12/07/2025
📼 KASETLERİN ÜZERİNİ BANTLAMAYA DAİR BİR HATIRA...
Bir dönemin en kıymetli hazineleriydiler: Şarkılarla dolu, tutkuyla dinlenen, özenle saklanan müzik kasetleri…
Plak evlerinden alınan orijinal kasetlerin üst kısımlarında, kayıt yapılmasını engelleyen plastik tırnaklar olurdu. Çünkü yanlışlıkla "play" yerine "record" tuşuna basarsanız, kaset o güzelim kayıtların üstüne yazmaya başlardı. İşte bu riski ortadan kaldırmanın yolu, o küçük tırnakları kırmaktı.
Ama hayat her zaman sabit kalmazdı…
Gün gelir, o kasetin üzerine yeniden bir şey kaydetmek isterdiniz. Bu durumda yapılacak şey belliydi: Kırılan boşluklar bantla kapatılır, kaset tekrar kaydedilebilir hale getirilirdi. İmkan yoksa pamuk veya minik kağıt parçaları da işe yarardı ama onların kasetçalar içine düşüp arızaya yol açma ihtimali de her zaman vardı.
Avrupa'da ise bu iş daha zarif çözülmüştü. Kasetlerin üstüne takılabilen küçük yedek plastik tırnaklar satılırdı. Hem takması hem çıkarması oldukça pratikti. Ama bizde iş, yaratıcılıkla ve biraz da imkânsızlıkla çözülürdü.
O dönemlerde boş kaset alacak harçlığı olmayan birçok kişi, ellerindeki eski kasetlerin üzerine bant yapıştırıp radyodan sevdikleri şarkıları kaydederdi.
Biraz daha şanslı olanlar ise; TDK, Sony, Raks, Maxell gibi markaların 60'lık ya da 90'lık kasetlerini alır, kasetin başına geçip en sevdiği şarkıları sırayla kaydederdi.
Ve elbette bir dönem herkesin hayaliydi:
Krom kasetler.
Daha berrak ses, net stereo, otomatik parça atlatma gibi ayrıcalıklarıyla o zamanların “yüksek teknoloji”siydi adeta.
🎶 Kasetlerin üzerini bantlamak, sadece teknik bir çözüm değildi…
Aynı zamanda yarım kalan hayallerin, değişen ruh hallerinin ve yepyeni başlangıçların bir sembolüydü.
Kimi zaman bir aşkın bitişine, kimi zaman da yeni bir şarkının ilk mısrasına açılan kapıydı o bantlar…
Ve unutulmazdı o ses:
▶️ “KLIK”
Play tuşuna basıldığında çıkan o ses...
Hayatın bir süreliğine durduğu, şarkıların konuştuğu andı.
