Shqiperia Behet Konispol

11/10/2025

A e dini ku ndodhet kjo Kala? Është afër....?😊😊

29/09/2025

🇦🇱 Shqiptarët po largohen çdo ditë, fshatrat po shuhen, qytetet po zbrazen. Presidenti ynë, në vend që të mbajë anën e popullit të vet, kërkon punëtorë nga Bangladeshi.
Pra mesazhi është i qartë:
"ikni ju, se do sjellim të tjerë në vendin tuaj!"

Kjo nuk është politikë. Kjo është poshtërim!
Kjo është tradhti ndaj brezave tanë, ndaj gjakut që ka mbajtur këtë vend gjallë.

Ne s’jemi kundër asnjë populli tjetër. Por shqiptarët kanë nevojë për mbështetje, për punë të ndershme, për mundësi këtu në vendin e tyre.
Nuk duam fjalë “globale”, duam të jetojmë në shtëpinë tonë, jo të shkojmë me valixhe në dorë në botë.

Një President që nuk e ndjen këtë dhimbje, nuk përfaqëson dot Shqipërinë.
Ai që nuk mbron njerëzit e vet, nuk mbron as flamurin që ka prapa kurrizit.

KONISPOL CAMERI

11/09/2025

Mursia, nga fshatrat më të zhvilluar të Shqipërisë, por me një plagë të hapur: ish-kinemaja

Mursia është një ndër fshatrat më të zhvilluar në Republikën e Shqipërisë. Bukuri natyrore, histori dhe tradita e pasur e bëjnë atë një vend krenarie për banorët e vet. Por, mes gjithë këtij zhvillimi, një objekt i veçantë të bie në sy – ish-kinemaja e fshatit.

Nga krenari në harresë

Dikur, kinemaja e Mursisë ishte një ndërtesë funksionale dhe e dashur për banorët. Aty organizoheshin mbrëmjet e rinisë, koncertet, estradat që vinin nga qytete të tjera, shfaqeshin filmat dhe zhvilloheshin mbledhje e aktivitete të rëndësishme shoqërore. Për brezat e fëmijëve dhe të rinjve të asaj kohe, kinemaja ishte një qendër argëtimi, kulture dhe bashkimi.

Sot, ajo është e katandisur në një gjendje të mjerueshme: çatia e rrëzuar, muret që çahen çdo ditë, dhe e përdorur fatkeqësisht si një banjë publike. Në brendësi, ka mbirë edhe një fik i egër, që dëshmon vitet e gjata të braktisjes.

Kujtime të zbehura dhe realitet i hidhur

Kinemaja nuk është më vend kujtimesh të gëzuara. Pas mureve të saj, që sot janë të mbushura me papastërti, dikur gjysherët dhe baballarët tanë kalonin kohën duke luajtur letra, duke pirë kafe dhe duke ndarë momente shoqërore. Sot, është turp të hedhësh sytë nga ajo ndërtesë e braktisur.

Kush duhet të reagojë?

Kanë kaluar mbi 28 vite dhe asgjë nuk është bërë. Kinemaja që dikur ishte krenari, sot duket si një anije e kalbur, me vela të rëna, pa kapiten, në mes të oqeanit.
Është e qartë se ky nuk është një problem i një individi të vetëm. Zgjidhja duhej të ishte gjetur shumë kohë më parë nga ata që kanë pasur pushtetin me votat e mursiotëve. Mund të ishte restauruar dhe kthyer në një qendër komunitare, ose të paktën të ishte prishur e zëvendësuar me një shesh të bukur, me kënde lojërash për fëmijët dhe stola për të moshuarit.

Ky nuk është vetëm një problem i Mursisë. Është një pasqyrë e mungesës së kujdesit ndaj trashëgimisë dhe hapësirave publike në shumë zona të Shqipërisë. Banorët meritojnë më shumë. Ata meritojnë një qendër kulturore ose një hapësirë publike që t’i shërbejë fshatit dhe brezave të ardhshëm.
Është koha që vendimmarrësit të mos e anashkalojnë më këtë çështje.

✍️ Autori: Mihal Beruka – Mursioti

11/09/2025

A e dini se ne harxhojmë më shumë për të burgosurit sesa për nxënësit e shkollës?

08/09/2025

📚🇦🇱 Gëzuar fillimin e vitit të ri shkollor!

Sot nuk fillon vetëm një vit i ri mësimor, por një tjetër kapitull shprese për fëmijët tanë, për të ardhmen e Shqipërisë.

Të gjithë nxënësve, mësuesve dhe prindërve: suksese, durim dhe forcë përballë sfidave.
Arsimi është themeli i një shoqërie të drejtë dhe të zhvilluar.
Sot, më shumë se kurrë, kemi nevojë për shkolla që edukojnë, frymëzojnë dhe rrisin breza të ndershëm.

Le të jetë ky vit një hap më pranë një sistemi arsimor që punon për të gjithë!

05/09/2025

Gonxhe Bojaxhiu, e njohur botërisht si Nënë Tereza ose Shën Tereza e Kalkutës është nobelistja shqiptare që pjesën më të madhe të jetës së saj ia kushtoi bamirësisë, shkruan KultPlus.
Ajo lindi në Shkup (sot Republika e Maqedonisë), atëherë pjesë e Vilajetit të Kosovës në Perandorinë Osmane. Pasi kishte jetuar në Maqedoni për tetëmbëdhjetë vjet, ajo u shpërngul në Irlandë dhe më pas në Indi, ku jetoi pjesën më të madhe të jetës së saj. Nënë Tereza themeloi Misionaret e Bamirësisë, një kongregacion fetar katolik, i cili në vitin 2012 kishte më shumë se 4,500 motra dhe ishte aktiv në 133 vende.

04/09/2025

Reagim nga Hidajet Islamaj

" Me keqardhje po ua themi: një batalion muzikantësh dhe këngëtarësh erdhi në festën e rezistencës 55-ditore dhe një këngë që t’i përshtatej festës nuk u këndua. Unë do ta ul kokën në tokë dhe të ma shtypin me këmbë në qoftë se ata këngëtarë dinë këngë për Muharrem Rush*tin, këngë për dëshmorët që ranë për çlirimin e vendit. Unë jam rritur me këngë të tilla, unë i di këngët e zonës së Çamërisë, por organizatorët dhe komisioni i festave që organizojnë në Vile dhe Konispol nuk duan që ne të vendit të përfaqësojmë zonën tonë. Unë këngët çame i kam ditur që kur kam filluar muzikën, që në moshën 8-vjeçare, dhe deri sot kënga dhe muzika për mua janë ilaç i shpirtit. Unë nuk kam pyetur për shpërblimin në aktivitete, bile bashkia më detyrohet hira të vitit e ditës dhe akoma nuk kujtohen të më likuidojnë. Pra, e gjithë meseleja është se na nënvlerësojnë, ndërsa duhet të na mbivlerësojnë, po ta dinin se unë jam ura që lidh brezin e vjetër me të rinjtë. Unë jam ai që në vitin 1973 kam qenë me grupin e Konispolit në Televizionin Shqiptar me të paharruarin Velo Beqiri. Unë jam ai që kam bërë 10 klipe, i këndoj të vjetrës dhe të resë, vetë kam paguar studiot, kamerat, kostumet e Konispolit, Televizionin që nga Saranda deri te “Folk Plus”-i, kam kënduar në tërë fshatrat. Këngët e mia, kush do t’i dëgjojë, janë 10 këngë në një CD.

Me respekt se u zgjata, por nuk më duken të drejta.
Respekte.

03/09/2025

“Jam bir i Çamërisë, jam krenar që jam Çam, dhe e di vlerën e rrënjëve të mia.”
https://www.miremengjes.net/post/vesel-cene-koleksionisti-i-zgjuar-nga-konispoli

02/09/2025

Sa pazare ka pasur Konispoli?
Çfarë traditë dhe Çfarë zhvillim për tu admiruar! PO SOT?

40 dyqanet e KonispolitKonispoli, siç e kam treguar me shumë kënaqësi edhe në postimet e tjera, ka një histori të bukur, të lavdishme dhe një zhvillim të gjithanshëm politiko-ekonomik e patriotik. Është një e kaluar që na bën të ndihemi krenarë, ne konispolatët, për qytetin tonë...

31/08/2025

A I njihni personat në foto?
Komentoni ✍️

30/08/2025

🇦🇱🔥 55 ditët e pavdekshme të Konispolit 🔥🇦🇱 Kjo nuk është pronë e PARTISË SOCIALISTE

Ne krenohemi me Rezistencën 55-ditore të Konispolit, një nga betejat më të gjata kundër nazistëve në gjithë Ballkanin.
Aty nuk luftuan vetëm komunistët, siç duan ta paraqesin disa sot. Luftuan nacionalistët, çamët, burrat dhe gratë e thjeshtë të popullit tonë.

👴 Gjyshi im luftoi edhe pse kurrë nuk u bë komunist.
👴 Gjyshi tjetër luftoi edhe pse kurrë nuk e deshi Partinë e Punës.
Ata dolën për Shqipërinë, jo për parti, jo për pushtet!

Sot shohim këngë, valle e fjalime pafund. Shohim edhe parti politike që duan ta kthejnë këtë ditë në “festa të tyre”. Por kjo nuk është festa e asnjë partie – kjo është festa e gjithë shqiptarëve. ✊🇦🇱

Ajo që dhemb më shumë është se për këtë luftë madhështore, që tregon qartë se çamët nuk ishin bashkëpunëtorë të pushtuesve, ende nuk kemi asnjë studim të mirëfilltë shkencor.
Vetëm fjalime, këngë e valle… Por historia kërkon fakte, dokumente dhe libra seriozë.

Është koha të ngremë zërin. Është koha që studiuesit, historianët dhe institucionet të bëjnë detyrën. Rezistenca e Konispolit nuk është vetëm kujtim, është identitet kombëtar.




KONISPOL CAMERI

29/08/2025

A e dini kush ishte Bido Sejko?

Bido Sejko lindi më 1900 në Filat të Çamërisë, në një familje ku fryma kombëtare ishte udhërrëfyesi i jetës. Babai i tij, Haki Sejko, ishte burrë me autoritet dhe patriot i njohur, kryetar i klubit kombëtar të Filatit. Në shtëpinë e tyre zhvilloheshin mbledhje të rëndësishme për fatin e krahinës dhe të Shqipërisë, ku Bido i vogël mësonte që fjala e burrave të kombit kishte peshë dhe respekt.

Shkollën e nisi në Filat, ku pati mësues atdhetarë të shquar si Qamil Izet Gamin e Rexhep Hamit Demin. Më vonë, studimet e çuan në Torino të Italisë, ku përjetoi përballjen e parë me diskriminimin shovinist. Kur profesorë e studentë italianë fyenin shqiptarët, Bido nuk heshti: u përplas hapur me ta, fshiu parullat “Poshtë Shqipëria” nga muret dhe shkroi: “Poshtë shkelësit dhe vrasësit italianë”. Ky gjest i kushtoi përjashtimin nga shkolla dhe dëbimin nga Italia, por forcoi edhe më shumë karakterin e tij.

Mësuesi që u bë luftëtar

I kthyer në Çamëri, Bido Sejko punoi si mësues nëpër shkolla, duke u bërë jo vetëm edukator, por edhe frymëzues i brezave të rinj me ndjenja të forta kombëtare. Nxënësit e tij mësuan jo vetëm gjuhën, por edhe dashurinë për atdheun.

Në vitin 1943, kur Shqipëria u pushtua nga fashistët, mësuesi vendosi të kapte pushkën. U rreshtua në Batalionin “Çamëria” dhe shpejt u dallua për guximin e tij. Në Luftën 55-ditore të Konispolit, ai komandoi një njësiti partizan, duke luftuar me trimëri kundër pushtuesve nazistë. Më pas, iu bashkua Brigadës VI Sulmuese, ku luftoi në beteja të mëdha si ajo e Kalasë së Margëlliçit, duke marrë komandën pas rënies së një udhëheqësi tjetër partizan.

Në Brataj dhe Lepenicë, Bido tregoi shpirtin e tij strategjik: me vetëm 23 luftëtarë, arriti t’u dilte gjermanëve nga prapa dhe t’i godiste befas, duke kthyer fatin e përleshjes në favor të partizanëve. Ishte mësues, por mbi të gjitha, ishte bërë komandant i lindur.

Rënia heroike

Ditën e 22 qershorit 1944, në malet e Saraqinit mbi fshatin Dishat të Sarandës, Bido zhvilloi betejën e fundit. Përballë kishte mbi 15 nazistë të fshehur mes shkëmbinjve. Nuk u tërhoq, luftoi deri në fund, derisa një plumb i armikut i mori jetën.

Pas vdekjes, ai u nderua me medalje të larta: “Medalja e Çlirimit”, “Medalja e Trimërisë”, dhe “Medalja e Kujtimit”. U shpall Dëshmor i Atdheut në vitin 1977. Sot, emrin e tij e mban shkolla e mesme e bashkuar e Konispolit, ndërsa varri i tij pushon në varrezat e dëshmorëve të qytetit.