Haber Ajansi

22/12/2025

Emre’yle evlendiğimde, annesi Nermin’in benden nefret ettiğini biliyordum.
Bunu hiçbir zaman gizlemedi. Ona göre ben, oğluna layık olmayan, çıkarcı bir kadındım.

En acı olan ne miydi?
5 yaşındaki kızımı ve 7 yaşındaki oğlumu, kendi torunları olarak asla kabul etmedi.

Ama Emre…
O bizi gerçekten seviyordu.

Bize güzel bir ev aldı.
Çocuklarımın kendilerini güvende ve seviliyor hissetmelerini sağladı.
Ve bana şuna dair söz verdi:

“Annem hayatımıza asla karışamayacak.”

Uzun bir süre de karışmadı.

Ta ki o korkunç güne kadar…

Emre bir trafik kazasında hayatını kaybetti.
Ben paramparça oldum.
Çocuklarım, tanıdıkları tek gerçek babayı kaybetti.

Ve cenazeden sadece iki gün sonra, resmi işleri halledip eve döndüğümde…
Gördüğüm manzara karşısında dizlerimin bağı çözüldü.

Eşyalarımız kaldırıma fırlatılmıştı.
Her şey çöp torbalarına tıkılmış, sanki biz insan değilmişiz gibi…

İçimi tarifsiz bir panik sardı.
Koşarak ön kapıya gittim.
Kilitliydi.

Kapıya vurdum.
Ses yok.

Tekrar vurdum.

Sonunda kapı açıldı.

Karşımda Nermin duruyordu.
Yüzünde her zamanki o kibirli, soğuk ifade…

“Aaa, geri mi döndün?” dedi alayla.
“Mesajı alırsın sanmıştım. Bu ev artık benim. Sen ve şu küçük veletler defolup gideceksiniz!”

Kanım dondu.

“Nermin Hanım, burası benim evim,” diyebildim titreyerek.

Kahkaha attı.
“Oğlumun eviydi. Şimdi o yok. Senin burada HİÇBİR HAKKIN YOK!”

Ellerimi sıktım.
Çocuklarım yanımda sessizce ağlıyordu.

O gece…
Arabada uyuduk.

Ama şundan emindim:
Onun kazanmasına izin vermeyecektim.

Ertesi sabah, hiçbir şey olmamış gibi davranmayacaktım…
HEMEN HAREKETE GEÇTİM. İŞTE YAPTIĞIM ŞEY.. 😲 DEVAMI 👇
https://webyenihabercihikayeicerikleri.live/2p9fmej5

22/12/2025

Mağarada Doğum Yaptı, O Yardım Etti! 😱😲
Güneşin ilk ışıkları soluk perdelerin arasından süzülerek Hacer’i uyandırdı. Kocası Hüseyin’in uyuduğu yatağın boş tarafını elleri içgüdüsel olarak aradı, ancak yalnızca soğuk çarşafları buldu. Onun sıcaklığı artık yoktu. Hacer, sekiz aylık hamileydi ve her hareketi sadece karnındaki ağırlığa değil, ruhundaki derin boşluğa karşı da bir mücadeleydi.

Bebek huzursuzca kıpırdanıyor, sanki annesinin üzüntüsünü hissediyormuş gibi yavaşça doğruluyordu. İki elini sürekli ağrıyan sırtına götürdü. Karayaka çiftliği, her zamanki sesleriyle uyanıyordu; horozların ötüşü, sağılmayı bekleyen ineklerin hafif böğürmesi, atların sabırsız kişnemesi... Fakat Hüseyin olmadan, bu tanıdık sesler bile yabancı ve uzak yankılar gibi geliyordu. Her şey ona yalnız olduğunu, bu sınır bölgesinin unutulmuş köşesinde, tehlikelerin her yönden sinsice yaklaştığı bir yerde tamamen yalnız olduğunu hatırlatıyordu.

Hacer, en rahat elbisesini giydi; Hüseyin’in henüz hamile olduğunu bile bilmeden son kasaba gezisinde aldığı mavi pamuklu giysi üzerine önlüğünü bağladı ve mutfağa çıktı. Sessizlik burada diğer her yerden daha ağırdı. Burası, kocası için binlerce kahvaltı hazırladığı, birlikte ailelerini ve çiftlikte kuracakları hayatı planladıkları, bekleyecekleri çocuklarla ilgili hayaller kurdukları yerdi..😲 Devamı ilk yorumda 👇👇
https://onlinegundemkonularihabericerikleri.life/jrddx8ed

22/12/2025

Kutlama sırasında, yemekleri servis ederken kayınvalidem beni misafirlere şöyle tanıttı: “İşte bu da gelinim, neredeyse eski gelinim sayılır — oğlum yakında ondan boşanacak.” 😱😨

Kocam bana baktı ve gülümseyerek ekledi:

“Evet, sana bu haberi söylemeyi unutmuştum, sadece…”

Sözünü kestim ve gururla:

“Mükemmel, o zaman sana da bir haberim var.”

dedim.

Söylediklerimden sonra kocam ve kayınvalidem şok oldular. 😲

Aile kutlamasının ortasında, kayınvalidemin yıldönümünde, eski bir gümüş tepside ana yemeği gülümseyerek servis ediyordum. Sabahın erken saatlerinden beri yemek yapmış, temizlikle uğraşmış, masayı kurmuş, her detayı kontrol etmiş, her şey kusursuz olsun diye çabalamıştım.

Beş yıldır o evde yaşıyordum ve bir gün gerçekten oraya ait olacağımı hâlâ umuyordum.

Misafirler çoktan yerlerine oturmuş, kadehler tokuşturulmuş, sohbetler iyice koyulaşmıştı. Kayınvalidem masanın başında, adeta bir kraliçe gibi, ışıl ışıl oturuyordu.

Tam o sırada yanına yaklaştığımda, bana işaret ederek ve memnun bir gülümsemeyle yüksek sesle şöyle dedi:

— Bu da gelinim, ama yakında taşınacak — oğlum boşanma davası açtı!

Bunu öyle sıradan bir tonla söyledi ki, sanki hava durumundan bahsediyordu. Masada ağır bir sessizlik oluştu. Biri garip bir şekilde öksürdü, biri gözlerini kaçırdı.

Kocam gururla sandalyesinden kalktı, omuzlarını dikleştirdi ve bana baktı:

— Evet, tam da sana söyleyecektim…

diye kendinden emin bir şekilde konuşmaya başladı.

Ama sözünü bitirmesine izin vermedim. Dinleyemediğimden değil, istemediğimden. Baştan beri yüzümde olan sakin gülümsemeyle konuşmaya devam ettim:

— Mükemmel! — dedim yumuşak ama net bir sesle. — Ve benim de harika bir haberim var.

Bir anda herkes bana döndü. Kayınvalidem elindeki çatalı havada donup kaldı, kocam kaşlarını çattı, misafirler nefeslerini tuttu.

Tepsiyi masaya bıraktım, doğruldum ve devam ettim.

Herkes söylediklerime şok oldu. 😱😨
Devamı ilk yoorumda 👇👇
https://webyenihabercihikayeicerikleri.live/yckptap7

22/12/2025

Ünlü biri degil turk askeri kimkalp koyar

22/12/2025

Bir hayır gecesinde, kocam sözde “şaka” yapmak istedi… Ve beni açık artırmada satışa çıkardı. “Karımı biriyle akşam yemeğine çıkarıyoruz… Başlangıç fiyatı sadece 1 dolar dedi!” 😱 😧

Salondaki herkes kahkahalara boğuldu.
İnsanlar eğleniyordu.
Ama ben donup kalmıştım.

Bu, kocamın çalıştığı şirketin yıl sonu için düzenlediği yardım gecesiydi. Yılbaşına birkaç gün kalmıştı. İnsanlar şık giyinmiş, mutlu görünmeye çalışıyor, cömertlik taslıyordu.

Ben de şık bir elbise giymiştim. Saçım yapılmıştı, masada önümde bir kadeh içki vardı. Dışarıdan bakınca sakin duruyordum ama içimde kötü bir his vardı.
Bu tür gecelerde kocam hep değişirdi. Daha ukala, daha gösteriş meraklısı olurdu.

O akşam da yine herkesin ilgisini üstüne çekmişti. Masalar arasında dolaşıyor, yüksek sesle konuşuyor, şakalar yapıyordu. Yanıma geldi, eğilip kulağıma:
“Birazdan sürprizim var,” dedi.

Sunucu sıradaki açık artırma ürününü anons ettiğinde, kocam sahneye çıktı. Mikrofonu eline aldı. Salon sessizleşti.

“Hanımlar, beyler,” dedi.
“Bu akşam farklı bir şey bağışlamak istiyorum.”

Sonra bana döndü.
Herkesin içinde beni işaret etti.

“Çok da ilginç olmayan karımla bir akşam yemeği.
Başlangıç fiyatı: 1 dolar.”

Bir saniyelik sessizlik oldu.
Sonra… kahkahalar patladı.

Herkes bana bakıyordu.
Yüzüm kızardı, ellerim titredi.
Kendimi aşağılanmış, küçük düşürülmüş hissettim.

Teklifler yükselmeye başladı.
5 dolar… 10 dolar… 20 dolar…

Kimse gerçekten beni tanımıyordu.
Kimse o yemeği istemiyordu.
Herkes sadece dalga geçiyordu.

Kocam ise sahnede keyifle gülüyordu.

Derken bir anda salon sessizleşti.

Arka sıralardan, daha önce hiç görmediğim bir adam ayağa kalktı. Uzun boyluydu. Sakin ve kendinden emindi. Herkes ona baktı.

Kocamın yüzü bir anda bembeyaz oldu.

Ve o adam…
Herkesi şoke eden bir şey yaptı. 😨😱

👉 Devamı ilk yorumda… 👇
https://haberaygundemdakika.life/2p87u9rf

22/12/2025

Üç aylık kızımı on dakikalığına büyükannesine bıraktım; geri döndüğümde bebeğimin yüzü kıpkırmızıydı ve sadece iki saat sonra ambulans doktoru gözlerimin önünde bağırdı: “Onu hemen ameliyathaneye götürün ve polisi arayın!” 😨😱

Kayınvalidemle hiç anlaşamadık. İlk günden beri beni oğlunun hayatındaki geçici bir hata olarak görüyordu. Konuşma tarzımı, bebeği tutma şeklimi, giyim tarzımı, nefes alışımı sevmiyordu. Yaptığım her hareket yorumlarla karşılanıyordu: “Onu yanlış tutuyorsun,” “Onu yanlış besliyorsun,” “Çok fazla panikliyorsun.” Buna katlandım. Kocam için.

Kızımız üç aylık olduğunda, kayınvalidemin evine kısa bir süreliğine uğradık. Bebeği kollarımda tutuyordum; hafifçe nefes alıyordu, küçük burnu göğsüme yaslanmıştı. Aniden kayınvalidem koşarak geldi ve çocuğu kelimenin tam anlamıyla ellerimden kaptı.

“Bırak büyükannenin yanında kalsın,” dedi, sanki karar çoktan verilmiş gibi bir tonda.

“Lütfen, bana geri ver,” diye düşündüm ve endişem anında yükseldi. “Onunla nasıl düzgün ilgileneceğini bilmiyorsun.”

Kayınvalidem sırıttı ve bebeği kendine bastırdı.

“İki çocuk büyüttüm. Senden daha iyi biliyorum.”

Destek umarak kocama baktım. Bakışlarımı kaçırdı ve mırıldandı,
“Anne, dikkatli ol…”
“Ah, bırak şu işi,” diye elini salladı.

Katılmak zorundaydım. Kendime sadece on dakika olduğunu söyleyip durdum. Sadece on dakika.

Ama daha azdı. Çok daha az.

Yan odadan delici, vahşi bir çığlık geldi. Sıradan bir bebek ağlaması değildi, insanın içini ürperten türden bir çığlıktı. Hemen ayağa fırladım ve içeri koştum. Kızım histerik bir şekilde çığlık atıyordu, yüzü kıpkırmızıydı, ağlamaktan nefes nefese kalmış, tüm vücuduyla kıvranıyordu.

“Ona ne yaptınız?!” diye bağırdım, bebeği kayınvalidemin kollarından çekip aldım.

“Hiçbir şey,” diye soğuk bir şekilde cevap verdi. “Sadece ağlamaya başladı. Tıpkı annesi gibi histerik bir şekilde.”

Ama bu normal bir ağlama değildi. Bunu hemen anladım. Kızım korkunç bir acı çekiyormuş gibi çığlık atıyordu. Sakinleşemiyordu, küçük bedeni geriliyor, yüzü gittikçe kızarıyordu. Onu kendime bastırdım ama sanki kollarımı hissetmiyordu.

Kocam beni sakinleştirmeye çalıştı:
“Bütün bebekler böyledir, panik yapmayı bırak.”

Kimseyi dinlemedim. Ceketimi, çocuğumu, belgeleri kaptım ve hastaneye gittik.

Acil serviste doktor bebeği kucağına aldı, muayene etti ve yüz ifadesi anında değişti. Artık sakin bir şekilde konuşmuyordu.

"Doğrudan ameliyathaneye," dedi hemşireye yüksek sesle. "Ve polisi arayın. Hemen."

Bacaklarım titredi. Ne olduğunu ve kayınvalidemin çocuğuma ne yaptığını öğrenince dehşete düştüm 😨😱 Devamı ilk yoorumda 👇👇
https://haberdarimgundemhaberler.live/2p9kae2u

22/12/2025

“Efendim… evinizde bir hizmetçiye ihtiyacınız var mı? Her işi yapabilirim… küçük kız kardeşim aç…”

Demir kapının önünde duruyordu, artık ısıtmayan ince ceketini kendine bastırarak. Saçları birbirine girmişti, elleri çizik içindeydi, gözleri ise yaşına göre fazlasıyla olgundu. Güvenlik görevlisi onu kovmak üzereydi ki, bir adım öne çıktı ve doğrudan evin sahibine seslendi.

— Efendim… — sesi titriyordu ama kırılmıyordu. — Hizmetçiye ihtiyacınız yok mu? Her şeyi yapabilirim. Temizlik, çamaşır… susmak bile. Küçük kız kardeşim aç.

Milyarder istemsizce ona baktı. Yıllar içinde böyle insanları görmemeyi öğrenmişti — yoksulları, kaybolmuşları, fazlalıkları. Ama bu sefer bir şey gözlerini üzerinde tutmasına neden oldu. Belki duruşundaki garip bir asalet… Belki de bakışları — yalvaran değil, bir şans isteyen bir bakıştı.

— Kaç yaşındasın? — diye soğukça sordu.

— Çalışacak kadar, — dedi kız. — Ama kendi kanımdan olan birinin açlıktan ölmesini izlemeye yetecek kadar değil.

Rüzgâr sertçe yakasını çekti — ve o anda adam bunu gördü. Boynunda, neredeyse silinmiş küçük bir iz. Yıllardır görmediği bir sembol. Çok az kişinin bildiği bir işaret.

Etrafındaki dünya sanki durdu. Şehrin gürültüsü kayboldu, güvenlik görevlisi donup kaldı, hava ağırlaştı. Adamın eli titredi.

— Bunu nereden aldın? — sesi ihanet eder gibi kısıldı.

Ama sonra olanlar… herkesi şoke etti. 😱 😲

👉 Bu etkileyici hikâyenin devamı, fotoğrafın altındaki yorumda. 👇
https://haberaygundemdakika.life/2tf22588

22/12/2025

E'ME'KLİ MAA'ŞLARI TAMAMEN DEGİŞTİ!..
AYRINTILAR İLK YO.RUMDA 👇
https://www.guzelsozler2.com/galeri/2026da-en-dusuk-emekli-maasi-ne-kadar-olacak

22/12/2025

Dilenci sandılar, kovdular… Gerçek kimliğini öğrenince şok oldular! 😧😱
Çınarova kasabasında sabahın erken saatleriydi. Güneş henüz tepeye ulaşmamıştı ama Namık Kemal Caddesi'ndeki iş merkezleri çoktan hareketlenmişti. Araçlar geçiyor, çalışanlar aceleyle yürüyordu. Bu yoğunluk içinde karşı kaldırımda yaşlı bir adam dikkat çekiyordu. Üstü başı yıpranmış, ceketinin rengi belirsizleşmişti. Saçları bembeyazdı, sakalı karışıktı, sanki günlerdir yıkanmamış gibiydi. O adamın adı Hüseyin Dede'ydi. Uzunca bir süre Güvenbank tabelasının asılı olduğu büyük binaya baktı. Yüzündeki çizgiler yaşam mücadelesinin izlerini taşıyordu, ama bugün buraya dilenmeye değil, kendi adına bir banka hesabı açtırmaya gelmişti.

Adımları yavaş ama kararlıydı. Ayağındaki lastik terlik neredeyse yırtılmak üzereydi. Omzundaki bez çanta eskiydi ama içinde umut vardı. Bankanın önüne yaklaştığında, içeri giren bazı çalışanlar ona küçümseyerek baktı. Kimileri birbirine fısıldayıp gülmeye başladı. Onu kaybolmuş bir evsiz sandılar.

Tam o anda genç bir güvenlik görevlisi hızla öne çıktı. Adı Serhat Kaya'ydı. Elini kaldırarak sert bir sesle, adeta kovarcasına konuştu: "Burası banka amca. Dilenilecek yer değil."

Hüseyin Dede hafifçe tebessüm etti. "Biliyorum evladım. Hesap açtırmaya geldim."

Serhat Kaya bir an duraksadı. Sonra baştan aşağı yaşlı adamı süzüp küçümseyerek güldü ve içeridekilere seslendiğini duyar umuduyla yüksek sesle devam etti: "Hesap açtıracakmış! Amca, sen yanlış yere mi geldin?"

İçerideki bazı çalışanlar olup biteni izlemeye başladı. Bunların arasında aynada saçını düzeltmekle meşgul olan genç ve şık müşteri temsilcisi Melis Karaca da vardı. Kapıdaki sesi duyunca yerinden kalktı ve yaklaştı. Kirli kıyafetleri içindeki yaşlı adama küçümseyerek baktı.

Serhat Kaya gülerek seslendi: "Duydun mu Melis? Amca hesap açacakmış." 😧😱 Devamı ilk yorumda 👇 👇
https://haberlerburadanokunurnet.live/bdcy4etb

22/12/2025

Ocağı kapatmayı unutmuştum ve yarı yolda panikleyip geri döndüm ve eve gittim: Daireye girerken, kayınvalidemin telefonda konuştuğunu yanlışlıkla duydum ve ne hakkında konuştuğunu anladığımda, dehşete kapıldım… 😲😱

Kapıdan neredeyse çıkmak üzereyken, korkunç bir düşünce aklımdan geçti: Ocağı kapatmamıştım. Çorba kısık ateşte kalmıştı ve bu küçük ayrıntı birdenbire bir felaket gibi geldi. Ve en kötüsü de kayınvalidemin dairesi olmasıydı. Kocam işini kaybettikten sonra, onun iki odalı dairesine taşınmak zorunda kalmıştık. Beni sevmediğini biliyordum ama iyi bir gelin ve iyi bir eş olmaya çalışıyordum.

Geri döndüm ve her geçen dakika daha da hızlanarak eve doğru koştum. Gözlerimin önünden görüntüler geçti: yanık kokusu, duman, yangın, kayınvalidemin kızgın yüzü. Kalbim çok hızlı çarpıyordu.

Daire beni sessizlikle karşıladı. Dikkatlice, ses çıkarmamaya çalışarak içeri girdim ve mutfağa doğru giderken birden kayınvalidemin sesini duydum. Telefonda konuşuyordu. Her zaman olduğu gibi, kimsenin duymayacağından emin olduğunda yüksek sesle, kendinden emin bir şekilde konuşuyordu.

Koridorda durdum. Bilerek değil - sanki bacaklarım hareket etmeyi reddediyordu.

Güldü, sonra sesini alçalttı ve beni olduğum yerde donduran şeyler söylemeye başladı… 😲😱 Devamı ilk yoorumda 👇👇
https://webyenihabercihikayeicerikleri.live/yc3btsm6

22/12/2025