26/08/2025
🇦🇱Sot është 115-vjetori i lindjes së Nënë Terezës🇦🇱
Anjezë Gonxhe Bojaxhiu lindi më 26 gusht 1910 në Shkup, asokohe qendra e Vilajetit të Kosovës në Perandorinë Osmane. Jetoi në vendlindje për tetëmbëdhjetë vjet, ajo u shpërngul në Irlandë dhe më pas në Indi, ku jetoi pjesën më të madhe të jetës së saj.
Nënë Tereza themeloi Misionarët e Bamirësisë, një kongregacion katolik, i cili në vitin 2012 kishte më shumë se 4,500 motra dhe ishte aktiv në 133 shtete. Ato ofronin strehim për njerëzit që ishin duke vdekur nga HIV/AIDS, lebra dhe tuberkulozi; ato ofronin ushqime, klinika të lëvizshme, programe këshilluese për fëmijët dhe familjet, jetimoret, dhe shkollat. Anëtarët duhet t’i përmbaheshin betimit të "dëlirësisë, varfërisë dhe bindjes", si dhe një kusht të katërt, për të dhënë "shërbime falas e me gjithë zemër për më të varfërit e të varfërve".
Nënë Tereza ishte një tregëtare e njohur. Ishte bashkpronare e një firme ndërtimi në Shkup. Kompania e saj bëri bashkëfinancimin e projektit për ndërtimin e teatrit të parë të Shkupit. Ajo mori pjesë në zhvillimin e linjës hekururodhe që e lidh Kosovën me Shkupin, projekt të cilin e kishte vetfinancuar.
Nënë Tereza tregonte cdo herë se ishte shumë krenare që familja e saj asnjëherë nuk e la dikë me dorë ose me zemër të zbrazët. Ajo vizitoi disa herë edhe Kosovën. Çdo kund u admirua për veprat e saj bamirëse.
Nënë Tereza është vlerësuar me çmimet dhe nderimet më të larta, duke përfshirë: më 1962 Çmimin e Paqes Ramon Magsaysay dhe 1979 Çmimin Nobel për Paqe.
Më 19 tetor 2003, ajo u lumturua dhe u quajt "Tereza e Bekuar e Kalkutës". Për t’u kanonizuar në shenjtore, asaj duhej t’i njihej një mrekulli e dytë, në bazë të rregullave të kishës katolike. Një mrekulli e dytë i është njohur nga Papa Françesku në dhjetor të vitit 2015, duke i hapur rrugën që ajo të shpallet e shenjt nga Kisha Katolike e Romës. Kanonizimi i saj është bërë më 4 shtator 2016, një ditë para 19-vjetorit të vdekjes së saj (5 Shtator), ku njihet edhe si dita e saj e festës.
Një figurë e diskutueshme si gjatë jetës dhe pas vdekjes së saj, Nënë Tereza u admirua gjerësisht nga shumë njerëz për veprat e saj bamirëse. Ajo u vlerësua dhe u kritikua për akuza të ndryshme, të tilla si për pikëpamjet e saj për abortin dhe kontracepsionin.
Ajo gjithashtu ka marrë kritika për kushtet e strehimit që ajo ofronte për ata që ishin buzë vdekjes.
Biografia e saj e autorizuar u shkrua nga Navin Chawla dhe u botua në 1992, ajo ka qenë subjekt i filmave dhe librave të tjerë. Më 6 Shtator 2017, Tereza dhe Shën Françesk Saver u emëruan bashkë-mbrojtës të Arqipeshkvisë Katolike Romake të Kalkutës.
🇦🇱Jeta e hershme e saj që në vogli!
Ajo u pagëzua në Shkup, një ditë pas lindjes.
Ajo më vonë e konsideroi 26 gushtin, ditën kur u pagëzua, "ditëlindjen e saj të vërtetë".
Ajo ishte fëmija më e vogël e Nikollës dhe Drande Bojaxhiu (Bernai).
Babai i saj, i cili ishte i përfshirë në politikën e komunitetit shqiptar në vilajetin e Kosovës, vdiq në vitin 1919 kur ajo ishte tetë vjeç.
Ai kishte lindur në Prizren por me prejardhje familjare ishte nga Fani i Mirditës dhe nëna e saj ishte nga një fshat afër Gjakovës.
Sipas një biografie të Joan Graff Clucas, Tereza u magjeps nga tregimet e jetës së misionarëve dhe shërbimit të tyre në Bengal që kur ishte e vogël; në moshën 12 vjeçare ajo ishte e bindur që duhet të angazhohej për jetën fetare.
Vendosmëria e saj u forcua më 15 gusht 1928 ndërsa lutej në faltoren e Medonnës së Zezë të Vitisë, ku shpesh shkonte në pelegrinazhe.
Nënë Teresa u largua nga shtëpia në vitin 1928 në moshën 18 vjeçare për t'u bashkuar me Motrat e Loretos në Loreto Abbey në Rathfarnham, Irlandë, për të mësuar anglisht me synimin për t'u bërë misionare; anglishtja gjithashtu ishte gjuha e folur e Motrave të Loretos në Indi.
Që atëhere ajo nuk i ka pa më nënën dhe motrën a saj.
Familja e saj jetoi në Shkup deri në vitin 1934, më pas u transferua në Tiranë.
Në Tiranë familja e saj, gjegjësisht nëna Dranja, motra Agja dhe vëllau Lazri jetuan në rrugën "Hajdar Hidi" 41 pranë katedrales katolike në rrugën e Kavajës në shtëpinë e Avni Zajmit.
Ajo arriti në Indi në vitin 1929 dhe filloi novatorin e saj në Darjeeling, në Himalajet e poshtme, këtu ajo mësoi bengalishten dhe dha mësim në Shkollën e Shën Terezës pranë manastirit të saj. Nënë Tereza mori Betimet fetare e saj të para më 24 maj 1931. Ajo zgjodhi të emërohej pas Terezes së Lisjës, shenjtore mbrojtëse të misionarëve; sepse një murgeshë në manastir kishte zgjedhur tashmë atë emër, Agnesa zgjodhi drejtshkrimin e saj në spanjisht (Teresa, shqip, Tereza.
Nënë Tereza mori Betimet solemne të saj më 14 maj 1937 ndërsa ishte mësuese në shkollën e manastirit Loreto në Entally, në Kalkutën Lindore. Ajo shërbeu atje për afro njëzet vjet dhe u emërua drejtoreshë e shkollës në vitin 1944. Megjithëse NënëTereza gëzonte mësimin në shkollë, ajo gjithnjë e më shumë shqetësohej nga varfëria që e rrethonte në Kalkutë.
Uria e Bengalit e 1943 solli mjerimin dhe vdekjen në qytet, dhe Dita e Veprimit të Drejtpërdrejtë në Gusht 1946 filloi një periudhë të dhunës myslimane-hindu
🇦🇱Misionarët e Bamirsisë.
Më 10 shtator 1946, Tereza përjetoi atë që ajo e përshkroi më vonë si "thirrje brenda thirrjes" kur udhëtoi me tren për në manastirin Loreto në Darjeeling nga Kalkuta për tërheqjen e saj vjetore. "Unë do të largohesha nga manastiri dhe t'i ndihmoja të varfërit ndërsa jetonim në mesin e tyre. Ishte një urdhër. Të dështosh do të ishte të prishësh besimin.
Joseph Langford më vonë shkroi, "Megjithëse askush nuk e dinte atë kohë, Motra Terezë sapo ishte bërë Nënë Tereza"
Ajo filloi punën misionare me të varfërit në 1948, duke zëvendësuar zakonin e saj tradicional Loreto me një sari të thjeshtë pambuku të bardhë me një kufi blu. Teresa adoptoi nënshtetësinë indiane, kaloi disa muaj në Patna për të marrë trajnim bazë mjekësor në Spitalin e Familjes së Shenjtë dhe u fut në lagjet e varfëra.
Ajo themeloi një shkollë në Motijhil, Kalkuta, para se të fillonte të kujdeset për të varfërit dhe të uriturit.
Në fillim të vitit 1949 Tereza u bashkua në përpjekjet e saj nga një grup i grave të reja, dhe ajo hodhi themelet për një bashkësi të re fetare duke ndihmuar "më të varfërit midis të varfërve".
Përpjekjet e saj shpejt tërhoqën vëmendjen e zyrtarëve indiane, përfshirë kryeministrin.
Nënë Teresa shkruajti në ditarin e saj se viti i saj i parë ishte i mbushur me vështirësi. Pa të ardhura, ajo lypte për ushqime dhe furnizime dhe përjetoi dyshim, vetminë dhe tundimin për t'u kthyer në komoditetin e jetës së manastirit gjatë këtyre muajve të hershëm:
Zoti ynë dëshiron që unë të jem një murgeshë e lirë e mbuluar me varfërinë e kryqit. Sot, mësova një mësim të mirë. Varfëria e të varfërve duhet të jetë aq e vështirë për ta. Ndërsa kërkoja një shtëpi, unë eca dhe eca derisa mu acaruan krahët dhe këmbët. Mendova se sa duhet të dhembin në trup dhe shpirt, duke kërkuar shtëpi, ushqim dhe shëndet. Pastaj, komoditeti i Loreto [ish-kongregacioni i saj] erdhi për të më tunduar. "Ju duhet të thoni vetëm fjalën dhe gjithçka që do të jetë përsëri e juaja", vazhdoi të thotë Tempter. ... Me zgjedhjen e lirë, Perëndia im, dhe nga dashuria për ju, unë dëshiroj të qëndroj dhe të bëj çfarëdo që të jetë vullneti juaj i Shenjtë në lidhje me mua.
Nuk e lëshova një lot të vetëm..
Misionarët e Bamirësisë në sari-të tradicionale.
Më 7 tetor 1950, Tereza mori lejen e Vatikanit për kongregacionin dioqezan, i cili do të bëhej Misionarët e Bamirësisë. Sipas fjalëve të saj, do të kujdesej për "të uriturit, të zhveshurit, të pastrehët, të gjymtuarit, të verbrit, lebrozët, për të gjithë ata njerëz që ndihen të padëshiruar, të pa dashur, të pa dashur për të gjithë shoqërinë, njerëz që janë bërë barrë për shoqërinë dhe janë të turpëruar nga të gjithë "
Në 1952, Tereza hapi bujtinë e saj të parë me ndihmën e zyrtarëve të Kalkutës. Ajo shndërroi një tempull Hindu të braktisur në Shtëpinë Kalighat për Vdekjen, falas për të varfërit, dhe e quajti atë Kalighat, Shtëpia e Zemrës së Pastër (Nirmal Hriday).
Ata që u sollën në shtëpi morën kujdes mjekësor dhe mundësinë për të vdekur me dinjitet në përputhje me besimin e tyre: Myslimanëve ju lexua Kuran, hindusët morën ujë nga Ganga dhe katolikët morën vajosje ekstreme.
“Një vdekje e bukur", tha Nënë Tereza, "është për njerëzit që kanë jetuar si kafshë të vdesin si engjëj - të dashur dhe të kërkuar".
Nirmal Hriday, bujtësi i Kalkutës së Nënë Terezës, në 2007.
Ajo hapi një bujtinë për ata me lebër, duke e quajtur atë Shanti Nagar, Qyteti i Paqes.
Misionarët e Bamirësisë krijuan klinika për shtrirjen e lebrozit në të gjithë Kalkutën, duke siguruar ilaçe, veshje dhe ushqim.
Misionarët e Bamirësisë morën një numër gjithnjë e më të madh të fëmijëve të pastrehë; në vitin 1955 Tereza hapi Nirmala Shishu Bhavan, Shtëpia e Fëmijëve të Zemrës së Papërlyer, si një strehë për jetimët dhe rininë e pastrehë.
Kongregacioni filloi të tërheqë rekrutë dhe dhurime, dhe deri në vitet 1960 ajo kishte hapur hotele, jetimore dhe shtëpi lebrike në të gjithë Indinë. Tereza pastaj zgjeroi kongregacionin jashtë vendit, duke hapur një shtëpi në Venezuelë në 1965 me pesë motra. Shtëpitë u ndoqën edhe në Itali, Romë, Tanzani dhe Austri në 1968, dhe gjatë viteve 1970 kongregacioni hapi shtëpi dhe fondacione në Shtetet e Bashkuara dhe dhjetëra vende në Azi, Afrikë dhe Evropë.
Misionarët e Vëllezërve të Bamirësisë u themeluan në vitin 1963, dhe një degë soditëse e Motrave ndoqi në 1976. Lay Katolikë dhe jo-Katolikë u regjistruan si Bashkëpunëtorët e Nënë Terezës, Bashkëpunëtorët e Sëmurë dhe Vuajtjeve, dhe Misionarët e Lay të Bamirësisë. Duke iu përgjigjur kërkesave të shumë priftërinjve, në 1981 Nënë Tereza themeloi Lëvizjen Corpus Krishti për Priftërinjtë dhe me Joseph Langford Misionarët e Etërve të Bamirësisë në 1984, për të kombinuar qëllimet profesionale të Misionarëve të Bamirësisë me burimet e priftërisë.
Deri në vitin 1997, kongregacioni 13 anëtarësh i Kalkutës ishte rritur në më shumë se 4000 motra që menaxhonin jetimore, strehimore të SIDA-ve dhe qendra bamirësie në të gjithë botën, duke u kujdesur për refugjatët, të verbrit, të paaftë, të moshuarit, alkoolistët, të varfërit dhe të pastrehët dhe viktimat e përmbytjeve, epidemive dhe krizë urie.
Deri në vitin 2007, Misionarët e Bamirësisë numëruan rreth 450 vëllezër dhe 5000 motra në të gjithë botën, duke operuar 600 misione, shkolla dhe strehimore në 120 vende.
🇦🇱Bamirësia ndërkombëtare.
Nënë Tereza tha: "Me anë të gjakut, unë jam Shqiptare, për nga nënshtetësia, një indiane, në anë të besimit, unë jam një murgeshë katolike. Sa i përket thirrjes sime, unë i përkas botës, për sai përket zemrës time, unë i përkas plotësisht zemrës së Jezusit. Ajo fliste rrjedhshëm pesë gjuhë - Bengalisht, Shqip, Serbisht, Anglisht dhe Hindi- ajo bëri udhëtime të rastit jashtë Indisë për arsye humanitare.
Në kulmin e Rrethimit të Beirutit në 1982, Tereza shpëtoi 37 fëmijë të bllokuar në një spital të linjës së përparme duke ndërmjetësuar një armëpushim të përkohshëm midis ushtrisë izraelite dhe guerileve palestinezë. E shoqëruar nga punëtorët e Kryqit të Kuq, ajo udhëtoi nëpër zonën e luftës për në spital për të evakuuar pacientët e rinj.
Kur Evropa Lindore përjetoi rritje të hapjes në fund të viteve 1980, Nënë Tereza i zgjeroi përpjekjet e saj drejt vendeve komuniste që kishin refuzuar Misionarët e Bamirësisë. Ajo filloi dhjetëra projekte, e pavendosur nga kritikat për qëndrimet e saj kundër abortit dhe divorcit: "Pavarësisht se kush thotë çfarë, duhet ta pranosh me një buzëqeshje dhe të bësh punën tënde". Ajo vizitoi Armeninë pas tërmetit të vitit 1988 dhe u takua me Nikolai Ryzhkov, Kryetar i Këshillit të Ministrave.
Nënë Tereza udhëtoi për të ndihmuar të uriturit në Etiopi, viktima të rrezatimit në hernernobil dhe viktimat e tërmetit në Armeni.
Në vitin 1991 ajo u kthye në Shqipëri për herë të parë, duke hapur një shtëpi të Misionarëve të Bamirësisë në Tiranë.
Deri në vitin 1996, Tereza ka operuar 517 misione në mbi 100 vende.
Misionarët Bamirësisë së saj të u rritën nga dymbëdhjetë në mijëra, duke u shërbyer "më të varfërve të të varfërve" në 450 qendra në të gjithë botën. Misionarët e parë të shtëpisë së bamirësisë në Shtetet e Bashkuara u krijuan në rajonin e South Bronx të New York City dhe me 1984 kongregacioni operoi 19 institucione në të gjithë vendin.
Përkeqësimi i shëndetit dhe vdekja, ajo pati një sulm në zemër në Romë në 1983 ndërsa ajo ishte duke vizituar Papën Gjon Pali II. Pas një sulmi të dytë në 1989, ajo mori një kardiak artificial. Në 1991, pas një periudhe pneumonie në Meksikë, ajo pati probleme shtesë të zemrës. Edhe pse Tereza ofroi të jepte dorëheqjen si kreu i Misionarëve të Bamirësisë, me një votim të fshehtë motrat e kongregacionit votuan që ajo të qëndronte dhe ajo ra dakord të vazhdonte.
Në Prill 1996 ajo ra, duke thyer kolarbonin e saj, dhe katër muaj më vonë ajo pati malarje dhe Infrakt në zemër. Edhe pse Nënë Tereza kishte kryer një operacion në zemër, shëndeti i saj ishte në rënie të qartë. Sipas Kryepeshkopit të Kalkutës Henry Sebastian D'Souza, ai urdhëroi një prift të kryente një ekzorcizëm (me lejen e saj) kur ajo u shtrua në spital për herë të parë me probleme kardiake, sepse ai mendonte se mund të ishte nën sulm nga djalli.
Më 13 Mars 1997 Nënë Tereza dha dorëheqjen si kreu i Misionarëve të Bamirësisë dhe ajo vdiq në 5 Shtator. Në kohën e vdekjes së saj, Misionarët e Bamirësisë kishin mbi 4,000 motra dhe një vëllazëri të lidhur me 300 anëtarë që operonin 610 misione në 123 vende të botës.
Këto përfshijnë strehimin dhe shtëpitë për personat me HIV/AIDS, lebrozën dhe tuberkulozin, programet e këshillimit për fëmijë dhe familje, jetimore dhe shkolla. Misionarët e Bamirësisë u ndihmuan nga bashkëpuntorët që numëruan mbi një milion deri në vitet 1990.
Nënë Tereza u shtrua në një repart në një arkivol të hapur në Shën Thomas, Kalkuta, për një javë para funeralit të saj. Asaj ju bë një funeral shtetëror nga qeveria indiane në shenjë mirënjohjeje për shërbimin e saj për të varfërit e të gjitha feve në vend.
I ndihmuar nga pesë priftërinj, Sekretari i Kardinal i Shtetit Angelo Sodano, përfaqësuesi i Papës, kreu ritet e fundit.
Vdekja e Nënë Terezës hidhëroi komunitetet laike dhe fetare. Kryeministri i Pakistanit Nawaz Sharif e quajti atë "një individ të rrallë dhe unik, e cila jetoi gjatë për qëllime më të larta. Përkushtimi i saj gjatë gjithë jetës për kujdesin e të varfërve, të sëmurëve dhe të pafavorshëmve ishte një nga shembujt më të lartë të shërbimit për njerëzimin.
Sipas ish Sekretarit të Përgjithshëm të U. N. Javier Pérez de Cuéllar, "Ajo është Kombet e Bashkuara. Ajo është paqe në botë" marrë nga wikipedia!
Falënderojmë Artisten e Fanit të Mirditës znj Angjelina Nikolli për vargjet dedikuar Nënë Terezës.
“Mirënjohje nga ”
