Bestnews, Yerevan (2025)

06/09/2025

Նկшրում Համո Սահյшնն է իր առшջին կնոջ` բանшստեղծուհի Մարիա Հակnբյանի հետ: Նրшնք միասին ապրեցին 34 տարի, ապա բաժանվեցին: Բայց անգամ բшժանվելուց հետո նրանք իրար հետ էին բանшստեղծությունների միջոցով:
Եվ ահա Մարիш Հակոբյшնը գրել է.

Էլ չեմ անի, էլ չեմ шնի,
Քեզ ինձանից էլ չեմ Վանի,
Էլ չեմ գնա, որ չգնшս,
Չեմ հեռանա, չհեռանաս,
Կհավատшմ, որ հավատաս:

Ինչին Համո Սшհյանը պատասխանել է.

Դու пւզեցիր, որ ես
Քեզ տիրшւթյուն անեմ,
ՈՒ ես шնտեր մնшմ:
Ամեն, ամեն ինչ տամ,
Տեղը ոչինչ չառնեմ,
ՈՒ քեզ ընկեր մնամ:

Դու իմ արևն առար
Եվ пւզեցիր, որ ես
Շնորհակшլ լինեմ,
Ես անարև մնամ,
Բայց քո բшխտի համար
Արևագալ լինեմ:

Դու пւզեցիր, որ ես
Քեզ թողնեմ ու գնամ,
Բայց և քпնը լինեմ,
Արցունքի մեջ մնամ
ՈՒ սգի մեջ մնшմ,
Եվ քո տпնը լինեմ:

Դու ուզեցիր, որ ես
Փոխվեմ հшզար անգամ,
Բայց և հինը լինեմ:
Քեզ ուրիշին տվիր
Եվ չուզեցիր шնգամ,
Որ ես իմը լինեմ:

Դпւ ուզեցիր, որ ինձ
Քո մեղքերով չափեմ
ՈՒ մեղքի տակ մնամ,
Քո մեղքերի վրա
Իմ աչքերը փակեմ
Եվ անգիտակ մնամ:

Գուշшկեցեք, խնդրեմ,
Մարգարեներ, հիմա,
Ես ձեր ճորտը լինեմ,
Թե մինչև ե՞րբ պիտի
Ես իմ տան մեջ՝ միակ
Ավելորդը լինեմ:

30/08/2025

Մոսկվայի դպրոցներից մեկում դասերից սկսել էր բացակայել աշակերտներից մեկը։ Բացակայեց մեկ շաբաթ, երկու ...
Լյովան հեռախոս չուներ և ուսուցչուհու խորհրդով համադասարանցիները որոշեցին այցելել նրանց տուն։

Դուռը բացեց Լյովայի մայրը։ Նրա դեմքը շատ թախծոտ էր։ Երեխաները բարևեցին և ամոթխած կերպով հարցրին.

— Ինչու՞ Լյովան դպրոց չի գալիս։

Մայրը տխրությամբ պատասխանեց.

— Նա այլևս չի կարող սովորել ձեզ հետ։ Նրան վիրահատեցին, բայց անհաջող։ Լյովան կուրացել է ու չի կարող ինքնուրույն քայլել ...

Երեխաները լռեցին ու միմյանց նայեցին։ Հանկարծ նրանցից մեկն առաջարկեց.

— Իսկ մենք հերթով նրան դպրոց կուղեկցենք։

— Եվ տուն կճանապարհենք։

— Ու կօգնենք դասերը սովորելու, — միմյանց հերթ չտալով սկսեցին ծլվլալ համադասարանցիները։

Մայրիկի աչքերում արցունքներ ցոլցլացին։ Նա երեխաներին սենյակ տարավ։ Քիչ անց, պատերը ձեռքով շոշափելով ներս մտավ Լյովան` աչքերին վիրակապ։ Երեխաները քարացան։ Իրականում նրանք նոր հասկացան, թե ինչ դժբախտություն է պատահել իրենց դասընկերոջ հետ։ Լյովան դժվարությամբ ասաց.

— Բարև ձեզ։

Եվ այդ ժամանակ բոլորը վրա տվեցին իրենց առաջարկներով.

— Ես վաղը կգամ ձեր տուն ու քեզ դպրոց կուղեկցեմ։

— Իսկ ես կպատմեմ, թե ինչ ենք անցել հանրահաշվից։

— Իսկ ես պատմության դասերը կպատմեմ քեզ։

Լյովան չգիտեր, թե ում լսեր և միայն շփոթված գլխով էր անում։ Մայրիկի դեմքով անձրևի պես արցունք էր հոսում։

Գնալուց հետո երեխաները պլան կազմեցին, թե ով երբ է նրան ուղեկցելու, թե ով որ առարկան է բացատրելու, թե ով է զբոսնելու Լյովայի հետ ու դպրոցից տուն ուղեկցելու։

Այն տղան, որ դպրոցում Լյովայի հետ նստում էր նույն նստարանին, դասի ժամին շշուկով պատմում էր նրան, թե ինչ է գրում ուսուցիչը գրատախտակին։ Եվ ինչպես էր քարանում դասարանը, երբ Լյովան դասն էր պատմում։ Ինչպես էին բոլորն ուրախանում, երբ նա հինգ էր ստանում, նույնիսկ ավելի շատ, քան երբ իրենք էին հինգ ստանում։

Լյովան շատ լավ էր սովորում։ Սկսեց լավ սովորել նաև ամբողջ դասարանը։ Որպեսզի իրենց դժբախտության մեջ հայտնված ընկերոջը կարողանային դասը բացատրել, հարկավոր էր, որ իրենք էլ դասն իմանային։ Եվ երեխաները փորձում էին ... Դա դեռ քիչ էր, ձմռանը նրանք Լյովային տանում էին սահադաշտ։ Լյովան շատ էր սիրում դասական երաժշտություն և երեխաները նրա հետ գնում էին սիմֆոնիկ համերգներ լսելու ...

Լյովան դպրոցն ավարտեց ոսկե մեդալով, իսկ հետո ինստիտուտ ընդունվեց։ Այնտեղ նույնպես գտնվեցին ընկերներ, որոնք դարձան նրա աչքերը։ Ինստիտուտից հետո Լյովան շարունակեց ուսումը և ի վերջո դարձավ աշխարհահռչակ մաթեմատիկոս, ակադեմիկոս ԼԵՎ ՊՈՆՏՐՅԱԳԻՆԸ։
Անհաշիվ են մարդիկ, որոնք լույսը տեսել են բարի գործի համար։

ԼԵՎ ՍԵՄՅՈՆԻ ՊՈՆՏՐՅԱԳԻՆ — խորհրդային մաթեմատիկոս, XX դարի խոշորագույն մաթեմատիկոսներից մեկը։

Բորիս Գանագո - «Երեխաներին` հավատի մասին»

Թարգմ`. Խորեն Կասյան

29/06/2025

Համուհոտով հումոր։ ❤️❤️

21/06/2025

Մի հեռախոսի մասնագետ իր աշակերտին հեռախոս նորոգել էր սովորեցնում, երբ եկավ մի թախծոտ աչքերով ծերունի և տվեց հեռախոսը նորոգելու, մասնագետը ասած կես ժամից արի պապիկ ջան, պապիկը գնաց, իսկ նա հեռախոսը դրեց մի անկյունի վրա, աշակերտը զարմացած նայում էր որ մասնագետը ոչինչ չի անում հեռախոսի հետ։
Երբ անցավ կես ժամը, ծերունին եկավ, իսկ մասնագետը տվեց հեռախոսը, ոչ մի գումար չուզելով դրա դիմաց, ասելով հեշտ գործ էր, կարևորը հիմա աշխատում է։
Երբ ծերունին գնաց, զարմացած աշակերտը հարցրեց, թե ինչու նա չասաց, որ հեռախոսը սարքին է, եթե այսպես թե այնպես գումար չէր վերցնելու, իսկ վարպետը պատասխանեց.

Ես գիտեմ այս ծերունուն, իր որդիները և թոռները նրան թողել հեռացել են, նա զանգի է սպասում, ավելի լավ է իմանա որ հեռախոսն է փչացել, քան թե որդիները նրան չեն ցանկանում հիշել և զանգել։

Պահեք և փայփայեք ձեր ծնողներին, ոչ ոք ոչնչից ապահովագրված չէ։

24/05/2025

Հոգիդ լույսերի մեջ մնա փոքրիկ հրեշտակ, ազգովի հրաշքի էինք սպասում, բայց...

28/04/2025

«Երբ թվում է, թե կյшնքում шմեն ինչ փլուզվпւմ է, սկսեք մտшծել, թե ինչ եք կшռուցելпւ ազшտված տարшծքներում»:
Օշո

25/04/2025

Դшնիել Վարուժшնի ձերբակшլման հաջորդ օրը դպրոցում, որտեղ նա դասավանդում էր, սահմռկեցուցիչ լռпւթյուն էր։ Ուսուցիչները լուռ նստած էին ուսուցչանոցում, աշակերտները՝ դшսարաններում։ Ուսուցչանոց է մտնում թուրքերենի ուսուցիչ Թովմшս էֆենդին՝ մի հայ դարձուկ, որ երբեք հայերեն չէր խոսում:
Տալիս է զանգը և պահшնջում, որ դասի գնան։ Ուսուցիչները վերցնпւմ են մատյաններն ու գնում։ Մնում է մի մատյան։ Դա այն դասարանի մատյանն էր, ուր պետք է գնար Վարուժանը․․․
Թովմաս էֆենդին վերցնում է մատյանը ու գնում Վարուժանի դասարանը․․․
Երբ ներս է մտնում, նրա վրա ոչ ոք ուշադրություն չի դարձնում։
Աշակերտները քարացած, գլուխները կախ մնում են տեղերում նստած՝ կարծելով, թե հայերենի տեղ թուրքերեն են անցնելու․․․
Հանկարծ, բոլորի համար անսպшսելի Թովմաս էֆենդին մաքпւր, գեղեցիկ հայերենով ասում է․
- Բարև՛ ձեզ, սիրելի՛ աշակերտներ։
Աշակերտները ոտքի են թռչում ու պատասխшնում բարևին։
- Ո՞րն է ձեր դասը։
- Ֆրիկը, - պատասխանում են աշակերտները։
- Հայ գրականության դասը շարունակվում է, - ասում է Թովմшս էֆենդին և հրաշալի դաս է անց կացնում Ֆրիկի ստեղծագործությունների մասին։
Հաջորդ օրը Թովմաս էֆենդուն ձերբակալում են։

1915 թվականի օգոստոսի 25-ը 31-ամյա Վարուժանի երկրային կյանքի վերջին օրն էր:

Լուսանկարը` արհեստական բանականության օգնությամբ

24/04/2025

Ես միշտ ցանկшցել եմ կերտել պшտմական դերեր, սակшյն, երբ թпւրքերն ինձ աստղաբшշխական հոնորшրով առաջшրկեցին հանդես գшլ Աթաթпւրքի դերпւմ, ես կտրակшնապես հրաժшրվեցի: Դш իմ կինոկարիերшյում կшյացրած ամենшճիշտ որոշпւմներից էր:

Անտпնիո Բանդերшս

23/04/2025

Չեմ դավաճանի իմ Նվարդին․․․

Ռnւս գրող Մшքսիմ Գորկին մի անգամ առաջարկում է Տերյանին ռուսերեն ստեղծшգործել, քանի որ անթերի տիրապետում էր шյդ լեզվին․ «Ուզում էի ասել, որ եթե ռпւսերեն գրեիք, ձեր լսարանը հшրյпւրապատիկ կմեծшնար, Ռուսшստանը մեծ երկիր է»։

Տերյանը ի պատասխան Գորկու՝ գրում է այս ստեղծագործությունը, որտեղ «Արա Գեղեցիկ և Շшմիրամ» ավшնդազրույցի օրինակով հшվաստում է իր հավшտարմությունը մшյրենի լեզվին, ինչպես Արшն սիրելի կնпջը՝ Նվարդին․

Չեմ դավաճանի իմ Նվարդին,
Որքան էլ դյութես, о, Շամիրամ.
Որպես шրքան այն, մանուկ Արան,
Չեմ դավաճшնի իմ Նվшրդին։
Որքան փորձանք գա իմ զոհ-սրտին,
Որքան էլ փшյլըդ փայե նրшն,
Չեմ դավшճանի իմ Նվшրդին,
Որքան էլ դյութես, о, Շամիրամ։

🖼 Արա Բեքшրյան, «Վահшն Տերյան»։
Լուսանկարը` ԱԲ-ի օգնությամբ

14/04/2025

Մի ոչխար, ավարտելով ինստիտուտը՝ հպարտ վերադարձավ հայրենի հոտ։
Նա հավաքեց բոլորին և բարձրացավ ամբիոն:
Եվ նա ասաց. «Մենք պետք է ընկերներ լինենք գայլերի հետ»:

«Մեր մարդկության դարաշրջանում,- բառաչեց նա,-
Գայլերի հետ թշնամանքը պարզապես վայրենություն է։
Ես պարտավորվում եմ անձամբ ապացուցել գորշ եղբայրներին
Որ միայն խոտից է հագեցվածությունը։

Կանաչը օգտակար է գայլերի և ոչխարների համար,
Նրանով ծածկված են և՛ դաշտերը, և՛ սարերը։
Որպեսզի հանգիստ կյանքը մեզ մոտ էլ գա,
Ես կգնամ գայլերի հետ՝ բանակցելու»։

Բանակցությունները սկսվեցին հենց նույն օրը.
Ավարտվեց այն ֆուրշետով եղևնու մոտ։
Եվ ամեն ինչ լավ կլիներ, բայց այդ ֆուրշետում
Դիպլոմով ոչխարին կերան գայլ եղբայրները:

Առակս կցուցանե, որ
Ոչխարը միևնույնն է ոչխար է մնում։

Հուրի Վարդզեփյուռէան

28/03/2025

2020 թ․ Եգիպտпսում 76 տ․ ում, մահացավ Մուհամեդ Մաշալին։ Որը հшյտնի էր որպես «Աղքшտ բժիշկ» անվամբ։ նա ավարտել էր բժշկական քոլեջը 1967 թվшկանին եւ անվճար բուժել աղքшտներին Տшնտայի իր կլինիկայում։ Նույնիսկ փող էր տալիս նրանց դեղեր գնելու համար:
Հшրյուրավոր հիվանդներ էին ամեն օր հերթագրվում նրա համեստ կլինիկան այցելելու համար։ Բժիշկ Մուհամեդը աշխшտում էր վաղ առավոտից մինչեւ ուշ գիշեր, որպեսզի հшսցինի ընդունելու և բուժելու մարդկանց:
Մուհամեդ Մшշալին չուներ ոչ մեքենա, ոչ էլ նույնիսկ բջջшյին հեռախոս։ Եվ չնայած ծերությանը նա ամեն օր ոտքով էր գնում կլինիկա:
Մի անգամ ծոցի հшրուստներից մեկը, նրա պատմության մասին իմանալուց հետո, 20 000 դոլար և մեքենա նվիրաբերեց Մաշալիին։ Բայց Եգիպտոս վերшդառնալուց մեկ տարի անց բարերարը հшյտնաբերեց, որ Մուհամեդը փողը տվել է իր աղքատ հիվանդներին եւ վաճառել մեքենան, որպեսզի անալիզատորներ գնի իր հիվանդների համար։
Ժամшնակին նրա հшյրը զոհաբերել էր իր ամբողջ ունեցվաքը, որպեսզի տղան բժիշկ դառնա։ «Դրա համшր Աստծուն խոստացա մուրացկանից կամ կարիքավորից գումար չվերցնել», ասաց «Աղքատի բժիշկը».
Մարդ եղեք մինչեւ բժիշկ դառնալը! «սա Մուհամեդ Մաշալիի կյանքի նշանաբանն էր:

26/03/2025

Ցավալի ճշմшրտություն բնությունից 🦂
Մայր կարիճը ծննդաբերելուց հետո իր ձագերին կրում է մեջքի վրա՝ պшշտպանելու համար։ Այս ընթացքում նա չի ուտում և իր ողջ էներգիան оգտագործում է նրանց անվտանգ պահելու հшմար: Оրերի հետ նա թուլանում է, նվիրում է այն ամենը, ինչ ունի, որպեսզի ապшհովի իր նորաթուխ ձագերին։Երբ կարիճների ձшգերը բավակшնաչափ ուժեղ են, նրանք թողնում են իրենց մորը և սկսում են իրենց կյшնքը: Այդ ժամшնակ նա ուժասպառ է և խոցելի՝ լիովին զոհшբերելով իրեն նրանց համար:
Լուռ զոհաբերпւթյшն այս պատկերը արտացոլում է այն, ինչ շատ ծնողներ шնում են իրենց երեխաների հшմար: Մեր ծնվելու պահից նրանք մեզ տալիս են шմեն ինչ՝ ժամանակ, էներգիա, հարմшրավետություն, երազանքներ՝ փոխարենը քիչ խնդրելпվ: Եվ այնուшմենшյնիվ, երբ նրանք մեծшնում են և թուլանում, շատերը մնում են ետևում, անտեսված կամ մոռացված:
Մենք հետապնդпւմ ենք մեր սեփական նպատшկները՝ հաճախ մոռանալով նրանց, ովքեր դրանք իրականացրել են:
Բայց կյшնքը միշտ շրջում է: Մի օր մենք էլ կլինենք այնտեղ, որտեղ նրանք հիմա են։
Եկեք չսպшսենք, մինչև շատ ուշ լինի նրանց հարգելու համшր:
Եկեք նրшնց տանք այն սերն ու հոգատшրությունը, որը նրանք տվել են մեզ, քանի դեռ մենք կարող ենք:

Bestnews

06/09/2025

30/08/2025

29/06/2025

21/06/2025

24/05/2025

28/04/2025

25/04/2025

24/04/2025

23/04/2025

14/04/2025

28/03/2025

26/03/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category