16/09/2025
„A pewnego dnia uświadamiamy sobie, że życie upływa nam na zabawie w chowanego.”
Jako dzieci chowamy kredkę po tym, jak użyliśmy ściany jako płótna.
Chowamy jedzenie, którego nie lubimy, pod stołem.
Jako nastolatkowie ukrywamy złą ocenę ze szkoły.
Jako młodzi i dorośli stopniowo nabieramy wprawy w „sztuce ukrywania” —
ukrywamy ból za uśmiechem.
W ten sposób uczymy się usuwać rzeczy i uczucia z pola widzenia,
uczymy się skrywać sekrety, aż osiągamy wręcz „tytuł magistra” w tej sztuce.
I tak toczy się nasze życie — przyzwyczajamy się do złego nawyku
zamykania na kłódkę i podwójny zamek słoiczka z naszą prawdziwą istotą.
Ukrywamy go tak dobrze, że gdy chcemy lub potrzebujemy go odzyskać…
nie pamiętamy już, gdzie go zostawiliśmy.
POTRZEBUJEMY GO ODZYSKAĆ.
Autor: Marcela J. Villalón ✍
