23/09/2025
Ikja e përlotshme e një monumenti qytetarie: cila ishte brenga e madhe e Kristo Kaurit?
Trishtim jo lehtë i kapërcyeshëm është ai mbi ikjen nga kjo jetë të Kristo Kaurit, një prej emrave të shquar të jetës qytetare sarandiote, një njeri që mishëronte virtytet e larta dhe dashurinë plot afsh për qytetin.
Dy dhimbje ngërthehen te ikja e Kristo Kaurit: e para, ajo e natyrshmja për ikjen e një njeriu të mirë dhe njëherësh një modeli qytetarie; e dyta, humbja e shansit që kishte Saranda për të përfituar prej gjenialitetit të tij profesional.
Me Kristo Kaurin, ky qytet kishte mundësinë e artë që të bëhej kryeqyteti i gjelbërimit, por nuk e lanë. Vendimmarrësit lokalë, në vend që ta shfrytëzonin si aset, t’i vilnin idetë, t’ja përqafonin vizionin që kishte për një Sarandë ku natyra, me më të bukurën e saj të prevalonte mbi betonin e ndërtimet dramësjellëse për qytetin, e lanë në hije, u treguan shpinëkthyer, duke ia shtuar dhe më shumë brengën që e mundonte: qytetin e zhvokur nga e bukura.
Ajo që mbetet këtej e tutje, është më e pakta emërtimi i lulishtes “Miqësia” në qendër të qytetit me emrin e tij, sigurisht, pasi t’i jetë dhënë një titull i lartë nderues pas vdekjes.
Por jo në gjendjen aktuale ku ndodhet lulishtja, katandisur për turp; në një lulishtje me tjetër pamje, siç ai do e kishte sajuar nëse do i ish besuar.
Zoti të pastë nën mëshirën e Tij, Kristo Kauri!
