14/06/2025
Ολοκληρώνοντας το ζήτημα της φιλίας στο έβδομο βιβλίο από το έργο του «Ηθικά Ευδήμια» ο Αριστοτέλης αναφέρεται στον προβληματισμό σχετικά με τη δυνατότητα να έχει κανείς πολλούς ή λίγους φίλους: «Επίσης, καθόλου δεν αντιφάσκουμε και άνετα ισχύουν τα εξής δύο: από τη μία να ζητάμε και να ευχόμαστε τους πολλούς φίλους· από την άλλη, το “όπου πολλοί φίλοι, εκεί κανείς φίλος”» (1245b 24-26).
Το ενδεχόμενο της πολυφιλίας ακούγεται δελεαστικό: «Εφόσον γίνεται να μοιράζεται κανείς τη ζωή με πολλούς και να τους νιώθει κοντά του, τότε τι καλύτερο;» (1245b 26-28).
Το ζήτημα, όμως, έχει να κάνει με το κατά πόσο είναι εφικτό κάτι τέτοιο: «Επειδή όμως αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο, τότε εξ ανάγκης η ενέργεια που απαιτεί το να τους έχεις κοντά σου περιορίζεται σε λιγότερους» (1245b 28-29).
Για τον Αριστοτέλη η σύναψη φιλίας είναι διαδικασία δύσκολη και χρονοβόρα. Μια απλή γνωριμία ή συναναστροφή δεν ερμηνεύεται ως φιλία: «… δεν είναι δύσκολο μόνο να αποκτήσεις πολλούς φίλους (πράγμα που απαιτεί να τους έχεις δοκιμάσει όλους), αλλά και όταν τους έχεις να τους χαίρεσαι» (1245b 30-31).
«Γνώρισμα του φίλου που αγαπά είναι να αποτρέπει τη μετοχή του φίλου του στα δεινά που ο ίδιος βιώνει. Ο αγαπημένος φίλος, όμως, χαρακτηρίζεται από τη θέληση να μετά....
