What are the opening hours?

Monday 09:00 - 16:30 Tuesday 09:00 - 16:30 Wednesday 09:00 - 16:30 Thursday 09:00 - 16:30 Friday 09:00 - 16:30 Saturday 09:00 - 15:00

Botimet ADA

Home
Albania
Tirana
Botimet ADA

Publishing house since 1999 Botimet e librave me tarifat më të ulta ndër botuesit e kryeqytetit. Perveç kësaj ne përkujdesemi në popullarizimin e librit tuaj.

Ballafaqohuni me çmimet reale të botimeve të shtëpive të tjera botuese dhe te jeni te sigurte se tek "ADA" do të delni me perfitim.Konkurence dhe sfidë njëkohsisht. Me çmimin e botimit të dy librave tek ata mund të botoni 3 libra tek ne. Botimi i ciklit prezantues apo pjesë nga proza, bashkë me frontespicin e librin në faqet e revistës "Obelisk" për të gjitha librat e botuar tek ne.Mbi të gjitha k

ualitet i lartë dhe çmime të arsyeshme. Ju mund ti dërgoni librat tuaj në linjë elektronike via-Internet dhe ti paguani lehtësisht nëpermjet llogarisë sonë bankare. Çdo veprim financiar zyrtarisht i garantuar.Shtëpia botuese ADA që nxjerr revisten është e gatshme të botojë librin tuaj me një çmim të arsyeshëm dhe konkurues, madje mund të themi me të ulta se shtëpitë e tjera botuese. Kualiteti është i lartë dhe i garantuar, kopertinat me ngjyra dhe të plastifikuara. Për informacione me te hollësishme për botime:Botimet"ADA"Rr. Mihal Grameno Pall.32 Ap.7 Tiranë telefononi: +355 68 2219 016

16/12/2025

Në treg numri më i fundit i revistës OBELISK
Materiale interesante.
Lexim të këndshëm!

Obelisk 293
Organ i Shtëpisë Botuese”ADA”
www.botimetada.com
Periodike letraro-artistike
Viti XVII-të i botimit - Nr.293
DHJETOR 2025
Del në datë 15 të çdo muaji.

Rregjistruar në ISSN
International Centre 45
rue de Turbigo, 75003 PARIS
FRANCE
ISSN: 2225-7896

Adresa e redaksisë:
Rruga : Mihal Grameno Pall.32 Ap.7 Tiranë
cel: +355 68 221 9016
e-mail: [email protected]

Revistën “Obelisk” mund ta gjeni në libraritë kryesore në Shqipëri
(me çmim 150 lekë).

“Obelisk” mund ta lexoni edhe në internet në adresën:
www.botimetada.com

Abonimet Europë: 1 vit - 25 euro+pp,
Amerikë: 1 vit - 30 usd+pp.

Për çdo vërejtje, sugjerim apo bashkëpunim kontaktoni në
e-mail: [email protected]

Nr. llog. B.K.T
Lekë: 515001834
IBAN – AL0220511650001834VAIDALLA
Shtypet në shtypshkronjën
e Shtëpisë Botuese “ADA”

Tiranë 2025
Tirazhi: 250 copë

HIERARKIA E AUTORËVE NË LETËRSI
Në universin e letërsisë, hierarkia e autorëve nuk është një strukturë e ngrirë në mermer, por një sistem i gjallë, i lëvizshëm, që riformësohet me çdo brez lexuesish dhe me çdo ndryshim të ndjeshmërisë estetike. Nëse arti është hapësira ku fjala bëhet frymë, hierarkia është mënyra si kjo frymë shpërndahet, pranohet dhe ngrihet në piedestalet e kujtesës kolektive.
Në shkallën e parë ndodhet autori i ri, i cili sapo ka filluar të ndërtojë dialogun e tij me lexuesin. Ky autor, ende i papeshë në sistemin e vlerësimit publik, lëviz midis pasionit dhe kërkimit, midis zbulimit të vetes dhe ndërtimit të teknikës. Hierarkia e vendos këtu jo për ta nënvleftësuar, por për të treguar se letërsia është proces: askush nuk ngjitet njësoj në majë pa kaluar së pari nëpër dritëhijet e fillimit.

Në një nivel më lart ngrihen autorët e konsoliduar – krijuesit që kanë kapërcyer fazën e provës dhe që kanë formuar një identitet të qartë letrar. Vepra e tyre njihet, komentohet, diskutohet. Nuk janë më emra të rinj, por as figura të pandryshueshme; janë autorët që përballen çdo ditë me sfidën e ruajtjes së cilësisë dhe me nevojën për të mos u kthyer në përsëritës të vetvetes.
Në kreshtën e hierarkisë qëndrojnë autorët kanonikë – ata që kanë arritur të tejkalojnë pragun e kohës dhe të ndikojnë më gjerë sesa një brez i vetëm. Këta nuk janë thjesht shkrimtarë: janë rrëfimtarët e botës, krijuesit e sistemeve të mendimit, të cilët kanë zgjatur kufijtë e gjuhës dhe të imagjinatës.

Kanonikët nuk shpallen me votë; ata formohen ngadalë, përmes leximit të gjatë, analizës kritike dhe qëndrueshmërisë estetike. Çdo kulturë i ka të vetët dhe i ruan si pasuri të identitetit të saj. Herë-herë kjo hierarki sfidohet nga perspektiva të reja kritike, nga letërsia e margjinalizuar, nga zëra që kanë qenë jashtë vëmendjes për arsye historike apo shoqërore. Prandaj, kanoni nuk është dogmë – është proces rishikimi.
Letërsia ndryshon ritëm kur ndryshon vetë lexuesi. Një autor i madh i një epoke mund të ketë më pak ndikim në tjetrën; një zë i harruar mund të rikthehet pas dekadash, duke marrë papritur vlerësimin që dikur iu mohua. Kjo lëvizje e brendshme e hierarkisë është shenjë e shëndetit të letërsisë: ajo nuk mbyllet në vetvete, por rishikon përherë atë çka quhet e rëndësishme.

Koha është kritiku më i drejtë, por edhe më i pamëshirshëm. Ajo provon jo vetëm bukurinë e një teksti, por edhe qëndrueshmërinë e tij etike, universalen që mbart, dimensionin e tij njerëzor.
Asnjë hierarki nuk mund të ekzistojë pa praninë e lexuesit. Kritikët ndërtuan teori, studiuesit analizuan struktura, por lexuesit – të heshtur, të shumëllojshëm, të paparashikueshëm – janë ata që vendosin cilët autorë do të mbeten dhe cilët do të zbehen. Leximi është akt votimi, i përditshëm dhe i natyrshëm. Çdo lexues, me ndjeshmërinë e vet, e zgjeron ose e zvogëlon territorin e një autori.
Hierarkia e autorëve nuk është thjesht një rend që dikush e vendos e të tjerët e pranojnë. Ajo është një hartë e përhershme që rikonfigurohet nga koha, nga risitë estetike, nga nevojat shpirtërore të shoqërisë dhe nga guximi i vetë shkrimtarëve. Në këtë hartë, çdo zë kërkon vendin e tij, dhe çdo brez tjetër e rithotë pyetjen themelore: Kush e meriton të mbetet?

Në fund, letërsia nuk është një garë – është një traditë që vazhdon të ndërtohet mbi kontributin e secilit autor, pavarësisht pozicionit që koha i cakton në hierarki.

15/12/2025

… Ka fjalë që nuk thuhen me zë, por jetojnë brenda nesh si strehë nga shiu i jetës. Ka ndjenja që nuk kërkojnë bujë, por vetëm një vend ku të prehen në qetësi.
Ky libër është pikërisht ai vend - një strehë për fjalët, për mendimet, për ndjesitë që nuk kërkuan leje për të lindur, por që u desh të rriteshin me kujdes.
Në këto faqe, do të gjeni poezi që vijnë nga thellësia e shpirtit: për nënën, atdheun, detin, fëmijërinë, kurbetin që dhemb etj. Do të gjeni ese që ndalen për të menduar për jetën, librat, kujtimet dhe gjithçka që e bën njeriun të ndalojë për pak.
Do të takoni edhe thënie, tek të cilat jam munduar që secili prej jush të gjejë veten.
Kjo është një udhë e shkruar me kujdes, por jo për t’u zbukuruar. Është për ata që dinë të lexojnë me ndjenjë, jo vetëm me sy.
Mirë se erdhe në strehën time të fjalës. Uroj ta gjesh dhe ti veten diku, mes vargjeve që pa zë…
Këto janë fjalët e një vajze 13 vjaçare në librin e saj të parë me poezi dhe ese. Dhe unë si botues I uroj Rebekës suksese në rrugën e vështirë e të bukur të librit!

Autor: Rebeka Ternova
Titulli: Në strehën e fjalës
Redaktore: Elvira Prengzi

Përgatiti për botim: Roland Lushi
Formati: 14cm x 20cm
Të gjitha të drejtat i takojnë autores

Botimet ADA
Shtëpia Botuese “ADA”
Adresa: Rr. Mihal Grameno Nr.32 Tiranë
Cel: 068 22 190 16
Tiranë, dhjetor 2025

Shtypur në shtypshkronjën e shtëpisë botuese ADA

CIP Katalogimi në botim BK Tiranë
Ternova, Rebeka
Në strehën e fjalës : poezi & ese /
Rebeka Ternova ; red. Elvira Prengzi.Tiranë : Ada, 2025.
48 f. : me il. ; 20 cm.
ISBN: 978-9928-95-049-9
1.Letërsia shqipe 2.Letërsia për fëmijë 3.Poezia 4.Ese
821.18 -93 -1
821.18 -93 -4

13/12/2025

Poezitë e Platin Rrapit mbartin një shpirt të ndjeshëm, të sinqertë dhe të drejtpërdrejtë, me një frymë lirike që lind natyrshëm nga përvoja jetësore, malli, dashuria për Zotin, për nënën, për atdheun dhe për njeriun. Ai shkruan me zemër, pa pretendime të mëdha formale, por me dëshirën për të shprehur atë që ndien. Kjo i jep poezive një ton njerëzor e prekës, shpeshherë të njohur për lexuesin, si një rrëfim që mund ta ketë përjetuar secili.

Autor: PLATIN RRAPI
Titulli: Përjetime

Përgatiti për botim: Roland Lushi
Formati: 13.5x20cm
Të gjitha të drejtat i takojnë autorit
ISBN: 978-9928-95-048-2

Botimet ADA
Shtëpia Botuese “ADA”
Adresa: Rr. Mihal Grameno Nr.32 Tiranë
Cel: 068 22 190 16
Tiranë, dhjetor 2025

Shtypur në shtypshkronjën e shtëpisë botuese ADA

CIP Katalogimi në botim BK Tiranë
Rrapi, Platin
Përjetime : poezi / Platin Rrapi.
- Tiranë : Ada, 2025.
160 f. ; 20 cm.
ISBN: 978-9928-95-048-2
1.Letërsia shqipe 2.Poezia
821.18 -1

ZËRI ZOTIT

Në çdo sfidë që kam pas në jetë,
Nga lart një zë i ëmbël më ka fol qetë.

Nuk e kam parë por thjeshtë e kam n'di,
E kam dit që është Zoti me zërin e tij.

Siç ndodhet pranë prindi për fëmijën e tij,
Zoti më ka thënë jam kudo me ty.

Kur dallgët janë përplas në brigjet e mia,
Prej dorës së Zotit ka pushu stuhia.

Sa herë kam ndjerë thatësirë në shpirt,
Zoti ka ditur shpirtin me ma vadit’.

Sa herë jeta fortuna mua më solli,
Zoti para meje mburojë më doli.

Pra si dje, sot, ashtu edhe neser,
Vetem tek Zoti e mbaj shpresën.

Me Zotin gjithçka filloi, e do mbaroi,
Lum ai/ajo që shumë Zotit i besoi.

09/12/2025

Një tjetër libër me prozë poetike dhe poezi vjen nga poetja Migel Flor nën logon e shtëpisë botuese ADA

Autor: Migel Flor
Titulli: Vajza që kalëroi diellin
Redaktor: Prof. Dr. Agim Sallmani

Përgatiti për botim: Roland Lushi
Formati: 13.5x20cm
Të gjitha të drejtat i takojnë autores
ISBN: 978-9928-95-047-5
Botimet ADA
Shtëpia Botuese “ADA”
Adresa: Rr. Mihal Grameno Nr.32 Tiranë
Cel: 068 22 190 16
Tiranë, dhjetor 2025

CIP Katalogimi në botim BK Tiranë
Flor, Migel
Vajza që kalëroi diellin : poezi & prozë / Migel Flor ; red. Agim Sallmani.
- Tiranë : Ada, 2025.
216 f. ; 20 cm.
ISBN: 978-9928-95-047-5
1.Letërsia shqipe 2.Poezia 3.Proza
821.18 -1
821.18 -3

Analizë kritike letrare mbi veprën e
poetes -Migel Flor

(Libri: “Vajza që kalëroi Diellin”)

Vepra “Vajza që kalëroi Diellin” e poetes Laura Laura-Migel Flor paraqet një univers të pasur shpirtëror dhe estetik, ku proza poetike dhe poezia ndërthuren për të krijuar një rrëfim unik mbi guximin, lirinë dhe përballjen me sfidat e jetës. Qysh në prologun e librit, autorka vendos një ton të fuqishëm, duke shfaqur protagonistën si simbol të një shpirtit që refuzon të qëndrojë në hije dhe kërkon të jetojë me intensitet dhe vetëdije të plotë.

Stili dhe forma letrare

Stili i Laura Laura-Migel Flor është kryesisht prozë poetike, ku ritmi narrativ ndërthuret me muzikalitetin e gjuhës poetike. Teksti është i ngarkuar me metafora dhe kontraste, duke e bërë lexuesin të ndjejë lëvizjen e brendshme të protagonistës. Përdorimi i figurave të stilit si personifikimi i dritës dhe flakës, simbolika e Diellit dhe elementëve natyrorë, krijon një dimension emocional dhe shpirtëror të thellë. P.sh., vargu “kam qarë me zjarr dhe kam buzëqeshur me hije” lidh dhimbjen me gëzimin dhe thekson aftësinë e shpirtit për të rilindur pas çdo përvoje.

Teksti është i pasuruar me kontraste të fuqishme, si flakë dhe dritë, hije dhe shpresë, që reflektojnë tensionet dhe dualitetet e jetës. Kjo teknikë i jep lexuesit mundësinë të përjetojë brenda tekstit përplasje të fuqishme emocionale dhe të kuptojë thellësinë shpirtërore të protagonistës.

Tematika

“Vajza që kalëroi Diellin” eksploron temat e lirisë personale, guximit, vetëdijes dhe përballjes me dhimbjen. Protagonistja nuk ndjek rrugën e zakonshme; ajo guxon të prekë zjarrin dhe të kthejë dhimbjen në një mësim dhe rilindje shpirtërore. Një tjetër dimension i veprës është perceptimi i shoqërisë, ku protagonistja përballet me gjykime, indiferencë dhe paragjykime, por nuk e lejon këtë të ndalojë rrugëtimin e saj. Mesazhi kryesor është i qartë: jeta nuk matet me miratimin e të tjerëve, por me aftësinë për të jetuar dhe për të njohur veten në mënyrë autentike.

Poezia dhe proza

Në këtë libër, poezia e Laura Laura-Migel Flor është reflektuese dhe simbolike, duke përdorur elemente natyrore si Dielli, flaka, deti dhe reliket e arta për të shprehur emocione dhe përvoja universale. Ajo e kthen dhimbjen në një gjuhë të bukur dhe të fuqishme, duke e bërë lexuesin pjesë të rrëfimit shpirtëror.

Prozat janë të ngarkuara me motivim dhe introspektivë, duke ruajtur elementët poetikë në gjuhë dhe ritëm. Fragmentet prozore kanë strukturë të lirë, shpesh pa ndarje kapitullore të qarta, duke reflektuar rrjedhën e mendimeve dhe emocioneve. Teksti i fton lexuesin të përjetoje rrugëtimin e protagonistës si një eksperiencë personale dhe shpirtërore.

Qasje filozofike dhe shpirtërore

Një nga dimensionet më të rëndësishme të librit është thellësia shpirtërore dhe filozofike. Autorka përdor rrëfimet dhe poezitë për të medituar mbi jetën, dhimbjen, forcën dhe dashurinë. Ajo sugjeron se dhimbja dhe sfidat janë pjesë integrale e jetës dhe se përballimi i tyre e bën shpirtin të lirë dhe të fuqishëm. Mesazhet e librit janë frymëzuese dhe ofrojnë udhëzime për lexuesin për të gjetur dritën dhe forcën brenda vetes.

Ndikimi mbi lexuesin

Libri “Vajza që kalëroi Diellin” ka një ndikim motivues dhe reflektues. Ai fton lexuesin të guxojë, të sfidojë kufizimet personale dhe të kultivojë një qasje aktive ndaj jetës. Teksti krijon një lidhje intime mes autores dhe lexuesit, ku rrëfimi shpirtëror shndërrohet në një përvojë personale të secilit që e lexon.

Vlerësim kritik

Nga një këndvështrim kritik, vepra tregon vizion të qartë letrar, stil të pasur dhe figuracion të fuqishëm. Ajo dallon për metaforat e saj intensive, kontrastet emocionale dhe mesazhet motivuese. Një lexues i përgatitur emocionalisht mund të gjejë një kombinim të rrallë të poezie, proze dhe reflektimi filozofik. Sfida e vetme është ngarkesa figurative dhe stili intensiv, që kërkon një përqendrim të thellë, por kjo është gjithashtu forca e saj: sfidon dhe frymëzon njëkohësisht.

Përfundim

“Vajza që kalëroi Diellin” është një vepër e pasur dhe e fuqishme në letërsinë bashkëkohore shqiptare. Stili i veçantë, plot metafora dhe kontraste, bashkë me temat universale të guximit, lirisë dhe vetë-realizimit, e bëjnë këtë libër një udhëtim shpirtëror dhe motivues. Lexuesi nuk është thjesht dëshmitar i rrëfimit, por pjesëmarrës aktiv në përvojën e protagonistës, duke marrë mesazhe të fuqishme për jetën, dhimbjen dhe fuqinë e brendshme.

Prof. Dr. Agim Sallmani

08/12/2025

Në këtë libër, (si për fëmijë ashtu edhe për periudhën delikate-adoleshente) të shkrimtares Dava Nikolli do të udhëtojmë së bashku përmes aventurave emocionuese, miqësive të reja dhe momenteve të rritjes personale.

Titulli: PUSHIMET E VERËS
(Tregime-Ese-Rrefime për fëmijë)

-Autore: Dava Nikolli
-Redaktore & korrektore: Vjollca Shurdha
-Kopertina Helena Mehuka
-Botim i parë 2025

-NB/.Redaktimi e korrektimi i këtij libri është bërë në bazë të liçencës poetike.

CIP Katalogimi në botim BK Tiranë
Nikolli, Dava
Pushimet e verës : (tregime-ese-rrefime për fëmijë) /
Dava Nikolli ; red. Vjollca Shurdha.
- Tiranë : Ada, 2025.
72 f. ; 20 cm.
ISBN: 978-9928-95-046-8
1.Letërsia shqipe 2.Tregime për fëmijë
821.18 -93 -32

Parathënie

Mirë se vini në një verë të paharrueshme në “Pushimet e verës”! Në këtë libër, (si për fëmijë ashtu edhe për periudhën delikate-adoleshente) të shkrimtares Dava Nikolli do të udhëtojmë së bashku përmes aventurave emocionuese, miqësive të reja dhe momenteve të rritjes personale. Pushimet verore janë një kohë lirie dhe zbulimi, në këto faqe, do të zbuloni se si t'i shfrytëzoni ato në maksimum. Përgjatë krijimeve do të qeshim, do të trishtohemi dhe do të argëtohemi me larminë e tyre! Ese që mban titullin e kopertinës së librit “Pushimet e verës” tregon entuziazmin e protagonistëve të vegjël në të përgjigjur dhe ngrohtësinë e mësueses në të pyetur për periudhën verore:
“Pushimet verore këtë vit për mua, ishin si vitet e tjera. Të bukura, të këndëshme, dielli shndrit nga mëngjesi në darkë.. Por e kemi kaluar shumë mirë familjarisht. Në këto pushime si gjithmonë, nuk e kam lënë anash as leximin e librave! -i tha Goni mësueses. Dhe kështu, me pyetje dhe diskutime për pushimet verore, iku dita e parë e shkollës. Të gjithë ishin çlodhur, ishin argëtuar, gjatë tyre. Pushimet e verës janë të rëndësishme sidomos për fëmijët!”
Ndër krijime përpos gëzimit edhe entuziazmit fëminor, përfshihen edhe temat e varfërisë, emigracionit dhe rreziqeve të drogës: E dimë mirë se jo vetëm pushimet, por vetë jeta nuk janë njësoj. Disa familje përballen me sfida më të mëdha, siç janë varfëria dhe vendimi për t'u larguar nga shtëpia, nga Atdheu, për të kërkuar një jetë më të mirë. Në këto faqe autorja parashtron, sesi këto përvoja mund të ndikojnë në jetën e të rinjve. Në ”Fëmijët dhe emigracioni” dy protagonistet shoqe të pandara i ndau detyrimisht emigracioni i njërës prej tyre:
“Të dyja ishin në të njëjtën klasë. E kalonin shumë mirë sëbashku, madje si të ishin dy motra! Kristina dhe Valbona nuk ishin ndarë kurrë nga njëra tjetra. Ishin edhe komshie. Në klasën e shtatë Valbona e ndërpreu shkollën, për t'u larguar në emigracion me familjen e saj. U nisën natën pa dritë pa hënë. Një gomone nga Vlora, i fluturoi për në Itali. Kristina me dhimbje, kur mori lajmin vetëm lotonte për miken e saj si motër.”
Pikëllimi dhe zhgënjimi s’ka kufi! Ka shumë pyetje, të cilave nuk ua gjen dot përgjigjen! E çfarë përgjigje mund të gjejë Kristina e vogël kur as të mëdhenjtë nuk mund ta shërojnë dot këtë plagë, që ende më shumë se kurrë sot pikon trishtim! Autorja shqyrton jo vetëm bukuritë por edhe rreziqet e ndeshura gjatë rritjes, dhe ndikimet e tyre. Në këtë vëllim do të zbulojmë se si historitë e jetës mund të frymëzojnë, që të jemi më të fortë dhe shpesh më elastikë. Për më tepër, në një kohë kur jemi më të prekshëm, do të hasim në rreziqet e drogës, nënshtrimin ndaj saj, ndikimi negativ në zgjedhjet, dhe të ardhmen e rinisë! Në ese-n “Liridoni dhe droga” ndër tjera autorja shkruan:
“Liridoni ishte vetëm katërmbëdhjetë vjeç. Studionte në vitin e parë të gjimnazit. Kishte kaq shumë ëndrra për jetën! Hobi, dorë të artë për pikturën. Kurrë nuk zëmrohej vetëm qeshte ai djalë. I qeshte syri para fjalës. Kur ai vizatonte, edhe lulet e pranverës i çelnin petalet e tyre të bukura! Por adoleshenca, ah adoleshenca, kjo xheloze që pret si tinzare t’i mbushë xhepat me jetë të bukura rinore”.
Është e pamëshirshme kjo fazë moshe, sepse shpesh në vend të rrezeve të diellit, me re të zeza e nxin krejt qielllin. Kështu ndodhi me Liridonin. Trupi i tij që po lulëzonte çdo ditë u thye, siç thyhet kristali, i gjithi i grimcuar! Iu dorëzua supstancave helmuese. Dipendent nga droga drejtoi veten nga humnera. U gjunjëzua në moshën e tij më të bukur, e humbi kontrollin. S’ka interes për asgjë përveç drogës, si ta rikuperojë atë! Kërrusi shpatullat e brishta me supstanca helmuese, s'kurohen dot. I iku ëndrrës, iku duarsh ai djalë! Një ese drithëruese, sidomos për ata prindër që përjetojnë këtë dramë me fëmijët e tyre! E tmerrshme, e pashpiegueshme, e patregueshme. Shpesh prindërit ndihen të pafuqishëm para kësaj drame, vetëm i luten Zotit t’i zgjojë nga kjo “ëndërr” e keqe! Nuk është e lehtë, vetëm kush e vuan në familje e di mirë çdo të thotë të bashkëjetosh në këtë tunel! Një zgjidhje? Durimi dhe guximi, çdo veprim sado i vogël për t'u marrë me këtë kategori, vlerësohet. Të gjithë sëbashku për ta larguar këtë dukuri negative nga rinia! Në këtë vëllim, do të zbulojmë se si miqësia, solidariteti dhe vendosmëria mund të ndihmojnë të kapërcejnë pengesat dhe të gjejnë rrugëzgjidhje. Autorja Dava Nikolli nëpërmjet krijimesh jep mesazhe, por mesazhi kryesor është të tregojë dy anët e medaljes, në jetën e të rinjve dhe familjeve. Tregon vështirësitë dhe sfidat, por edhe mundësitë dhe shpresat! Temat e ngjarjeve janë një shembull kryesor, jo vetëm përsa e vështirë dhe mizore mund të jetë jeta, por edhe se si imagjinata dhe shpresa, mund të ndihmojnë në kapërcimin e vështirësive. Shumë të rinjve u duhet të përballen me realitetet e ashpra të jetës! Situata të vështira, në një shoqëri ku dhe të njëjtat festa nuk janë njëlloj. Por fal njerëzve shpirtmirë trasformohen edhe në këto familje; festë për të gjithë. Këtë solidaritet e gjejmë në “Të varfërit nuk kanë vit të ri”. Në shumë tema gjejmë guxim dhe vendosmëri por ka edhe tema fantazie si në: ”Fantazia e fëmijëve” -Protagonist Kujtimi i cili në një hartim me temë të lirë për të gjithë, zgjodhi të udhëtonte në kosmos, me fantazinë e tij. Më pas edhe duke e rrëfyer atë në mënyrë fantastike. Vëllimi përfshihet nga ëndrrat e fëmijëve si në “Ëndrra e Kelit” për t’u bërë fotograf duke fotografuar gjithcka! Nga “Dashuria për kafshët”, ku Flamuri i vogël tregon përkujdesjen më të madhe, për kafshët shtëpiake. ”Misioni i njeriut në planetin tokë“ ku mirësia ndaj njëri tjetrit duhet të jetë paraprijës. "Askush s’duhet gjykuar pa e njohur“, "Beni dhe fluturat“ e shumë e shumë krijime! Tema sa zbavitëse aq dhe edukuese për fëmijë! Pra sërish: Mirë se vini në një vëllim -fllad vere, herë i ngrohtë, e herë i fortë, herë gazmor, por mbi të gjitha i paharrueshëm! Përgatituni të reflektoni, të prekeni dhe të mësoni nga përvojat e protagonistëve. Lexim të këndshëm!

Vjollca Shurdha
Poete –Shkrimtare –Përkthyese Itali

01/12/2025

Botimet ADA ju uron një muaj të mbarë!

29/11/2025

E SHTUNA POETIKE
PETRO MARKO
***
Në kulturën e letërsinë kombëtare, Petro Marko është personalitet i përmasave të mëdha me shpirt e mendje të paluhatur para çdo stuhie. Ata që e kanë njohur nga afër Petro Markon e kanë ndjerë se brenda tij rrezatonte një besim madhor ndaj njeriut dhe mirësisë. Vetëm një shpirt i tillë mund ta përballonte ndeshjen sy më sy me vdekjen, që ai e përjetoi aq shumë herë gjatë jetës së tij.

***
Petro Marko lindi në fshatin Dhërmi të Bregut nga prindët Marko e Zoica, u rrit nga gjyshja Mama Mille. I ati ishte pasuruar nëpërmjet tregtisë së qitros. Por e la të vogël sepse u sëmur gjatë internimit në ishujt e Tirrenit nga italianët.
Pasi kreu filloren në vendlindje më 1924, shkoi në Shkollën Tregtare në Vlorë të cilën e mbaroi më 1932. Në atë shkollë pati, ndër të tjerë, si drejtor arsimtarin e studiuesin Kolë Kamsi dhe si mësues Ernest Koliqin; shkollë në të cilën jepnin mësim dhe shumë mësues italianë, njëri prej të cilëve i prezantoi me "Manifestin" e Marksit.
Pasi kreu shkollën u soll në Tiranë, takoi Hilë Mosin, asokohe ministër Arsimi. U caktua mësues në Dhërmi. Më pas transferohet për në Dhuvjan të Dropullit.
Më 1934 ishte pjesë e Grupit Komunist të Tiranës, duke marrë pjesë në takimet e të cilit pa ditur se kush ishte kryetari. Qëndron në kontakt të vazhdueshëm me shtypin e majtë, nëpërmjet gazetave greke, të cilat ia jipte Asim Vokshi. Nga një ngatërresë që pati, u gjet preteksti se Petrua i jepte nxënësve literaturë komuniste (akuzë e pavërtetë).
U detyrua të largohej për herë të parë në Greqi. Qëndron në Korfuz, ku bie në kontakt me emigrantët politik të atjeshëm me në krye dr. Omer Nishanin. Pastaj niset për n'Athinë, ku kishte të vëllanë Dhimitrin (Mimon), që ishte larguar që fëmijë nga Bregu. Atje hyn në fakultetin e letërsisë, ku i takoi të kishte fërkime me rektorin, i cili ia njehte për turp që Petroja si himarjot të ishte mësues i shqipes. Gjë për të cilën Petroja ia ktheu "turp për ju që ende jetoni në kohë të Bizantit!...", replikë që i shkaktoi përjashtimin. Nepërmjet punëdhënësit të të vëllait u krijua mundësia të hyjë në një shkollë joshtetërore, në fakultetin ekonomiko-politik.
Shqyrton mundësinë të shkojë në Bashkimin Sovjetik, ku në atë kohë ishte dhe Sejfulla Maleshova, Ali Kelmendi e Tajar Zavalani, por bie poshtë si mundësi.
Kthehet pas vendosjes të qeverisë liberale të Mehdi beut, në nëntor pasi Branko Merxhani e Ismet Toto e thërrasin me rastin e hapjes së një gazete ("Koha e Re") si organ i qeverisë, iku prej aty pasi nuk iu pranua një artikull. Shëtiti nga një gazetë në tjetrën ("Illyria", etj.), dhe më 1936 boton revistën “ABC” bashkë me Branko Merxhanin, Dhimitër Godellin, Zavalanin, Migjenin, e cila u mbyll pas numrit të 1-rë nga regjimi zogist.
Pas gjyqit e dënojnë me 6 muaj internim në Porto Palermo, ku bën vetëm 2 javë. Pas pak javësh në Llogara, lirohet me interesimin te Merxhanit e I. Totos. Bashkëpunon në "Përpjekja shqiptare" e B. Merxhanit, të cilën Brankoja kishte me nijet t'ia vinte për antipod "Hyllit të Dritës". Por largohet pasi Merxhani shkroi artikullin “Pse nuk jam marksist” i dëtyruar nga censura e kohës. Pasi në një gazetë tjetër del haptas me idetë e tij pro-proletariatit, i hyn si halë në sy Musa Jukës, i cili për ta pajtuar i propozon postin e zv/prefektit në Himarë. Petro i jep fjalën se do e pranojë pasi të shkojë në Athinë e të japë ca provime, duke tejparë pas këtij propozimi.
Takohet me Migjenin para se të niset (1937), dhe me të mbërrirë në Athinë merr anijen për në Marsejë; anija i ra përreth Mesdheut (Izmir, Xhafa, Aleksandri, Tripoli). Mbërrin në Marsejë, dhe gjen në Paris Llazar Fundon e Ali Kelmendin. Merr direktivat nga një shok serb që mbante si nofkë "Robert". Dhe caktohet kryetari i grupit prej 113 vetësh që u nis për në Albacete ku ishte qendra e Brigadave Internacionale. Bashkohet me vullnetarët e brigadës “Garibaldi” në Spanjë, shkon për në Kuintanar de la Republica. Merr pjesë në Mbledhjen e Shkrimtarëve Antifashistë në Valencia, ku ishin dhe Ernest Hemingëay, Pablo Neruda, etj. Lëviz nga Estremadura, Aragona, Gondez e mandej prapë në Francë, ku herë në Paris e herë në Grenoble i financuar nga Ndihma e Kuqe Internacionale u ngarkua me agjitacionin në rininë universitare të Grenoble.
Hyn në Itali nga fundi i '39. Pas 1 mijë e ca ditësh kthehet në atdhe sepse Kominterni kishte porositë t'i çonte legalisht ose jo, të gjithë komunistët në vendet e tyre. Kthehet në Dhërmi dhe mendon pajtimin hasmërive me fshatrat e Dukatit. Në Vlorë nis e harton trakte, shqip e italisht, kundra fashizmit. E burgosin në Vlorë, në Tiranë në maj 1940. Pas marsit 1942 e nisin për Itali, Palermo e Ustikë. Pas çlirimit te jugut të Italisë nga anglo-amerikanët, çan burgun me të burgosurit e tjerë dhe kalon në zonat e çliruara Italiane. Më 1944 arrestohet nga gjermanët nga të cilët shpëton në sajë të mësuesit të gjimnazit, E. Koliqit. dhe po atë vit kthehet në Shqipëri.
Në përfundim të Luftës Antifashiste në vitin '44 kthehet në Shqipëri duke organizuar edhe ardhjen e gati 300 Shqiptarëve të tjerë në kohën kur shqiptarët kishin mbetur pa kurrfarë organizimi.
Në fundin e 1944 gjendet në Shkodër në shtëpinë e Nush Topallit, kur po bastisej nga trupat jugosllave. Ftohet që të qëndrojë në krye të gazetës "Bashkimi" në Tiranë nga 1945-1947, nga një kontroll i befasishëm i gjejnë shkrime jashtë vijës së partisë, shkruan se Hysni Kapo e shpëtoi nga pushkatimi dhe u lirua më 15 maj 1950. Më 1957 mësues në teknikumin “8 nëntori”. 1973 i hiqet e drejta për botim.
Më 1975 i fusin në burg të birin, Jamarbërin. Romani "Çuka e shtegtarit" - 1980 si direktivë për autokritikë nga Partia; por s'ia pranuan e nuk u botua. Kjo për të vetmin shkak se nuk mund të pajtohej që në ditët e para të pushtetit me fillimin e diktaturës, e sidomos kur provoi t'i rezistojë diktatit që i vinte Shqipërisë asokohe nga jashtë, kryesisht nga Beogradi. Pas rrezimit te diktatures themelon se bashku me Sabri Godon dhe Vangjush Gambeten Partine Republikane te Shqiperise. 27 dhjetor 1991 vdes dhe varroset sipas amanetit pa ceremoni.

***
APOLOGJIA IME
…Marrëzi, turp turp dhe
mëkate
për jetën e tërbuar
se kur më ndal, o gjeneratë,
që vuan rrugës ndonjë natë,
më merr për të dënuar
dhe, me një zë që vret,
ngahera më pyet:
-Ku linde, o i ri?
-O jetë, linda në shkreti!
-Ku rron dhe ku vete,
në ç’dhera e në ç’dete?!
-Çudi! Ç’kërkon prej meje ti
dhe si, o jetë, pyet,
kurse në varfëri
më hodhe kur më gjete
të lindur nga skelete
pa dritë, pa liri?-Njeri!
Nga vete, as më thua?
-S’e di! Jo, Nuk e di!
Po lermë, o jetë, c’ke me
mua?
-Dua ta di, po dua!
-Atëhere, jetë e krisur,
për mua mos pyet
se qysh në n’agim kam nisur
të shkel si skllav i shkretë
mbi gjurma shprese drite… . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
-O mekatar,
as faliu ligjes sime,
bindu i çmendur ëndërrtar,
s’jeton me shqetësime!…
-Mu thell’ në brendësirë
ku ndjenja rron e lirë,
ku dhembja dhemb e prekur
nga ligja jote e fuqiplote,
në gjirin tim si hekur,
si hekur e çelik,
qëllo, qëllo, o me kamxhik;
pa frik’ e pa mëshirë
e pa pendim,
se mu në thellësirë
të shpirtit, në një kënd,
lindi një shqetësim
që celi varrin tënd…

***
SKICË PËR NJË ELEGJI
Ja
Kjo shtëpi
Ka një të vrarë
Dhe kjo këtu
Dhe kjo pranë saj
Dhe kjo tjetra
Dhe kjo dhe kjo dhe kjo
Ja
Dhe ajo shtëpi
Ka një të vrarë
Dhe ajo atje
Dhe ajo pranë saj
Dhe ajo tjetra
Dhe ajo dhe ajo dhe ajo

***
MUNGESA E LIRISË
Ti ishe
Një mëngjes i freskët
Që lëshonte
Tinguj të kthjellët
Dhe ishe një kopsht i derdhur
Zot sa i derdhur
Me erë me ngjyrë
Mbytje çdo gjë përreth
Nga duart nga yjet
Si nga një libër i hapur
Mund të parathoshe çdo gjë
Si fatthënë e rysur që ishe
Po jepeshe lehtë
Si një kafshë
E lodhur nga ndjekjet
Se në flokë
Në ballë
Në sy
Kudo
Të vihej re
Mungesa e lirsië

***
DHE IKIM IKIM IKIM
Mbase ikim ikim ikim
Nga dhomat e mbushura ofshamë
Dhe dalim shesheve
Po sheshet janë të lara në gjak
Ndodh largohemi nga rrugët
Që klithin në fytyra fëmijësh
Dhe i mbyllim sytë
Kur Mezia i ngul ushtën
Demit tonë të Zi
Në Mozomazinë e përhumbur
Dheu na rrëshqet nën këmbë

***
DERI KUR
Deri kur i arratisur
i pastrehë në mërgim
deri kur, o shpresëngrysur,
do te endesh padrejtim?
kthehu lumëmadh në atdhe,
mbaje në gji atë flamur
që valon i fshehte atje!
bëhu burrë! Po deri kur…

***
DUKE PRITUR GJERGJIN E RI
Ai do të vijë
Ti do ta çosh patjetër
Ne do të dalim dhe do ta presim
Me tupan e me zurna
Do ta marrim do ta hipim
Lart mbi supe
Do t’i brohoritim
Derisa të mos kemi zë
Ai do të vijë
Se ne e presim
Si Shpëtimtarin si Shëlbyesin
Do të shkelë këmbëzbathur
Mbi Dheun tonë
Do të ndezë qirinj
Te varret tona
Ai do të vijë
Ne e shohim ëndërr përnatë
Është kripëgjatë
Dhe nuk i trembet bishës
Që s’na lë të dalim
Nga portat e qytetit
Ai do të vijë
Ta therë në fyt bishën
Do t’i pastrojmë puset
Do të gjuajmë peshk
Dhe shpesë dhe kafshë
Do t’i njomim flitë përsëri
Ai do të vijë
Se ne e presim
Se ne vdesim përditë e më shumë
Se qyteti bie erë kufomë

***
DËSHPËRIM
Tërë brenga bredhërin
shpirt-këputur nëpër rruga,
zër’ i tij më s’psherëtin
se në syt ku dergjet muga
lot i heshtur, lot i ngrohtë
rrokulliset me përtim
mes fytyrës djersë – ftohtë
duke shkruar: dëshpërim!

22/11/2025

E SHTUNA POETIKE
PANO TAÇI

Te Botimet “ADA” nuk mund të mungojnë miqtë të shtunave. Këtë javë vjen për ju në rubrikën “E SHTUNA POETIKE” poeti i njohur PANO TAÇI.
Pano Taçi lindi në Gjirokastër më 1929. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, të mesmen në Tiranë. Është pjesëmarrën në Lufiën Antifashiste. Kalvari i vuajtjeve të tij fillon më 1946. Burg dhe internim 24 vjet. Ai shkruajti poezi, drama, etj. Disa nga veprat letrare të poetit Pano Taçit janë: "Blerim i thinjur" 1994, "Dhe vdekja do paguar" 1997, "Hukama e Venusit" 1999, "Muzg" 2000 "Oirinjtë" 2000, "Flakë në terr 2001, "Lakuriq 2002, "Sa pak qiell" 2003.
Pano Taçi ndërroi jetë më 13 qershor 2012 në spitalin “Nënë Tereza” në Tiranë.

POPULLI IM VULËHUMBUR, PËR RRENACAKËT VOTON

Mos ma shani popullin tim maskara,
Shiko se bëhet njëra,
Paçka se sot maska i ra,
Që dramat i luan komedi të tëra.
Mos ma shani popullin tim të pacipë,
Kujdes, të thyen dhëmbë e dhëmballë,
Paçka se pas flokëve, te honi në zgrip,
Nuk di si mbahet, vdekur a gjallë.
Mos ma shani popullin tim teveqel,
Kujdes, se do gjeni belanë,
Paçka se këtu ujku në vathë delet i mjel
Përpara se t’u pijë gjakun që kanë.
Mos ma shani popullin që i bje gjoksit,
Kujdes, se me kallash t’ju qëllojë s’përton,
Paçka se nga qulli u dogj, e i fryn kosit,
Ai prapëseprapë për rrenacakët voton.
Mos ma shani popullin që merr flakë si kashtë,
Kujdes, se tym ju nxjerr nga sytë,
Paçka se është populli më i lashtë,
Nuk beson ç’i psallin mbi fron mbretëritë.
Mos ma shani popullin tim të përhumbur,
Popullin tim vulëhumbur.

POLIFONI ME ÇIFTELI

O kolltuk të ngrënt' një tënjë,
kaq të ëmbël kush të gdhëndi?
Ulet bytha e zë rrënjë,
dhe s'ka vinç ta shkulë nga vëndi.
Shkon një bythë e vjen një trap.
Ne me gisht në gojë prapë.

Gorrica q'u s**t për dardhë,
tani na mbeti në grykë.
I vogli q'u bë i madh
mbi kolltuk na zuri myk.
Shkon një trap e vjen një bythë.
neve lidhe ata zgjidh.
Pushtetarët bëjnë rrugë,
nëpër botë ndalin vrapin.
Flasin profka mbi kolltukë,
oh, sa keq ua vranë trapin.
Shkon një bythë e vjen një trap
Ne me gisht në gojë prapë.
O kolltuk magji magneti
bythëkallot thotë: - Amin!
Prej kolltukut edhe mbreti
u shkul mori arratinë.
Ikën trapi, bytha vjen,
ne si dje si sot, na gjen.
Tiranë, 1994

AJO DHE UNË

Te shkoj, s'guxojs'e mund ta shoh,
Ajo me pret ç'të bëjë nuk di.
Nuk di, nëse do mund ta njoh,
S'është më ajo, s'jam më ai.

Ne s'presim pashkë për ringjallje
Bota na vrau që të dy.
Nuk di si mund të ketë çmallje,
Kur s'është ajo e s'jam ai.

Ti falem Zotit të harresës,
Që shpuzat i mbulon me hi?
Ec'vlen ky loti i pendesës,
S'është më ajo, s'jam më ai.

Ti lutem Zotit të mëshirës,
Për gjithë sa shkoi të ndez qiri.
Po qe se dalim humbëtirës,
Je ti ajo, jam unë ai?

IMAZH

Ndiej se më troket në derë,
Dorë e brishtë e saj.
Dal e hap, asgjë, veç erë
Fryn sikur në vaj.

Ndiej se jashtë nëdritare
Përgjon syri prush.
Shkoj e hap, hëna tinzare
Hyn, tjetër askush.

Me behët, dikush do jetë
Vjen më ngushllon
E shndërruar erë e lehtë
Hëne që më përgjon.

KOMEDIA E RINGJALLJES

Luhet komedia e madhe,
asnjë stol bosh në plate.
Në llozhë po ata që hodhën valle,
mbi shpinat e kërrusura dje.

Turma laramane në galeri,
gajasen me lojën e re.
është kështu kjo komedi1,
jashtë amfiteatrit prapë ne?

TË MUNDUR

Kam parë sy që s'më del nga kujtesa,
këpushka qepe shqyer kokërdhokët
Kam parë duar me hallka ku shpresa,
priste t'ia lironin prangat shokët.
E shokët të gjithë të ngathet nga frika,
e shihnin nga larg eu binte pika.

Kam parë koci këmbësh krejt gjakosur,
zbathur tek ecnin shputat mbi kallkan.
E buzë të kyçur, të mavijosur
e flokë të shkulur, bardhě savan.
E shokët të gjithë ndënë zë të athët,
veç belbězonin nga frika të ngathët.

Kam parë si vdekja luan me jetën,
në kushte krejt të pabarabarta.
Nga ç'hoqi, tani them, vallë ç'i mbetën?
Një status, e gjoja, me vlerë ca karta.
E shokët që mbenë si thes i shkundur,
sot ndjehen se janë prapë të mundur.

NJË ZË I HARRUAR

Më zgjoi nga vdekja e gjumit të natës
zëri i ankthit, ma bëri me sy.
M'u ul këmbëkryq në sofrën e lëngatës
e më tha: - Sillmë të pi...

S'kisha asgjë veç lotëve të qerpikut,
ia mblodha në pëllëmbë për pije.
- Këta janë helm, - më tha zëri i mikut,
u ngrit e iku si hije.

FTESË E VONUAR

Ç'më thirrni kur më keni zbuar
C'dhimbje më bren t'i bie mohe
Ne banketin që keni shtruar
Në je ti gaz, je para kohe,
Në je ti vdekje, je e vonuar.

Ti shtirem i lumtur, gënjej
Lërmëni dhëmbja të më brejë.
Nuk di pa të në mund të rroj.
Ngaqë nuk di si të urrej
Dashuroj.

POET, NATEN E MIRË
Petro Markos

Qe zëri i Jonit mbi buzët e tia,
në sy shkrepëtimat e malit të Çikës:
mbi gishtat prej mjaltit, përkëdhelia,
e hapi që shkelte mbi tehun e thikës..

Mbi krye tek fle i rri poetit
një ombrellë ulliri.
Kuvendon me detin i biri i detit
me tramundane e fllade zefiri.

Cigari që gishtat ja ngjeu me hënë,
e fjolla e tymit që zgjatej përpjetë;
në livadhin e qiellit dele u bënë
për krrabë çobani, rrufetë.

Fshesar që pastroi udhët e pista,
dashuria të çapitej e dlirë.
Aty prehet: - Hasta la vista
e dielli mbi det tek bëhet fir
i thotë: - Poet, natën e mirë..

EPITAFI IM

Çapitem me rrasën e varrit mbi shpinë
ku gdhendur është një epitafi vyer.
Ky që prehet këtu e deshi njerinë,
edhe pse ai keq e ka zhgënjyer."

Bej udhë me gurin e rëndë mbi shpinë,
I çmendur"-thonë ata që më panë,
çuditen si mund ta dua njerinë,
kur vëllai vret pa dhimbje vëllanë.

Rrasa e varrit shpatullat m'i përgjak.
Eci eture ik pa nxjerrë zë,
e dua të çlodhem vetëm për pak,
po gurin e rëndë nuk di ku ta lë.

Takati po shuhet, kush më ndihmon.
nga shpina t'ma heqë, se jam burr' plak!
Po njeri s' pranon, ankesa kot shkon.

Ta ul përdhe, e di që do thyhet,
e aq më zi, kam frikë se më ndyhet.
NË këë vend ku plehu kundërmon

Address

Rruga Mihal Grameno 32
Tirana
1000

Opening Hours

Monday	09:00 - 16:30
Tuesday	09:00 - 16:30
Wednesday	09:00 - 16:30
Thursday	09:00 - 16:30
Friday	09:00 - 16:30
Saturday	09:00 - 15:00

Website

http://www.botimetada.com/

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Botimet ADA posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Botimet ADA:

Shortcuts

Want your business to be the top-listed Media Company in Tirana?

Our Story

Botimet e librave me tarifat më të ulta ndër botuesit e kryeqytetit. Ballafaqohuni me çmimet reale të botimeve të shtëpive të tjera botuese dhe te jeni te sigurte se tek "ADA" do të dilni me përfitim. Konkurencë dhe sfidë njëkohsisht. Përveç kësaj ne përkujdesemi në popullarizimin e librit tuaj. Botimi i ciklit prezantues apo pjesë nga proza, bashkë me frontespicin e librin në faqet e revistës "Obelisk" për të gjitha librat e botuar tek ne. Mbi të gjitha kualitet i lartë dhe çmime të arsyeshme. Ju mund ti dërgoni librat tuaj në linjë elektronike via-Internet dhe ti paguani lehtësisht nëpermjet llogarisë sonë bankare. Çdo veprim financiar zyrtarisht i garantuar. Shtëpia botuese “ADA” që nxjerr revisten letraro - artistike “OBELISK” është e gatshme të botojë librin tuaj me një çmim të arsyeshëm dhe konkurues, madje mund të themi me të ulta se shtëpitë e tjera botuese. Kualiteti është i lartë dhe i garantuar, kopertinat me ngjyra dhe të plastifikuara. Për informacione më të hollësishme për botime:

https://www.botimetada.com/ Botimet"ADA" Rr.Mihal Grameno Tiranë telefononi: 068 22 19 016 069 32 05 343