Ghendtsche Tydinghen

Ghendtsche Tydinghen Facebookpagina van Ghendtsche Tydinghen, hét toegankelijke tijdschrift over de geschiedenis van de Stad Gent en haar inwoners.

Waar staan we hier aan de Schelde in Ledeberg? Rodolphe de Saegher, kunstschilder en politicus, wist natuurlijk het antw...
05/11/2025

Waar staan we hier aan de Schelde in Ledeberg?

Rodolphe de Saegher, kunstschilder en politicus, wist natuurlijk het antwoord. Hij was het immers die deze pasteltekening maakte op 7 april 1919. Hij hield van werken naar de natuur, ook al lag er toen begin april nog flink wat sneeuw op de oever van de Schelde. De witte vlekken op het water suggereren dat het minstens deels bevroren was.

Vandaag ziet het landschap er totaal anders uit dan ruim een eeuw geleden. Er is hier niet langer een weids, ononderbroken uitzicht over de Schelde. Centraal zien we de contouren van Ledeberg
opdoemen. Het silhouet van de Sint-Lievenskerk is duidelijk zichtbaar, zeker wanneer je inzoomt. Omheen de kerk, als kuikentjes rond de moederkloek geschaard, bemerk je een aantal gebouwen. Meest nabij is een grote fabrieksschouw terwijl wat verder weg opstijgende rookpluimen wijzen op nog meer industriële activiteit. Nog verder naar links ontwaar je minstens één en misschien twee kerktorens. Bij welke parochie horen ze?

Waar precies bevond Rodolphe de Saegher zich toen hij dit uitzicht vereeuwigde? Duidelijk is alvast dat hij zich op de Ledebergse oever van de Schelde bevond en dat er geen spoorwegbrug of ander obstakel is dat het uitzicht onderbreekt. We moeten ons ook afvragen of de artiest wel de ambitie had van een architect of een landmeter om het landschap als een pietje precies weer te geven.

Wie wil uitzoeken waar de kunstenaar precies stond vind hierbij het Ledebergse stratenplan van 1912 (Gent Gemapt). Een plan dat beter aansluit bij het jaar 1919 is niet beschikbaar. Wijzigingen aan
het landschap ten gevolge van WO 1 zijn niet zichtbaar.

Rodolphe de Saegher (1871-1941) werd geboren in Gavere, eveneens gelegen aan de Schelde. Hij bracht een groot deel van zijn leven door in Gent, waar hij ook overleed. Zijn artistieke opleiding genoot hij aan de Gentse Academie voor Schone Kunsten. Zoals wel meerdere van zijn schilderende tijdgenoten werd hij beïnvloed door Emile Claus en maakte hij zich het luminisme eigen. Behalve met schilderen uitte hij zijn creativiteit ook middels pastellen. Zijn werken zijn te bewonderen in het MSK
Gent en in andere musea. Hij exposeerde zijn werken uiteraard in Gent, maar bijvoorbeeld ook in Rome, Londen, München en Venetië. Onderwerpen die vaak terugkeren in zijn pasteltekeningen zijn de Schelde en de Leie. Hij hield ervan om in de natuur variaties van het licht te observeren en weer te geven. Daarnaast hield hij er ook van om collega’s uit de politieke en gerechtelijke wereld te portretteren. Veelzijdig was hij beslist. Pastelpotloden en olieverf waren niet de enige passies van Rodolphe de Saegher.
Hij was advocaat en schopte het in de politiek bij de liberalen tot gemeenteraadslid, provincieraadslid, twee ambtstermijnen als schepen voor Schone Kunsten en volksvertegenwoordiger (1925 – 1929). Als schepen van Schone Kunsten zette hij zich in voor het behoud van het artistieke en architecturale patrimonium van Gent. Zo ging hij bijvoorbeeld in 1927 in de clinch met het ministerie voor Wetenschappen en Kunsten wanneer dat vroeg om drie topstukken van het nog jonge MSK uit te lenen
voor een internationale tentoonstelling.

Velen hebben een steentje bijgedragen om deze post te realiseren. Om niet het gevaar te lopen iemand te vergeten beperk ik me tot organisaties die opzoekingen en kennis deelden: Liberas Gent,
Ghendtsche Tydinghen, Archief Gent, Universiteit Gent, de gemeenten Gavere en Oosterzele.

Robert Declerck

“L’Escaut à Ledeberg”, pastel op papier (46 x 56 cm), Rodolphe de Saegher, gedateerd 1919, met vermelding ‘souvenir du 7 avril 1919’. Geveild in 2023. Fotograaf onbekend.

Guicci wie? 🤫Hier vertellen allerlei Antwerpenaren wie die Lodovico Guicciardini eigenlijk was, de Florentijnse jonge ko...
27/10/2025

Guicci wie? 🤫

Hier vertellen allerlei Antwerpenaren wie die Lodovico Guicciardini eigenlijk was, de Florentijnse jonge koopman die in de 16de eeuw naar hier kwam, zijn ogen uitkeek en alles noteerde wat hem opviel.

Op 19 november stelt auteur Freddy Pieters Guicciardini en zijn magnum opus voor. Meer op www.ghendtschetydinghen.be.

https://www.youtube.com/watch?v=B_-7tUMSf4A

intro bij de expo Komt een Italiaan naar de Nederlandenhttps://www.museumplantinmoretus.be/nl/content/komt-een-italiaan-naar-de-nederlanden

Nog eens Wondelgemwaarts? Allez vooruit, graag. Naar 'den dries' aldaar, één van de meest poëtische plekjes van de Gents...
26/10/2025

Nog eens Wondelgemwaarts? Allez vooruit, graag. Naar 'den dries' aldaar, één van de meest poëtische plekjes van de Gentse rand 😍

Wondelgemnaar Albert Beaussaert moet in 1933 behoorlijk onder de indruk geweest zijn van de kermis in zijn landelijke dorp. Hij besloot om het tafereel van die feestelijke geb***tenis aan de Sint-
Catharinakerk vast te leggen op doek. Als kunstschilder hield hij er immers van om taferelen uit het leven te penselen.

In 1933 was een plaatselijke kermis nog een geb***tenis waarnaar lang uitgekeken werd en waarover achteraf ook nog vaak nagepraat werd. Samen de tijd nemen om te feesten bracht ook
mensen bij elkaar. Anno 2025 is de plaatselijke kermis tijdens het eerste weekend van mei nog steeds een ankerpunt in de vloed der voorbijsnellende dagen, maar ze wekt allicht minder emoties
en feestgedruis op. Morgen of volgende week is er wellicht weer een andere reden om te feesten?

De donkere hemel en de maan, verscholen achter de toren van de Sint-Catharinakerk, geven aan dat de avond al flink moet gevorderd zijn. Vandaar wellicht ook dat de dame huiswaarts trekt met de
kinderen om ze in bed te stoppen. Vooral het kleinste kind lijkt daarmee niet akkoord te gaan en wil terug naar de paardenmolen. Veel volk is er trouwens niet meer op de kermis: enkele mensen
wachten op kinderen die aan hun laatste rondjes toe zijn. Ook de uitbater van de kermisattractie zwiert nog een toertje mee. Wil hij de rittenkaartjes ophalen of zal hij met de “floche” nog een kind
gelukkig maken?

De rode woonwagen, waarin de uitbater van de attractie met zijn gezin woont, oogt uitermate armtierig in vergelijking met de enorme caravans waarin kermisreizigers vandaag huizen. Helemaal
links bemerk je nog een stukje van een kermiskraam, maar de aard daarvan is moeilijk te duiden. Een hamburgerkraam zal het niet geweest zijn; van die walmen waren de kermisgasten toen nog
gespaard. Een oliebollenkraam misschien van Abel uit Ledeberg, want die was het jaar voordien daarmee gestart.
Een behoorlijk deel van de achtergrond van het schilderij wordt ingenomen door de duidelijk herkenbare Sint-Catharinakerk. Let ook op de grote hemel en het spel van de wolken; twee thema’s
die de kunstschilder erg boeiden en die hij met zwier in beeld bracht. Weer valt de nacht over de kermis en de foorkramers denken aan rusten na een zware dag.

Albert Beaussaert (1909-1985) kreeg zijn opleiding aan het Gentse Sint-Lucasinstituut en vervolgens aan de Academie voor Schone Kunsten. Zeer verscheiden onderwerpen genoten zijn belangstelling en werden vereeuwigd op doek of als pasteltekening: landschappen, portretten, stillevens,
interieurs, het circus ... In de periode 1922-1923 verbleef Albert Beaussaert in Frankrijk, waar hij onder de indruk kwam van
de werken van Edgar Degas en Henri Fantin-Latour. Vandaar zijn interesse voor de danskunst en het circus en de sierlijke beweging van het menselijk lichaam in het algemeen. Kijk bijvoorbeeld eens
naar de houdingen van de kinderen op bijgaand doek, die al dan niet tegen hun zin de kermis verlaten. Zijn werk werd gewaardeerd in binnen- en buitenland. Rond zijn 60ste verjaardag
bijvoorbeeld stonden er nog tentoonstellingen op stapel in Keulen, Bonn, Affligem en de Verenigde Staten.

Dank aan Evelien Jonckheere (Huis van Alijn), Annie Verschraegen (Heemkundige & Historische Kring Wondelgem) en Marita Daenekindt (Ghendtsche Tydinghen) voor het delen van kennis en
opzoekingen.

Robert Declerck

‘Kermis aan de kerk van Wondelgem’, Albert Beaussaert, olieverf op doek (70 x 65 cm), collectie Archief Gent, objectnummer M-2626, fotograaf onbekend.

Kraakvers van de pers: één van de eerste exemplaren van het nieuwe nummer, GT 2025 - 6. Met een tank vol Poolse bevrijde...
23/10/2025

Kraakvers van de pers: één van de eerste exemplaren van het nieuwe nummer, GT 2025 - 6. Met een tank vol Poolse bevrijders op de 'Kemelbrug'. Straffe verhalen op komst.

22/10/2025

Merci, topfans! 💎 Leentje Van Hoorde, Ann Vandecatsye, François Snelders, Achiel Depuijdt, Michel Nowé, Pierre Baudu, Alfons Matthys, Roger Caufrier !

19/10/2025

In aantocht: de nieuwe Ghendtsche Tydinghen!
Hoe krijg je dit ook thuis? www.ghendtschetydinghen.be
> klik 'Abonnement'

Pakkend initiatief. Heb jij zo'n afscheidsbrief?
17/10/2025

Pakkend initiatief. Heb jij zo'n afscheidsbrief?

📜 Help ons de laatste woorden van het verzet bewaren
Heb jij een afscheidsbrief van een geëxecuteerde verzetsman of -vrouw (WO II)? Of ken je iemand die er een heeft?Via ons erfgoedproject Laatste Woorden digitaliseren we deze unieke brieven kosteloos, zodat ze bewaard blijven voor toekomstig onderzoek.
📍 Scandagen:
👉 21/10 – Gent (Liberas)
👉 22/10 – Leuven (KADOC)
👉 3/11 – Brussel (VUB)
💌 Graag vooraf een seintje via [email protected]
Meer info: www.laatstewoorden.be

Wil je de Sint-Catharinakerk van Wondelgem bewonderen bedekt met een sneeuwvacht, dan moet je in deze tijden van klimato...
16/10/2025

Wil je de Sint-Catharinakerk van Wondelgem bewonderen bedekt met een sneeuwvacht, dan moet je in deze tijden van klimatologische verandering al veel geluk hebben! ❄️☃️

Gemakkelijker is het om terug te grijpen naar de schilderijen ervan door Georges Buysse, een befaamde inwoner van Wondelgem (1900-1916). Sneeuw en ijs moeten er al even gelegen hebben toen Georges Buysse dit landschap schilderde in het voorjaar van 1902, want je bemerkt tekenen van dooi, terwijl het dak van de kerk zelfs al sneeuwvrij is.

Ruim een eeuw nadat de oudere Sint-Catharinakerk (12de eeuw) vernield werd tijdens het calvinistische oproer (1569) kreeg Wondelgem in 1686-1687 een nagelnieuwe kerk. Dat exemplaar in barokstijl is ook vandaag nog te bewonderen aan de Vroonstalledries. In de daaropvolgende eeuwen werd die kerk vergroot en onderging de voorgevel restauratie na een blikseminslag. In 1903 volgden nieuwe werkzaamheden: een grondige verbouwing en zelfs vergroting. Er kwamen 4 extra traveeën bij die het kerkschip flink verlengden, evenals 2 zijkapellen, een nieuwe doopkapel en een sacristie. Bovenaan de toen afgebroken en met hergebruikt materiaal weer opgebouwde voorgevel bemerk je een driezijdig fronton met daarin het oorspronkelijke bouwjaar 1686. In een nis ontdek je een beeld van de schutsheilige van de kerk, Sint-Catharina van Alexandrië.

Vergelijk je de kerk op het schilderij met het uitzicht vandaag, dan zie je een duidelijk verschil in grootte. De kerk herken je natuurlijk, maar is dat ook zo met de Vroonstalledries? De begroeiing is al meer dan een eeuw onderhevig aan de wisselvalligheden van het klimaat en de ingrepen van de mens. Tijdens het interbellum bijvoorbeeld waren er meerdere fases waarbij er zowel bomen werden aangeplant als gerooid. In de loop van WO2 waren delen van deze dries omgevormd tot moestuin. Zowel op open terrein als tussen oude beuken werden rode kolen en aardappelen geteeld voor Winterhulp, de organisatie die instond voor de bedeling van voedsel aan wie nooddruftig was. Overigens, ruim 80 jaar later is voedselhulp nog steeds nodig...

Terzijde: ‘vroon’ betekent ‘van de heer’. ‘Vroonstalle’ kan dus begrepen worden als ‘de stallen van de heer’. Gezien de ouderdom van dat woord gaat het hier wellicht om een heer uit de Merovingische periode (6de – 7de eeuw).

Georges Buysse (voluit Léon-Georges Buysse) toonde dit werk op het Salon van Gent in 1902, dus net voor de verbouwingen aan de kerk die in 1903 van start gingen. Waren die verbouwingen een reden om dit werk in 1904 aan het Museum voor Schone Kunsten te schenken? Het MSK beschikt ook over een tweede en groter werk van de Sint-Catharinakerk, geschilderd in 1901 door Georges Buysse. Eveneens voor de verbouwingen van 1903 dus. Op dat werk staat de kerk op veel grotere afstand; het uitzicht en de afmetingen vergelijken is daardoor ondoenbaar.

Beroepsmatig stond Georges Buysse (Gent 1864 - Wondelgem 1916) jarenlang aan het hoofd van een groot textielbedrijf na het overlijden van zijn vader, textielbaron Augustin Buysse. In zijn vrije tijd ontwikkelde hij zich geleidelijk als kunstschilder. Pas na 6 jaar tentoonstellen in het buitenland exposeerde Georges Buysse in 1900 voor ‘t eerst in eigen land. Naast Gentse stadsgezichten schilderde hij graag landschappen en mooie tuinen. Nadat hij in 1900 naar Wondelgem verhuisde werd het Kanaal Gent-Terneuzen een belangrijk thema in zijn werk. Vanuit zijn fraaie landhuis Ter Vaert in art nouveaustijl, in de Pantserschipstraat, had hij indertijd een uitstekend zicht op deze vaarweg.
Naarmate zijn artistieke carrière vorderde evolueerde Buysse van het aanvankelijke realisme naar het impressionisme. Later werd het luminisme geleidelijk belangrijker, met daarin veel aandacht voor licht en lichteffecten.

Georges Buysse was al enkele jaren ziek toen hij bij het uitbreken van WO1 naar Engeland verhuisde. Erg lang bleef hij er niet en keerde terug naar zijn thuisbasis, waar hij in 1916 overleed. In haar boek ‘In Oorlogsnood’ beschrijft zijn familielid Virginie Loveling zijn uitvaart zo: “De doodwagen komt aan, heel traag, de helling der Citadellaan af, de doodwagen eerste klas: zwart en zilver. Enkele kransen liggen op de pelle (fluwelen kleed op de lijkbaar), zeven of acht rijtuigen met omfloersde lantaarnen volgen... Het is de lijkstoet van George Buysse, een onzer meest geprezen, huidige, vlaamsche schilders...”

Zou creativiteit in iemands DNA kunnen zitten? Opvallend zijn in ieder geval de familiebanden van Georges Buysse. Hij was een neef van auteur Cyriel Buysse, die op zijn b***t een neef was van de gezusters Loveling. Verwantschap langs moederszijde was er ook met Wilhelm Hauff, een Duitse romantische dichter. Daarnaast huwde Buysse met de zus van kunstschilder Albert Baertsoen.

Tekst: Robert Declerck

“Sint-Catharinakerk in Wondelgem”, olieverf op doek (51,1 x 75,5 cm), Georges Buysse, bekomen door schenking in 1904, inventaris 1904-P, bevindt zich in het depot van het Museum voor Schone Kunsten (www.mskgent.be) , fotograaf onbekend.

16/10/2025

Lodovico Guicciardini kwam, zag en viel voor 'Gu**to' en onze Lage Landen. Afspraak op 19/11! www.ghendtschetydinghen.be

Adres

Groot Begijnhof 46
Ghent
9040

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Ghendtsche Tydinghen nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Contact

Stuur een bericht naar Ghendtsche Tydinghen:

Delen