14/11/2025
هدف تصرف و مالک شدن قاره اقیانوسیه به تاریخچه استعمارگری اروپا بازمیگردد که منجر به کنترل بخشهای عمدهای از این منطقه توسط قدرتهای اروپایی، بهویژه بریتانیا شد. این فرآیند پیامدهای گستردهای برای مردم بومی و جغرافیای سیاسی منطقه به همراه داشت.
روند تاریخی:
اکتشاف اولیه: در قرن هفدهم، دریانوردان اروپایی مانند ویلم جانسون و آبل تاسمان سواحل استرالیا و جزایر اطراف را کشف کردند. با این حال، این مناطق به دلیل دوری و عدم وجود منابع مورد علاقه فوری، به سرعت مستعمره نشدند.
ورود بریتانیا: در سال ۱۷۷۰، کاپیتان جیمز کوک ادعای مالکیت سواحل شرقی استرالیا (ولز جنوبی نو) را برای بریتانیا کرد.
استقرار مستعمرات: بریتانیا اولین مستعمره خود را در سال ۱۷۸۸ با هدف تبعید محکومین و زندانیان بریتانیایی در استرالیا تأسیس کرد. این اقدام سرآغاز مهاجرت گسترده اروپاییها و در نهایت کنترل کامل این قاره بود.
استعمار نیوزیلند و جزایر دیگر: نیوزیلند نیز توسط بریتانیا مستعمره شد و جزایر کوچکتر اقیانوسیه توسط قدرتهای مختلف اروپایی مانند بریتانیا، آلمان، فرانسه و ایالات متحده تصرف شدند.
پیامدها:
جابجایی بومیان: تصرف این سرزمینها اغلب با درگیری و خشونت همراه بود که منجر به جابجایی و کاهش جمعیت بومیان استرالیا و مائوریهای نیوزیلند شد.
تغییرات فرهنگی و جمعیتی: با ورود گسترده مهاجران اروپایی، ترکیب جمعیتی و فرهنگ منطقه به شدت تغییر کرد و فرهنگ اروپایی غالب شد.
تشکیل کشورهای مدرن: این روند استعماری در نهایت منجر به شکلگیری کشورهای مدرن و مستقل کنونی مانند استرالیا و نیوزیلند شد که اکنون بخشی از جامعه جهانی هستند.
به طور خلاصه، هدف تصرف اقیانوسیه بخشی از پروژه بزرگتر امپریالیسم اروپا در قرنهای ۱۸ و ۱۹ بود که با انگیزههای اقتصادی، سیاسی و نیاز به ایجاد مستعمرات جدید دنبال میشد.
#استرالیا #افغانستان #ایران