 วัน แล้วสังเกตใจตัวเอง
5. ให้รางวัลตัวเองถ้าทำได้! เช่น ไปนวด ไปพักผ่อนแบบไม่รู้สึกผิด
⸻
💛 จากหมอหญิงถึงคุณ…
อย่าเพิ่งรีบซื้อครีมแพง หรือวิตามินเพิ่ม
ถ้าร่างกายคุณยัง “นอนไม่เป็นเวลา”
ลองนอนให้เร็วขึ้นสัก 21 คืน แล้วคุณจะเห็น
ว่าความงามและความสงบในใจ…
ไม่ใช่เรื่องไกลตัวเลย

คืนนี้ลองนอนให้ร่างกายรักคุณก่อนก็พอค่ะ
#หมอ #หมอหญิงจริงใจ

30/07/2025

ไม่มีงานใหม่ คือปัญหาใหญ่ชนชั้นกลางไทย

หากมองจากมุมนโยบายสาธารณะ ความเจ็บปวดเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งของ “ชนชั้นกลางไทย” คือ การไม่ค่อยมีงานดีๆ ให้เลือก

เพราะ “งานดี” ก็หมายถึงโอกาสในชีวิต หมายถึงการเลื่อนสถานะทางสังคม ความมั่นคงทางการเงิน และสุขภาพกายสุขภาพจิตที่แข็งแรง

ยิ่งพอเปรียบเทียบกับเพื่อนบ้านอาเซียนอย่างเวียดนาม สิงคโปร์ มาเลเซีย หรือแม้แต่ฟิลิปปินส์ ยิ่งชัดเจนว่า ในช่วงเวลา 25 ปี ตั้งแต่ 1995 ถึง 2019 โอกาสงานของคนไทยตีบตันกว่าเพื่อนบ้านมาก

1. งานในสิงคโปร์โตทั้ง 2 ขา โอกาสเบ่งบานทั้งธุรกิจส่งออกและกิจการภายใน

ในระบบเศรษฐกิจเปิดแบบอาเซียน แหล่งการจ้างงานจะมาจาก 2 ทาง ด้านหนึ่ง คือจากกลุ่มธุรกิจที่ส่งออกสินค้าไปขายต่างประเทศ ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นบริษัทข้ามชาติ (FDI) ที่เข้ามาลงทุนในประเทศ

อีกทางหนึ่งคือ งานจากตลาดภายใน ซึ่งมักเป็นรัฐวิสาหกิจหรือธุรกิจท้องถิ่น ที่ผลิตสินค้าและบริการเพื่อขายในประเทศเป็นหลัก ไม่ได้ไปแข่งในตลาดโลก

รูปที่โชว์แสดงให้เห็นว่า งานแต่ละประเทศขยายตัวแค่ไหน และมาจากเศรษฐกิจภายใน หรือธุรกิจส่งออก

แกนนอนคือ “งานใหม่จากธุรกิจส่งออก” (employment growth linked to exports) ส่วนแกนตั้งคือ “งานใหม่จากเศรษฐกิจภายใน” (employment growth linked to domestic demand)

ประเทศที่ค่อนไปด้านขวาล่างอย่างเวียดนาม แปลว่างานขยายตัวเยอะจริง แต่มาจากธุรกิจส่งออกแทบทั้งหมด

ส่วนประเทศที่ค่อนไปซ้ายบนอย่างมาเลเซีย คือ โอกาสงานเติบโตเช่นกัน แต่มาจากเศรษฐกิจภายในเป็นหลัก

ในบรรดาประเทศอาเซียน จะเห็นว่ามีแค่สิงคโปร์ประเทศเดียวที่อยู่ตรงกลางๆ

แปลว่าสำหรับสิงคโปร์นั้น โอกาสงานทั้งเติบโตดี แถมยังมีสมดุลเศรษฐกิจภายใน-เศรษฐกิจส่งออก โตเฉลี่ย 3% ต่อปี พอๆ กันทั้งสองขา

ในช่วง 20-30 ปีผ่านมา "ชนชั้นกลางสิงคโปร์" จึงมีทางเลือก อยากทำงานกิจการท้องถิ่นหรือธุรกิจส่งออกก็ได้

มีความสมดุลกว่าประเทศอย่างมาเลเซีย ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย ที่แม้การจ้างงานจะขยายตัว แต่มาจากตลาดภายในเป็นหลัก จึงมีความเสี่ยง ถ้าเศรษฐกิจภายในหดตัวเมื่อไร แหล่งงานก็จะหดตัวตามไปด้วย

2. โอกาสงานในเวียดนามโตแค่ขาเดียว คือขาส่งออก

กลุ่มประเทศที่การจ้างงานขยายตัวแต่มาจากธุรกิจส่งออกเป็นหลัก คือ เกาหลีใต้ เม็กซิโก ตุรกี

แต่ที่โดดเด่นที่สุดคือ เวียดนาม ซึ่งใช้ยุทธศาสตร์ Export-led growth

สร้างอัตราการเติบโตก้าวกระโดดด้วยการส่งออกสินค้าไปขายโลก

แต่ในขณะเดียวกัน ก็เป็นการก้าวกระโดดแบบขาเดียว คือ “ตลาดส่งออก”

FDI หรือบริษัทข้ามชาติเป็นแหล่งจ้างงานสำคัญของเวียดนาม โดยจ้างงานถึงเกือบ 18 ล้านคน คิดเป็น 35% ของกำลังแรงงานทั้งประเทศ

แค่ซัมซุงอย่างเดียวก็จ้างงาน 160,000 ตำแหน่งแล้ว

ตอน "โลกเปิด” เวียดนามจึงได้อานิสงส์ชุดใหญ่

แต่การพึ่งพาตลาดส่งออกเป็นหลักก็เป็นการเอาชะตากรรมเศรษฐกิจเวียดนามไปแขวนไว้กับโลกภายนอกด้วย

เมื่อเกิดสงครามการค้า อำนาจต่อรองในมือกับสหรัฐฯ จึงไม่เยอะ ต้องยอมหมอบเป็นหลักเพื่อรักษาตลาดส่งออก เพราะตลาดส่งออกหมายถึงการจ้างงานและคุณภาพชีวิตของชาวเวียดนาม

ในขณะที่บริษัทท้องถิ่นมักเป็นรัฐวิสาหกิจที่ผูกขาดตลาดภายใน หรือกลุ่มที่ยังอยู่ใน “ธุรกิจเก่า” อย่างก่อสร้าง โรงแรม ซึ่งแทบจะไม่เพิ่มการจ้างงาน

ในตัวเลขจีดีพีที่เติบโตสดใสของเวียดนาม จึงมีความเปราะบางอยู่ภายในด้วย

3. ถึงเวลาทบทวนยุทธศาสตร์ Export-led growth

งานที่เติบโตของมาเลเซียและเวียดนาม ถึงจะมีความไม่สมดุลอยู่ แต่อย่างน้อยก็ยังมีการเติบโต มีทางเลือกให้คนท้องถิ่น

ในขณะที่ของไทยนั้น 20-30 ปีที่ผ่านมาการจ้างงานแทบไม่ขยายตัวเลย ไม่ว่าจะขาส่งออก หรือขาภายใน

สะท้อนการขาดพลวัตทางเศรษฐกิจ

จึงไม่น่าแปลกใจ ที่ชนชั้นกลางไทยจะเหนื่อยและรู้สึกขาดแคลนทางเลือกในชีวิต

ในแวดวงเศรษฐศาสตร์นานาชาติ มีข้อเสนอให้ปรับยุทธศาสตร์การพัฒนาประเทศไปสู่ Good jobs economy หรือ "เศรษฐกิจงานดี"

แทนที่จะเน้นแต่จีดีพี ถึงเวลาหรือยังที่เราควรเอา “การจ้างงาน” เป็นเป้าหมายหลัก

หันมาให้ความสำคัญกับอัตราการจ้างงาน สภาพแวดล้อม รายได้ที่เหมาะสม ความก้าวหน้าในเส้นทางอาชีพ

นอกจากนี้ ในยุคที่เศรษฐกิจโลกเปราะบาง มหาอำนาจไม่อยู่กับร่องกับรอย

เรายังต้องการ Good jobs ที่สมดุลระหว่างเศรษฐกิจส่งออกกับเศรษฐกิจภายในด้วย

เพราะแม้ตลาดภายนอกจะผันผวน แต่ก็มีมูลค่ามหาศาล และยังมีการแข่งขันที่ช่วยกระตุ้นนวัตกรรม

ในขณะที่ตลาดภายใน ถึงจะเป็นการพึ่งตนเองและลดความผันผวนได้ แต่การเน้นตลาดภายในแต่ด้านเดียว ก็มักจะขาดการแข่งขัน เสี่ยงที่ระยะยาวมักเกิดเสือนอนกินมาผูกขาด ต้นทุนสูงแต่ไม่พัฒนาเทคโนโลยี

เศรษฐกิจงานดีจึงควรมาพร้อมกับการรักษาสมดุลระหว่างตลาดภายในและตลาดภายนอก