16/10/2025
🇬🇧🇵🇱⤵️ Tucked away in Kruszyniany, this wooden mosque tells a quiet story from centuries past — one that began when Lipka Tatars, soldiers of the Grand Duchy of Lithuania, found their new home here in the late 1600s. After centuries of loyal service, they were granted land by King John III Sobieski in gratitude for their bravery during the wars against the Ottoman Empire.....
They settled in the rolling hills of Podlasie, far from their ancestral steppes, bringing with them their language, customs, and traditions. Here, in this corner of northeastern Poland, they built homes, families, and a wooden mosque that still stands as a living memory of their journey.....
Over the centuries, the villagers of Kruszyniany — whether newcomers or descendants of those early settlers — learned to live side by side, sharing fields, festivals, and the slow rhythm of rural life. The green mosque, surrounded by birch trees and an old cemetery, remains not just a monument to faith, but to coexistence itself — proof that harmony, once rooted deeply enough, can outlast the noise of history.....
Time has changed much, yet here, harmony still feels like part of the landscape.
🇵🇱Ukryty wśród wzgórz Kruszynian, ten drewniany meczet opowiada cichą historię sprzed wieków — historię, która zaczęła się, gdy osiedlili się tu Tatarzy litewscy, żołnierze Wielkiego Księstwa Litewskiego, pod koniec XVII wieku. Po stuleciach wiernej służby otrzymali ziemię od króla Jana III Sobieskiego w podziękowaniu za odwagę w wojnach prowadzonych przeciwko Imperium Osmańskiemu....
Z dala od swoich dawnych stepów znaleźli tu nowy dom — wśród pagórków Podlasia, gdzie przynieśli ze sobą język, zwyczaje i wiarę. Zbudowali domy, rodziny oraz drewniany meczet, który do dziś pozostaje żywym świadectwem ich historii......
Przez kolejne stulecia mieszkańcy Kruszynian — zarówno potomkowie dawnych osadników, jak i nowi przybysze — nauczyli się żyć obok siebie, dzieląc pola, święta i spokojny rytm codzienności. Zielony meczet, otoczony brzozami i starym cmentarzem, jest nie tylko symbolem wiary, lecz także współistnienia — dowodem na to, że harmonia, jeśli zapuści korzenie wystarczająco głęboko, potrafi przetrwać burze historii....
Czas zmienił wiele, a jednak tutaj wciąż można poczuć, że zgoda jest częścią samego krajobrazu.
