08/07/2025
🌿 'უკანასკნელი მომლოცველობა'
პაპ პავლე VI-მ, "სიკვდილზე ფიქრში", რომელიც გამოიცა, როცა უკვე გრძნობდა "უკანასკნელი მომლოცველობის" მოახლოებას, მამის სახლში დასაბრუნებლად, ასე ეკითხებოდა თავის თავს: " ვინ ვარ მე?", "რა რჩება ჩემგან?", "სად მივდივარ?". და განაგრძობდა: "რა უნდა ვაკეთო?". "და რა არის ჩემი პასუხისმგებლობები?". გადამწყვეტი კითხვები, რომლებიც ადრე თუ გვიან თითოეულის ცნობიერებაში ამოტივტივდება... ყველასთვის ბუნებრივია, მაინც გარკვეულ ასაკში ან ექსტრემალურ პირობებში, იცნობდეს საკუთარ შეზღუდვებს და სვამდეს კითხვებს ცხოვრების ფუნდამენტურ საკითხებზე: "რას შემიძლია გავუძლო? რაში ვარ უნარიანი? რა შემიძლია შევინარჩუნო? რა არის ჩემი ზღვრები?".
იესოს უკანასკნელი მიწიერი მომლოცველობა ტანჯვის გზაზე, მიუხედავად გულში არსებული სევდისა, გაძლიერდა მამისადმი ურყევი ნდობით, რომელმაც შემდეგ სიცოცხლეში დააბრუნებდა, და კაცობრიობის დახმარების სურვილით, რომელიც თავისით ვერ ახერხებდა თავის გამოსყიდვას.
იესოს აღდგომა არის ჩვენი აღდგომის გარანტია, იმათთვის მაინც, ვისაც სწამს. რადგან ვისაც ნამდვილად სწამს, იცის, რომ ცრემლთა ხეობა ამ მიწაზეა; ღმერთის სამყაროში, სიკვდილის შემდეგ, არ არის ადგილი არცერთი გლოვისთვის, ტირილისა თუ ტკივილისთვის.
სარწმუნოების ნუგეში ამსუბუქებს განშორების ტანჯვას. დაისის ჟამს - უკანასკნელი მომლოცველობა ცხოვრების მწუხრზე, საღამოს შუქის ჩასვლისას, საუკუნო აისის
მომასწავებელზე - მადლიერებასთან ერთად, რომ ყველაფერი ძღვენი იყო (ცხოვრების, ბუნების, სამყაროს უკან დგას სიბრძნე, სიყვარული, რომელიც ღმერთია), გვეწვევა სისწრაფე, რომ რაღაც მნიშვნელოვანი გავაკეთოთ, სანამ ძალიან გვიან არ იქნება:
რამდენი ცუდად გაკეთებული ქმედება უნდა გამოვასწოროთ!
და რამდენი დაკარგული დრო უნდა დავიბრუნოთ!? აქ გონებაში ამოტივტივდება მთელი გასული ცხოვრების ისტორია, ღვთიური კეთილგანწყობის უთვალავი სიკეთეებითა და ნიჭებით დატვირთული, მაგრამ ასევე უღირსი ქმედებებით აღბეჭდილი, რომლებიც გვირჩევნია არ გავიხსენოთ, იმდენადაა ნაკლული, არასრული, შეცდომებით სავსე, უგუნური, სასაცილო.
ჩვენი ცხოვრება, რომელიც გვეჩვენება მცირე და სავალალო, იმ დროისთვის ღმერთის მოთმინებას და წყალობას ევედრება, წმინდა ავგუსტინეს ბედნიერი სინთეზის მიხედვით: "miseria et misericordia": ჩვენი სისაწყლე - მისი წყალობა. მაშინ მოიდრიკება ქედი და ამაღლდება სული. თავს ვიმდაბლებთ და ღმერთს განვადიდებთ, "რომლის ბუნებაც სიკეთეა“ (წმ. ლეონე).
საბოლოო შეხვედრის მეტ-ნაკლებად ხანგრძლივ ღამისთევაში ლამაზია პატივი მივაგოთ ჩვენი ცხოვრების უფალს, რომელიც ასევე იქნება მსოფლიო მსაჯული, მოვუხმოთ მას იმ ტკბილი სახელით, რომელსაც ის ამჯობინებს და რომელიც ჩვენთვისაც ასე ძვირფასია: მამა.
"ვფიქრობ, სიკვდილის წინაშე, ცხოვრების ფილოსოფიის
მასწავლებლის წინაშე, რომ ყველაზე დიდი მოვლენა ყველა სხვასთან შედარებით იყო ჩემთვის, როგორც ეს არის იმათთვის, ვისაც ასეთივე ბედნიერება აქვს, შეხვედრა ქრისტესთან, ცხოვრებასთან. საოცრება საოცრებათა, ჩვენი ცხოვრების საიდუმლო ქრისტეში. აქ რწმენა, აქ იმედი, აქ სიყვარული მღერის დაბადებას და ზეიმობს კაცის დაკრძალვას. მე მჯერა, მე ვიმედოვნებ, მე მიყვარს, შენს სახელში, ჰოი, უფალო."
(პავლე VI, სიკვდილზე ფიქრი).
🌿 2025 წლის მომლოცველობა ახალციხიდან თბილისისკენ
30 ივნისი - 9 ივლისი
🔗 უფრო მეტი წაიკითხე ბმულზე – https://www.catholic.ge/post/მიმლოცველობა-ეპისკოპოსთან-ერთად-ახალციხიდან-თბილისამდე
🌐 გამოგვყევი Instagram გვერდზე – https://www.instagram.com/catholic.ge/
🌐 გამოიწერე YouTube არხი – www.youtube.com/
