Historia Ime

01/12/2025

Olimbi Hoxhaj

1 Dhjetor |

Më 1 Dhjetor, në Ditën Botërore të luftës kundër AIDS-it,
sot kujtojmë se komunitetet nuk janë aksesorë të përgjigjes ndaj HIV, por ne jemi vetë përgjigjja.
Shkurtime dhe ndërprerjet e vazhdueshme të fondeve po dëmtojnë shërbimet e drejtuara nga komunitetet, duke lënë pa mbështetje personat HIV+ dhe grupet në risk. Këto nuk janë pasoja të rastit por janë zgjedhje politike që nënvlerësojnë punën, përvojën dhe ekspertizën që komunitetet kanë ndërtuar ndër vite.
Shkurtime të tilla janë një formë dhune pasi ato thellojnë stigmën, rrisin pabarazitë dhe minojnë çdo angazhim për t’i dhënë fund epidemisë së AIDS-it në 2030.
Por komunitetet nuk heshtin:
Ne zgjedhim të organizohemi.
Ne zgjedhim të kundërshtojmë.
Ne zgjedhim të kërkojmë që zërat tanë të mos anashkalohen.
Sot dhe çdo ditë, u bëjmë thirrje politikëbërësve, donatorëve dhe institucioneve:
Të rikthejnë dhe sigurojnë financim të qëndrueshëm për shërbimet në komunitet.
Të investojnë për ofrim të kujdesit për HIV të udhëhequr nga komunitetet dhe të orjentuara nga perspektiva gjinore.
Të vendosin të drejtat e njeriut në qendër të përgjigjes ndaj HIV-it.
Mungesa e veprimit nuk kursen por ajo kushton jetë.
Përfundimi i AIDS-it nuk është sfidë teknike, por politike.
Dhe zgjedhjet politike mund dhe duhet të ndryshojnë.

25/11/2025

Raporti i përpiluar nga UN Women dhe Zyra e Kombeve të Bashkuara thotë se për vitin 2024 janë vrarë rreth 50.000 gra e vajza.
60% e tyre janë vrarë nga partneri ose një anëtar i familjes.
Ja përse na duhet Barazia Gjinore.

13/11/2025

Ata që nuk më njohin, mendojnë se mund të më trembin, të më thyejnë apo të më ndalin me baltë e shpifje. Por ata nuk e dinë se unë këtë rrugë e kam nisur shumë herët në moshën 23 vjeçare në rrugët e Tiranës ku më pështynin në fytyrë ndërsa vendosja postera dhe shpërndaja broshura pa organizate, pa donatorë për të drejtat e komunitetit tonë. Pastaj nëpër studio televizive, ku përballesha bashkë me Kristin me pastorë, politikanë dhe figura publike që na sulmonin vetëm sepse guxonim të flisnim. Kemi kaluar net e ditë të tëra me mesazhe kërcënuese, me urrejtje e fjalë që synonin të na frikësonin, por nuk ia dolën.

Kjo fushatë e re ndaj meje, ndaj kolegëve të mi dhe ndaj komunitetit tonë nuk është diçka e re. Por ajo që ka ndryshuar është se ne nuk jemi më ata të rinjtë e frikësuar që nisën aktivizmin në 2009. Tani jemi më të fortë, më të bashkuar, dhe nuk jemi më vetëm. Ne kemi ndërtuar një identitet kolektiv, një lidhje që nuk buron nga ngjashmëria, por nga përpjekja e përbashkët për të qëndruar, për të dashur dhe për të jetuar në një botë që shpesh na mohon. Siç thotë Sara Ahmed, “ne bëhemi një trup i përbashkët përmes plagëve që ndajmë dhe përmes dashurisë që na mban bashkë.” Ky është kuptimi i vërtetë i komunitetit tonë një forcë që nuk mund të manipulohet, as të përçahet, sepse është ndërtuar mbi kujdes, solidaritet dhe qëndresë.

Unë mund të jem një ndër zërat më të dukshëm, por pas meje janë kolegët dhe miqtë e mi ata që punojnë me zemër, që e bëjnë natën ditë, që janë frymëzimi, heronjtë dhe forca ime e vërtetë. Ata që nuk kërkojnë dritat e kamerave, por që janë çdo ditë në terren, në mbështetje të njerëzve tanë. Çdo arritje, çdo hap përpara është fryt i përbashkët i punës sonë, i dashurisë sonë për komunitetin.
Ata që më njohin e dinë se për mua aktivizmi ka qenë gjithmonë një thirrje e brendshme për t’u ardhur në ndihmë njerëzve që i konsideroj familjen time. Kam shoqëruar këdo që ka pasur nevojë natën në spitale dhe i kam ndejtur te koka, kam shoqëruar në komisariate persona që ishin viktima të dhunës në cdo orë të ditës e natës, kam vrapuar mes huliganëve serb për të mbrojtur shokët e mi pa menduar për rrezikun.

13/11/2025

Në vazhdim të baltosjes së Ligjit për Barazinë Gjinore në Shqipëri…
Si është e mundur që intelektualët shqiptarë të heshtin?
Si mundet që njerëzit që duhet të jenë drita e arsyes, filtri moral i shoqërisë, mbrojtësit e së vërtetës, të pranojnë të manipulohen — apo më keq, të heshtin — në një kohë kur publiku bombardohet nga:
• propagandë e ulët,
• keqinformim i qëllimshëm,
• interpretime të shtrembëruara,
• frikë e prodhuar artificialisht,
• histeri kolektive të fabrikuara për qëllime politike,
• sulme ndaj grave, barazisë gjinore dhe të drejtave themelore.
Si mund të qëndrojnë në heshtje, ndërkohë që një ligj i rëndësishëm, modern dhe i domosdoshëm — Ligji për Barazinë Gjinore — transformohet nga realiteti juridik në mit politik, nga instrument demokratik në armë propagande?

Umberto Eco do të thoshte: Propaganda nuk synon të bindë — synon të mjegullojë. Nuk të thotë besoje këtë — të thotë mos mendo fare.
Kur frika futet në debat publik, arsyeja del jashtë dhe frika është mjeti më i vjetër për të kontrolluar një popull.
Në çdo shoqëri normale, intelektualët duhet dalin të parët kur e vërteta sulmohet.
Ata janë “imuniteti moral” i një vendi. Kur heshtin, shoqëria sëmuret.
Kur një ligj i drejtë paraqitet si kërcënim, kemi hyrë në territorin e manipulimit të rrezikshëm.
Po ne? Kush flet sot për të vërtetën?
Kush thotë se barazia gjinore nuk është ideologji, por e drejtë themelore?
Kush thotë se manipulimi i këtij ligji është një sulm ndaj demokracisë?
Kush guxon të sqarojë publikun, të qetësojë frikërat, të shpjegojë realitetin përtej tymnajës?
Shqipëria ka shumë mendje të ndritura.
Por mendja ndrit vetëm kur guxon.
Dhe intelektualët nuk mund të jenë spektatorë në një kohë kur manipulimi po zëvendëson të vërtetën.

Italia e 1975-ës pati Eco-n, Pasolini-n, Calvino-n që dolën hapur kundër manipulimit.
Italia e asaj kohe pati guximin të nxjerrë filozofë, shkrimtarë, gazetarë, studiues — njerëz që nuk u fshehën pas komoditetit, por dolën ballëhapur t’i thonin shoqërisë së tyre:
👉 Mos pranoni manipulimin.
👉 Mos dorëzoni mendimin kritik.
👉 Mos lejoni që e vërteta të zëvendësohet me propagandë.

11/11/2025

Kjo pyetja "sa gjini ka" ka shume mundesi te kaloje ne psiqiken kolektive si ngerc logjik, edhe burim humori do behet, ama ai debati "i frikshem" rreth gjinise si konstrukt social duhet bere, se eshte per shoqerine shqiptare si provimet e matures per gjimnazistet, pa e mesu s'kalon dot :)

Edhe ne fakt, ai eshte problemi kryesor qe tregon se sa rende - po tmerresisht rende - eshte arsimi ne Shqiperi, aq sa edhe pastoret dhe grate e tyre tingellojne si shkencetare sa here thone ndonje thagme :)

Qe pa lindur femija gjinia e vet 'ndertohet' brenda sistemit binar mashkull-femer nga familja qe pret me padurim lindjen (edhe ketu te shkrimi i ketij binariteti ndertohet nje lloj hierarkie qe ska asnje lidhje me biologjine: sa prej jush psh do e shkruanin vetvetiu femer-mashkull e jo sic e shkrojta une mashkull-femer):

Lyhet dhoma e femijes, blu per djemte, roze per vajzat.

Blihen veshjet, ndryshe per vajzat, ndryshe per djemte (pyetje: vec normes e tradites, a ka ndonje arsye biologjike pse vajzat veshin fustan e djemte jo, dhe nese ka, a e mbulon ajo arsye edhe fustanellat e jugut?)

Ne femijeri, djali luan jashte, eshte i zhurmshem (sa me i zhurmshem dhe i levizur, aq me mire: eshte i shkathet, ashtu duhet djali).

Ama jo ashtu per vajzen!

Vajza rri brenda, rri qete, nuk ben zhurme: eshte vajze e mire, e urte...

C'nevoje biologjike zhvillimore te ndryshme p***a vajza nga djali? Ne rast se 'levizja", eksplorimi i botes jashte, zhurmshem, me femije te tjere, duke levizur e duke perdorur gjithe shqisat per te pritur e procesuar informacionin e zhvillon trurin e nje djali te vogel, pse e njejta gje nuk e zhvillon edhe trurin e nje vajze te vogel?

E nese truri, nevojat emocionale dhe biologjike per te eksploruar e per te mesuar jane njesoj, pse atehere konteksti se si ky eksplorim ndodh dhe stimujt qe e mundesojne eksplorimin duhet te jene te ndryshme?
Pra gjinia ndertohet e pastaj performohet pambarimisht deri sa jemi gjalle.

11/11/2025

Ky dokumentar rrëfen historinë frymëzuese të një vajze nga komuniteti egjiptian, Gentiana Beqiri, e cila sfidoi paragjykimet dhe vështirësitë për të ndërtuar një jetë plot ngjyra, art dhe dashuri. Ajo është piktore e talentuar dhe nënë e përkushtuar, që gjeti te arti mënyrën për të shprehur shpirtin e saj dhe për t’u bërë shembull për vajzat e tjera nga komunitetet minoritare.
Përmes zërit të saj, dokumentari na çon në një udhëtim ku pasioni bëhet forcë, dhe kanavaca – pasqyra e një jete të ndërtuar me guxim, dinjitet dhe shpresë.
Ju ftojmë ta shikoni dhe ta ndani.
AWA - Albanian Woman in Audiovisual

Ky dokumentar rrëfen historinë frymëzuese të një vajze nga komuniteti egjiptian, e cila sfidoi paragjykimet dhe vështirësitë për të ndërtuar një jetë plot ng...

11/11/2025

A kishte fushata e dizinformimit qëllime politike?

Këtu fillon pyetja më delikate: A ishte kjo një fushatë kundër një ligji – apo një operacion politik për të rrëzuar Qeverinë aktuale dhe për të dëmtuar procesin e integrimit evropian të Shqipërisë? Pse çdo argument ligjor u zëvendësua me narrativën se “BE kërkon të na imponojë ideologji gjinore”? Pse çdo hap institucional u portretizua si “kërcënim ndaj rendit kushtetues” apo “shkatërrimit të familjes”? Në një program televiziv të dy debutuesit, njëri predikues dhe drejtues i fushatës dhe tjetri deputet i opozitës e quajtën ligjin për barazinë gjinore “një kancer për shoqërinë”...

E gjitha kjo, ngjan më shumë me një strategji klasike të dizinformimit politik, e përdorur në shumë vende nga aktorë që duan të krijojnë ndasi shoqërore e destabilitet. Në Hungari kjo është përdorur për të mbajtur në këmbë një rregjim anti-demokratik, në Poloni ajo u përdor për të goditur dhe politizuar sistemin gjyqësor, ndërsa në Rumani ajo solli thuajse si fitues të presidencialeve, një kandidat nga ekstremi i sistemit politik.
Burimi: dosja.al
Artikullin e plotë e gjeni në story

10/11/2025

Shkruan

E njoh mirë “Strehën”.

Dhe pikërisht sepse e njoh, ndjej detyrimin moral të flas.
Kam parë me sytë e mi si nisi gjithçka: disa gra dhe burra të guximshëm, në një kohë kur frika ishte më e madhe se shpresa, u mblodhën dhe ngritën “Strehën” vendin e vetëm në Shqipëri e më gjerë në rajon, ku një njeri mund të gjejë siguri, dashuri dhe dinjitet, pavarësisht orientimit apo identitetit të tij.

Kam njohur punonjësit e parë, njerëzit që punuan me përkushtim dhe dashuri; kam folur me dhjetëra përfitues që sot janë më të fortë, më të lirë, më të gjallë falë atyre mureve të ngrohta.
Prandaj më tronditin deklaratat e fundit të Luanës.

Jo vetëm sepse janë gënjeshtra të ulëta, por sepse janë një sulm frontal ndaj gjithë lëvizjes LGBT në Shqipëri.

Kur godet “Strehën”, nuk po godet një ndërtesë apo një organizatë po godet shpresën e çdo vajze e djali që ka kërkuar strehë, po godet krenarinë e çdo njeriu që jeton i lirë, po godet një komunitet të tërë që për vite ka luftuar për dinjitet, për barazi, për jetë.

Kam pasur fatin të flas për “Strehën” me ambasadorë, ministra, diplomatë nga Europa e SHBA. Të gjithë, pa përjashtim, e kanë quajtur një model, një gje te jashtezakonshme njerëzore në një vend ku paragjykimi ende vret. Dhe kishin të drejtë. “Streha” është dritë. Dhe kur dikush përpiqet ta shuajë atë, po përpiqet të shuajë vetë dritën e vetme per dhjetera te rinj e te reja.

Sot, si mik, si qytetar, si aktivist, qëndroj krah për krah me ata që e ngritën dhe e mbajnë gjallë “Strehën” Kristin, Erionin, Xhenin, Livian, Eden, Alben dhe shume te tjere. E di që janë të lënduar, por e di edhe që janë të pathyeshëm.

Drejtësia duhet të flasë, sepse këtu nuk kemi të bëjmë me një debat mediatik, por me një tentativë për të ulur kokën e gjithë lëvizjes LGBT+ shqiptare.

Media nuk mund të bëhet zë i shpifjeve për disa klikime më shumë. Le të shkojnë në djall klikimet bashkë me gënjeshtrat.
“Streha” nuk është vetëm një vend është simbol i dashurisë, i guximit dhe i lirisë për të qenë vetvetja.
Dhe ajo liri, nuk duhet shuhet kurrë.

10/11/2025

Drejtoresha e Qendrës Streha, znj. Adela Alikaj reagon mbas akuzave të drejtuara institucionit të cilin ajo drejton, duke hedhur dritë mbi mënyrën se si manaxhohet Streha dhe se si asgjë nga ato të thëna nga Luana Myrto nuk janë të vërteta. Ajo theksoi se do të ndërmerren të tërë hapat e nevojshëm për ti shkuar deri në fund kësaj çështjeje. Për më shumë dëgjoni intervistën e saj. Të drejtat e kësaj video janë të Channel dhe Live

10/11/2025

Në Shqipëri, shumë persona me aftësi të kufizuara përballen çdo ditë me sfidat e lëvizjes. Shumë prej tyre përdorin karrige me rrota të dhuruara, të përdorura ose të vjetra, të cilat shpesh prishen dhe nuk kanë ku t’i riparojnë. Një defekt i vogël mund të shndërrohet në javë të tëra izolimi, varësie nga të tjerët dhe pamundësie për të dalë nga shtëpia apo për të kryer aktivitetet bazë të përditshme.

Kur pyetëm se pse ju desh të merrnin një iniciativë të tillë, përgjigja e Koordinatores së projektit, Kristiana Lee ishte e shkurtër, por zemërthyese. Ajo na tha: “E pamë që nuk po e bënte askush tjetër këtë”

Pikërisht ky ishte shkaku pse lindi një projekt I tillë dhe i pazakontë në vendin tonë, një shërbim lëvizës që riparon karriget me rrota dhe pajisje të tjera ndihmëse për personat me aftësi të kufizuara, duke u shkuar atyre në shtëpi. Projekti synon të mbështesë fillimisht 50 persona në qytete dhe zona të ndryshme të Shqipërisë, me qëllimin që askush të mos mbetet i izoluar vetëm sepse pajisja e tij e lëvizjes është prishur.

Kristiana tregon se ideja lindi nga një boshllëk i madh:

“Shumë persona me aftësi të kufizuara mbeten të izoluar për ditë apo javë kur karrigia e tyre prishet, sepse nuk ka shërbime riparimi. Ne e pamë këtë si një nevojë urgjente për të siguruar lëvizshmëri, dinjitet dhe pavarësi.”

Në vend që njerëzit të detyrohen të udhëtojnë ose të presin ndihmë të pasigurt, ekipi i projektit shkon vetë në banesën e tyre me një mekanik dhe një asistent. Riparimet bëhen në moment, duke iu rikthyer përdoruesve mundësinë për të lëvizur dhe për të vazhduar jetën e tyre pa pengesa.

Ajo thekson se projekti nuk është vetëm një shërbim teknik. Ai është një model fuqizimi.

“Personat me aftësi të kufizuara janë pjesë e ekipit tonë, jo vetëm përfitues. Ata marrin role vendimmarrëse dhe teknike, dhe veçanërisht gratë me aftësi të kufizuara janë në qendër të drejtimit të kësaj nisme.”
Të plotë artikullin e gjeni tek linku në bio/story

09/11/2025

Sqarim zyrtar nga Qendra "Streha" mbi rastin e trajtuar në emisionin "Review", Euronews Albania.

Ftojmë Prokurorinë dhe organet e ndjekjes penale të nisin menjëherē hetimet e nevojshme, në mënyrë që transparenca dhe e drejta e personit të mbrohen plotësisht, por pa cënuar në asnjë rast sigurinë, seriozitetin dhe funksionalitetin e institucionit tonë.
Qendra "Streha" do të vazhdojë të ofrojë mbështetje me profesionalizëm, në përputhje me detyrimet ligjore dhe pa paragjykim për çdo person LGBTI+ që ndodhet në situatë rreziku apo nevoje.