27/07/2025
Mga kwento ni Lola basyang.
📩 Hi Admin, itago mo na lang ako sa pangalang 'Alyssa'...
Apat na taon kaming magkasama. Akala ko siya na talaga — 'yung tipong kahit hindi perpekto ang lahat, pipiliin pa rin namin ang isa't isa araw-araw. Pero nagkamali ako.
Nagsimula akong magduda nung naging malamig siya. Biglang busy sa trabaho, laging pagod, bihira na magtext o tumawag. Ang dating sweet na good morning and good night, napalitan ng "K." at "Ok." Sabi ng puso ko, may mali. Pero pinilit kong hindi maging paranoid.
Hanggang sa isang gabi, naiwan niya ang laptop niya sa bahay. May pumasok na notification — Messenger. "Ingat ka, love. Miss you na. 😘" Napalunok ako ng laway. Hindi pa ako sigurado, pero ramdam ko na. Binuksan ko. Doon ko nakita — screenshots, tawagan, video calls, plano nilang magkita. Ang masakit? Kaibigan ko pa pala 'yung babae.
Hindi ako nagsisigaw. Hindi ako nagwala. Umiyak lang ako sa loob ng banyo habang nag-iisip kung saan ako nagkulang. Kinausap ko siya kinabukasan. Hindi siya umamin agad. Pero nung sinabi kong nakita ko na lahat, tahimik na lang siyang napaupo. Wala man lang “I’m sorry.” Parang hindi niya inisip na mararamdaman ko ‘to.
Umalis ako. Hindi dahil hindi ko siya mahal, kundi dahil mahal ko ang sarili ko. Hindi ko deserve ang ganitong klase ng sakit. Mas pinili kong hilumin ang sarili ko kesa habulin ang taong hindi marunong lumingon.
Natutunan ko na minsan, kahit gaano mo kamahal ang isang tao, hindi niya pa rin pipiliin na manatili. At okay lang ‘yon. Hindi mo kasalanan kung niloko ka. Pero responsibilidad mong piliin ang sarili mo. Huwag kang matakot umalis kapag wala ka nang respeto sa relasyon. Kasi minsan, ang tunay na pagmamahal ay ang paglaya.
— Alyssa