11/20/2025
அரசியலும் மக்கள் மயப்படுத்தலும்
============================
சில நாட்களுக்கு முன்னர் எனது Facebook நண்பர்கள் இருவர் ஈழத்தில் தமிழ் அரசியல் கட்சிகள் எவ்வாறு தம்மை மக்கள் மயப்படுத்த வேண்டும் என்பதற்கு இந்தியாவில் இயங்கிவரும் RSS அமைப்பு, அதன் அரசியல் முகமான BJP இலங்கையில் இயங்கும் JVP அதன் புதிய அரசியல் முகமான NPP என்பவற்றின் கட்டமைப்புகள், தலைமைத்துவப் படிமுறையாக என்பவற்றை ஒப்பிட்டு பதிவிட்டிருந்தார்கள்.
RSS, JVP இரண்டுமே கீழ்த்தட்டு மக்களையும் கிராமங்களையும் அணுகும் முறைகள், அயராத அடிமட்டக் களப்பணி, மக்களோடு மக்களாக செயற்படுதல் என்பன அவற்றின் செல்வாக்கை அதிகரிக்கவும் தொடர்ந்து பேணவும் உதவின. புதிய, படித்த இளைய தலைமுறையினரை உள்வாங்குதல், தலைமைத்துவப் பயிற்சி வழங்குதல், திறமையும் தகுதியும் வாய்ந்த இளைஞர்களுக்கு தலைமைப் பொறுப்புகளை வழங்குதல் என்பன இவர்களின் பலமான அம்சங்கள் என்பதையும் இவர்களின் பதிவில் குறிப்பிட்டிருந்தார்கள்.
இருவரும் தமது பதிவுகளூடாக கொழும்பு அல்லது யாழ் மைய அரசியலைக் கைவிட்டு தமிழ்க் கட்சிகள் தமக்குள் இருக்கும் சாதி, பிரதேச வாதங்களைக் கைவிட்டு கிராமங்களுக்குச் செல்ல வேண்டும். கட்சிகளை மக்கள் மயப்படுத்த வேண்டும். இவற்றின் மூலம் ஒரு புதிய வலுவான அரசியல் கலாச்சாரத்தை உருவாக்க முடியும் என்பதை சுட்டிக் காட்டியிருந்தார்கள். அவர்கள் கூற வந்த விடயத்துடன் எனக்கு உடன்பாடு இருந்தாலும், இந்த இரண்டு அமைப்புகளும் தமிழ்க் கட்சிகள் பின்பற்றக்கூடிய சிறந்த முன்னதாரணங்கள்தானா என்ற கேள்விக்கும் பதில் தேடுவது நல்லது என்று நம்புகிறேன்.
இரண்டு அமைப்புகளில் RSS, இந்தியாவை ஆக்கிரமித்து ஆண்டு வந்த ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிராக இந்து மதப் பின்னணி கொண்டவர்களால், ஆங்கிலேயருக்கு எதிராக சுதேசிகளை அணி திரட்டுவதற்காக உருவாக்கப்பட்டது. இந்து மதம் மற்றும் கலாச்சாரத்தைப் பாதுகாப்பதன் மூலம் மக்களை ஒன்று திரட்டி போராடுவதை இலக்காகக் கொண்டு RSS சுதந்திரத்துக்கு முன்னர் இயங்கி வந்தது.
சுதந்திரத்தின் பின்னர் இந்த அமைப்பு தன்னை ஒரு முழுமையான இந்து மத அடிப்படைவாதத்துடன் இரு தேசியவாத அமைப்பாக வரையறுத்துக் கொண்டது. தேசப்பற்று, மற்றும் சுய ஒழுக்கம் உடையவர்களாக இளைஞர்களை உருவாக்குவதும் அவர்களின் நோக்கம் என்று கூறப்பட்டது. RSS தொண்டர்கள் கடந்த காலங்களில் பல சமூசேவைகளில் ஈடுபடுவதும் இயற்கை அனர்த்தங்கள், பேரழிவுகள் போன்ற சூழல்களில் மீட்புப் பணி போன்றவற்றில் ஈடுபட்டு வருவதும் பாராட்டத்தக்கதே.
ஆனால், இவ்வாறு இவர்கள் மக்களை அணிதிரட்ட கையில் எடுத்த மதம் மற்றும் கலாச்சாரம் இரண்டும் கலந்த இவர்களின் தேசியவாதம் இந்தியாவிற்கு, குறிப்பாக சிறுபான்மையினருக்கு சாபமாகிப் போனது. அது இந்து மேலாதிக்க வாதமாகி சிறுபான்மையினரை ஒடுக்கும் ஆயுதமாக மாறிப் போனது. இந்தியாவில் பல மாநிலங்களில் சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான பிரச்சாரம், வன்முறைத் தாக்குதல், படுகொலைகள் என்பனவும் தொடர்ந்து தூண்டப்பட்டு வருகிறது. ஒருவகையில் இந்தியா பொருளாதார ரீதியாகவும் சமூக ரீதியாகவும் வேகமாக முன்னேறிச் செல்வதற்கு இவர்களின் சித்தாந்தமே தடையாக இருக்கிறது என்பதே உண்மை.
மறுபுறத்தில் ஜேவிபி, இடதுசாரிச் சிந்தனையிலிருந்து கட்டியெழுப்பப்பட்ட ஒரு கட்டமைப்பாகும். சோஷலிச ஆட்சியை ஏற்படுத்தி நாட்டில் சமத்துவத்தை ஏற்படுத்துவது இந்த அமைப்பை உருவாக்கியவரின் நோக்கமாக இருந்தது. கிராமங்களில் மக்கள் மத்தியில் அவர்களின் செல்வாக்கை வளர்த்துக் கொண்ட அதேநேரம், பல்கலைக் கழகங்களையும் தமது வளர்ச்சிக்கு உரம் போடும் களமாக பயன்படுத்தினார்கள். இது கல்வி கற்ற இளைஞர்களை அமைப்பிற்குள் உள்வாங்க உதவியது. அதுமட்டுமன்றி தமிழ் மற்றும் முஸ்லிம் இளைஞர்களையும் இந்த அமைப்பு கவரத் தவறவில்லை.
அவர்கள் கட்சியாக வளர்ந்து அரசுடன் இணைந்து இயங்கிய காலத்தில் அமைச்சுப் பொறுப்பை எடுத்து அந்த நிதி மூலம் பின்தங்கிய சிங்களக் கிராமங்களை அபிவிருத்தி செய்தது. எம்பிமாருக்கு கிடைக்கும் சம்பளத்தை கட்சியைப் பலப்படுத்துவதில் முதலிட்டது என அவர்களின் நீண்டகாலத் திட்டமிடல் இங்கு கவனத்தில் கொள்ளத் தக்கது.
தேசியவாத கொள்கையுடைய ஜேவிபி, RSS போல மதத்தை கடந்த தேர்தல் காலம் வரை ஒரு ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தவில்லை. ஆனால் சிங்கள இனத்தின் இருப்பையும், கலாச்சாரத்தையும் காப்பாற்றுவது, நாட்டின் பிரிவினைக்கு எதிரான நிலைப்பாடு என்பன அவர்களுடைய செல்வாக்கை உறுதியாகப் பேண உதவியது. உண்மையில் ஜேவிபி இதுவரை மதத்தை ஒரு ஆயுதமாக பயன்படுத்தாததே கணிசமான தமிழர்களையும் முஸ்லிம்களையும் கவரவும் ஒரு காரணமாக இருக்கக் கூடும். தற்போது திருகோணமலையில் ஏற்பட்டுள்ளது போன்ற நெருக்கடி அரசுக்குத் தொடரும்போது அவர்களும் UNP, SLFP, SJB, SLPP போன்று மதத்தைக் கையில் எடுப்பார்களா என்பது இனிவரும் நாட்களில்தான் தெரிய வரும்.
RSS/BJP அணுகுமுறை தொடர்ந்தும் இந்து மேலாதிக்க அடிப்படையில் பெருபான்மை மக்களை சிறுபான்மையினருக்கு எதிராகத் தூண்டி மக்களிடையே பிரிவினையைக் வளர்க்கும் முறையாகவே இருக்கிறது. ஒப்பீட்டளவில் பெரும்பான்மையினத்தவரின் அபிமானத்தைப் பெற இன்றுவரை மதத்தைப் பயன்படுத்தி மக்களைப் பிளவுபடுத்தாத JVP/NPP யின் அணுகுமுறை, பின்பற்றத் தகுந்தது என்று கூறலாம்.
தமிழ் சமூகத்தைப் பொறுத்தவரை மக்கள் மயப்படுத்தப்பட அணுகுமுறைகள் புதியவையல்ல. காந்தியம் போன்ற அமைப்புகள் வடக்கிலும் கிழக்கிலும் மக்கள் சேவை செய்யும் அமைப்பாக நீண்டகாலம் இயங்கி வந்திருக்கின்றன. ஈழத்தில் தற்போது செயற்பட்டுவரும் தமிழ்க் கட்சிகளில் இந்தப் பண்பு காணப்படாவிட்டாலும் ஆயுதப் போராட்டம் நடைபெற்ற எண்பதுகளில் TELO, EPRLF ஆகிய அமைப்புகள் தமது போராட்டத்தை மக்கள் மயப்படுத்தியிருந்தார்கள். அதேபோல PLOTE அமைப்பும் வடக்குக் கிழக்கில் செயற்பட்டு வந்த காந்திய அமைப்புடன் நெருக்கமாகச் செயற்பட்டார்கள். அதுவே காந்திய அமைப்பின் ஸ்தாபகர்களுக்கு வினையாகப் போனது வேறு விடயம்.
ஆயுத போராட்டம் நடாத்திய காலத்தில் கிராமங்களை அணுகிச் செயற்பட்ட அதே அமைப்புகள் பின்னர் துணை ராணுவக் குழுக்களாக இயங்கி, பின்னர் அரசியல் கட்சியாக மாற்றம் பெற்ற நிலையில் தமது கட்சிகளை மக்கள் மயப்படுத்தத் தவறியிருந்தார்கள். அவர்களும் ஏனைய கட்சிகளைப் போல இன்றுவரை தேர்தல் காலத்தில் மட்டும் மக்களை அணுகும், ஒற்றைத் தலைமையில் மட்டுமே நம்பிக்கை கொண்ட கட்சிகளாக இயங்கி வருகிறார்கள்.
சில தமிழ்க் கட்சிகள் சட்டத்தரணிகளே சிறந்த அரசியல் பிரதிநிதிகள் என்ற எண்ணக்கருவில் அசையாத நம்பிக்கையுள்ளவர்களாக இருக்கிறார்கள். வேட்பாளர்களை மக்களிடம் தேடாது தமக்கு வேண்டியவர்களை முன்னிலைப்படுத்துகிறார்கள். இந்த நிலையில் தமிழ்க் கட்சிகள் கிராமங்களை அணுகும் என்பதோ மக்களை அரசியல்மயப்படுத்தும் என்பதோ அவர்களிடமிருந்து தலைவர்கள் உருவாக்கும் என்பதோ இப்போதைக்கு சாத்தியமில்லை.
- வீமன் -
