16/08/2025
Për më shumë se një vit, bota e kishte lënë të vdekur.
Por më 30 janar 2014, në një plazh të largët të Paqësorit, u shfaq një figurë e panjohur: zbathur, me mjekër të gjatë, lëkurë të djegur nga dielli dhe pamjen e dikujt që kishte parë të paimagjinueshmen.
Ishte José Salvador Alvarenga, dhe ai sapo kishte shkruar një nga faqet më të pabesueshme në historinë e mbijetesës: 438 ditë në det të hapur.
E gjitha filloi në nëntor 2012.
Alvarenga ishte larguar nga Meksika me një varkë të vogël shtatë metra për një udhëtim të thjeshtë peshkimi.
Pastaj stuhia.
Valë gjigante, motori jashtë funksionit, radioja e heshtur.
Ai dhe ndihmësi i tij i ri e gjetën veten në mëshirën e oqeanit, pa një kurs, pa ndihmë.
Ditët u shndërruan në javë, javët në muaj.
Djali nuk mundi ta duronte mundimin e urisë dhe dëshpërimit dhe vdiq.
José mbeti vetëm.
Jeta e tij varej nga ajo që deti zgjidhte t'i ofronte: peshk të gjallë të kapur me duar të zhveshura, zogj, breshka, disa pika uji shiu të kapura në fluturim.
Çdo ditë ishte një betejë kundër të ftohtit, vapës, vetmisë dhe frikës së çmendurisë.
Megjithatë, për 438 ditë, ai zgjodhi të rezistonte.
Derisa oqeani, pothuajse i lodhur duke e mbajtur rob, e shtyu drejt Ishujve Marshall, mbi 10,000 kilometra nga pika e tij e fillimit.
Atje, i rraskapitur dhe në mosbesim, ai shkeli përsëri në tokë të thatë.
Gjallë.
Kundër të gjitha parashikimeve.
Mjekët dhe oqeanografët e kanë konfirmuar mrekullinë: e tija është një nga mbijetesat më të gjata në det të regjistruara ndonjëherë.
Por më shumë sesa një bëmë fizike, ishte një betejë shpirti.
Sepse José Salvador Alvarenga nuk e sfidoi vdekjen vetëm një herë: ai e bëri atë çdo ditë.
Dhe çdo ditë... ai fitoi.
🌊 Forca nuk ka të bëjë me të mos rënë kurrë. Bëhet fjalë për të qëndruar mbi ujë kur deti përpiqet të të gëlltisë.
Përkthyer nga Albar