24/05/2025
"Hanggang Sa Dulo ng Hangganan" — Ang Malungkot na Pag-ibig nina Boota Singh at Zainab
Noong panahon ng Partition ng India at Pakistan noong 1947, maraming buhay ang nabago—marami ang nawala, nasaktan, at iniwang luhaan. Isa sa kanila si Boota Singh, isang Sikh na sundalo na nasangkot sa isang kwento ng pag-ibig na puno ng sakripisyo, sakit, at pagtatapos.
Isang araw habang nagkakagulo ang mga tao, nakita ni Boota si Zainab, isang batang babaeng Muslim, na halos mamatay sa kaguluhan. Iniligtas niya ito mula sa tiyak na kamatayan. Walang tanong-tanong, itinago niya si Zainab, inalagaan, at pinrotektahan sa gitna ng giyera at diskriminasyon.
Habang lumilipas ang mga araw, unti-unti silang nahulog sa isa’t isa. Hindi man pareho ng relihiyon o lahi, puso ang pinairal nila. Nagmahalan sila nang buong tapang sa mundong punô ng p**t at paghihiwalay.
Nagpakasal sila at biniyayaan ng isang anak. Tahimik silang namuhay, pero hindi nagtagal, dumating ang masakit na realidad — dahil Muslim si Zainab, siya ay ipinatapon pabalik sa Pakistan sa ilalim ng bagong batas. Walang nagawa si Boota kundi panooring palayuin ang babaeng kanyang minahal — ang babaeng kanyang iniligtas at pinili sa gitna ng kaguluhan.
Hindi tumigil si Boota. Pinuntahan niya si Zainab sa Pakistan, nilabag ang batas at pumasok nang ilegal. Sa kanyang puso, nanalig siyang babalik sa kanya si Zainab.
Pero sa halip na yakapin siya pabalik, tinanggihan siya ni Zainab. Napilitang piliin ng babae ang pamilya, ang kultura, at ang kinabukasan ng anak nila sa isang bansang hindi siya tanggap.
Winasak nito si Boota.
Sa isang huling hakbang ng desperasyon at sakit, isinama niya ang kanilang anak at tumalon sa harap ng tren sa Shahdara, Pakistan. Si Boota ay namatay. Himala mang maituturing, ang bata ay nakaligtas.
Ang kanyang libingan, isang banyagang lupa para sa kanya, ay naging simbolo ng pagmamahal na nilamon ng kasaysayan, relihiyon, at takot.
"Minsan, hindi sapat ang pagmamahal para manatili ang dalawang pusong nagmamahalan."
