19/06/2025
Kur isha fëmijë, zemërohesha shpesh me babanë tim. Një natë, u kthye më herët se zakonisht në shtëpi dhe më tha:
- He mo...çfarë po bën, nuk po më përshëndet?
Nuk dukesh hiç i lumtur që po më sheh.
- Jo, jam zemëruar me ty.
- E pse kështu ?
- Sepse ti më thua gjithmonë gënjeshtra.
- Gënjeshtra?
- Po, kur të kërkova të vish e të më shohësh teksa luaja në kampionatin e shkollave më premtove dhe nuk erdhe. Më premtove se do të vish në ditëlindjen time dhe nuk erdhe, së paku nuk erdhe në kohë.
Më premtove se do të shkonim në plazh me xhaxhallarët, por asgjë. Shyqyr që shkuam së paku një javë më pas. Dhe shumë të tjera...ufffaaa, je një gënjeshtar.
Më mori në gjunjë dhe më tha:
-Duhet ta dish se sa herë që ta kam premtuar, doja ta mbaja premtimin por ishte thjesh puna që bëj që nuk ma mundësonte atë dreq kohe. Një shofer kamioni e di gjithmonë kur niset, por kurrë nuk e di se kur do kthehet.
-Po ndrysho punë atëherë, kështu që gjithmonë do jesh në shtëpi si baballarët e shokëve të mi.
- Po unë vetëm këtë punë di të bëj dhe pastaj ti kërkosh një shoferi kamioni të zbresë nga kamioni është si ti kërkosh një shqiponje të mos fluturojë më.
Pastaj shtoi:
-Puna ime është shumë e rëndësishme, duhet të dish që të gjitha biskotat ose frutat e tua të preferuara ose çfarëdo që ju nevojitet juve fëmijëve i keni falë nesh, shoferëve të kamionëve, transportit që ne bëjmë.
Më tha se sa e vështirë dhe kërkuese ishte puna e tij. Më tregoi të gjitha aventurat me të cilat ai përballej në rrugë, natën, ditën, në të ftohtë, në vapë, kur rrezikonte nga një plasje gome, nga të tjerë shoferë të papërgjegjshëm dhe shumë gjëra të tjera.
Që nga ajo ditë babai im më dukej ndryshe; në sytë e mi ai dukej si një hero, një person i veçantë.
Kështu që unë ia fala atij të gjitha gënjeshtrat.
Një mëngjes ai telefonoi mamin dhe i tha:
- Për drekë do jem në shtëpi, thuaji Arnaldos që i kam blerë gjithçka i nevojitet për shkollë.
Ishte 19 shtator, shkollat hapeshin më datë 20.
Pritëm, gjithçka ishte në tryezë.
E shtruar.
E pa prekur.
Pritëm edhe pak.
Në darkë na sollën në një qese plastike orën e tij dhe fletoret e mia, të lyera me gjak.
Kjo ishte gënjeshtra e tij e fundit.
Kanë kaluar shumë vite, tani jam rritur dhe jam madje dhe një shofer kamioni.
Eci në të njëjtët rrugë.
Të përshëndes atje lart baba, më mungon, nuk e paskam ditur sa e vështirë qenka të mbijetosh në këtë botë..😔
E huazuar
