23/07/2024
نزدیک به سه سال است که طبق فرمان و ایدئولوژی طالبان دروازه‌های مکاتب به روی دختران افغانستان بسته مانده است. به همین لحاظ، نیم از پیکر جامعه‌ی افغانستان از کاروان روشنایی محروم شدند.
زندگی دختران در افغانستان از آمدن طالبان به بعد شکل تکراری و یک نواخت را داشته، شب‌ها روز میشود و روزها نیز شکل دایمی خود را بدون کدام دغدغه‌ی مثبت ذهنی و فراگیری علم و دانش طی می‌کند. از این میان تنها گروه که از قافله‌ی علم عقب می‌ماند، دختران افغانستان است.
بر همین اساس، با درک شرایط تعلیمی دختران، سه تن از خانم‌های تحصیل کرده، در روستای در ولایت بامیان ابتکار کردند و ۴۰ نفر از دختران را که از تحصیل دور ماندن و اجازه رفتن به مکتب را ندارند، در یک خانه‌ی شخصی جمع کرده و زمینه‌ی آموزش را برای شان فراهم ساختند. در این برنامه، تمام مضامین ساینسی مکتب، آموزش کمپیوتر و آموزش زبان انگلیسی، توسط سه تن استاد خانم تدریس صورت می‌گیرد.
این تصميم را به خاطر گرفتند که بسیاری از دختران به خاطر ممنوعيت‌شان از تحصیل، دچار مشکلات روحی و روانی شده بودند، تا از این طريق، هم یادآوری دروس شاگردان صورت گیرد و هم از فشارهای روانی نجات یابد.
یکی از واقعیت‌های اتفاق افتاده برای یکی از شاگردان این قریه، در جریان بسته ماندن دروازه‌های مکتب‌ها، آن دختر خانم به خاطر فشار روانی اعصاب خود را به مدت دو هفته به‌طور کلی از دست داده بود و تمام معلومات از ذهن‌اش حذف شده بود و حتا اعضای فامیل خود را نمی‌شناخت؛ و آن دختر خانم، فعلاً از لحاظ فکری به حالت عادی خود برگشته است.
شاگردان این مرکز آموزشی به همکاری اساتید رضاکار، یک دور شش ماهه‌ی تحصیلی خود را تکمیل کرده و وارد دومین دور تعلیمی خود گردیده است.
اکثر شاگردان این مرکز آموزشی از فامیل‌های مستضعف اند و ما از اشخاص و نهادهای حامی تعلیم و تربیه صمیمانه تقاضامندیم که در جهت تهیه‌ی کتاب درسی، قرطاسیه، و دیگر لوازم مورد ضرورت، سهم داشته باشند.
و در آینده نیز پلان داریم که بیشتر توجه خود را بالای آموزش حرفه و هنر مانند: عکاسی، خیاطی، برنامه نویسی، آموزش زبان انگلیسی و آموزش کمپیوتر داشته باشیم، مشروط براین که نهادها و اشخاص خَیِّر با ما همکاری نمایید.
از همکار شما پیشاپیش سپاس‌مندیم.
