11/12/2025
“Kur flisja me shtypin italian ndjehesha vërtetë si i huaj. Nuk ishte një ndjenjë e mirë. Në debutimin tim në shtëpi, në sezonin tim të parë, ne humbëm nga Fiorentina. Më pyetën për ndeshjen. Unë i përgjigjem se për mendimin tim e kemi interpretuar gabim ndeshjen dhe menjëherë shpërtheu një skandal. Vetëm një i pandehur. Në të vërtetë, një fajtor: unë.
Thonë se isha mendjemadh, por e mbajta veten.
Këtu shkruajmë kaq shumë, marrim një marrëzi dhe e redaktojmë përtej besimit, për ditë të tëra.
Por nëse një lojtar guxon të vërë në dyshim taktikat e trajnerit, nuk bëhet fjalë për merita. Nuk hap një diskutim që mund të jetë edhe interesant. Ju thjesht e dënoni atë, menjëherë. E kuptova menjëherë se duhet të flas me ju, duke thënë sa më pak.
Atë ditë, trajner ishte Arrigo Sacchi.
Nuk ka pasur kurrë ndonjë ndjenjë mes meje dhe atij. Ai kurrë nuk më dha përshtypjen e të qenit i sinqertë në marrëdhëniet njerëzore. Ai kurrë nuk ishte i drejtpërdrejtë. Bënte zigzage. Kur ai nuk ishte i kënaqur me mënyrën se si ne stërviteshim, ai ia vinte veshin të rinjve, më të dobëtit, të cilët ndoshta po drejtonin grupin dhe jo ne.
Thonë se ai bëri historinë e futbollit, por lojtarët e tij e bënë atë. Se Milani ishte një nga skuadrat më të forta ndonjëherë. Ai kishte një pjesë të rëndësishme. Ai ishte i zoti në miqësinë me gazetarët, dinte të ndërtonte një imazh si një novator i madh.
Ai nuk shpiku asgjë. Moduli që përdori Milani nuk ishte as revolucionar dhe as sulmues. Ne kishim në fushë mbrojtës të jashtëzakonshëm.
Ajo që na bënte kaq shumë të fitonim ishte gjithmonë mbrojtja, për të cilën ai punonte shumë, përkundrazi i kushtonte pak kohë fazës sulmuese.
Një herë në dhomat e zhveshjes i thashë se ne fituam jo falë tij, por pavarësisht tij. Ai u mërzit aq shumë sa u largua pa thënë asgjë. Ndjeva se e kisha lënduar. Dhe nuk e meritonte. Një fyerje e kotë, për të cilën ende pendohem, edhe pse ka kaluar shumë kohë. Në planin personal, nuk kam probleme me të, e kujtoj me mall”.
🗣 pë ku flet edhe për ish trajnerin e tij