31/12/2023
मेरी आमालाई चिठी - स्व. सुजन राउत
*******************************
आमा सञ्चै छु कसरी भनुँ, सपना खोज्दा खोज्दै अस्ताएछु । तिमीलाई धेरै खुसी दिन्छु । बुवाको अवशेषपछि तिम्रो साहारा बन्छु भनेर शहर पसेको थिए । तिमीलाई काठमाडौंको ठूलो महलमा राख्ने सपना देखेको थिएँ । तिमी डरैडरमा भीर पाखामा घाँस दाउरा गर्न जान्छ्यौ तिमीलाई भिर पाखाबाट शहरका चिल्ला सहरमा ल्याउने सपना थियो ।
आमा तिमीले मलाई खर्च पुगोस् भनेरै त्यही पुरानो गुन्यु चोली लाएकी थियौं । आमा मलाई केही पर्दैन भन्दा पनि आफ्नो गासबाट बचाएर मलाई चामल र तरकारी पठाएकी थियौं । तिमीले दालमा सुटुक्क लुकाएर राखिदिएको त्यो हजार रुपियाँ पनि डेरामा रहेको दालको बोराभित्रै छ आमा ।
आमा तिमीलाई मन्दिर जस्तो घरमा सजाएर भित्तामा तिम्रो ठूलो तस्वीर झुन्ड्याउने रहर थियो । सपना बुन्न नपाउँदै आफै ओइलाउन पर्यो । तिमीलाई छर छिमेकमा चाडबाड आउँदा, शुभ कार्य हुँदा दक्षिणा दिन सक्दैनौं भन्ने बुझेको भएर कसैले कहिल्यै बोलाएनन् । तिम्रो गलामा सुनका हार कत्ति सुहाउँथे होला खै कहिल्यै लाउन पाइनौं ।
हुन पनि तिमीलाई सन्तानकै खुसी प्यारो थियो । छोराले राम्रो गरोस्, राम्री घरकी बुहारी भित्र्याओस्, बुढेसकालमा बुहारीले पनि आफ्नै आमाले जस्तै माया गरोस् भन्ने चाहेकी थियौं । हेर आज म आफै अस्ताउन पर्यो । मैले के मागेको थिएँ र आमा । देशमा रोजगार छैन विदेश जान्छु न भनेको थिएँ । आज यिनीहरूले मलाई मारेर छोडे आमा ।
दुःख नमान पनि कसरी भनुँ आमा तिमीलाई दुःखको खालमै डुबाएर गएको छु । पीर नमान आमा । दुःख यस्तै रहेछ । सुख आउँछ भन्ने कहिल्यै नलेखेको रहेछ मेरो भाग्यमा । तिमीलाई सुख दिने चाहँदा चाहँदै अस्ताएँ । अब अर्को जन्म मिल्ने रहेछ भने तिम्रै काखबाट जन्मिन पाउँ आमा ।
Riyaz sunar ✍️