Media Independent, 5 Rue Pizay, Lyon (2025)

29/11/2025

A keni dëgjuar për librin “Albania Golgotha”?

Është shkruar në vitin 1913 nga Leo Freundlich, një austriak që nuk kishte asnjë lidhje me Shqipërinë. Ai thjesht pa me sytë e vet çfarë po ndodhte dhe vendosi ta dokumentojë.

Disa gjëra që shkruhen aty:

• Sipas tij dhe raporteve të kohës, rreth 25 mijë shqiptarë u masakruan në Vilajetin e Kosovës vetëm në gjysmën e parë të Luftës së Parë Ballkanike.
• Fshatra të tëra u rrafshuan. Shtëpitë digjeshin me njerëz brenda, fshatarët që dilnin vriteshin te dera.
• Gra dhe vajza të reja përdhunoheshin sistematikisht, madje edhe 12 vjeçare.
• Fëmijë dhe pleq mbyteshin, u pritej fryma me duar, jo në betejë, por në shtëpitë e tyre.
• Në Lume, oficerët serbë mburren se kishin djegur dhjetëra fshatra dhe se burrat ishin djegur për së gjalli.
• Gazeta europiane të kohës shkruanin për “shfarosjen e popullsisë shqiptare” dhe masakra me mijëra të vrarë në Prishtinë, Kumanovë, Ferizaj e qytete të tjera.

Freundlich i përmbledh të gjitha duke thënë se numri i viktimave ishte aq i madh sa do të turpëronte çdo qeveri europiane që e injoroi.

Ky libër është dëshmi direkte, jo rrëfim patriotik. Shkruar nga një i huaj, një vit pas ngjarjeve, me data, vende dhe emra.

Nëse doni të kuptoni se çfarë ka kaluar ky popull, ky është një nga librat më të rëndësishëm që ekziston e që shumë pak flitet për të.

Media Independent

27/11/2025

"Zotit nuk duhet ti lutemi vetëm atëherë kur kemi nevojë, por duhet ti lutemi ç'do herë".

Shpat Kasapi (1985 - 2025)

Media Independent

27/11/2025

Papa Leoni pritet me nderime në Ankara nga presidenti turk Erdogan.

Media Independent

27/11/2025

Historia mes Napoleonit dhe Muhamed Karim

Në Egjipt, dikur jetonte një komandant trim, Muhamed Karim - një njeri që qëndroi sypatrembur kundër forcave pushtuese të Napoleonit.
Pasi u kap, ai mori një dënim me vdekje.
Napoleoni e thirri dhe i tha:
- Më vjen keq që ekzekutova një njeri që mbrojti atdheun e tij me kaq guxim të jashtëzakonshëm.
Nuk dua që historia të më kujtojë si dikush që vret heronjtë.
Kështu që unë do të kursej jetën tuaj... në këmbim të dhjetë mijë monedhave ari - dëmshpërblim për ushtarët e mi të rënë
Karim buzëqeshi dhe u përgjigj:
- Unë nuk i kam ato lloj parash. Por tregtarët më kanë borxh më shumë se njëqind mijë në ar.
Napoleoni i dha atij kohë.
Dhe kështu Karimi, i lidhur dhe i rrethuar nga ushtarë pushtues, hyri në treg - tek vetë njerëzit për të cilët kishte rrezikuar gjithçka.
Por asnjë tregtar nuk doli përpara.
Në vend të kësaj, ata e fajësuan atë për shkatërrimin e Aleksandrisë dhe rënien ekonomike të tyre.
Zemërthyer, ai u kthye e Napoleoni. Dhe Napoleoni tha:
- Nuk do të të ekzekutoj që luftove me ne.
Por që sakrifikove jeën për një popull frikacak që vlerëson tregtinë e vet më shumë se lirinë e atdheut.

Dhe siç ka thënë dikur Muhamed Rashid Rida:
"Ai që ngrihet për hir të një shoqërie injorante, është si një njeri që djeg trupin e vet për t’ia ndriçuar rrugën të verbërve."

Media Independent

26/11/2025

Momenti kur Ati Gaston Hurtubise vdiq në skenë ndërsa mbante një fjalim për Jezu Krishtin dhe fjalët e tij të fundit ishin "Faleminderit Zot".

Media Independent

26/11/2025

Me 25 Nëntor 2025 ndërroj jetë Behar Topilla i lindur me 30 Janar 1980 deshmitari kryesor i masakres të Shavarinat Çikatovë e vjeter Drenas.
(Dëshmi e dhënë me 07 Mai 1999)
Iku nga kjo botë ky dëshmitar pa ju marrë asnjë dëshmi nga shteti i Kosovës i cili ka neglizhuar gjithçka sa i përket krimeve serbe ndaj popullit tonë.

Video nga : Esat Shala

Lutemi që shpirti i tij të pushojë i qetë në tokën e lirë të Dardanisë.

Media Independent

26/11/2025

Shikoni deri ku ka arritur injoranca dhe idiotësia akademike e shtetërore Greke, pa fije turpi Revolucionarët Arvanitas i quajnë Grek, edhe pse gjithë bota e di që ata Ishin Arvanitas pra shqiptarë.
Po si qëndron e vërteta, ja një sqarim...
***
Shumë nga këta burra dhe gra (si Markos Botsaris, Theodoros Kolokotronis, Laskarina Bouboulina, Andreas Miaoulis, Odysseas Androutsos, etj.) kishin prejardhje të ndryshme, përfshirë arvanite (shqiptare), vllahe, dhe madje edhe çamë nga Epiri e Pellazgjia, por kontribuuan në lëvizjen për pavarësinë e Greqisë që sot njihet si Revolucioni Grek. Shumë prej tyre flisnin shqip si gjuhë të parë dhe mbetën të lidhur me traditat e tyre familjare shqiptare apo arvanite.Arsyeja përse ndonjëherë emërtohen si "grek" lidhet me faktin se luftuan për krijimin e shtetit grek dhe u bënë pjesë e identitetit historik të Greqisë moderne, por identiteti i tyre etnik nuk mund të jetë i përzier përveçse shqiptar. Historianë dhe studiues shqiptarë, grekë e ndërkombëtarë kanë debatuar gjatë këtë temë. Në tekstet zyrtare greke, ata paraqiten si "heronj të revolucionit grek” por jo domosdoshmërisht si "grekë etnikë”.
Shumica prej këtyre figurave janë me origjinë Arvanite (shqiptare), dhe ky është fakt historik i njohur nga shumë studiues. Arvanitët ishin popullsi shqiptarësh Autoktonë që jetonin në Greqinë jugore dhe qendrore, me gjuhë e tradita të veçanta të cilët u bënë pjesë aktive e revolucionit pas të cilit u krijua për herë të parë shteti i ri grek. Emrat si Markos Botsaris, Andrea Miaoulis, Theodoros Kolokotronis, Odysseas Androutsos, Laskarina Bouboulina, dhe shumë të tjerë, kanë trashëgimi arvanite. Ata ishin liderët kryesorë të luftës së 1821-sh*t, flisnin arvanisht(shqip) në familjet e tyre dhe shumë historianë bashkëkohës e pohuan këtë publikisht. Në dokumente historike të sotme duket se disa prej tyre kanë pohuar “jemi shqiptarë në origjinë, por luftojmë për Greqinë”.Arsyeja që në historiografinë greke paraqiten si "grekë" vjen nga roli i tyre në krijimin e shtetit të ri grek, por etnia e tyre është kryesisht Arvanite(shqiptare) . Duhet theksuar fakti se ka një tendencë që identiteti Etnik të mbulohet nga identiteti politik/Kombëtar Grek pas krijimit të shtetit. Në asnjë rast disa qindra heronj të një etnie tjetër nuk kanë luftuar për të çliruar popuj fqinjë ndaj të gjithë këta revolucionarë të 1821sh*t bashkë me ushtarët e tyre të një gjaku nuk luftuan për të çliruar popuj të tjerë por për popullin e tyre shqiptar që jetonte në ato troje prej mijëra e mijëra vjetësh.

Po sjell këtu disa burime historike dhe referenca për prejardhjen e secilit nga figurat që shfaqen në poster, duke u fokusuar te fakti arvanit/shqiptar i tyre. Këto të dhëna janë bazuar në studime akademike, publikime dhe dokumente historike shqiptare, greke dhe ndërkombëtare:Burime për figurat:Markos Botsaris
Prejardhje: Arvanit
Burimi: "Marko Boçari, komandanti legjendar i Sulit," Eqrem Çabej; "Albanian National Awakening," Stavro Skendi; "Botsaris," Enciklopedia Britanica (theksohet origjina shqiptare/arvanite e Botsarisëve).Theodoros Kolokotronis
Prejardhje: Arvanit (familja Kolokotroni nga fshati Limbotsi, flisnin arvanisht)
Burimi: "Arvanitas kai i katagogi ton Ellinon," Aristides Kouloumbris; "Albanians and the Greeks," Miranda Vickers; "Greek Struggle for Independence," Douglas Dakin.Odysseas Androutsos
Prejardhje: Arvanit
Burimi: "Androοutsos: The Albanian chieftain who became Greek hero," Miranda Vickers; "History of Greece: 1821–1829," George Finlay (theksohet origjina shqiptare/arvanite).Laskarina Bouboulina
Prejardhje: Familje me rrënjë arvanite nga Epiri
Burimi: "Bouboulina, la Capitana," John Carr; "Arvanitas - The hidden Albanians of Greece," Aristides Kouloumbris.Andreas Miaoulis
Prejardhje: Arvanit
Burimi: "History of Hydra," Ioannis Vakalopoulos; "Arvanitas kai i katagogi ton Ellinon," Aristides Kouloumbris (familjet me origjinë shqiptare banorë në ishujt grekë).Athanasios Diakos
Prejardhje: Arvanit
Burimi: "Athanasios Diakos: Between Myth and Reality," Greek Ministry of Culture; "Arvanitas kai i katagogi ton Ellinon," Aristides Kouloumbris.Tzavelas Kitsos
Prejardhje: Arvanit (nga fisi Tzavelas, Sul, flisnin arvanisht)
Burimi: "Botsaris and Tzavelas: Suliote heroes," Stavro Skendi; "Arvanitas kai i katagogi ton Ellinon," Aristides Kouloumbris.Alexander Ypsilanti
Prejardhje: Familje fanariote me origjinë të përzier, etni shqiptare dhe vllahe
Burimi: "The Fanariots and the Albanian Question," C. Paparrigopoulos.Konstantinos Kanaris
Prejardhje: Familje arvanite nga Psara
Burimi: "History of Psara," Nikos Perantinos; "Albanians and the Greeks," Miranda Vickers.Petros Mavromichalis
Prejardhje: Familje e madhe arvanite nga Mani
Burimi: "Arvanitas and Mavromichalis family," Aristides Kouloumbris; "Greeks and Albanians," Chris Woodhouse.Grigorios Papaflessas
Prejardhje: Ka raporte për prejardhje arvanite nga Arkadia
Burimi: "Papaflessas: the Albanian priest," Aristides Kouloumbris.Iakovos Tombazis
Prejardhje: Familje nga Hydra me origjinë arvanite
Burimi: "History of Hydra," Ioannis Vakalopoulos.Këto emra përmblidhen gjerësisht në studimet mbi rolin e arvanitëve në Revolucionin Grek. Po të kërkosh, në librat si "Arvanitas kai i katagogi ton Ellinon" nga Aristides Kouloumbris dhe "Albanians and the Greeks" nga Miranda Vickers, gjen referenca të detajuara për secilin.

Nga : Sahit Ndrecaj
Redaktoi : Aristotel Petro

Media Independent

26/11/2025

Ndërron jetë në moshën 40-vjeçare këngëtari Shpat Kasapi

Sot në mëngjes këngëtari i njohur, Shpat Kasapi, ka ndërruar jetë në moshën 40-vjeçare si pasojë e një ataku në zemër ndërsa ishte në Itali.
Kasapi ka qenë një nga emrat më të njohur dhe më të dashur të skenës muzikore shqiptare.
Karriera e tij nisi në fillim të viteve 2000.
Shpati u bë i njohur në tregun muzikor kosovar dhe atij shqiptar, duke sjellë këngë që u shndërruan në hite si “A më do?”, “Valle Kosovare”, “Dashni pa limit”, “Aroma e saj”, e shumë të tjera.

Media Independent

24/11/2025

Tradhëtia dhe masakra ndaj Shqiptarëve nga Sulltan Mahmudi II Han

Më 9 qershor 1830, sulltan Mahmudi II Han, urdhëroi vezirin e madh që të ekzekutoi në pabesi 500 feudalët shqiptar myslimanë të Shqipërise se Jugut dhe asaj te Mesme!.
Ftesa për takim në Manastir u arsyetua se do te bisedohet për çështjen e organizimit të usjtrisë dhe të pagesave të prapambetura.
Shqiptarët sapo mbërrijten në vendin e ceremonisë, ushtaret osman që stërviteshin, i kthyen pushkët kundër shqiptarëve, hapen zjarr mbi ta,duke i vrarë të gjithe ne vend.
Një veprim të ngjajshëm dhe të pabesë e kreu i biri i Mehmet Resh*t Pashes, Vezirit të Madh, Emin Pasha ndaj parisë shqiptare të Çamërisë në Janinë.
U masakruan 100 krerë shqiptarë!
Këto masakra që zhduken krerët me të rëndesishëm shqiptar te kohes, dëshmoi të ishte nje goditje me pasoja dhe hendikep i madh për shqiptaret dhe poziten e tyre në Ballkan gjatë shekullit XIX.
***
Këto masakra bëheshin vetëm ndaj shqiptareve në Ballkan!
Për 500 vite, kështu janë respektu dhe dashur Shqiptarët "nga vëllezërit e tyre muslumanë barbarë-turq".

Media Independent

24/11/2025

Dokumenti i Vatikanit: Pal Engjëlli dhe Gjergj Kastrioti djem tezesh.

Nanat e tyne bijë të Muzakës të degës së Pollogut.
Muzakajt nuk ishin serbë por Tribalë trakë-ilirë. Teoria e “Vojsavës serbe” asht dashakeqe dhe teori serbe që përdoret kënaqshëm nga shqipfolsit ardhacakë për të denigru Gjergj Kastriotin.
Vojsava ishte kushërinë e Vrana Kontit.
Muzakët kishin shumë vajza të bukura, dhe të gjitha i martuan me djem të Shtëpive Bujare, me Gropajt, me Balshët, me Engjëllorët, me Kastriotët etj.

Dokumenti origjinal i zbuluar në arkivat e Vatikanit nga studjuesi Mark Palnikaj.

Media Independent

24/11/2025

Një banorë i Tetovës e bën shtëpinë "Kuq e Zi", ndryshe nga ata të kosovës që e bëjnë me hajmali.

Media Independent

24/11/2025

Në vitin 1942, fqinjët e tij japonezo-amerikanë u dërguan në kampe internimi. Ndërsa të tjerët ua vidhnin tokën, ai kujdesej për fermat e tyre falas, flinte në një kasolle punëtorësh dhe përballej me kërcënime me vdekje. Ata u kthyen në shtëpi në pemishte të lulëzuara dhe llogari bankare që ai i kishte kursyer për tre vjet.
Në vitin 1942, trenat filluan të largoheshin nga luginat e Kalifornisë, duke transportuar mijëra familje japonezo-amerikane drejt kampeve të rrethuara sipas Urdhrit Ekzekutiv 9066.
Shtëpitë u mbyllën me dërrasa. Pemishtet heshtën. Shenjat në gardhe shkruanin: "Evakuimi përfundoi".
Bob Fletcher, një inspektor i ri bujqësor në Florin - një qytet i vogël bujqësor në jug të Sakramentos - qëndronte pranë rrugës dhe shikonte miqtë dhe fqinjët e tij të zhdukeshin pas telit me gjemba.
Shumica ishin fermerë. Kultivues luleshtrydhesh të gjeneratës së tretë, pemtarë frutash, prodhues perimesh. Njerëz punëtorë, familjet e të cilëve kishin kultivuar tokën e Kalifornisë për dekada të tëra.
Krimi i tyre i vetëm ishte prejardhja - trashëgimia japoneze në një komb të kapluar nga frika dhe racizmi pas Pearl Harbor.
Kur fushat e tyre mbetën pas, barërat e këqija filluan të zvarriteshin mbi tokën e kujdesur me kujdes. Fqinjët e bardhë e shikonin tokën e braktisur me një përzierje mundësish dhe justifikimi.
Ndërsa të tjerët panë një shans për fitim, Bob Fletcher pa një detyrim.
Ai u ofrua vullnetar për të menaxhuar fermat e tre familjeve - Tsukamotos, Nittas dhe Okamotos - duke premtuar se do t'i mbante pemët gjallë, fushat duke prodhuar, tokën të mirëmbajtur derisa të ktheheshin në shtëpi.
Nëse do të ktheheshin në shtëpi.
Bobi punonte nga agimi deri në muzg. Duke krasitur pemët frutore. Duke ujitur fushat. Duke korrur të korrat. Duke mirëmbajtur pajisjet.

Duke bërë punën e disa familjeve vetëm.
Dhe ai e bëri këtë ndërsa përballej me vështrimin e ftohtë të fqinjëve që pëshpërisnin - dhe ndonjëherë bërtisnin - se ai po "tradhtonte të vetët", se ai ishte një "dashnor i Japonisë", se ai duhej ta linte tokën të kalbej siç e "meritonin" familjet.
Disa kërcënime ishin më të drejtpërdrejta. Ai mori paralajmërime. Njerëzit dëmtuan pronën e tij. Armiqësia ishte e vërtetë dhe e vazhdueshme.
Familjet e internuara, mirënjohëse dhe të dëshpëruara, i ofruan Bobit shtëpitë e tyre. Shtëpi të rehatshme me ujë të rrjedhshëm dhe energji elektrike.
"Ju lutem, qëndroni në shtëpinë tonë ndërsa ne jemi larg," e nxitën ata.
Bobi refuzoi.
Në vend të kësaj, ai flinte në kasollen e rrëmujshme ku kishin qëndruar punëtorët emigrantë gjatë sezonit të korrjes - një strukturë e thjeshtë pa asnjë pajisje, e ftohtë në dimër dhe vapë në verë.
Edhe pasi u martua me Teresa Cassieri në vitin 1943, ai qëndroi në atë kasollen. Së bashku, ata punonin në fusha krah për krah nën diellin e Kalifornisë, duke u kujdesur për tokën e dikujt tjetër sikur të ishte e tyre.
Ja çfarë e bën historinë e Bob Fletcher edhe më të jashtëzakonshme:
Ai mund të kishte marrë çdo dollar që fitonin pemishtet.
Askush nuk do ta kishte fajësuar. Pronarët ishin zhdukur, të burgosur pa gjyq. Kushtet e kohës së luftës e bënë mbikëqyrjen të pamundur.
Shumë menaxherë fermash bënë pikërisht këtë - duke futur fitimet në xhep, duke sh*tur pajisjet, duke e lënë tokën të përkeqësohej.
Bobi bëri të kundërtën.
Ai mbajti vetëm pagesën e drejtë për punën e tij dhe depozitoi pjesën e familjeve në llogari bankare, duke e kursyer atë me interes për kthimin e tyre.
Nëse do të ktheheshin.
Për tre vjet, Bob Fletcher punoi në ato ferma.
Përmes sezoneve të korrjes dhe dimrave të fjetur. Përmes racionimit dhe mungesës së fuqisë punëtore. Përmes vetmisë së të qenit i përjashtuar nga komuniteti i tij për zgjedhjen e ndërgjegjes mbi tribalizmin.
Në vitin 1945, lufta mbaroi. Urdhri Ekzekutiv 9066 u anulua.
Familjet japonezo-amerikane filluan udhëtimin e gjatë për në shtëpi - shumë prej tyre për të gjetur pronat e tyre të sh*tura, të vjedhura ose të shkatërruara. Pasuritë e tyre të zhdukura. Kursimet e tyre u zhdukën. Puna e jetës së tyre u fshi.
Familjet Tsukamoto, Nitta dhe Okamoto zbritën nga trenat në Florin duke pritur të njëjtën gjë.
Ata mbërritën duke pritur shkatërrim.
Në vend të kësaj, ata gjetën pemishtet e tyre duke lulëzuar.
Shtëpitë e tyre të paprekura, pikërisht ashtu siç i kishin lënë.
Pajisjet e tyre të mirëmbajtura.
Dhe llogaritë bankare në pritje - që përmbanin tre vjet fitime, të ruajtura me kujdes, me interes.
Bobi kishte mbajtur çdo premtim.
Al Tsukamoto, i cili ishte adoleshent kur familja e tij u dërgua në kampe, tha më vonë:
"Bob Fletcher ishte njeriu më i madh që kam njohur ndonjëherë. Ai shpëtoi gjithçka që kishim."
Bobi nuk kërkoi njohje.
Ai u kthye në heshtje në punën e tij si inspektor bujqësor dhe më vonë u bashkua me Departamentin e Ushqimit dhe Bujqësisë të Kalifornisë. Ai dhe Teresa rritën familjen e tyre.
Ai rrallë fliste për atë që kishte bërë gjatë luftës.
Kur njerëzit e pyesnin, ai ngrinte supet dhe thoshte thjesht: "Ishte gjëja e duhur për të bërë."
Dekada më vonë, ndërsa Bobi hyri në të 90-at dhe më pas kaloi 100 vjeç, komuniteti japonezo-amerikan filloi të sigurohej që historia e tij të tregohej.
Historitë gojore u regjistruan. Gazetat botuan artikuj. Ferma e familjes Tsukamoto, të cilën Bobi e kishte shpëtuar, u bë një vend historik.
Bob Fletcher vdiq më 3 qershor 2013, në moshën 101 vjeç.
Në funeralin e tij morën pjesë fëmijë dhe nipër e mbesa të familjeve që ai kishte ndihmuar - njerëz që ekzistonin sepse Bob Fletcher kishte refuzuar ta linte urrejtjen të shkatërronte jetesën e prindërve dhe gjyshërve të tyre. Ata erdhën duke mbajtur fotografi të fermave ashtu siç dukeshin në vitin 1945 - duke lulëzuar, duke u rritur, duke u shpëtuar.
Provë e asaj që mbijetoi.

Media Independent

Media Independent

29/11/2025

27/11/2025

27/11/2025

27/11/2025

26/11/2025

26/11/2025

26/11/2025

26/11/2025

24/11/2025

24/11/2025

24/11/2025

24/11/2025

Adresse

Téléphone

Site Web

Notifications

Contacter L'entreprise

Raccourcis

Partager

Type