10/05/2025
Nakakalungkot 😞😞
Dear Madam,
Itago mo na lang ako sa pangalang Maria. Ako ay 20 taong gulang.......
Nagumpisa ang lahat mula ng mamatay ang aking mahal na ina.
Mula ng mamatay ang aking ina nagbago ang aking ama, laging siyang umiinon ng alak at hindi pweding hindi siya malasing. Naiintindihan ko ang aking ama kaya hinahayaan ko na lamang siya para kahit papaano makalimot at mahibsan ang lungkot na kanyang nararamdaman.
Wala naman akong mae-rereklamo o masasabi sa aking ama dahil hindi siya nagkukulang bilang isang ama.
Isang umaga, nagising ako na masakit ang aking katawan at parang may nakadagan na mabigat sa aking katawan. Nagulat na lang ako dahil nakadagan sa akin ang kamay at paa ng aking ama at mas lalo ng makita kong wala akong suot na damit.
Sa sobrang gulat at takot ko dali-dali akong bumangong at magbihis at kumuha ng kunting damit . Ang nasa isip ko na lamang ay ang makaalis sa bahay at lumayo sa aking ama.
Nakitira ako sa aking kaibigan na kasalukuyang umuupa sa isang apartment, dahil wala akong pera kinaylangan kong magtrabaho at nakapasok nga ako sa isang BAR bilang WAITRESS.
Isang gabi, nahanap ako ng aking ama sa pinagtatrabahuan ko, tatakbo na sana ako ng bigla akong pinigilan ng aking ama.
AMA: Anak matagal na kitang hinahanap at nagpapasalamat ako dahil nakita kita. Sobra akong nag-aalala sayo.
Habang nagsasalita ang aking ama hindi ko napigilang umiyak.
AMA: Patawarin mo ako anak, manilawa ka sa akin hindi ko alam ang nangyari dahil sa kalasingan ko nakalimutan ko na wala na pala ang iyong ina, kamukang-kamuka mo ang iyong ina napagkamalan kitang ikaw siya.
Nagulat ako sa kanyang sinabi at mas lalo akong nakaramdam ng galit sa aking ama.
ANAK: Anong gusto mong gawin ko kalimutan ko ang ginawa mo at patawarin ka na lang? Hindi ako naniniwala sayo. Umalis kana hindi kita kailangan.
AMA: Patawarin mo ako anak, parang-awa mo na umuwi na tayo.
Madam, dahil sa umiiyak at nagsisigaw na ako pinaalis na ang aking ama ng mga katrabaho ko. Mula noon hindi ko na nakita pa muli ang aking ama. Wala na akong balita pa sa kanya.
Makalipas ang tatlong taon, hirap parin akong makalimot, galit parin ako sa aking ama at walang patutunguhan. Kasalanan ito ng aking ama!
Sa ngayon po, nagtatrabaho parin ako sa Bar at walang pagbabago sa aking buhay.
Hanggang dito na laman po.Maraming salamat.
-MARIA
