09/09/2025
Tre muaj dhimbje, pritje dhe ankth i pambarim. Familja Ndreshaj nga Torovica e Lezhës vijon ende të kërkojë të vërtetën për fatin e Lekë Ndreshajt, babait të katër fëmijëve, që u zhduk më 9 qershor, ditën kur shkoi në një ceremoni mortore në Malësi të Madhe dhe nuk u kthye më. Humbja e tij pa gjurmë ka mbetur një plagë e hapur jo vetëm për familjen, por për mbarë komunitetin. Sot, djali i tij Gëzimi ndan publikisht dhimbjen dhe ankthin e zemrës me këtë mesazh prekës për babain e humbur.
⸻
Statusi i plotë i Gëzim Leka Ndreshaj:
Humbja pa kthim …
Sot mbushen plot tre muaj që një familje kërkon kryefamiljarin,fëmijët kërkojnë prindin Duakagjini kërkon të birin dhe Torovica kërkon bashkëfshatarin e vet.
Leka ,babai i katër fëmijëve,gjysh i disa nipave e mbsave ,nip në Brashtë - Shosh*t , ashtu si pothuajse shumica e prindërve në Shqipëri ,jetonte prej vitesh vetëm me bashkkëshorten,Katrinën ,mbasi fëmijët i kishte në emigrim jashtë vendit.
Lekë Ndreshaj me banim në Torovicë të Lezhës ,me origjinë nga Nënmavriqi i Shalës në -Dukagjin ka dalë nga shtëpia me datën 09.qershor të këtij viti ,për të marrë pjesë në ceremoninë mortore të mikut të tij në Malësi të Madhe dhe prej asaj dite nuk u bë ma i gjallë ,nuk u kthye ma pranë familjes e të afërmëve të tij. Leka nuk u ndie mirë gjatë qëndrimit në varrim të mikut të tij dhe kërkoi ndihmë ta çonin në shtëpi,kur nuk gjeti një person ta shoqëronte ,vendosi të largohet vetë ,flitet se është parë dukë kërkuar automjet drejt Shkodrës ,por e vërteta mbeti në errësirë prej tre muajsh. Me mall e lot në sy , familja e shqetësuar kërkuan dhe vazhdojnë të kërkojnë ,duke dhënë kushtrim anembanë vendit , në të gjitha mediat , në Malësi të Madhe , në Duakgjin dhe anembanë Shqipërisë , por kërkimet nuk kanë dhënë asnjë rezultat.
Shumë aluduan duke dhënë informacine të rreme ,duke ngritur shpresa mbi dhimbje e të tjerë heshtën të shqetësuar ,mbasi e vërteta rezulton e hidhur pa asnjë përgjigje .
U mblodhën fëmijë,të afërm ,shokë ,miq e dashamirë ,pasi Leka kishte aq shumë,por më kot .
Djali i tij Gëzimi mes lotësh për humbjen e të atit , rrefeu zemrën e tij në emision duke ofruar një shumë të madhe parash , veç ta gjente babanë e ta kishte përsëri pranë , por çdo përpjekje rezultoi e kotë . Sot në këtë familje ka pllakosut dhimbja së bashku me misterin e humbjes së një burri ,një babai,një kryefamiljari,një vëllai ,një shoku,një bashkëfshatari,një miku e një kumare .
Dhimbja dhe shqetësimi për Lekën ka kaluar kufinjtë e familjes dhe të afërmëve ,ajo dhimbje ka pllakosur anembanë komunitetit ,secili banor i fshatit Torovicë jeton me shqetësimin e humbjes së mistershme e tij,pasi Leka si një person shumë i dashur gëzonte respektin e të gjithëve .
Ka tre muaj që familjarët i kanë sytë nga dera ,në pritje të shfaqjes së njeriut të zemrës ,për t’i dhënë fund kësaj ëndërre të ligë ,kësaj nate të zezë , këtij lajmi të kobshëm .
Kur vajza erdhi nga kurbeti duket se lot lëshuan edhe muret e shtëpisë ,ajo e kërkonte babin ,zemra e saj ndihej bosh ,pasi e donte me gjithë shpirt , lotët e saj nuk patën të ndalur duke depërtuar ndër kujtimet e tij ,duke parë dhomën ,rrobat e fotot e të atit në mur , ajo nuk mund ta besojë se i ati nuk kthehet .
Ai nuk ishte i sëmurë ,ai nuk u shua në aksident ,ai nuk vdiq në krevat,ai iku e nuk u kthye ma…
Ku është vallë babai ? Ku u zhduk ? Kush e pa ? A mos e humbi dheu ? A mban kjo tokë një person që e di realitetin e këtij misteri ? Këto ,e tjera pyetje i mundojnë familjarët çdo ditë .Ata nuk e kanë harruar dhe kurrë s’mund ta harrojnë , por thjesht po mësohen me realietin e hidhur …askujt s’i pati borxh dhe kurrë s’e meritoi këtë të zi fat…
Besoj se ka një zot që i di të gjitha përgjigjet e këtyre pytjeve dhe herët a vonë do e nxjerrë në dritë të vërteten sidoqoftë ajo .Ka një zot që do ja prishë gjumin atij që mund të hedhë dritë mbi realitetin e një ditë do dalë të thotë:”Po unë e di …”! Nëse ka ndodhur diçka aksidentale , le të na tregojë ,ne jemi njeëz, e mbi të tjera jemi dukagjinas , ne dimë të falim me burrëri , por jemi hakamrrës nga padrejtësitë.
Ndoshta është e dhimbshme ,por ne duam një varr ,ku të mblidhemi ,të qajmë e të vajtojmë sipas zakonit. Një foto e një emër mbi mermer, ta dime se Leka ,prehet i qetë diku mes lulesh shumëngjyrëshe, sjellë nga fëmijë ,nipa e mbesa ashtu siç e meritonte.
Në çdo ditë të jetës, kur dielli lind dhe perëndon pa dhënë përgjigje, shpirti ynë që kemi humbur të dashurin e zemrës sonë jeton në një pasiguri të pafundme.Kemi humbur mëngjesin dhe tretur në errësirën e nje nate të gjatë pambarim …
Shpirtin na plagosin pyetjet që vinë si një mollë e helmuar: ”Ku është ? A do kthehet ? Deri kur do presim ?
Për familjen, secili moment kalon me një njësoj ankthi . Shtrati i tij është bosh. Fotoja e tij qëndron në mur, por është më shumë një kujtim që digjet çdo ditë, si një flakë që nuk mund ta shuash kurrë. Kujtimet e tij janë anembanë ; në shtëpi, në bahçe, në rrugë , gjithkund ku këmba e tij shkeli në jetë .
Shpresa është ajo që vdes e fundit në jetë, jemi akoma më shpresë , se dikush do na thotë të vërtetën . Ne besojmë në zot dhe zoti do e thojë të vërtetën , heret a vonë .
Përditë po presim një telefonatë që di të vërtetën dhe sytë na rrinë nga dera ,me shpresë…