14/06/2025
E SHTUNA POETIKE
PETRIT RUKA
Te Botimet “ADA” nuk mund të mungojnë miqtë të shtunave. Këtë javë vjen për ju në rubrikën “E SHTUNA POETIKE” njeriu i mrekullueshem, miku im, i revistës Obelisk dhe i shtëpise botuese ADA poeti i njohur PETRIT RUKA që tashmë nuk është më midis nesh.
Petrit Ruka (1954-2021) Lindur në Tepelenë më 21.08.1954. Ka kryer studimet e larta për Gjuhë Letërsi Shqipe dhe studimet pasunuversitare pёr dramaturgji filmike, Akademia e Arteve të Bukura, Tiranё 1985 – 1986. Ka punuar si pedagog nё Shkollёn e Mesme tё Pёrgjthshme, Tepelenё.1976 - 1984. Skenarist dhe regjisor. Kinostudio “Shqipёria e Re” dhe Alba Film Studio.Tiranё.1986 – 1996. Drejtor nё Teatrin Kombëtar të Fëmijëve. Tiranё 2000 – 2000. Kryetar i Qëndrës Kombëtare Kinematografike Shqiptare 2000 – 2005, 2007 – 2008 Pedagog i jashtëm, Universiteti i Arteve, Dega e Regjisë së Filmit.
Ka botuar:
1. “ Rinia ime” vёllim, poezi, 1978.
2. “ Atdheu fillon tek zemrat” vёllim, poezi 1983
3. “ Mirupafshim, hënë e vendlindjes!” vёllim, poezi, 1990
4. “ Vërtitu, Kokë e prerë!” vёllim, poezi, 2000.
5. “ Në zemër bie shi...” vёllim, poezi, 2003
6. “Shtatë mijë shirat e mi” poezi të zgjedhura, 2008
7. “Kalorësi mbi det“ esse monografike për Kadri Roshin 2009
8. “Iso dashurie“ Ars Poetika & Petrit Ruka, poezi e zgjedhur 2015
9. “Nëntë vjet e nëntë ditë“ Poemë baladeske, 2015
Ka realizuar me shume se 40 vepra kinematografike si skenarist dhe regjisor.
Si skenarist: filma artistik. Vepra tё ekranizuara:
1. “Eja” 1986, skenari pёr film artistik, regjisor Piro Milkani.
2. “Njё i tretё “ 1987, skenar pёr film artistik, met. i shkurtёr, regjisor F.Koçi.
3. “Lumi qё nuk shteron” 1988, skenar pёr film artistik, regjisor Fatmir Koçi.
4. “Njё djalё dhe njё vajzё” 1989. skenar, film artis, regjisor I. Muça. K. Mitro.
5. “Vazhdojmё me Bethovenin” 1995 skenar pёr film artistik, regjia S. Pecani
Filma dokumentarë.
1. “Shembja e idhujve” 1994 skenar pёr film dokumentar, regjisor K. Gjonaj.
2. “Tё burgosurit e galerisё” 1994, sken pёr film dok, regjisor S.Kumbaro
3. “Nёnё Tereza” 1999, skenar pёr film dokumentar, regjisor K. Gjonaj.
4. “ Butrinti i gjallë” 1996 skenar pёr film dokumentar, regjisor P. Ruka
5. “Në fillim ishte Ademi” skenar pёr film dokumentar, regjisor P. Ruka.
6. “Braktisja e Madhe” skenar pёr film dokumentar, regjisor P. Ruka.
7. “Qyteti mbi gur” 2002 skenar pёr film dokumentar, regjisor Eli Bici.
8. “Qyteti mbi naftё” 2003 skenar pёr film dokument, regjisor P. Dervishi.
9. “Nënë Tereza” 2004 skenar pёr film dokumentar, regjisor K. Gjoni.
10. “Drama Fadil Paçrami“ 2006 skenar pёr film dokument, regjisor N.Ajazi.
11. ’’Atdheu lind nga tё rёnёt’’ 2006 skenar pёr film dokum, regjia Esat Ibro.
12. “Kur vriteshin poetët” 2007 skenar për film dokumentar. Regjia N.Ajazi.
13. “Poet i ekranit” skenar për film dokumentar. regjia P. Ruka.
14 “Aleksandër Moisiu“ skenar për film dokumentar. regjia N. Ajazi.
15. “Unë jam Ismail Qemali“ skenar për film dokum. regjia Viktor Gjika.
Filma vizatimorë.
1. “I vdekuri i gjallё” 1993, skenar pёr film vizatimor, regjia Albert Malltezi.
(shpallur skenari mё i mirё i filmit nё Fest e 10 kombёtar tё Filmit shqiptar.)
2. “Ekuilibёr” 1994 skenar pёr film vizatimor, regjia Albert Malltezi.
3. “Nёntё vjet e nёntё ditё” 2001, skenar pёr film vizatim, regjia Artur Dauti.
Si regjisor ka realizuar: (skenari dhe regjia)
1 “Njëqind për qind” 1994 film artistik, skenar e regji P. Ruka, A. Minarolli.
2. “Plumbi prej plasteline” 1995 film art, s kenar e regji P. Ruka, A. Minarolli.
3. “Butrinti i gjallë” 1998. dok. për Kadri Roshin, skenari e regjia Petrit Ruka.
4. “Në fillim ishte Ademi” 1999 dok. për A, Jasharin, skenar e regji P. Ruka.
5 “Braktisja e Madhe” 2001 dok për emigrimin. skenari e regjia Petrit Ruka.
6. “Kapedani i këngëve”, 2005 dok. poetit Maliq Lila. S kenar e regji P. Ruka.
7. “Amanet Labërinë” 2006. Dok. për Enver Guga. skenari e regjia P. Ruka.
8. “Me varrin hapur” 2006 dok për L. Mërkurin. skenar e regji P. Ruka.
9. “Bolenë, trimja Bolenë” 2007 dok. skenari e regjia Petrit Ruka.
10. “Aulona Folk Inernacinal Festival“ I 2009 dok. skenar e regji P. Ruka.
11. “Folk Inernacinal Festival“ II film dok. S kenari e regjia Petrit Ruka.
12. “Folk Inernacinal Festival“ III film dokument. skenari e regjia Petrit Ruka.
13. “Poeti i ekranit, Viktor Gjika” 2009 film dok. skenari e regjia Petrit Ruka.
14. “Homerët e filmit ballkanik“ - vëllezërit Manaqi. dok. sken e regji P/ Ruka.
15. “100 vjet me Himnin e Flamurit“ film dokum. skenari e regjia P. Ruka.
16. “Flamurmbajtësi i Vatrës“ film dokumentar. skenari e regjia P. Ruka.
17. “Syri i Shqiponjës“ film dokumentar. skenari e regjia. Petrit Ruka.
18. “Buzët tek kënga...“ dok për poetin Agim Shehu. skenar regji. P. Ruka.
Të tjera:
1. Anëtarë i disa bordeve artistikë në RTSH. QKK dhe institucione të tjera.
2. Pjesëmarrës në disa Koferenca Kombëtare e Ndërkombët, për Kinematog,
3. Autor i një sërë shkrimesh në shtypin letrar, reportazhe, ese, artikuj për kulturën e kinematografinë.
ÇMIME LETRARE DHE FILMIKE
Çmimi libri më i mirë poetik i vitit 1983 me vëllimin “Atdheu fillon tek zemrat”
Disa cmime të para dhe të dyta për cikle poetik në shtypin letrar në gazetën “Drita” dhe “Nëntori” në vitet 1980- 1990
Çmimi i parë për skenarin e filmit “I vdekuri i gjallë” në Festivalin e 10-të Kombëtar Kinematografik 1993
Çmimi i parë për kameran në filmin artistik “Plumbi prej plasteline” në Festivalin Kombëtar Kinematografik 1995
Çmimi “Dokumentari më i mirë i Jubileut 2012” për filmin dokumentar “Kryekënga e Kombit” viti 2012
Çmimi i Akademisë KULT për dokumentarin më të mirë të viti 2012 për filmin “Kryekënga e Kombit” viti 2013
Çmimin poeti më i mirë i viti 2013 nga Fondacioni letrar “Harpa” Fier.
Çmimi i parë poetik në Manifestimin poetik të Pejës, 2015
TITUJ
Skenarist, akorduar nga Kinostudio “ Shqipëria e Re” në vitin 1988
Regjisor i filmit, akorduar nga Kinostudio “ Shqipëria e Re” në vitin 1995
MJESHTËR I MADH, akorduar nga Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Bujar Nishani me dekretin nr, 9371, Tiranë, më 18 dhjetor 2015.
me motivimin e mëposhtëm:“për krijimtarinë e tij letrare dhe kinematografike, si poet, skenarist, shkrim-tar e publicist i shquar”
ATDHEU U S**T, ANKANDI U MBYLL"
Atdheu u s**t, ankandi u mbyll,
Të gjithë e dimë, po lajm nuk ka,
Miliona letra me vlerë votimi,
Tani do të bëhen thasë me para…
U vumë në radhë si mijëra dele,
Kopen e ujqërve e zgjodhëm sërish,
Dhe shpresën e re në mijëra blegërima
E mblodhën Ata në vatha partish.
Në vend të zinxhirëve - karta krediti,
Skllevër të lirë, me bukë e makina,
Për ankthin miliona tableta kimike
Nën bluzat firmato, zemra me vrima.
Në mbrëmje ziftin e shpirtit të plasur
Ekranet me ngjyra e bëjmë limonadë,
Të dyja palët numurojmë çdo mbrëmje
Ne parainfarktet, dhe ata… paratë.
Atdheu u s**t, ankandi mbaroi,
Këtej rrjedh vreri, andej veç gaz,
I huaj po ndjehem çdo orë, këtu,
Po s’kam më fuqi, as për maraz.
Unë kam fuqi veç për këtë këngë,
Me të cilën ata do qeshin me lot,
Do thonë; “…po ky si s’vuri pak mend
Poet i mirë, po mbeti idiot…”
TOKË BALLKANIKE
Po kthehem nëpër qelqin e një nate europiane,
Pasagjerë të huaj, nga hëna të trullosur,
Avioni është i qetë përmbi det lundron
Si një shishe e flakur me njerëz të taposur.
Dhe ja befas shkundet, i dridhen llamarinat,
Një epilepsi metalike që gjakun ta shkumon,
Udhëtarët të tromaksur pyesin në të gjitha gjuhët;
Ç’ndodhi, ku jemi? Dhe asnjeri nuk kupton.
Qetësohuni, ju lutem, njofton piloti, stuardesat,
Aparatet janë të qeta, kurrkund avari,
Udhëtoj për herë të parë, në fizikë jam profan,
Po jam i vetmi në avion që misterin e di...
Veç s’kam si t'ua them, o zot, si t'ua them,
Që sapo hymë mbi tokën e hidhur ballkanike,
Që aty poshtë vazhdon prodhimi i dramave
Dhe radiumi i tyre jep këtë dridhje kozmike.
NË ZEMËR BIE SHI
Në male bie shi, në fusha ka mjegull,
Ti pret agimin në këmbë tek dritarja.
Ku do shkosh sot, me kë do e pish kafen (?)
O zot, sa e gjatë është dita përpara…
Që tani je i lodhur, po të harrosh ke ngé,
Do ta gjesh dhe për sot një gënjeshtër të re.
Në koridor këpucët janë të ftohta, të presin,
Dy arkivole të zinj që hipin e zbresin(!)
Në zemër bie shi, në tru ke mjegull,
-Mjaft, de! Nisu!...
-Të nisem?…-Në rregull !…
dimër, 1997
KËNGË PËR GRUAN
-Zh-
Grua ma ke nxirë jetën dhe jetën ta kam nxirë,
Jemi sharë në dritë dhe jemi puthur në errësirë,
Kemi vendosur të ndahemi dhe kemi thënë; e po mirë!
Dhe prapë jemi puthur ashtu si për lamtumirë.
Kemi gënjyer njeri-tjetrin, kemi bërtitur s'të dua,
Kemi pështyrë mbi proverbin që qënkeshim mish e thua,
Kemi mburrur kontratat që bëjnë në Amerikë.
Kemi thënë njëmijë herë; u mbush kupa dhe pikë.
Pastaj jemi përqafuar ; “e po unë isha në gjumë “
Jam futur në mishin tënd siç futet në shkretëtirë një lumë,
Jemi sëmurur dhe fshehurazi i jemi lutur qiellit,
Na është holluar shpirti nga frika si fija e perit.
Dhe prapë jemi zënë sa janë tundur tepsitë,
Kemi ndarë dyshekun me vijë, (ah, vijë e florinjtë,)
Po në errësirë kufirin e kemi shkelur si barbarë
Me dredhi ballkanike që as O.K.B-ëja s'ka parë.
Grua, ma ke nxirë jetën dhe jetën ta kam nxirë,
Ma ke pirë gjithë vrerin dhe helmin ta kam pirë,
Po ja që s'bëjmë dot pa këtë helm të mallkuar
Mos pushofsh kurrë, moj luftë dhe qofsh e bekuar!
MARRAMENDJE
Në rrugët bosh unë iki kuturu,
Nuk kam ku të mbytem këtë mbrëmje pa paqe,
Me kë ta pi kafen, nuk njoh asnjeri,
Tek-tuk ndonjë qen, po qentë nuk pinë kafe.
Ky muzg del sot nga mëngët e mia,
Periferia bosh, e denjë për vetvrasjen,
Dhe ndodh tek vërtitem që shoh vetveten
Tek vjen përballë…O zot, po pataksem…
Të zbres në qytet?! Atje prapë s’je askushi,
Si çdo i papunë, me borxhe, pa miq,
Askush se kthen kokën, je krejt i padukshëm
Ah, s’p***a më tmerr kur mbetesh veç shpirt.
Të paktën këtu në një psallm deliri
Shpallem shef i pluhurave që era vërtit,
Dhe në e pafsha veten prapë në një kthesë
S’kam turp t’i bërtas; më prit, o Petrit!
Në rrugët bosh zë e ndjek vetveten,
Nuk kam ku të shkoj këtë mbrëmje pa paqe,
Rrjedh muzgu i zi nga mëngët e mia,
Tek-tuk ndonjë qen, po qentë nuk pinë kafe…
Tiranë, 1995
KËNGA E KUAJVE TË URITUR
- imazh i vjetër -
Në perëndim të diellit i pashë kuajtë e uritur,
Harruar në vathë, pa zot, të braktisur...
Tre kuaj të bardhë, jo s'ishin të bardhë,
Një blanë dëshpërimi e kishin në ballë,
Një klithmë livadhesh e kishin tek sytë,
Tek flegrat nervoze ish klithma e dytë,
Të tretë s'u pashë, veç në e kishin në shpirt…
Në perëndim të diellit i pashë, or i pashë,
Më kalë se ata... unë ika i lashë,
Ika dhe kokën se ktheva nga pas,
As këmbët nuk pata fuqi të përplas,
Veç natën, në fshat, në majë të një mali,
E shfryva këtë këngë si një hingëllimë prej kali.
1985 –1990
ËNDRRA PËR KËMBËT
Në ëndërr pashë këmbët e mia që ecnin
Një fushe të gjerë plot gurë dhe baltra,
Të çmendura krejt vraponin e ngecnin
Njëra ish zbathur, më duket e djathta.
Iknin a s’iknin si këmbë të ndërkryera,
Ku shkonin vallë me aq babëzi,
Tundnin mbi vete kërcinjtë e thyera
Zot, sa të lumtura në atë palo dalldi...
U lutesha nga mbrapa e ato po më tallnin,
Kërcenin përreth një valle zulush,
Kishin ndot nga toka dhe rrinin në ajër
Sikur toka e tërë të ishte shtruar me prush.
Mbase merrnin hak që shpëtuan nga unë
Se jetën ua kam nxirë, unë pronari barbar,
Mbase iknin fatzezat me helmin në thonj
Para meje të futeshin drejt e në varr...
Iknin a s’iknin dhe fshiheshin ngado,
Kuptohet, ulok, unë nga mbrapa s’u vajta,
O këmbë të urryera për çfarë merrnit hak,
Njëra ish zbathur, më duket e djathta...
GJEOGRAFI PËR NËNËN
Pas këtyre maleve, nënë e dashur, nënë e dashur,
Janë qytetet tona të tharta, të etura për dritë,
Janë fushat e varfra dhe vreshtat tanë pleq
Dhe fshatrat e vetmuar azmatikë...
Pas maleve, nënë, janë rrugët tona pluhurake,
Që rrokullisin dhimbje muzeale ngjyrë ngri,
Dhe shelgjet e shpresave që i thyen era vjeshtake
Me nuse-plaka dhe burra që pikojnë mërzi.
Më tej detet e thinjur nga vetmia pellazgjike,
Janë varret pa lule me dhé të rënkuar,
Djemtë e hollë që dhëndërrohen me rroba hua,
Dhe nuset me fëmijë që ende s’janë martuar.
Jane kishat tona të lashta që i bëmë depo lufte,
Dhe shkollat me mësues të pështyrë nga fati,
Poetë si unë që u është veremosur kënga
Që kanë vdekur prej kohësh, po s’tregojnë nga inati.
Pas këtyre maleve, nënë, jemi ti edhe unë
Të përsëritur barbarisht në miljona emra,
A flemë, nënoke, aq helm sa duhet e mora,
Nënë, shpëtova dhe sot, s'më dhemb dhe aq zemra.
Tepelenë, 1987
TRI PLAKA TË ZEZA TË FUTURA NË SHI
-vegim i përjetshëm-
Tri plaka të zeza të futura në shi,
Nxitojnë përmes fushës me qiellin përbri.
Tri lëmshe të zeza si në një vizatim primitiv
Ecin si në filmat multiplikativ.
Ku shkojnë poshtë muzgut këto tri plaka,
Pikë për pikë si në të moçmet balada.
Drejt qiellit, natës...a ku po shkojnë,
Tri hieroglife kineze që s'dimë t’i lexojmë.
Tri plaka shqiptare të taposura në shi
T’i nxirrja prej shiut... Ah, të kisha mundësi.
Shkurt, 1989
SHKRINTE BORA ME RËNKIME
- Asaj-
O moj çmendje e bekuar, thikë e ëmbël, pa harrim,
Nëpër borën dy pëllëmbë…në një natë të Jugut tim,
Qysh i mbushe trupat tanë plot e plot me ura zjarri
Dhe na shtrive lakuriq mbi çarçafët prej acari.
Si skulptor-e - turpëruar bora merrte masën tënde,
Shkrinte nëpër kofshë e ije, nëpër vithet gjysma hëne,
Po për ne ajo s’qe borë, qe sheqer që hidhte zoti,
Të qet’sonte përrenj gjaku të tërbuar atij moti.
Shkriu bora me rënkime gjersa doli toka poshtë ,
Përmbi kryq të trupit tënd unë Krishti pa një gozhdë,
Krisht i moshës njëzet vjeç, me një Bibël kuturu,
Ngjisja malet e Sinait, - ata ishin gjinjtë e tu.
O moj çmendje e bekuar, bëhu prapë e gjallë për mua,
Po bie borë prej njëzet vjetësh, më ka hyrë gjer në thua,
Më kanë mbetur ca kongjij nëpër prush të burrërisë,
Një përrua gjaku qan tek një breg i dashurisë…
NE VENDIN TIM
Në vendin tim ka dymijë vjet
Që vazhdojmë Luftën,
Për të pushuar Luftën
Me Luftë,
Kur na e vonojnë të tjerët e shpikim vetë
E gatuajmë si bukë.
Në tokën time teatër tragjedish,
Të gjithë janë njëkohësisht
Dramaturgë dhe aktorë.
Shikues nuk ka, nuk ka suflerë,
Nuk ka regjisorë.
Në dheun tim ka dymijë vjet
Që edhe korbat po bëhen të bardhë,
U thinjën, u zbardhën dhe korbat e gjorë
Prej tmerrit
Prej çfarë?!
Në dheun tim të varfër sa vdekja
Lulëzon përditë
Industria e varreve.
Dhe gratë gjithmonë veç shtatzëna
Për lëndë të parë të hakmarrjeve.
Në truallin tim të moçëm sa ajri
Kemi njëzet shekuj
Që kërkojmë Shtëpinë e Fatit.
Dhe ndoshta kjo na bëri të hidhur
Sa gusha e gjarpërit.
Megjithatë në vendin tim
Ku s'ka suflerë dhe spektatorë,
Ka nje vend të perëndishëm
Ka një Mekë
Që quhet Vlorë...
1989 - mars 1991
Ç’BËME ASHTU, O ZOT I MADH...
rrëfim për…
Ç’bëmë ashtu, o Zot i Madh,
Atë natë tek klasë e tetë,
Përmbi hartën e Ballkanit
Prishe vajzërinë e shkretë.
Ç’bëmë ashtu, o qiell i madh,
Pranë gjolit mbi Janinë,
Dy mësues të çmendur fshati
Ç’e përgjakën gjithë Greqinë.
Gjithë lumenjtë e katër dete
Poshtë kofshëve morën flakë,
Që nga Trojë e vajzërisë
Ti u ktheve në Itakë.
Njëri gji përmbi Bosfor,
Si xhamisë Sulejmanie,
Shtatëqind herë i putha pragun
Pa kuran e pa tespije.
Tjetrit - kishë pëmbi Lubjanë,
I këndoja psallme murgu,
E shkallmoja si kambanë
Me gishtrinjtë si maja sfurku.
Përmbi tokën paqerremë,
Që mban emrin- helm Ballkan,
Nën dy kryqet tanë prej mishi
Një nga një kufinjtë ranë.
Ç’bëmë ashtu, o Zot i Madh,
Pranë gjolit mbi Janine,
Dy mësues të varfër fshati
Ç'e përgjakën gjithë Greqinë…
KËNGA E ANËS
Kushtuar A. J ….
Na ish pjekur Ana lart në degë si ftua
Mu në mes të lagjes bënte batërdi,
Djemtë e asaj kohe bashkë me mua
Janë me vrimë në zemër dhe tani…
Ana kur u poq si një vile rrush,
Gjinjtë e saj në rrugë ne na piqnin sytë,
Burrave ua mbushte shtratin plot me prush,
Grave - me shushunja gjer në grykë.
Ana ndrronte stinët me një cep fustani
Dhe të fuste drithmat në korrik.
Djemtë agjëronin si Muhamet Kurani
Burrat shanin gratë…"gjella është pa kripë!"
Kur i shkonte Anës era nëpër kofshë
Mbapa bar-i njomë bëhej shkrumb,
Po të kapte syr-i saj të kapte gjarpri,
Vdekja është si mjalti nga një plumb,
Ana kalbi gjumin, gjumi vate, shkoi,
Ajrin e rralloi me supe, me qerpikë,
Pleqtë ndrronin ujin, ujin e çdo kroi
Djemtë u bënë të gjithë si azmatikë.
Na ish pjekur Ana si një shegë a ftua
Mu në mes të lagjes bënte batërdi,
Djemtë e asaj kohe bashkë me mua
Janë me vrimë në zemër dhe tani…
1988
POETËT
Poetët-njerëz të ligj, shtetet gjithmonë i shajnë,
Sillen me ta si me gratë, zihen dhe i ndajnë,
Pastaj prapë u bëjnë këngë, për ta zënë dhe qajnë,
U bëjnë ndere prej skllavi, mbi supe i mbajnë.
Poetët janë njerëz të marrë, mos u besoni shumë,
U bëjnë magji njerëzve, grinden se s’kanë gjumë
Grinden me veten si me një hasëm të vjetër,
Rrojnë si mos më keq; me dëshpërim dhe letër.
Përbuzin qeveritë, përbuzin paratë,
Ngrenë tempuj për vdekjen, ngrenë tempuj për gratë.
Bëhen shok me djallin, shok me një pjergull,
Pinë raki me fantazmat, bëjnë flamuj me mjegull,
Poetët janë të çmendur e kanë kokën të çarë,
Nëpër muret e burgjeve të ndërtuara me fjalë.
Janë njerëz të dehur, pështyjnë zotin vetë,
Sikur zoti qënka një copë redaktor i shkretë.
Poetët si poetët…t'i kuptosh?!…E kotë…
Po se mos vetë e dinë se ç'janë në këtë botë….
NE VEND TE HYRJES
Une nuk ta them dot se kur dhe ku,
Ne cilin cast te jetes apo ne cilin vend,
Por me vjen keq per jeten tende, Vella,
Nese nuk ke qare dot asnjehere
Per Atdheun tend...
IKJE
U mplak blerimi dhe tek plepi i fundit,
U mbushen me myshk ne ije perrejte,
E ftohta e diteve po u ngjitet tek skajet,
Ashtu si romatizma qe ngjitet tek pleqte.
Si grua e bukur qe mbushi te dyzetat,
Shkoi me ne fund dhe stina e arte,
Si qiriri i shkrire i Pashkes se madhe,
Zemra ime e lodhur rri e renkon mbi karte...
1989
NE ZEMER BIE SHI
Ne male bie shi, ne fusha ka mjegull,
Ti pret agimin ne kembe, tek dritarja.
Ku do te shkosh sot, me ke do te pish kafene(?)
O zot , sa e gjate eshte dita perpara...
Qe tani je i lodhur, por te harrosh ke ngè,
Do ta gjesh edhe per sot nje genjeshter te re.
Ne koridor kepucet jane te ftohta, te presin,
Dy arkivole te zinj qe hypin e zbresin(!)
Ne zemer bie shi, ne tru ke mjergull,
Mjaf de! nisu!
-Te nisem?....-Ne rregull!...
dimer 97
