03/16/2025
CHAPTER 1
"Kung gumanda ka lang sana kahit kaunti, Mary. Baka may nanligaw na rin sa'yong mayamang haciendero tulad ng kaibigan mo. Hindi ka na sana nahihirapan ng ganito, hindi ba?"
"Hindi ka ba naiingit sa kaibigan mong si Felicity? Nakapag-asawa siya ng mayaman kaya hindi na nito kailangan pang magtiis sa matinik na haciendang ito. Iba talaga ang swerte ng magaganda!"
“Kung bakit ba kasi hindi mo nilakasan ang loob mo, Mary? Dapat ginapang mo na lang ang ibang mga manliligaw ng kaibigan mo? Hindi ka na nga biniyayaan ng magandang mukha, mahina ka pa sa diskarte!”
Manhid na si Mary sa mga naririnig nitong usapan ng matatanda sa kanyang pinagtatrabahuan. Kung dati para siyang binubuhusan ng malamig na tubig at pinapatay sa tuwing pinaparamdam ng mga ito kung gaano siya ka panget, ngayon ramdam n’yang wala ng epekto sa kanya ang mga sinasabi nila.
Sabay silang lumaki ni Felicity sa barangay Catalina, payak man ang pamumuhay na kinalakihan nilang dalawa ngunit naging sandalan naman ng mga ito ang isa't isa sa lahat ng oras. Sabay silang nangarap noon na balang-araw ay magagawa nilang maiahon ang kanilang pamilya sa kahirapan.
Maganda, matalino at matangkad ang kababata niyang si Felicity. Sabi pa nga ng iba, perpekto at sadya namang pinagpala ito pagdating sa kanyang mala-dyosang mukha. Medyo palaban ang ugali nito na siya namang hinangaan ng mga kalalakihan hindi lamang sa kanilang lugar kun'di maging sa ibang bayan. Sa unang tingin pa lang ay magagawa na nitong paibigin ang kahit sinong lalaking masisilaw sa kanyang kagandahan.
Pero kahit minsan ay hindi nito nagawang mainggit sa kaibigan. Minahal ni Mary ang mukhang ipinamana ng kanyang mga magulang.
Hindi man ito pinagpala sa pisikal na anyo tulad ni Felicity, busilak naman ang kanyang puso. Wala siyang mapupungay na mga mata, matangos na ilong at mapupulang labi — sa madaling salita ay hindi kagandahan ang kanyang mukha.
Ang tanging maipagmamalaki lamang nito ay ang balingkinitan n’yang katawan at mala-porselanang kutis na sadya namang pinaghirapan nila ni Felicity noon. Nakakahiya mang sabihin pero umasa silang dalawa na may magkakagusto din kay Mary dahil sa kanyang magandang ugali at angking ka-sexyhan na hindi naman nalalayo sa kung ano ang mayron ang kaibigan. Minsan na nga silang magpakamalang kambal noon habang nakatalikod.
Ngunit hanggang pangarap lamang 'yon. Isang taon na ang nakalipas simula nang umalis si Felicity para magpakasal sa isang mayamang hacienderong nakatira sa bayan. Sa dami ng nanligaw dito, hindi inaakala ni Mary na iba pala ang mapapangasawa ng kanyang kaibigan. Hindi man lang niya ito nakilatis o kahit nakilala man lang. Wala siyang alam kung mabuti ba itong tao o kung totoo ang pagmamahal na ipinapakita nito kay Felicity.
Simula nang umalis ang kaibigan, maiiksing text message na lamang ang natatanggap niya mula rito. Pinili din nitong lumayo kasama ang lalaki dahil sabi ng kaibigan ay mabuting tao daw ang pamilya nito at sadya namang napakayaman. Mabait daw si Blake at parang reyna daw ang turing nito sa kanya. Ibinibigay daw nito lahat ng hilingin niya nang walang anumang tanong.
"Mary, nasaan na ang mga dragon fruit? Bakit nakatulala ka na naman d'yan sa gitna?" sigaw ni Aling Santa habang nanlilisik ang mga matang nakatingin sa kanya.
Nasapo n’ya naman ang noo at binilisan ang hakbang papalapit sa ginang.
Ingat na ingat siyang huwag mahulog ang mga pinitas nitong dragon fruit sa basket dahil ayaw n’yang makatanggap na naman siya nang mahabang sermon at hindi mabilang na pang-iinsulto mula rito.
Malapad ang ngiting ipinakita ng ginang nang makita nitong punong puno ang hawak na basket ni Mary.
Tiniis ng dalaga ang sakit nang matusok siya ng mahahabang tinik kanina para lamang makarami ito nang harvest. Kailangan n’yang makapag-ipon ng malaking halaga para makaluwas ng bayan dalawang araw mula ngayon.
Hindi ito makapaniwala noong nakatanggap siya ng mensahe mula kay Felicity na nangangailangan daw ito ng kasambahay sa kanilang mansyon at siya ang inirekomenda nito sa kanyang mayordoma.
Handa itong tanggapin ang anumang trabahong ibibigay sa kanya ng kaibigan dahil maliban sa gusto niyang mapalapit rito ay pagkakataon na rin iyon upang makawala sa trabahong nagpapahirap sa kanya.
Malupit ang may-ari nang haciendang pinapasukan ni Mary. Maliban sa limang piso lamang ang ibinabayad nito sa bawat bungang napipitas niya ay hindi rin ito nagbibigay ng gloves para maisuot ng kanyang mga trabahante. Hayop ang turing nito sa kanilang lahat at hindi ito marunong magpahalaga sa kanilang mga paghihirap.
"Mukhang mas lumaki yata ang dibdib mo, Mary? Bakit ba kasi ayaw mo pang pumasok sa bar na pinagtatrabahuan ng anak ko? Magsuot ka lang ng maskara, tiyak mabilis kang yayaman doon!" wika ng ginang bago malakas na tumawa.
Sumang-ayon naman ang iba rito hanggang sa napuno ng halakhak ang buong paligid.
Napabuntong hininga na lamang ng malakas si Mary. May inalok nga itong trabaho na mas malaki ang kita ngunit may kasamang pang-iinsulto naman ang sinabi nito sa kanya.
Pinili n’yang huwag sumagot at talikuran na lamang ito hawak ang limang bagong bente pesos na inabot nito bilang bayad sa kanyang pagtatrabaho.
Hindi niya kayang isuko ang dangal para lamang kumita ng malaking halaga. Kung ang kapalit ng pera ay pagpi-pyestahan ng kung sino-sinong estranghero ang kanyang katawan, mas nanaisin na lamang nitong mamatay sa pagod basta marangal lang ang kanyang trabaho.
Nakayukom na lamang ang magkabilang palad nito habangang pauwi siya sa kanilang bahay.
"Konting tiis nalang Mary, makakalayo ka na rin sa lugar na ito," sambit niya sa kanyang sarili.
Binilang n’ya nang mabuti ang perang naitabi at nakitang isang daan na lang ang kulang para sa kanyang pamasahe at allowance papuntang bayan. Ibig sabihin no’n, isang araw na lang siyang magtitiis kasama ang mga tsismosa niyang katrabaho.
Muli nitong sinilip ang mumurahing cellphone at binasa ang address na ibinigay ng kaibigan.
Nasa centro nga ang address na iyon at kung hindi siya nagkakamali ay tanging mayayaman lamang ang nakakapasok sa lupaing nito.
"Anak? Bakit ang aga mo yatang umuwi?" Boses ng ina nito sabay hawi ng kurtinang nagsisilbing pintuan ng kanyang kwarto.
Mabilis naman itinago ni Mary ang maliit na karton at tumayo mula sa kinauupuan.
Pinakitaan niya ang ina ng isang matamis na ngiti pagkatapos ay niyakap ito nang mahigpit.
"Patawad kung kailangan kong lumayo, Ma. Sa makalawa ay luluwas na ako ng bayan para magtrabaho sa mansyong pagmamay-ari ni Felicity," pamamaalam niya rito.
Mahinang hinaplos ng ginang ang kanyang likod. "Sigurado ka na ba sa desisyon mong 'yan? Panibagong pakikisama na naman ang gagawin mo doon," may pangamba nitong sambit.
Umiling lamang si Mary at may galak na sumagot. "Gagawin ko ang lahat para sa pamilya natin, Ma."
"Huwag mong kalimutan na mahal na mahal ka namin ng papa mo. Ikaw ang pinakamagandang biyayang ipinagkaloob sa amin ng Maykapal. Kahit anong sabihin ng iba, tatandaan mong higit na mas pinagpapala ang taong may mabuting kalooban. Hindi man tayo ipinanganak na mayaman o kasing puti o ganda ng iba pero mayron naman tayong maaring ipagmalaki sa kanila. Maghihintay kami sa pagbabalik mo, Anak."
Isinubsob na lamang ni Mary ang kanyang mukha sa dibdib ng ina upang huwag nitong makita ang pag-iyak niya. Gusto n’yang manatiling matapang sa harapan nito, dahil nais niyang maging masaya ang mga ito sa kanyang pagluwas. Maliban doon, handa na siyang iwan ng tuluyan ang lahat ng sama ng loob sa barangay Catalina.
"Iiwan ko sa inyo ang cellphone na ito, Ma. Bibili nalang ako ng bago sa una kong sahod para matawagan at makausap ko pa rin kayo. Magpapadala ako kaagad sa una kong sahod at sisiguraduhin kong makakatapos si Cris hanggang kolehiyo," nakangiti niyang sabi na ikinatuwa naman ng kanyang ina.
Pangarap niyang mai-ahon ang mga ito sa kahirapan at maibigay ang lahat ng pangangailangan nito. Nais ni Mary na makapagtapos ng pag-aaral ang bunso niyang kapatid upang huwag itong matulad sa kanya na high school lamang ang tinapos dahil mas pinili nitong magtrabaho para matulungan ang pamilya.
Triple ang kasipagang ipinakita ni Mary sa huling araw nito sa trabaho, buong araw siyang nagpaikot-ikot sa hacienda hanggang sa mahawakan nito ang dalawang-daang piso sa kanyang kamay.
Mariin lamang siyang napapikit bago gumuhit ang malapad na ngiti sa kanyang labi.
"Aba! Para ka naman yatang nanalo sa lotto, Mary? Dalawang-daan lang 'yan, mukha yatang nababaliw ka na!" sarkastikong wika ni Aling Santa.
May lakas ng loob n’yang hinarap ang ginang at pinakatitigan ito, sa tanang buhay niya mukhang ito ang una at huling beses na sasagot siya rito.
"Maraming salamat po sa lahat ng tulong at pang-iinsultong ibinigay ninyo sa akin, Aling Santa. Pero alam kong malapit ng magbago ang buhay ko."
CHAPTER 2
Lalo lamang naging agresibo si Blake nang pasukin niya ang basang-basang hiyas ni Felicity.
Sa dami ng babaeng dumaan sa kanyang buhay, sa piling lamang ng asawa nito naramdaman ang labis na pagnanasa. Para bang may kung anong kuryenteng dumadaloy sa mga ugat niya sa tuwing nagtatama ang kanilang mga balat at pakiramdam naman nito'y mauulol siya sa tuwing hinahalikan ito ng misis.
Mula ulo hanggang paa, hindi pa rin ito makapaniwalang hanggang ngayon ay totoong tao ang kanyang nasisilayan. She's undeniably gorgeous and hot.
In his eyes, Felicity looks like a living goddess.
Kumawala lamang ang mahinang halinghing sa mapupula nitong labi na siya namang dumagdag sa matinding libog na nararamdaman ni Blake.
Sagad nitong ibinaon ang sarili habang pinagmamasdan ang mala-dyosang mukha ng asawa. Isang beses lamang siyang nagawi sa barangay Catalina upang bumili ng mga dragon fruit seedlings ngunit ramdam niyang nadagit ng dalaga ang kanyang marupok na puso. Sa tuwing ipinipikit nito ang kanyang mga mata, imahe lamang ni Felicity ang bumabalik sa kanyang isipan.
At ngayong asawa niya na ang babaeng minsan nitong pinangarap, handa siyang gawin ang lahat mapaligaya lamang ito.
"Ohhh! Blake!" ungol ni Felicity habang inilalabas pasok nito ang mahaba at matigas niyang sandata.
Hindi niya mapigilang mapadaing dahil sa sarap na sensasyong hatid nito sa kanyang kahabaan. Goodness! Ramdam nitong hinihigop ang kabuuan niya, para bang sabik na sabik si Felicity sa bawat pagsulong na ginagawa nito.
Bahagya pang napapa-angat ang puwitan ng misis sa tuwing sinasagad nito ang sarili.
"Sobrang sarap, Blake..." muli nitong halinghing sa kanyang tainga.
Habang tumatagal lalo lamang gumaganda ang asawa sa kanyang paningin. Mamula-mula na ang mga pisngi nito at namumungay ang mga mata habang bumabaon ang mga kuko sa kanyang likuran.
Minahal n’ya ang asawa hindi lamang dahil sa angkin nitong kagandahan kun'di sa palaban nitong personalidad. Tulad niya mataas din ang pangarap nito sa buhay at matibay ang prinsipyo't paninindigan.
“Blake, ahhh! Heto na akooo,” mahabang halinghing ni Felicity habang namumungay ang mga matang nakatingin sa kanya.
Gustuhin man nitong pigilang huwag munang magpalabas, hindi n’ya kaya. Kailangan n’yang mailabas ito sa kaloob-looban ng asawa upang maaabot niya ang satisfaction na hinahanap ng kaniyang katawan.
Mas isinagad pa lalo ni Blake ang kahabaan nito at nang makitang napapapikit na ang asawa sa sarap ng kaniyang ginagawa, doon na siya nagpakawala sa loob niya. Sa wakas ay naabot na rin nito ang kanina pang langit na inaasam sa piling ng pinakamamahal na si Felicity.
Mabilis man ang naging pagpapakasal nila ni Felicity ngunit hindi niya 'yon pinagsisisihan dahil naging mabuti naman itong asawa sa kanya. Pinagsilbihan siya nito sa abot ng kanyang makakaya at sadya namang game na game ang asawa noon sa kanyang mga pantasya.
Ngunit nagbago ang lahat nang madiskubre nitong may malubhang sakit si Felicity. Isang sakit na nangangailangan ng matinding atensyon, na naging dahilan kung kaya napagpasyahan nilang dalhin ito sa ibang bansa upang magpagamot.
Walang problema kay Blake kung pinansyal na kakayahan lamang nito ang paguusapan, handa siyang ubusin ang lahat ng kanyang kayamanan gumaling lamang ang asawang si Felicity.
Ngunit nagkaroon sila ng malaking problema pagdating sa kanyang pamilya. Matanda na kasi ang kanyang ama at may malubha itong sakit sa puso. Linggo linggo ito kung dumalaw sa mansyon nilang mag-asawa upang kausapin si Felicity tungkol sa kanilang mga plano at hiling nitong magkaroon na ng apo.
Ngunit lumipas ang isang taon na hindi pa rin nila nagagawang tuparin ang kahilingan ng ama ni Blake. Dahil 'yon sa hirap na nararanasan ng asawa sa tuwing natatapos ang kanilang pagtatalik. Limang buwan pa lang ang lumipas nang mapansin nilang lumalala ang palagiang hirap nito sa paghinga.
Alam ni Blake na ikamamatay ng ama niya kahit isang buwan lang nitong hindi masilayan ang magandang mukha ni Felicity. Pero hindi din naman niya pwedeng pabayaan ang Emphysema ng asawa, lalo na't sabi ng mga doktor ay maari itong mahulog sa komplikasyon sa puso at sa pagkakaroon ng bullae o malalaking butas sa baga.
"That's impossible, Love. Walang papayag sa planong naisip mo. Sa tingin mo ba papayag din ang kaibigang sinasabi mo?"
Napailing na lamang ito dahil sa hindi kapani-paniwalang suhestiyon ng asawa. Sinubukan niyang tumutol pero ayaw pa ring makinig ni Felicity sa kanya.
Mas mahalaga para sa asawa nito ang kapakanan ng kanyang ama kaya naman wala siyang nagawa kung hindi sundin ang ipinag-uutos nito.
Maingat n’yang ginaya ang paraan ng text message na gusto ni Felicity at ipinadala iyon sa numerong sinabi nito.
Namilog naman ang mga mata ni Blake nang mabasa ang reply mula sa kaibigan ng asawa. Naramdaman niya ang galak at excitement sa reply nito.
"I'm sure, she'll come. Please take care of my best friend, Love. Mabuting tao si Mary at alam kong magkakasundo kayong dalawa," buo ang tiwalang sambit nito sa asawa bago pinatay ang video call.
Muntik na nitong makalimutan na limitado lamang ang oras na pwede niyang makausap si Felicity simula nang mag-umpisa ang mga test na isinasagawa sa katawan nito.
"Salamat, Fel. Pangako, magsisipag ako sa mansyon niyo."
Bumuntong-hininga na lamang si Blake at hiniling na sana umatras ang babae kapag nalaman nito ang plano ng kanya asawa.
Kung titimbangin ang sinabi ni Felicity sa kanya, maari ngang pumayag ito sa kanilang pabor lalo na't panget daw ang mukha ng kaibigan nito at tulad ng kanyang asawa, pangarap din nitong mai-ahon ang pamilya mula sa kahirapan.
Pero sino bang tanga ang papayag na iparetoke ang sariling mukha para lamang magpanggap na asawa ng isang lalaking hindi niya kilala? Ang mas malala pa doon, asawa ito ng matalik niyang kaibigan.
Umawang ang mga labi ni Mary nang makababa ito sa sinasakyan niyang bus, isang bagahe lamang ang nabitbit nito dahil wala naman siyang ibang damit at baka mapagkamalan pang basahan ang mga pambahay niya.
Puno ng tao ang terminal at sadya namang may mga tindang iba't ibang pagkain sa magkabilang sulok nito. Sinilip na lamang ni Mary ang baon niyang tinapay sa loob ng kanyang bag, tama na rin pala ang ginawa niya dahil kailangan niyang magtipid hanggang sa unang sahod nito.
Walang masidlan ang sayang nararamdaman ng puso ni Mary.
Sa wakas nakalaya na rin siya mula sa malupit na haciendang pinapasukan at higit pa doon, magagawa na nitong makitang muli si Felicity. Sa isang taong hindi sila nagkita ng kaibigan, alam niyang kukulangin ang isang araw dahil sa mga kwentong baon niya dito.
Ngumiti lang ito habang pinagmamasdan ang address na isinulat niya sa isang pirasong papel. Wala siyang sundo 'di tulad ng ibang kasabayan niya sa bus kaya minabuti nitong maglakad papunta sa mga nakahilerang tricycad sa dulo.
Binasa niyang mabuti ang mga lugar na nakasulat sa sidecar ng mga ito bago lakas loob na nagtanong, "Manong, pwede niyo po ba akong ihatid sa address na ito?" sabi niya sabay turo sa nakasulat sa papel na hawak.
Umiling ang lalaki at mabilis na lumayo dito. Sabi na nga ba at ang panget niyang mukha ang tinitingnan nito.
Mabilis siyang lumipat sa mas batang driver na nakatayo malapit sa isang poste. Hindi pa man siya nakakapagsalita pero para bang hinihubaran na nito nang tingin ang kanyang katawan.
"Saan ang punta mo, Miss? Bakante ako kahit sa langit pa ang punta mo," mayabang nitong sambit habang taas baba ang tingin sa dalaga.
Kinilabutan si Mary sa narinig at mabilis itong tinalikuran.
Agad siyang nakaramdam ng kirot sa kanyang dibdib nang marinig ang huling sinabi ng lalaki. "Pasalamat ka maganda ang katawan mo," anito saka natawa nang malakas.
Napalunok si Mary at mahigpit na napahawak sa kanyang bag. Ibinaba nito ang tingin sa bistidang suot, medyo nakataas na pala ang laylayan nito dahil sumasabit sa hawak niyang bag. Hindi ito makapaniwalang minamanyak na pala ng lalaki kanyang mga hita.
"Sumunod ka sa'kin, hija."
Kinilabutan na lamang ito nang marinig ang baritonong boses ng isang matandang lalaki. Simple lang ang pananamit nito at kung hindi magkakamali ay halos kasing-edad lamang ito ng papa niya.
Sumunod ito sa estrangherong tumulong sa kanya. Panay pa ang kagat ni Mary sa kanyang namumutlang mga labi dahil sa matinding kabang nararamdaman. Nanlalamig na ang kanyang mga kamay dahil sa kaba.
Tama nga ang sinabi ng mama niyang panibagong pakikisama na naman ang kakaharapin niya dito, maliban doon hindi niya inaasahang ganon kaagad ang magiging reaksyon ng ibang tao dahil sa kanyang pisikal na anyo.
Lumapit sa kanya ang matandang lalaki kaya naman hindi nito naiwasang huwag ihanda ang kamay para sampalin ito.
Nabigla na lamang si Mary nang kinuha ng ginoo ang papel na hawak niya.
"Sino ang nagbigay sa'yo ng address na ito, hija?" seryosong tanong nito.
Napaigtad si Mary sa kanyang narinig. Pinag-isipan muna nito kung sasabihin niya ang pangalan ng kaibigan kahit ngayon lamang niya nakilala ang matanda.
"May nakahanda pong trabaho para sa'kin sa lugar na 'yan, pwede niyo po ba akong ihatid? Huwag po kayong mag-alala may pambayad po ako ng pamasahe."
Akmang kukunin na ni Mary ang kanyang wallet pero pinigilan siya nito.
"Huwag kang mag-alala papunta din ako doon. Hinatid ko lang ang tricycad ng kapatid ko," ani ng lalaki at huminto sa harapan ng isang itim na sasakyan.
Hindi siya maaring magkamali, mamahalin ang kotse na ito at parang bagong labas lamang mula sa car wash. Nakakamangha ang sobrang kintab nito.
Nakita naman niyang bumaba ang isang batang lalaki na mukhang mas bata lang ng konti sa kanya.
Bumuga nang marahas na hangin ang matanda at pinakatitigan ang kausap, "Sakit talaga sa ulo ang tiyuhin mo, Lance!" anito gamit ang inis na boses.
Umawang muli ang mga labi ni Mary nang makita niyang umupo ang batang lalaki sa kabila. Hindi naman ito makapaniwala nang inagaw ng matandang lalaki ang bagahe sa kanyang kamay.
Ilang segundo itong nanigas sa kinatatayuan habang pinapanood kung paano inilagay ng ginoo ang gamit niya sa likod ng sasakyan, mas lalo lamang nagulat si Mary nang pinagbuksan siya nito ng pintuan.
"Huwag kang mag-alala, hija. Nagtatrabaho din kaming dalawa ng anak ko sa mansyon ng mga Montenegro. Sumabay ka na sa amin at baka abutin ka pa ng madaling-araw kung maglalakad kang mag-isa."
Lihim itong napalunok ng laway.
Montenegro?
Nahigit n’ya ang hininga nang marinig ang bagong apelyido ni Felicity. Tunog pa lang halatang pang mayaman na, para tuloy itong ibinagay ng tadhana sa maganda at maamo nitong mukha. Ano kayang buhay ang naghihintay sa kanya sa bagong mundong papasukan?
CHAPTER 3
NAPAPIKIT si Mary nang maramdaman nitong bumilis ang pagmamaneho ng lalaki. Wala itong alam kung gaano pa kalayo ang tatahakin ng kanilang biyahe pero nakasisigurado naman siyang mapagkakatiwalaan ang mag-ama. Wala siyang imik habang nakaupo lamang sa likuran, tahimik din ang mga ito at tanging musika lang mula sa car stereo ang naririnig.
Mamahalin ang sasakyan ngunit daig pa nito ang nakasakay sa isang ferris-wheel dala nang matinding kaba at nerbyos na nararamdaman. Hindi niya malaman kung saan kakapit sa tuwing lumiliko ang sasakyan.
"Ito ba ang unang beses mong makapunta ng bayan, hija?" tanong sa kanya ng lalaki.
Umiling lamang ito. "Pangatlong beses na po, Manong. Ilang taon na din ang nakalipas noong unang punta ko kasama ang mama ko at pangalawa naman ay sakay kami ng malaking dump truck kasama ang mga dragon fruit seedlings."
"Dump truck?" mabilis nitong tanong na ikinabigla ni Mary.
Napangiti lamang siya, "Nagtatrabaho po ako noon sa isang hacienda bilang labor, nag aayos kami ng mga seedlings at kami din po ang nagha-harvest ng mga dragon fruits."
Nahihiya pa rin siyang tawagin ang lalaki sa pangalan nito dahil kanina lang naman sila nagkakilala, pero mabuti na rin iyon para matandaan niya ang mga ito kapag nag umpisa na siyang magtrabaho sa mansyon.
"Yun ba ang dahilan kung bakit maraming peklat at may bago pang sugat ang mga kamay mo, hija?"
Napatingin agad si Mary sa kanyang mga kamay at mabilis na nakaramdam ng hiya. Hindi ito makapaniwalang napansin ng ginoo ang kamay niya kahit kinuha lang naman nito ang papel at bag na hawak niya kanina.
Mukhang hindi lang driver ang trabaho nito, guwardiya din!
Tumikhim si Mary at nauutal na sumagot. "O-Opo, manong Dante," sambit nito saka itinago ang kamay sa sekretong bulsa ng kanyang bistida.
"Masipag kang bata, hija. Napakasuwerte ng mga magulang mo sa iyo.”
Nakatalikod man kay Mary ang lalaki pero ramdam niyang may gumuhit na ngiti sa labi nito.
Hindi rin nito napigilan ang tuwang nararamdaman, ito ang unang beses na may pumuri sa kanya maliban sa kanyang mga magulang. Gusto nitong hawakan ang dibdib dahil bumibilis ang tibok ng puso niya dala nang matinding excitement na nararamdaman. Totoo nga ang mga kwento sa kanya ni Felicity, mabuting tao ang mga nakatira sa mansyong pag-aari ng napangasawa nito.
Napabuka na lamang ang mga labi ni Mary nang makita nito ang malaki at kulay itim na tarangkahan kung saan may nagbabantay na tatlong guwardiyang nakasuot din ng kulay itim, malawak ang hardin dito at nakakalula sa ganda ang iba't ibang mga bulaklak sa paligid. Sadya namang malayo-layo pala ang lalakarin kung maglalakad ito mula sa gate, mabuti nalang pala at nakasabay ito kina manong Dante. Ilang minuto din bago sila nakarating sa maganda at malaking mansyon na nasa gitna ng lupain ng mga Montenegro.
Huminga ng malalim si Mary bago ito bumaba ng sasakyan. Nahihiya pa itong nagtungo sa likuran upang kunin ang kaniyang gamit, pero naunahan na ito ng anak ni manong Dante na si Cali.
"Sumunod ka sa 'min, hija. Huwag kang kabahan dahil mababait na tao naman ang mga amo natin," sambit ni manong Dante bago dahan-dahang binuksan ang pintuan ng mansyon.
Pinigilan ni Mary ang kabang nararamdaman pero sadya namang nakakabingi ang malakas na tibok ng kanyang puso. Ilang yapak pa lang ang nagagawa niya sa loob pero parang namamawis na ang buo niyang katawan.
Hinigit na lamang nito ang hininga at inisip ang mga huling katagang sinabi ng kanyang ina bago siya pumunta ng bayan. Inalala rin nito ang kagustuhan niyang masilayang muli ang kaibigang si Felicity at mapalapit dito, dagdag pa dito ang hangarin niyang makawala mula sa dating trabaho at matulungan ang kanyang pamilya.
"Magandang umaga po," bati nito sa ginang na sumalubong sa kanilang tatlo.
Hindi ito umimik pero naramdaman niyang tinitigan siya nito ng taas baba. Para bang kinikilatis nito ang lahat ng parte ng kanyang katawan, mula ulo hanggang paa.
Gusto niyang sabunutan ang sarili dahil kung ano-ano ang pumapasok sa kanyang isipan habang pinagmamasdan ito ng ginang. Mukhang mas mataray pa ang mga mata nito kaysa kay aling Santa at sadya namang tindig palang ay mahahalata na kaagad na ito ang mayordoma ng mansyon. Ibig sabihin, ito rin ang magiging bisor niya sa bagong trabaho.
Pinilit niya ang sariling ngumiti dito at lakas loob na nagtanong, "Ako po ang kaibigan ni Felicity, Ma'am. Pwede ko po ba siyang makausap? Pakisabi naman po nandito ang matalik niyang kaibigang si Mary."
Namilog ang mga mata ng ginang.
"Ikaw si Mary? Ikaw ang kaibigan ni Ma'am?" gulat na tanong nito na agad namang naintindihan ng dalaga.
Sino nga bang maniniwalang kaibigan ng maganda nilang amo ang isang tulad niya?
Tumango siya dito.
"Sumunod ka sa'kin at dadalhin kita sa opisina ni Sir Blake."
Malalim itong bumuntong-hininga, mabuti na lamang at medyo lumambot na ang mga tingin nito sa kanya. Siguro natatandaan na nito ang sinabi ng kanyang kaibigan na may irerekomenda itong bagong kasambahay.
Pero bakit Sir Blake ang sinabi nito at hindi Ma'am Felicity?
Pumalakpak ng malakas ang ginang na ikinagulat din ng dalaga. Mabilis na naging alerto ang lahat maging sina manong Dante at Cali na kanina ay nakatayo lamang sa kanyang tabi.
"Kayong lahat! Bumalik na kayo sa kani-kaniya niyong trabaho!" anito na siya namang sinunod ng mga ito.
Medyo nakakatakot din pala ang mayordoma ni Felicity pero panghahawakan niya ang sinabi nitong mababait ang mga tao sa mansyon. Bahagya pang kumaway sa kanya ang mag-ama bago itong nawala sa kanyang paningin.
Masuyo siyang ngumiti sa ginang habang sinusundan ang mga yapak nito. Hindi nito mapigilang huwag mamangha sa ganda ng mansyon, mamahalin ang mga kagamitan dito at may mga paintings sa paligid.
"Ma'am? Nasan po si Felicity? Siya po kasi ang nagpatawag sa'kin dito at hindi si sir," muli niyang sambit dahil baka nagkamali lamang ito nang rinig kanina.
Hindi ang among lalaki ang nagpatawag sa kanya kung hindi ang matalik niyang kaibigan.
Hindi siya nito sinagot at nagpatuloy lamang sa paglalakad hanggang sa marating nila ang isang silid na may kulay pulang pintuan.
Mahinang kumatok ang ginang na siya namang sinagot ng lalaking nasa loob ng silid. Hindi pa man nakakapasok si Mary pero muli na namang binalot ng kaba ang puso niya. Bakit hindi man lang ito sinalubong ni Felicity? Nasan ang kaibigan niya?
Naguguluhang sumunod ito papasok ng silid at bumungad sa kanya ang isang nakakamanghang opisina. Unang tingin pa lang ay masasabi ng pagmamay-ari ito ng isang mayamang haciendero at pruweba itong mataas nga ang antas sa buhay nang napangasawa ng kaibigan niya.
Kakausapin pa sana nito ang ginang pero naglakad na ito pabalik sa pintuan at iniwan siyang nakatayo sa loob ng silid.
"Ikaw ba ang kaibigan ng asawa ko? If I'm not mistaken, your name is Mary. Right?"
Namilog na lamang ang mga mata niya nang nilapitan siya ng isang gwapo at matipunong lalaki. Matangkad ito at sadya namang nakakatunaw ng puso ang asul nitong mga mata.
"I'm Blake Montenegro– ako ang asawa ng kaibigan mong si Felicity," sambit nito bago inilahad ang kamay sa kanyang harapan.
Pinaunlakan naman ni Mary ang paanyaya nito kahit namamawis na ang mga kamay niya sa nerbyos. Hindi nito maintindihan kung bakit asawa ni Felicity ang kausap niya.
"O-Opo, ako po si Mary." Nauutal niyang sagot dito.
"Handa ka na ba sa trabahong ibibigay sa'yo ng asawa ko? Malaki ang pabor na hihilingin niya kaya malaki din ang gantimpalang ibibigay nito sa'yo," sambit nito.
Hindi niya maiwasang mamula ang pisngi dahil pakiramdam nito ay nakatingin ang lalaki sa malulusog niyang dibdib. Maliban sa naguguluhan siya sa sinasabi ng lalaki, hindi din siya mapakali sa kakaibang emosyong nagmumula sa mga mata nito.
Tumikhim ito at kabadong sumagot, "Kung ang tinutukoy niyo po ay ang pagiging kasambahay ko sa mansyon niyo, gagawin ko po ang lahat ng aking makakaya. Masipag po ako at masinop sa lahat ng bagay, Sir."
Sinubukan niyang mag-iwas nang tingin dito pero hindi niya nagawa nang makitang seryoso na itong nakatingin sa kabuuhan ng kanyang katawan. Pababa ang mga tingin nito hanggang sa bumalik muli sa kanyang mukha.
"Gusto ng asawa kong magpanggap ka bilang siya at iparetoke ang iyong mukha habang nasa ibang bansa ito at nagpapagamot sa kanyang sakit." Wala nang paligoy-ligoy na sabi ni Blake dahil nakasisigurado naman itong hindi papayag ang babae sa hiling ng kaniyang asawa. Totoo naman kasing walang baliw na papatol sa alok nito.
Totoo ang sinabi ni Felicity na magkasing-katawan at tangkad nga sila ng kanyang kaibigan, maputi lamang ang kanyang asawa habang kayumanggi naman ito at para bang bilad sa araw ang kutis. Hindi pinagpala ang mukha nito pero perpekto naman ang hugis ng kanyang katawan, nagmamalaki ang mga dibdib nito, maliit ang bewang at maganda ang hubog ng balakang. Malambing ang boses ng dalaga pero konting tapang lang ay maari na itong maihalintulad sa boses ni Felicity.
Bumuntong-hininga si Mary. "Nasa ibang bansa po si Felicity? May malubha po ba siyang sakit? Ano pong nangyari sa kaibigan ko?"
Nabigla si Blake sa narinig, inaasahan niyang isang malutong na hindi ang matatanggap mula sa dalaga pero mas nauna pa nitong tinanong ang sakit ng kanyang misis. Mabilis niya naman itong sinagot at ipinaliwanag ang sitwasyon.
Halos umurong ang dila niya nang mapansing umiiyak ito habang nagkwekwento siya, lumala pa ito nang sinabi niyang bukas pa nito maaring makausap ang kanyang asawa. Kitang kita ni Blake sa mga mata nito ang labis na pag-aalala at awang nararamdaman para sa kalagayan ni Felicity.
Umiling ito at napabuga ng marahas na hangin. Mabait itong babae kaya hindi niya hahayaang maipit ito sa sitwasyon.
Mariin siyang napapikit, saka nagsalita. "Limang milyon ang ibibigay namin sa'yo pagkatapos ng kontrata. Maliban doon ipapangalan namin sa'yo ang mansyong ito kasama ang hacienda sa gawing Norte. Pagkatapos ng isang taon susunod na rin ako sa aking asawa sa ibang bansa at malaya ka nang gawin ang anumang naisin mo," humugot ito ng malalim na hininga. "Maliban doon magpapanggap ka bilang asawa ko sa harapan ng aking pamilya, pamilya ni Felicity at sasama ka sa mga importanteng lakad ko."
Nanghina nalang bigla ang puso ni Mary sa uri ng pagkakatitig ng lalaki.
"Huwag kang mag-alala pwede ka namang tumangi sa alok ng asawa ko. Babayaran pa rin kita ng kalahating milyon para sa pagpunta mo dito," sambit nito at makahulugan siyang tinitigan.
Noon pa man ay malaki na ang utang na loob ni Mary sa kaibigan dahil maliban sa kanyang pamilya ito ang unang taong tumanggap at itinuring siyang kaibigan sa kabila ng malaking pinagkaiba ng kanilang panlabas na anyo. Mabait si Felicity at hindi niya inaasahang magkakaroon ito ng malubhang sakit.
Pumayag man siya o hindi ay sigurado nang mai-aahon nito sa kahirapan ang pamilya.
Pero paano naman ang pabor na hinihiling ni Felicity? Paano ang pangako na tutulungan nila ang isa't isa sa lahat ng oras? Magagawa niya bang talikuran na lamang ito ng ganon kadali?
"Nakapagdesisyon ka na ba, Mary?" tanong ng lalaki na siya namang nagpabilis ng tibok ng puso niya.
May pangamba man itong nararamdaman pero sinubukan niyang magpagkatotoo sa harapan ng lalaki.
"Maraming salamat po sa alok niyo..." Mariin niyang ipinikit ang mga mata at binasa ang pang-ilalim na labi. "Pero hindi ko po tatalikuran ang pagkakaibigan namin ni Felicity. Handa akong hiramin ang mukha niya matulungan lamang ito."
🌎 www.ravensanz.ca
📲Download the RS Stories app to read this story.
📌Join my group at www.facebook.com/groups/rsstories for my new story release and updates.
