14/12/2024
فارغ از این که چه کسی تندروتر است و چه کسی معتدل‌تر، واقعیتی که دیگر حتا خود طالبان نیز سعی چندانی برای پوشاندنش نمی‌کنند این است که امیر و خلیفه بر سر سهمی که از قدرت در حکومت طالبان می‌خواهند با هم دیگر رقابت شدیدی دارند. امیر در سه سال گذشته سعی کرده موقعیت خود را به عنوان تنها مرجع اقتدار معنوی و سیاسی در میان طالبان تحکیم کند. برای این کار، او پیوسته از طالبان و حامیان‌شان خواسته است که اطاعت بی‌چون‌وچرا از او را محور اصلی وحدت در گروه طالبان قرار دهند و از نقد و پرسش در مورد کارنامه‌ی امیر بپرهیزند. خلیفه، سراج‌الدین حقانی، نیز در موارد گوناگون و بدون آن که اسمی از ملا هبت‌الله ببرد، از تلاش او برای مطرح کردن خود به عنوان یک پیامبر معاصر انتقاد کرده است. در تازه‌ترین مورد، سراج‌الدین حقانی گفته است که نمی‌داند ترور عمویش، خلیل‌الرحمان حقانی، کار چه کسی بوده است. این در حالی است سخنگویان طالبان ترور خلیل حقانی را کار خوارج یعنی داعش اعلام کرده‌اند. به نظر می‌رسد که اشاره‌ی حقانی به معلوم نبودن قاتلان عمویش، ریشه در فضای شک‌آلودی دارد که منازعه‌ی درونی قدرت میان او و رهبر طالبان ایجاد کرده است. گویی او علامت می‌دهد که حاضر نیست این گونه حذف‌ها و ترورها را فورا زیر عنوان «کارِ داعش است» بپذیرد.
