حمید سالنگی, Kabul (2025)

15/10/2025

از سرکوب گروه تروریستی طالبان توسط هرگروه یا کشوری باشد حمایت می کنیم حتی اگر پاکستان، چهارسال به مردم ما ظلم کردن و بیست سال انفجار و انتحار باید نابود شوند.

01/10/2025

ملت سرفراز افغانستان!

کشور ما در آستانۀ تحولات مهم و سرنوشت‌ساز قرار گرفته است. نشانه‌ها حاکی از آن است که بساط طالبان در حال برچیده شدن می‌باشد و امکان تغییرات بنیادی در نظام سیاسی کشور وجود دارد. در چنین شرایط حساس، مسؤولیت ملی و تاریخی هر افغان ایجاب می‌کند که با هوشیاری، اتحاد و احساس مسوولیت به استقبال آینده برویم.

نکات مهم و اساسی که باید مورد توجه قرار گیرد:

1. حفظ آرامش و وحدت ملی – هر نوع تفرقه‌افکنی قومی، زبانی و سمتی بزرگ‌ترین خطر در برابر آینده کشور است. تنها با همبستگی می‌توانیم ثبات را تأمین کنیم.

2. اماکن دولتی سرمایه ملی است – تمام ادارات، مکاتب، پوهنتون‌ها، شفاخانه‌ها، زیربناها و دارایی‌های عامه به ملت تعلق دارد. هموطنان عزیز مکلف‌اند این سرمایه‌ها را از چور و چپاول محفوظ نگه دارند و نگذارند بیت‌المال ضایع شود.

3. خودداری از تخریب و انتقام‌جویی – شرایط گذار نباید بهانه‌ای برای خشونت، ویرانی یا تسویه حساب‌های شخصی گردد. قانون و عدالت باید جایگزین انتقام شود.

4. آماده‌گی برای وضعیت‌های اضطراری – ذخیره مواد اولیه، دارو و وسایل ضروری برای روزهای احتمالی ناامنی و بی‌ثباتی لازم است.

5. حمایت از مردم بی‌بضاعت و آسیب‌پذیر – کمک به یکدیگر، خصوصاً زنان، کودکان، سالخوردگان و بی‌جا شدگان، یک وظیفه اسلامی و انسانی است.

6. نقش فعال در آینده سیاسی – مردم باید آماده باشند تا با اشتراک گسترده و آگاهانه در روندهای سیاسی آینده، نظامی عادلانه، ملی و مردمی را شکل دهند.

7. حفظ نظم عامه – همکاری با بزرگان قومی، علما و نهادهای محلی برای جلوگیری از هرج‌ومرج و ایجاد امنیت محلی بسیار ضروری است.

ملت عزیز! امروز بیش از هر زمان دیگر به خرد جمعی، اتحاد و هوشیاری نیازمندیم. افغانستان خانه مشترک همه ماست. بیایید دست در دست هم داده، از این مقطع تاریخی با سربلندی عبور کنیم و آینده‌ای روشن برای نسل‌های بعدی بسازیم.

د افغانستان ګرانو خلکو!

زموږ هېواد د مهمو او برخلیک ټاکونکو بدلونونو په درشل کې ولاړ دی. نښې ښيي چې د طالبانو بساط ټولېږي او د سیاسي نظام د بنسټیز بدلون امکان شته. په دې حساس حالت کې، د هر افغان ملي او تاریخي مسوولیت دی چې په هوښیارتیا، یووالي او احساس مسؤلیت راتلونکي ته هرکلی ووایي.

مهم ټکي چې باید په پام کې ونیول شي:
1. د ملي یووالي ساتنه – قومي، ژبني او سمتي تفرقه زموږ د هېواد راتلونکي ته ستر ګواښ دی.
2. دولتې ودانۍ د ولس شتمنۍ دي – ټول ادارات، ښوونځي، پوهنتونونه، روغتونونه او عامه شتمنۍ د ولس دي. د بیت‌المال له لوټ او چور څخه ځان وساتئ.
3. له ورانولو او انتقام اخیستنې ډډه وکړئ – قانون او عدالت باید د تاوتریخوالي ځای ونیسي.
4. د بیړني حالتونو لپاره تیار اوسئ – د خوړو، درملو او اړینو توکو ساتنه وکړئ.
5. له بېوزلو خلکو سره مرسته – د ښځو، ماشومانو، زاړه کسانو او بې‌ځایه شوو ملاتړ اسلامي او انساني وجیبه ده.
6. په راتلونکې سیاسي بهیر کې فعاله ونډه اخیستل – د عادلانه او ولسي نظام په جوړولو کې د ولس ګډون اړین دی.
7. د عام نظم ساتنه – له قومي مشرانو، علماوو او سیمه‌ییزو ادارو سره همکاري وکړئ تر څو له ګډوډۍ مخنیوی وشي.

ګرانو هېوادوالو! افغانستان زموږ ګډ کور دی. راځئ چې د یووالي په برکت د دې تاریخي پړاو نه په ویاړ تېر شو او د خپلو راتلونکو نسلونو لپاره روښانه راتلونکی جوړ کړو.

حمید سالنگی

01/10/2025

صبح از خواب بیدار شدم که در کامنت ها دو سه نفر فحش داده فهمیدم انترنت در افغانستان وصل گردیده است.

30/09/2025

چهارسال تمام مردم افغانستان زنجیر طالبان را بر گردن دیدند و سکوت کردند. زن و دختر و مادرشان هر روز تحقیر شدند، از ابتدایی‌ترین حق زندگی محروم شدند، اما مردم جز تماشاگر بودن کاری نکردند.

انترنت، این ابزار قدرت و فریاد، می‌توانست سلاحی در دست مردم باشد؛ می‌توانست آگاهی و اعتراض را شعله‌ور کند، می‌توانست صدای عدالت‌خواهی را به جهان برساند. اما چه شد؟ مردم آن را به میدان قوم‌پرستی، فحاشی، بی‌غیرتی و سرگرمی‌های پوچ تبدیل کردند. چهار سال به‌جای مبارزه و اتحاد، در تیک تاک، یوتیوب و فیس‌بوک مشغول ساختن خانواده‌های دلقک شدند، پکوره و بولانی و پره خرابات را سوژه کردند و حاجی‌سخا را قهرمان.

مردمی که از اینترنت برای مسخرگی و غفلت استفاده می‌کنند، شایسته داشتن آن نیستند. اگر آن روزها از اینترنت برای مقاومت استفاده می‌شد، امروز اینترنت‌شان قطع نمی‌شد و عزت و آزادی‌شان این‌گونه لگدمال نبود.

حقیقت تلخ این است: طالبان امروز اینترنت را بریدند، اما مردم سال‌ها پیش معنای آن را بریدند.

حمید سالنگی

30/09/2025

طالبان به کاخ سفید هشدار داده‌اند: اگر ترامپ فشار بیاورد، آن‌ها سرکوب را شدیدتر کرده و دوباره انفجارها و انتحاری‌ها را بر کودکان، زنان و مردان افغانستان روانه می‌سازند.

این یعنی یک ملت کامل به گروگان گرفته شده است. طالبان آشکارا با خون مردم باج‌گیری می‌کنند، خواسته‌های خود را بر جهان تحمیل می‌نمایند و هیچ ارزشی برای زندگی، اقتصاد و آینده مردم قائل نیستند. حتی قطع اینترنت و شبکه‌های مخابراتی نیز جزو همین فشارها است؛ راهی برای خاموش کردن صدای مردم و محدود کردن ارتباط آن‌ها با جهان، تا ابزار فشار و باج‌گیری موثرتر شود.

تکان‌دهنده است که در قرن بیست‌ویکم، جان میلیون‌ها انسان به ابزار معامله و چانه‌زنی سیاسی تبدیل شده است؛ گویی زندگی مردم افغانستان هیچ ارزشی ندارد جز آن‌که به‌عنوان سلاح فشار طالبان علیه جهان مصرف شود.

10/09/2025

شهید احمدشاه مسعود تنها یک نام نیست، یک تاریخ است؛ مردی که در اوج تاریکی، چون خورشید بر وطنش تابید. او قهرمان ملی و تکرارناشدنی افغانستان است؛ رهبری که جانش را فدای آزادی کرد و در برابر هر ظلم و تجاوز، کوه‌وار ایستاد. مسعود نماد غیرت، شهامت و عزت است؛ مکتبی جاوید که نسل‌ها از او الهام می‌گیرند. شهادتش پایان نبود، آغاز راهی بود که به روشنایی آزادی ختم خواهد شد. یاد او در دل‌ها جاوید است و نامش تا ابد بر تارک تاریخ خواهد درخشید.

Ahmad Shah Massoud is not just a name, he is a history; a man who, in the darkest of times, shone upon his homeland like the sun. He is the National Hero of Afghanistan and an unrepeatable figure in its history; a leader who sacrificed his life for freedom and stood like a mountain against every form of tyranny and invasion. Massoud is the symbol of honor, courage, and dignity; an eternal school of resistance from which generations continue to draw inspiration. His martyrdom was not an end, but the beginning of a path that leads to the light of freedom. His memory lives forever in our hearts, and his name will shine eternally upon the crown of history.

02/09/2025

الحاج میررحمان رحمانی با ابراز تأسف از زلزلهٔ هولناک در ولایت کنر ، جان‌باختن و زخمی‌شدن شمار زیادی از شهروندان کشور را دردناک خواند.
او ضمن تسلیت به خانواده‌های قربانیان و مردم رنجدیدهٔ کنر، برای شهدا رحمت، برای زخمی‌ها شفای عاجل و برای بازماندگان صبر جمیل آرزو کرد.

01/09/2025

زلزله افغانستان فقط دیوارها را فرو نریخت؛ حقیقت تلخ این است که زلزله اصلی طالبان‌اند که هر روز روح و جان ملت را ویران می‌کنند. طالبان این فاجعه را دستاویز کرده‌اند تا کاسه گدایی‌شان را به‌سوی جهان دراز کنند. ظاهرشان پر از اشک‌های دروغین است، اما باطن‌شان چیزی جز بلعیدن میلیاردها دالر کمک جهانی برای تمویل ماشین ترور، جهالت و سرکوب نیست.

تمویل‌کنندگان طالبان نیز از این فرصت سیاه استفاده می‌کنند. زیر نام «کمک‌های بشردوستانه» پول‌های کثیف خود را مستقیم به جیب طالبان می‌ریزند تا ترور ادامه یابد. تاجرانی مانند میرویس عزیزی دستگاه پول‌شویی‌شان را روشن کرده‌اند؛ به‌جای نجات مردم، خون ملت را می‌مکند و در جیب دشمنان وطن می‌ریزند. این خیانت از هر فاجعه‌ای دردناک‌تر است.

ننگ‌آورتر اینکه بسیاری از ویدیوها و تصاویر منتشرشده ساختۀ هوش مصنوعی است، آمار تلفات نیز عمداً چند برابر گزارش می‌شود تا احساسات جهانی را تحریک کنند. این سناریوی دروغین فقط یک هدف دارد: سیل دلارها را به سمت طالبان جاری ساختن. در حالی که مردم واقعیِ زلزله‌زده در زیر آوار فقر و گرسنگی جان می‌دهند، طالبان و شرکایش در کاخ‌هایشان پول می‌شمارند.

ملت افغانستان باید بداند طالبان و دلالان دین نماینده او نیستند. اگر از این خواب غفلت بیدار نشویم، هر روز فریب می‌خوریم، هر روز بازیچه دست دشمنان می‌شویم و هر روز بیشتر در ویرانی فرو می‌رویم.

The earthquake in Afghanistan did not only destroy walls; the bitter truth is that the real earthquake is the Taliban, who shatter the spirit and dignity of our nation every single day. The Taliban exploit this tragedy as a tool, stretching out their begging bowl to the world. Their faces are full of fake tears, but their hands are busy swallowing billions of dollars in aid—feeding their machine of terror, ignorance, and oppression.

The Taliban’s sponsors are also seizing this dark moment. Under the banner of “humanitarian aid,” they funnel dirty money straight into the Taliban’s pockets to keep the cycle of terror alive. Businessmen like Meroz Azizi have switched on their money-laundering machines—draining the blood of the Afghan people and handing it to the enemies of this nation. This betrayal is more painful than any natural disaster.

Even more disgraceful is the fact that many of the videos and images being circulated are AI-generated, while the death toll is deliberately inflated to manipulate global emotions. This false narrative has only one purpose: to flood the Taliban with international dollars. Meanwhile, the real earthquake victims are left to die under the rubble of poverty and hunger, as the Taliban and their partners count money in their palaces.

The Afghan people must understand: the Taliban and their so-called religious dealers are not our representatives. If we do not wake up from this deadly sleep of ignorance, we will remain deceived, remain the toys of our enemies, and watch our homeland sink deeper into ruins every single day.

31/08/2025

امرالله صالح، معاون اول پیشین ریاست جمهوری افغانستان، با وجود تمام نقدها و اختلاف نظرهایی که در عرصه سیاست افغانستان وجود دارد، هنوز به اشرف غنی احترام قائل است. دلیل اصلی این احترام نه صرفاً روابط شخصی، بلکه تجربه‌های مشترک در برابر فشارهای بیرونی و تهدیدهای منطقه‌ای، به ویژه از سوی پاکستان، می‌باشد.

پاکستان از آغاز جمهوریت تا سقوط آن، حضور صالح در کرسی معاونیت اول را خطری جدی برای منافع خود می‌دانست. صالح نه تنها یکی از صریح‌ترین و سرسخت‌ترین منتقدان سیاست‌های پاکستان بود، بلکه به صورت عملی شبکه‌های استخباراتی و تروریستی آن کشور را در افغانستان افشا و دنبال می‌کرد. او بارها با شجاعت از نقش آی‌اس‌آی در تجهیز و حمایت طالبان سخن گفت و همین صراحت زبان و روش مقابله‌جویانه‌اش، وی را به دشمن شماره یک پاکستان در کابل تبدیل کرده بود.

چنان‌که منابع مختلف اشاره کرده‌اند، پاکستان بارها تلاش کرد با فشارهای دیپلماتیک و استخباراتی، امرالله صالح را از صحنه قدرت کنار بزند. حتی پیشنهادهایی به اشرف غنی داده شد که در صورت حذف صالح، پاکستان حاضر است به بقای جمهوریت تن بدهد و حکومت مشترک با طالبان شکل بگیرد. اما غنی با وجود تمام ملاحظات سیاسی، این معامله را نپذیرفت. همین ایستادگی غنی در برابر خواست پاکستان، یکی از دلایل اصلی وفاداری و احترام امرالله صالح نسبت به او است؛ زیرا صالح می‌داند که غنی، حداقل در این مقطع حساس، حاضر نشد او را قربانی سازش با پاکستان کند.

از سوی دیگر، حملات مستقیم و خونین به صالح نیز نشان‌دهندۀ شدت خصومت پاکستان و شبکه‌های وابسته به آن بود. او چندین بار از سوءقصدهای مرگبار جان سالم به در برد که هر یک به نحوی با حلقات استخباراتی پاکستان مرتبط دانسته می‌شد. این حملات برای صالح پیام واضحی داشت: پاکستان هرگز حضور او را در رأس ساختار قدرت افغانستان تحمل نمی‌کرد.

به همین دلیل، نگاه صالح به غنی بیشتر از زاویۀ یک همراه در میدان فشارهای استخباراتی و سیاسی تعریف می‌شود تا یک رئیس جمهور عادی. صالح به خوبی می‌داند که اگر غنی به خواست پاکستان تن می‌داد، او سال‌ها پیش از صحنه سیاسی حذف می‌شد. همین موضوع است که امروز نیز باعث می‌شود امرالله صالح، در میان تمام نقدها، هنوز احترام ویژه‌ای به اشرف غنی داشته باشد.

در حقیقت، رابطۀ این دو سیاستمدار بخشی از روایت بزرگ‌تر افغانستان است؛ روایتی که نشان می‌دهد چگونه تقابل یک کشور با پاکستان، نه تنها به جنگ و ترور ختم شد، بلکه حتی سرنوشت جمهوریت را نیز رقم زد.

29/08/2025

امروز افغانستان در آتش فقر و بیکاری می‌سوزد؛ آتشی که طالبان با جهل، زن‌ستیزی و سیاست‌های ویرانگر خود هر روز شعله‌ورتر می‌سازند. نتیجه چه شده است؟ جامعه‌ای که در آن دختر برای یک کارت موبایل مجبور می‌شود بدن خود را به نمایش بگذارد؛ زن برای یک لقمه نان عزت و کرامتش را بفروشد؛ مرد جوان از بیکاری به اعتیاد و قاچاق کشیده شود؛ و خانواده‌ها از شرم و گرسنگی از هم بپاشند.

فقر و بیکاری فقط خالی بودن جیب نیست، فاجعه‌ای است که ایمان و اخلاق و ارزش‌های انسانی را می‌بلعد. وقتی شکم گرسنه باشد، دین به حراج می‌رود؛ وقتی کار و امید نباشد، نسل آینده به تباهی کشیده می‌شود. در کشوری که مکتب و دانشگاه به روی دختر بسته شود، روسپی‌گری، فساد، بی‌دینی، اعتیاد، خودکشی و جنایت بی‌وقفه رشد خواهد کرد. این همان «میراث حکومت‌داری اسلامی طالبان» است که امروز در کوچه و بازار دیده می‌شود.

طالبانی که ادعای غیرت و اسلام دارند، غیرت‌شان کجاست وقتی دختر افغان از گرسنگی مجبور است کرامتش را بفروشد؟ دین‌شان کجاست وقتی زنان را از تعلیم و کار محروم کرده‌اند و به همین دلیل تن‌فروشی، فساد و سقوط اخلاقی در جامعه بیداد می‌کند؟ این جهل، بمب ساعتی است که آینده‌ی افغانستان را منفجر خواهد کرد.

حکومت جاهلان طالب نه عزت آورده و نه اسلام، فقط فقر، گرسنگی و تحقیر نصیب مردم کرده است. ادامه‌ی این وضعیت به معنای نابودی کامل نسل آینده است؛ نسلی که یا بی‌سواد و گرسنه خواهد ماند، یا برای زنده ماندن عزت و شرف خود را خواهد فروخت.

27/08/2025

ما مهاجر نیستیم؛ ما پناهجو و پناهنده‌ایم

بسیاری‌ها در بیرون از افغانستان، از روی ناآگاهی یا ساده‌انگاری، مردم ما را مهاجر صدا می‌زنند. اما این واژه حقیقت ما را تحریف می‌کند. مهاجرت یعنی کوچیدن داوطلبانه برای کار، تجارت، تحصیل یا یک زندگی بهتر. کسی که مهاجر است، تصمیم می‌گیرد از خانه‌اش برود، اما همیشه می‌تواند بازگردد، چون در وطنش امنیت و آزادی باقی‌ست.

اما پناهندگی قصه‌ی دیگری دارد. پناهجو کسی است که از ترس مرگ، شکنجه، جنگ و سرکوب ناچار می‌شود خانه، خاک و حتی عزیزترین‌هایش را ترک کند. او انتخاب نمی‌کند، او مجبور می‌شود. ما مردم افغانستان، با تاریخ پر از جنگ، با نظام‌های سرکوبگر، با بی‌رحمی طالبان و با خاکی که زیر هر قدمش خون جاری‌ست، انتخاب نکردیم که برویم؛ بلکه جان‌مان ما را به کوچ واداشت.

پس ما مهاجر نیستیم که بخاطر رفاه یا آینده روشن‌تر رفته باشیم، ما پناهنده‌ایم که برای نفس کشیدن و زنده ماندن ناچار شدیم به سرزمین‌های دیگر پناه ببریم.

تفاوت این دو کلمه ساده نیست؛ یک دنیا معنا پشت آن خوابیده. مهاجر غربت را با امید می‌چشد، اما پناهنده غربت را با زخم و اندوه آغاز می‌کند. مهاجر بازگشت را در ذهن دارد، اما پناهنده در همان روز نخست می‌داند که شاید هیچ‌گاه نتواند به خانه‌ی اولش برگردد.

با این حال، همین زمین خدا گسترده است:
﴿أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِيهَا﴾ (نساء: 97)
اگر وطن تنگ شد و آزادی ربوده شد، خداوند وعده داده که در جای دیگر زمین می‌توان مأمن و زندگی نو یافت.

ما پناهجو هستیم، پناهنده‌ایم؛ اما شکسته و خاموش نیستیم. ما در دل غربت دوباره ساخته می‌شویم، دوباره می‌بالیم و دوباره ثابت می‌کنیم که افغانستان فقط یک جغرافیا نیست؛ افغانستان در قلب و وجود ما زنده است، هرجا که باشیم.

حمید سالنگی

حمید سالنگی

15/10/2025

01/10/2025

01/10/2025

30/09/2025

30/09/2025

10/09/2025

02/09/2025

01/09/2025

31/08/2025

29/08/2025

27/08/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Shortcuts

Share