05/07/2025
"एउटी बिदेशी श्रमिककी श्रीमतीको मनको कथा" 💔
दिन सकिन्छ, तर थकान सकिँदैन।
शरीर बोल्दैन, तर पीडा बोल्छ।
मन मुस्कुराउने अभिनय गर्छ, तर भित्र कतै केही खोजिरहेको हुन्छ – त्यो आफ्नोपन, त्यो साथ, त्यो बुझाइ।
शरीरलाई सायद आरामको खाँचो हुन्छ, तर आत्मालाई चाहिएको हुन्छ एक चुपचाप बुझ्ने मान्छे – जसलाई केही नबोले पनि सबै थाहा हुन्छ।
घरमा बस्ने श्रीमतीको जीवन सजिलो हुन्न –
सबैको हेरचाह, भान्साको धुवाँ, सन्तानको चिन्ता, अनि दिनको अन्त्यमा आइपुग्ने मौन एकान्त।
कहिलेकाहीं भित्ताले पनि उत्तर दिँदैनन्।
त्यही एकान्तमा, दिनभरिको थकानले मन कहिलेकाहीं आफन्त खोज्छ।
जसलाई भन्न सकियोस्, "थकाइ लाग्यो", "आज अलि असजिलो महसुस भयो।"
तर त्यो भन्नु पनि कठिन हुन्छ, किनभने थाहा छ – उता पनि सजिलो छैन।
विदेशमा काम गरिरहनु भएका श्रीमानको दिन सधैं लामो हुन्छ।
बिहानैदेखि रात परेपछि मात्र खुट्टा टेक्ने फुर्सद – त्यो पनि भारी कामको थकानसहित।
१२–१३ घण्टा उभिएर गरिएको श्रम, भारी ज्यान, अनि मस्तिष्कमा घनघोर सोच –
सन्तानको सम्झना, घरको चिन्ता, अनि थिचिएको ऋणको भार।
सबैभन्दा पीडादायक क्षण त त्यही हो –
जब मोबाइलमा छोराछोरीको स्वर सुनिन्छ, "बा, कहिले आउनु हुन्छ?"
तर त्यो स्वरलाई अँगाल्न पाइँदैन।
न त्यो सानो हात समाउन पाइन्छ, न त त्यो मासूम आँखामा हेरेर केही भन्न पाइन्छ।
त्यो अभाव… सायद शब्दभन्दा परको अनुभूति हो – जुन उहाँले मात्र होइन, मैले पनि महसुस गर्छु।
धेरैले भन्छन्, “स्वेच्छाले विदेश पठाइयो।”
तर सत्य के हो भने –
यो दूरी स्वेच्छाले होइन, बाध्यताले आएको हो।
देशमै सम्भावना हुन्थ्यो भने, कसले चाहन्थ्यो र जीवनका अनगिन्ती खुसीहरू छाड्न?
यही बीचमा म बाँचिरहेकी छु –
उहाँ बिना पनि उहाँसँगै।
मेरो प्रत्येक दिनमा उहाँको सम्झना छ,
र उहाँको हरेक पसिनामा हाम्रो भविष्यको सपना।
हामी चुप छौं – किनभने चुप रहनु नै अहिलेको सबैभन्दा ठूलो समझदारी हो।
हामी बोल्छौं – तर समय सधैं साथ दिँदैन।
कहिले उहाँ थाक्नुभएको हुन्छ, कहिले म थकित छु।
तर हामी बुझ्छौं – हामी एकअर्काको लागि बाँचिरहेका छौं।
सम्बन्ध सँगै हिँडेर मात्र होइन, टाढा भएर पनि आत्माले हात समात्न जान्नु माया हो।
र त्यही कला हामीले सिकिरहेका छौं – हरेक दिन, हरेक सासमा।
हामी अलग छौं, तर एउटै सपना बुनिरहेका छौं
यो लेख केवल एउटी श्रीमतीको मनकथा होइन –
यो त हजारौं नेपाली दम्पतीहरूको मौन आवाज हो,
जो माइलौँ टाढा छन्, तर भावनाले गहिरो साथमा छन्।
जसको जीवनमा सँगै हिँड्ने बाटो छैन अहिले,
तर उनीहरूको मनले एउटै सपना बोकेको छ –
फेरि एक दिन, एउटै छानोमुनि, एउटै खुसीमा एकसाथ हाँस्ने।
✍️ सिम्रन खड्का